are we happy plastic people?

prachtige clip van  “casting crowns “die ik via  site van Jos Douma heb ontdekt. zeker de moeite waard om te bekijken.

klik op deze link om de clip te bekijken.  ze sluit m.i. aan op mijn eerder geschreven blog. 

ben je echt of fake?

zijn we happy plastic people? mensen die nooit ergens last van hebben? of zijn we echte mensen, die  iets hebben meegemaakt in het leven. of niet van echt te onderscheiden. maar toch niet echt.  

ieder mens heeft zo zijn ervaringen. allemaal anders , maar allemaal zijn we ergens geraakt en in meer of mindere mate beschadigd geraakt in het leven.  de een heeft het  verwerkt de ander loopt er nog mee rond.  we mogen er voor elkaar zijn.

las  zojuist nog een stukje in een nieuwsbrief van de Henrie Nouwen stichting. woorden die  me werkelijk  raken.

Joy and sorrow are never separated. When our hearts rejoice at a spectacular view, we may miss our friends who cannot see it, and when we are overwhelmed with grief, we may discover what true friendship is all about. Joy is hidden in sorrow and sorrow in joy. If we try to avoid sorrow at all costs, we may never taste joy, and if we are suspicious of ecstasy, agony can never reach us either. Joy and sorrow are the parents of our spiritual growth.