Emoties

Hoe moeten we met emoties omgaan? Jezus toonde in zijn leven meerdere momenten hoe hij dat deed. Toen zijn neef Johannes, met wie Hij een diepe connectie had, werd vermoord, trok Jezus zich terug naar een eenzame plek. Alleen. (Matheus 14:13). Een reactie zoals we zelf zouden willen doen op zo’n moment. Weg van alles en iedereen om zaken op een rijtje te zetten. Het is een goede manier om verdriet te kunnen verwerken. Jezus echter liet ons zien dat het ook goed is om weer in contact te komen. Jezus roept zijn discipelen en nam ze mee, weg van de grote groep om een moment samen te zijn. Daarbij trok Hij zich soms ook even terug om met God te zijn. (22,23)

Het is goed om tijd voor jezelf te nemen, maar ook om met vrienden te zijn en je emoties te delen. Ook is het goed om God, de Vader er overste spreken . Hij stuurt de trooster in je verdriet, de pijn. Jezus vergat nooit om met God over zijn situatie te spreken . Hij deelde zijn gevoelens en emoties.

Een ander moment waar Jezus zich uit is bij het graf van Lazarus. We lezen dat Jezus weende (Johannes 11:35). Jezus huilde en liet openlijk zijn tranen zien. Hij gaf toe dat Hij verdriet had en anderen merkten dit ook op en zeiden:”zie hoe lief Hij hem had.” Het volgende wat Jezus deed was bidden en Hij bleef zijn omgeving herinneren aan de opstanding. We kunnen hieruit leren dat we ons niet hoeven schamen voor onze tranen. Dat we onze pijn en teleurstelling mogen laten zien. We mogen steun zoeken bij onze vrienden, hulp bij God.

De stemmen uit het verleden zeggen ons dat we onze tranen moeten verstoppen, dat we sterk moeten zijn, maar dat is niet de waarheid. Jezus is de Waarheid! Een andere emotie is boosheid. Dit is misschien wel de lastigste van alle emoties, vooral onder gelovigen. Boosheid wordt al gauw gezien als zonde of verkeerd. In de bijbel lezen we een situatie waar we kunnen leren hoe Jezus de geldwisselaars de tempel uitdreef. (Matheus 22:12,13)Hoewel het woord boosheid hier niet direct wordt genoemd zien we wel degelijk dat Jezus een reactie geeft .

Boosheid is een serieuze emotie die ook een plek mag hebben. Boosheid vraagt echter om een volwassen reactie. Boosheid vanuit ons kindzijn is al gauw woede die stampvoetend, scheldend wil zeggen wat er in je omgaat aan lelijke dingen. Jezus werd wellicht boos, maar Hij deed niets wat niet tot zijn karakter behoorde. Boosheid is zoals ik het altijd benoem: een eerlijke emotie. Het is belangrijk hoe we er mee omgaan. zonde kan snel om de hoek komen kijken als we niet op de goede manier er mee omgaan. Onvolwassen.

Jezus werd boos vanwege het onrecht wat er geschiede. Jezus kent het verschil tussen wat recht is en wat niet. Gelijkwaardig en ongelijkwaardig. Mogen we boos zijn? Mogen we reageren? Het is een door God gegeven emotie. Het is gekoppeld aan ons gevoel voor recht en waarheid. Het heeft als doel om het constructief te gebruiken en zaken in het goede licht te zetten van de waarheid, van rechtvaardigheid. Met nadruk is boosheid geen zwakte, maar een emotie. Boosheid wordt bijbels gezien niet veroordeeld; maar wel de manier waarop we er mee omgaan. Als we boosheid koesteren of aanwakkeren in onszelf of bij anderen en anderen stuk willen maken.

Boosheid en verdriet. Twee zaken die ons raken als mens. Emoties en gevoelens die soms verwarrend kunnen zijn en tegenovergesteld lijken, maar vaak juist zo aan elkaar hangen dat we ze maar moeilijk kunnen onderscheiden. Wie boos is of teleurgesteld heeft de neiging zich af te zonderen en de pijn, teleurstelling, boosheid te koesteren. Dit is niet een gezonde manier. Het zorgt vaak dat we alleen komen te staan en enkel nog luisteren naar de pijn die veelal gevoed wordt door stemmen uit ons verleden. Deze stemmen bevestigen gemakkelijk door innerlijke woorden als : “zie je wel, ze laten je wederom in de steek” of “ je kunt niemand vertrouwen.”

Oprechte boosheid , zoals ik deze noem, heeft een doel voor ogen. Ze loopt niet te schelden, te grommen of loopt weg uit de omstandigheden. Ze geeft voeding aan de manier waarop we naar zaken kijken. Als we oprecht boos of teleurgesteld zijn is het een sterke motivatie tot verandering. De vraag is echter hoe we dit in zetten. Laten we ons leiden door teleurstelling en/of boosheid doorbeet grip te geven in wie we zijn als mens of staan we op en strijden we voor hen die dat nodig hebben.

Ik geloof dat mensen die iets is aangedaan vanuit die pijn die hen is aangedaan heel goed van betekenis kunnen zijn tov anderen. Immers wie weet bijvoorbeeld beter wat het is om mishandeld te zijn dan degene die hier uit zijn gekomen en hun boosheid en teleurstelling hebben weten om te zetten naar praktische ondersteuning aan hen die hetzelfde hebben ervaren. Of wie kan iemand beter helpen om verslaving te overwinnen als iemand die zo verbolgen is over de situatie van anderen vanuit persoonlijke ervaringen.

Boosheid en teleurstelling is niet tegenovergesteld aan liefde. Wie oprecht boos is, of oprecht verdrietig is over bepaalde situaties kan dit meenemen als een innerlijke drive die God wil gebruiken in Zijn voordeel. Als we iets heftigs meemaken kan ons dat onderuit halen, maar als we door Gods Heilige Geest geraakt worden, dan kunnen we groeien in hoe we omgaan met de ander en hen leren, laten zien wie God is en hoe lief Hij ons heeft. Zijn liefde gaat dwars door onze omstandigheden, emoties en gevoelens heen. De Geest openbaart ons persoonlijk wie Hij is en daardoor juist ook anderen. Mag de Heilige Geest ons vormen door gebeurtenissen en ervaringen?