Verontschuldigingen aangeboden.

Verontschuldigingen aanbieden inzake het slavernijverleden is dat noodzakelijk? Systemisch gezien is dat zeker belangrijk. Veel mensen denken wellicht dat het, omdat het lang geleden is niet meer nodig zou zijn. We zijn van een nieuwe generatie en daaromzou het volgens veel mensen niet meer nodig zijn.

Ik ben er van overtuigd dat het wel degelijk iets uitmaakt. Dat je kunt doen alsof het niet meer van belang is, maar daarmee zeg je eigenlijk juist dat het noodzaak is. Door te doen alsof het niet van belang is, ontheemde de ander de mogelijkheid het een plek te geven. Immers nog altijd lopen mensen rond met schade. Sommige mensen zijn beschadigd omdat hun voorouders dat zijn en ze hebben systemisch gezien de last in wezen nog altijd te dragen wanneer erniets gebeurd. Ook de nazaten van degene die schuldig zijn hebben ruimte nodig om te kunnen veranderen.

Voor alle duidelijkheid. Dit gaat niet over kleur, over wit of zwart, licht of donker, maar over dat er iemand iets is aangedaan. Dat dit zo is blijkt uit de gevolgen er van tot in de huidige maatschappij op allerlei lagen. Mijnsinziens is er in de wereld veel onrecht. Het slavernijverleden is een schandvlek voor de Nederlandse natie. Goed om ons dat te beseffen. Tegelijk gaat het verder dan dat. Zo werd ik me vandaag weerbewust dat onderdrukking van mensen altijd grote gevolgen heeft.

Ik wil in deze dan ook benadrukken dat een nationaal excuus tav de noorderlingen van ons land op z’n plaats is. Waren de veenkoloniën niet ook gewoon plaatsen waar mensen onderdrukt werden. Ze waren misschien geen slaven, maar werden van alle kanten onderdrukt. En nog altijd worden mensen in het noorden van het land afgepoeierd en gezien als kaf en de resten tav mensen uit het westen. De gaswinning heeft zo z’n gevolgen. Dat is vervelend, maar het is duidelijk dat er eigenlijk wezeijk niets is veranderd.

We kunnen excuses aanbieden. Dat is een mooi gebaar, maar waar het in wezen om gaat ligt dieper. Het gaat erniet enkel.omdat je sorryzegt voor wat is gebeurd? Het gaat niet om geld? Waar het om gaat is dat er wezenlijk iets veranderd in het systemisch erfgoed. Dat kan echter aern als we niet enkel iets uitspreken, maar als wedat wat we uitspreken ook aanvaarden en uitwerken. Dus als we misbruik gemaakt hebben van mensen, dan moeten we daar mee stoppen. En als we misbruikt zijn dan moeten we onze stemmen laten horen.

Het gaat er om dat het systemisch beter wordt. We kunnen doorgaan op zelfde voet, maar dat betekent dat er altijd een pijnlijke plek zal blijven. Een systemisch hiaat. Er moet iets veranderen in ons denken. We zullen als Nederlanders moeten beseffen dat we bepaalde zaken niet zo goed hebben gedaan. Niet enkel naar Suriname, Antillen, mensen met Afrikaanse of wat voor afkomst dan ook. Ook intern zijn er veelmensen die schade hebben opgelopen vroeger, maar ook nu. Wat doen we er aan? Sorry is een gemakkelijk woord,maar zonder actie heeft sorry geen enkele betekenis.

Woorden hebben kracht, dus wat dat betreft is sorry zeggen en vergeving vragen krachtig, maar het vraagt behalve woorden vooral ook een andere benadering in het systeem. Hoe gaan we verder nadien? Ik merk dat sommige mensen niet zomaar sorry accepteren. Amdere mensen vinden het niet nodig. Toch begint het met het uitspreken. Daarna bewijzen dat het menens is door verandering qua gedrag. Wanneer we mensen naar waarde behandelen, dan heeft dat effect. Persoonlijk, nationaal en internationaal.

Er is altijd een reden te vinden

Veelal kijken mensen naar anderen en dan hebben ze vaak ook wel wat aan te merken. Het begint vaak al bij het uiterlijk. Je bent te dik of te dun. Men voldoet maar zelden aan de eisen die door anderen op je gelegd worden.

Je kunt proberen alle eisen te vervullen die de ander heeft en toch zal men iets vinden waaraan je niet kunt voldoen. Je bent en blijft imperfect. Of zoals we zeggen: als je een stok zoekt om mee te slaan, dan kun je hem vinden.

Er is altijd iets aan te merken…

Dit werkt twee kanten op. We kunnen hier het slachtoffer van zijn. Je kunt altijd maar je best doen, maar er gaat altijd wel iets mis. Vooral ook als men je op de huid gaat zitten. Dan gaat het nog sneller ook. Men zal je precies kunnen aanwijzen waar jij faalt in het leven.

De andere kant is: wanneer we zelf kijken naar anderen kunnen we ook altijd iets aan te merken hebben. Het zijn vaak gedachten die we niet eens opmerken. We zien iemand en gelijk is er al een gedachte. Soms zijn dat goede, maar vaak ook niet zulke goede gedachten.

Hoe kijk jij naar je zelf?

Weet je? Dat heeft alles te maken met ons zelfbeeld. Wanneer jou zelfbeeld niet goed is ga je anderen met je zelf vergelijken. Meestal proberen mensen zichzelf te profileren als iemand die er toe doet door de ander als het ware naar beneden te halen. Daardoor kom je dan zelf beter uit de verf.

Het zou zo moeten zijn dat christenen dat niet doen. Helaas komt het toch voor. Ook wij zijn mensen en maken fouten. Toch mag je stellen dat christenen een nieuw leven hebben. Dat ze weten dat ze een ander beeld hebben van zichzelf. Daardoor hebben ze andere gedachten. Ze hoeven niet meer zich te profileren omdat ze zouden moeten weten wie ze zijn. (Ezechiel 23: 26-28)

Wat zijn je waarden tov de ander?

Echter ook christenen doen hier fout. Je hoort het terug in de maatschappij. De hele maatschappij is gebouwd op christelijke waarden, maar tegelijk als men roept christen te zijn dan wordt dat door velen niet gewaardeerd. En krijg je een stempel van intolerant. En worden allerlei zaken op je geplakt alsof ze van jou zijn, al heb je hele andere gedachten over zaken.

Natuurlijk maakt ieder mens zo zijn fouten. Ik ook. Het is gemakkelijk om zaken buiten mijzelf te leggen en te kijken naar de fouten en/of imperfecties van de ander. Dan lijk je zelf sterker, beter, mooier dan de ander of misschien iig geeft het een soort van gevoel van de controle te hebben als anderen het bevestigen. Maar hoe je het ook wend of keert, het blijft verkeerd.

Verandering begint bij je zelf.

Goed om te weten dat we kunnen veranderen. We hoeven niet foutloos te leven omdat wanneer we durven toegeven dat we het fout gedaan hebben, God ons wil helpen om het anders te doen. Hij maakt schoon schip en geeft een nieuwe start. (1Johannes 1:9)

God heeft het beste met ons voor. Hij kent ons en weet van onze problematiek. Hij heeft een plan met je leven. Het plan is niet dat je voortdurend met anderen bezig zult zijn. Dat je ongelukkig bent omdat je fouten hebt gemaakt, maar dat je gelukkig zult zijn. In Hem is er toekomst en nieuwe hoop. (Jeremia29:11)

Je mag weten van wie je bent. Het werpt een ander licht op de zaak. Het geeft je een ander zelfbeeld en je reflectief vermogen komt in een ander licht te staan. Ik zelf ben het niet meer die op de voorgrond staat maar degene in wie ik geloof. (Galaten 2:20)

Het is gemakkelijk een stok te vinden

Al blijft men zoeken naar een stok om mee te slaan, dan nog mogen we weten van waarde te zijn. Onze waarde is niet afhankelijk van wat men van ons denkt, maar ze ligt in Jezus die ons liefheeft.

Men heeft een stok gevonden om mee te slaan en Jezus daarop berecht. Zeker niet terecht, maar in Hem is onze hoop. Hij is niet dood al is Hij gestorven. En zo zullen ook wij weer opstaan telkens als men ons onderuit halen. Zelfs als het definitief lijkt, mogen we weten dat Hij er is en wij met Hem. Jezus werd schuldig verklaard, maar was het niet.

Ben je in controle

Voor ons geld dat we vaak dingen doen die niet goed zijn. Toch is het betaald. Jezus betaalde de prijs voor onze schuld. Met Zijn leven. Durf jij jouw leven aan Hem te geven? Durf je te erkennen dat je de controle niet hebt?

De sleutel voor herstel is transparantie. Eerlijk zijn over wie je bent en waar je tegenaan gelopen bent en te bespreken hoe dit op te lossen in alle oprechtheid. Durf je eerlijk te zijn naar God, naar anderen, naar je zelf? Open je ogen, kijk en zie!

voorbestemd

Veel mensen denken dat God alles al vooraf bedacht en  voorbestemd was en dat er dus geen enkele invloed van de mens is uit te oefenen op Gods plan.  Dat God alles weet en inzicht heeft is natuurlijk  duidelijk, maar  tegelijk  kan je niet zeggen dat God in wezen schuldig is aan het leed in deze wereld omdat hij de mens, en dus jou en mij geschapen heeft. Men kan niet zegen omdat God alles wist had hij de boom  waarvan adam en eva aten niet moeten  planten. We kunnen God niet de schuld geven van de problemen die er zijn in ons persoonlijk leven. we kunnen niet zeggen dat  het ons allemaal maar overkomt en dat alles wat er gebeurt nu eenmaal Gods plan is.

Er zijn ook veel mensen die anders denken en juist  de wereld zien als een grote doorgedraaide valkuil. Een plek waar satan de macht heeft en iedereen die hij ziet  mee sleurt in het negatieve en foute van deze wereld.  Het is dus  niet de schuld volgens deze mensen van God, immers hoe zouden we God durven beschuldigen, maar van Satan die de mens in alles verleidt.  Dus alle problemen in deze wereld en ook de persoonlijke problemen zijn de schuld van Satan en we  moeten derhalve ons best doen, maar lukken zal het nooit helemaal om Satan uit ons leven te weren.  We kunnen niet anders dan accepteren dat de pijn en verdriet van Satan komt en we hebben er mee te dealen. Twijfel aan God zou Satan nog meer voet geven in de wereld en in onze  persoonlijke issues.

 God maakte de wereld perfect en wij pasten er in.  Jij en ik. 

Weet je, ik lees in de Bijbel over God op een andere manier. Ik geloof in Gods soevereiniteit. Hij is het hoogste gezag en staat boven alles. Weet alles en kent ons allen. Hij heeft ons gemaakt en heeft een plan met ons leven.  Ik weet niet  hoe het bij God werkt qua visie. Ik heb geen idee waarom sommige zaken nu wel en andere juist niet gebeuren. Ik geloof dat Hij het overzicht heeft en deze niet  zal verliezen. Tegelijk geloof ik dat God ons juist in vrijheid geschapen heeft. Gecreëerd om Hem lief te hebben en te verbinden met Hem zelf.

Ik lees een verlangen van God in Zijn hoedanigheid om kinderen voort te brengen. Ik lees zijn hartstocht in genesis 1:26a als er staat: “laten we mensen maken naar Onze gelijkenis”. Ik lees van Gods intieme relatie als er staat,  laten Wij. Er was en is nog altijd een verlangen naar de mens. God verlangt naar ons. Naar jou en mij. En omdat Hij ons gemaakt heeft als zijn kinderen hebben we Zijn DNA, en ook zijn we deelgenoten van Zijn erfenis. . God gaf zijn zegen. Wilde dat we voorzien zouden zijn. Gaf alles  om er gebruik van te kunnen maken. Lees genesis  1 :28 en 29 nog maar eens. God was blij met jou en mij. Met de creatie van Adam en Eva had hij ons al in gedachten. Hij zorgde goed voor ons en creëerde zelfs een speciaal plekje voor de mens. Een plek waar alles  was wat nodig was. God is de voorziener. God begreep zelfs dat we Hem nooit als een gelijke zouden kunnen zien en gaf derhalve iemand die nodig was. En zo waren er man en vrouw. Zo kon er naast een relatie met God ook onderling iets groeien.  ( genesis 2:18) en God… was voortdurend in de buurt.

Dan de boom,  wat moet je daar nu mee? zou God geweten hebben dat Adam en Eva ervan zouden gaan eten? Ik weet niet precies hoe het werkt. Ik geloof dat God de juist e omstandigheden gecreëerd heeft en dat de boom er onderdeel van was.  Wellicht was het juist de mogelijkheid bieden om niet vanuit plicht, maar vanuit eigen wil Hem te blijven zoeken.  Wellicht wilde Hij ons de keus geven om het anders te kunnen doen dan Hij voorstelde het te doen.  God maakt de mens als individu en met eigen mogelijkheden. Met veel meer mogelijkheden dan  ze veelal zelf weten. Ik zie het soms ook terug in hoe ik naar mijn kinderen kijk.  Ik verlang er naar dat ze naar me toe komen.  tegelijk wil ik niet dat ze naar me toe komen omdat ik nu eenmaal ben wie ik ben, maar omdat ze van me houden en naar mijn aandacht en liefde verlangen. Ik zie zoveel mooie dingen in ze. Goede capaciteiten , maar soms gooien ze het overboord. Wat ik zeg of doe ze gaan dan hun eigen weg. Nu ben ik geen perfecte vader. Verre van dat, maar ik herken een klein stukje van Gods verlangen.

Er was en is nog altijd een verlangen naar de mens. God verlangt naar ons. Naar jou en mij.

God bied ons aan om op zoek te gaan naar een eigen plek. Met de boom kwamen er sores de wereld in. Zo ook met veel van onze huidige keuzes. We krijgen ruimte die wellicht niet handig  is of lijkt, maar waar we keuzes in  kunnen maken.  Doen we het wel of niet. Luisteren we naar anderen ipv naar God? Happen we toe of zeggen we nee.  God was niet blij met de keuze van zijn kinderen. Er ontstond een breuk.  Maar toch bleef Hij in de buurt.  Hij liet hen niet los.  De gedachte is dat God er niet meer was en Hij hen wegstuurde. Maar God was er nog altijd, meer achter de schermen dat wel.  Ik vraag me wel af of Adam en Eva dat ook zo gezien hebben. Hoeveel ruimte ze nog hadden voor God in hun leven.  hun leven zou immers steeds meer opgeslokt worden door wat ze allemaal zelf moesten gaan doen. Ze moesten nu eten en drinken  bij elkaar zien te rooien. Voor de kinderen zorgen en hen iets leren. Ze hadden verdriet over zaken. Ze moesten immers meemaken dat hun kinderen stierven en ook zij zelf gingen uiteindelijk  dood. In hoeverre zochten ze nog contact met God? In ieder geval was het contact sterk verminderd.  En was het niet meer op dezelfde manier.  er was  scheiding gekomen.  Vervelend voor Adam en Eva, maar wat denk je van de Vader?  De kinderen die hij zo lief had, gewild en gemaakt.  Er was iets tussen gekomen. De spontaniteit van een innige persoonlijke relatie was verdwenen leek het wel.

De schuldvraag komt dan in me op. God had U het niet anders kunnen doen?  Een anderzijds waarom die vieze Satan de ruimte kreeg om zo negatief  te praten over God.  Grr… maar uiteindelijk was niet God die opdracht gaf, sterker nog hij waarschuwde. Satan zei dan wel dat ze het moesten doen, maar ze namen wel zelf. We doen het wel zelf als we verleid worden om te doen wat niet goed is. We maken wel keuzes zonder  met God te overleggen . we doen vaak wat goed lijkt in onze ogen, maar met destructieve gevolgen. Wees eens eerlijk naar je zelf. Hoe ga je om met de zaken in je  leven?

God maakte de wereld perfect en wij pasten er in.  Jij en ik.  Hij heeft  de mens bijzonder gemaakt en Hij houdt van ons.  Hij heeft jou bijzonder gemaakt. In de buik van je moeder geweven.  Hij was er bij. Van begin tot eind. Van gedachte tot creatie.  God is geweldig! Hij wist wat er zou gebeuren. Hij kent ons. Hij kent ons hart en onze overleggingen, onze gedachten.  Hij weet dat we  net als kleine kinderen het zelf willen doen. Zelf ontdekken.  Hij gaf  je de ruimte om te ontdekken. Het gaat er niet om dat je maar fouten moet lopen maken in je leven om te ontdekken.  Nee het gaat er om dat je leert dat  als je in Zijn plan stapt  dat goed voor je is.   Dat je dat gaat ontdekken.  Gods plan voor jou leven is er al. God heeft grootse plannen met ons. Net als wij met onze kinderen hebben.  Wij hebben grootse plannen en soms  pushen we te veel. We kennen ons kind denken we. We willen dat ze het goed zullen hebben en juiste keuzes maken.

God hart gaat uit naar jou.  Hij verlangt naar je en dat het goed met je gaat.  Waarschuwt ons en geeft mogelijkheden. Weet je, als je kinderen hebt kan je je  misschien iets voorstellen over liefde tav kinderen. Elke kind specifiek.  Je kan niet zeggen dat je de een liever  hebt dan de ander.  Je kan ook niet zeggen dat ze een zelfde aanpak nodig hebben.  Je ziet de verschillen.  God kan jou niet hetzelfde behandelen als mij. Je bent niet  meer of minder. Niet meer geliefd dan  de ander. Je bent Ok, zoals je bent. Ik ben Ok zoals ik ben. Het is niet Ok als we God verlaten, maar tegelijk is er die ruimte.  God verlangt naar je, maar je kan het afwijzen. Dat doet pijn.  Het doet pijn om afgewezen te worden. Ik geloof dat het God ook pijn doet.  Maar je mag weer bij hem komen als je dat wil. Al weet je niet hoe dat moet misschien.

Veel mensen zijn boos, teleurgesteld, bang omdat het allemaal zo uit de hand gelopen is .  er is iets tussen komen te staan.  De weg terug lijkt onmogelijk. Maar God heeft al die tijd naar je uitgekeken. Hij heeft alles gedaan wat nodig was  voor  ons om bij hem terug te kunnen komen. Hij wil je opnieuw in de armen sluiten. de prijs is betaald. je bent vrij om de keus te maken. net zo vrij als dat je er voor kiest om het niet te doen.  we kunnen niet  God de schuld geven van de gevolgen van ons leven. weet je , je kan zelfs Satan eigenlijk de schuld niet geven. het is een viezerik, dat is zeker en hij probeert ons te belazeren, maar je bent vrij om zelf keuzes te maken. net zo vrij als Adam en eva waren om wel of niet van de boom te eten, zo ben jij vrij om de keus te maken de  relatie te herstellen voor zover dat van jou af hangt. God wil je. Hij verlangt naar je en heeft alles in het werk gesteld om de eeuwigheid met jou door te brengen. dat vind in nu werkelijk tof om  je dat te kunnen vertellen.

Kijk naar je eigen!

Hoe is het met je gesteldheid naar anderen toe? Hoe hebben jou houding/attitude bepaald waar je op dit moment staat in het leven?

Weet je het oog ziet altijd van zich af, maar misschien moeten we zo langzamerhand eens wat vaker een oogje toeknijpen of misschien gewoon een aantal zaken van anderen eens door de vingers zien.

Immers altijd kijken naar de foute zaken van anderen maakt dat we tov onszelf niet meer objectief zijn. Dat anderen het slechter doen dan wij zelf. Wanneer we echter wat meer de focus van de ander halen en de ogen dicht doen om naar binnen te kijken, weten we dat we niet veel beter of misschien zelfs net zo slecht zijn als de ander.

Wat zou iets kunnen zijn waardoor je volledig af zou kunnen knappen in een relatie? Waar zou het volledig mis kunnen gaan bijvoorbeeld? Je man of vrouw zou vreemd kunnen gaan. Of je partner liegt tegen je over belangrijke zaken. Een vriend kiest liever voor een ander in bepaalde gevallen dan voor jou. Iemand vertelt hele vertrouwelijke dingen over je die jouw onderuithalen.

Wat gebeurt er op zulke momenten met je? Je voelt je verraden en in de steek gelaten. Alles wat in je is schreeuwt hoezeer jij verraden bent. Beschadigd geraakt.

Vreselijk allemaal en misschien nog meer vreselijks heb je meegemaakt in het leven. Maar weet je er is een vorm van verraad die nog meer beschadigend kan zijn. Deze vind veelal ver voor deze gebeurtenissen die ik genoemd heb plaats.

Misschien trek je nu al de hakken in en kies je er voor niet geconfronteerd te worden of misschien geloof je het niet, maar vaak heb je, als je werkelijk naar binnen durft te kijken zelf ook deel aan deze zaken. Voor dat deze zaken gebeuren. Ik heb het dan over aandacht voor elkaar.

Weet je, het is gemakkelijk naar anderen te kijken en te wijzen naar de fouten van de ander, maar waar heb je de verbinding die er was losgelaten? Wanneer ben je gestopt met energie te steken in de relatie?

Natuurlijk is het liegen en bedriegen verschrikkelijk, maar de schade begint heel subtiel. Het meest schadelijke in een vertrouwensbasis met anderen is gebrek aan oprechte betrokkenheid.

Nu even eerlijk terugkijkend op bepaalde zaken in je leven? Waar is het misgegaan? Is het niet gebeurt toen men niet meer werkelijk in elkaar investeerde.

Natuurlijk is dit een lastig verhaal, dat begrijp ik heel goed. Het is niet bedoeld om verraad, overspel, roddel, etc… goed te praten. Zeker niet!!! Echter wel om ons aandeel mee te nemen en te beseffen dat we ook mensen zijn die gewoon fouten maken en bewust te worden van het feit dat wanneer we niet meer investeren, loslaten, inplaats van vechten, ons vertrouwen in de ander langzaam van ons wegloopt en er pijn binnendruppelt.

Gebrek aan betrokkenheid van elkaar in relatie leidt tot schaamte en raakt daarmee onze grootste angst. De angst om verlaten te worden en het gevoel het niet (meer) waard te zijn om geliefd te worden. Dat men niet meer aan ons verbonden wil zijn en alleen zullen blijven.

Het moeilijke van dit verhaal is dat we vaak niet de vinger exact op de zere plek kunnen leggen om aan te wijzen waar het verkeerd is gegaan. Concreet gebeurt er namelijk eigenlijk weinig wat te bewijzen valt qua loslaten in de relatie.
Het begint subtiel. Met het niet meer uitspreken van kleine woordjes of dingetjes te doen voor de ander. Met grote gevolgen.

Misschien is het de tijd van vandaag dat er meer eenzame mensen zijn dan ooit. Kunnen we nog voldoende tijd besteden aan de relaties in ons leven? Druk, druk, druk, staat bovenaan in onze agenda. Relaties kunnen nauwelijks nog ingevoegd worden lijkt het wel.

Ik geloof in de kracht van relaties en toch loop ik in dezelfde valkuil. Ik merk dat wanneer ik te veel op mijn bordje krijg ik de relaties die uk zo belangrijk vind onvoldoende aandacht geef. Mijn relatie met God bijvoorbeeld komt vaak totaal in de marge. Mijn gezin moet maar zaken van me accepteren en vrienden heb ik nauwelijks tijd nog voor soms.

Dus wat ik wil dat doe ik niet, maar wat ik niet wil. Lastig hoor. Ik probeer zo nu en dan weer prioriteiten te stellen en maak dan even pas op de plaats. Bij deze weet je het even allemaal. 😉

schuld of onschuld

 

 

 

 

 

 

Ik ben een kei in het schuldig verklaren van mensen. van mensen die mij iets hebben aangedaan, maar ook mensen  die anderen iets hebben aangedaan zijn in mijn ogen vaak schuldig bevonden alvorens ik me überhaupt in hen heb verdiept.  En Ik?  was ik mijn eigen handen in onschuld?

 Ik zie gemakkelijk de oneffenheden bij de ander

Mijn oog ziet gemakkelijk van me af. Ik zie gemakkelijk de oneffenheden bij de ander en gericht op die ander lijkt mijn schuld vaak een stuk kleiner. Maar is ze dat ook? ben ik onschuldig als ik naar de ander kijk? Ben ik zelfs ook maar minder schuldig?  Wanneer ik me onthoud van dat wat de ander doet en in praktijk brengt  ben ik dan onschuldig te noemen?  Jezus leert dat we  reeds overspel plegen wanneer we  alleen al kijken.  Dus…?

Wanneer ik niets doe of zeg maakt dat me soms schuldig omdat ik niets heb verteld over wat God zou willen, veroordelen evenzo. Er zal dus altijd in mij een strijd zijn. wat ik niet wil dat  doe ik toch door de ander te veroordelen en als ik me stil houdt en niets doe of zeg, de ander vertel over Gods plan, maakt dat ik even zo schuldig sta. Zo wisselt daar waar ik eerst onschuldig sta in schuld  en daar waar ik de ander oordeel , ik mijzelf veroordeel.

krachtige woorden

Ik besef me dat  woorden als:” Ik hou van je”, of  “je bent mooi of lief”, krachtige woorden zijn. Ik  ontneem haar de kracht vaak door er een “maar” aan te verbinden. eigenlijk is het  gewoon manipulatie en staan ik op zo’n moment  schuldig  naar de ander en God.

Misschien vind je het wat zwaar als je mijn stukje leest. Echter ik geloof dat we schuldbewust moeten zijn.  Ik wil me bewust worden van het feit dat ik vanuit mij zelf niet goed ben en dat ik Gods genade nodig heb. Dat Ik Jezus Christus nodig heb in mijn leven. Hij is in staat de schuld te dragen voor jou en mij en ons gratie te verlenen omdat hij schuldloos stond ten opzichte van God.

Gratie?

Ontkennen van mijn schuld, ten opzichte van de ander en van God, maakt niet  dat ik onschuldig ben maar wel dat ik gratie mag ontvangen.  Gods genade is groot.  God wil mensen vergeven. wanneer we ons bewust worden van wat ons is aangedaan in het leven, wat ons is overkomen, maar ook wat we anderen hebben aangedaan is ontkenning  soms  iets wat we gemakkelijk doen door naar de ander te wijzen.

Soms hoor ik mensen zeggen  dat  ze niemand nodig hebben en wijzen dan naar anderen die hen iets hebben aangedaan. Soms zijn de woorden waar en schermen ze zelfs met  het woord van God en  wordt de heilige geest genoemd en gezegd dat deze mensen zich moeten bekeren.  Wellicht is dat waar en de bijbel zegt veel over zonde en schuld, maar Gods Geest leidt me vaak voornamelijk naar Jezus  en mij zelf . Hij opent me de ogen vooral  voor het leed van de ander en niet  over het oordeel. Hij leert me vooral dat ik zelf mijn straatje schoon moet houden en de ander lief te hebben ongeacht hoe hun straatje er uit ziet.  niet voor niets wordt Gods geest de geest van waarheid genoemd. Hij wijst ons de weg naar  binnen en maakt  ruimte voor Hem  en de mensen om ons heen en we ontdekken  dat we geliefd zijn bij hem.