Op je plek of ik sla je op de bek.

Wanneer we verantwoording gaan  nemen voor ons leven, voor de dingen die we doen of hebben gedaan, dan is dat vaak best even een angstig moment. we hebben immers niemand meer die we  het in de schoenen  kunnen schuiven als het niet gaat zoals we dit hadden gepland.

Ik geloof dat wij als mensen autoriteit hebben gekregen en daarmee dus ook verantwoording. We kunnen hier in Genesis al over lezen.   Autoriteit is  dat we als het ware  bevoegdheid hebben om het leven te leiden zoals wij dat willen. God  geeft het ons als het ware  de verantwoording over ons leven in handen en zegt daarmee eigenlijk dat wij met ons leven mogen doen en laten wat we willen. dat we de verantwoording hebben om dit  zo goed mogelijk te doen. hij schept hiervoor een aantal kaders waar binnen dit het beste kan.

Ik geloof dat veel mensen juist vastlopen door niet  de verantwoording  te nemen voor hun eigen daden.

We zien echter al gauw gebeuren dat mensen deze verantwoording gemakkelijk afschuiven.  Dat  wij als het ware vaak  waar het om verantwoording gaat  deze in een andermans schoenen proberen te  stoppen om zo onder onze eigen verantwoording uit te komen.  Adam deed dit  naar Eva en Eva gaf de slang de schuld.  In plaats van te zeggen dat het hun fout was en dat ze niet de verantwoording hadden genomen zoals het was bedoeld gaven ze elkaar de schuld.

Wat is er veranderd? Ik denk niet  zoveel. Ik geloof dat veel mensen juist vastlopen door niet  de verantwoording  te nemen voor hun eigen daden.  Al gauw krijgt een ander de schuld.  We kijken vooral naar hoe anderen met  ons omgaan en  verwijten al gauw dat dingen niet gaan zoals ze zouden moeten gaan omdat die ander  het  verkeerd doet.  De verantwoording nemen  zegt echter dat waar het verkeerd gaat dit naar onszelf toe te schuiven en actie te ondernemen om dit te gaan veranderen.

Extra vervelend is dit wanneer we er door Jezus extra op aan gesproken worden.  dat hij ons voor houdt dat we elkaar lief moeten hebben  , dat we een tweede mijl met de ander moeten gaan. wanneer ze ons in het gezicht slaan we de ander wang moeten  toe keren.  Jezus houdt ons voor dat wanneer ons in het gezicht geslagen wordt of iemand ons ergens toe dwingt we  de verantwoording hebben om hier op een goede manier mee om t e gaan.  moeten we ons op de bek laten slaan? Is dat wat Hij bedoeld te zeggen? Moeten we  wanneer iemand ons als het ware dwingt om het op een bepaalde manier te doen dat dan ook maar accepteren?

Durf je verantwoording te nemen voor je leven

Ik denk niet dat we ons in hoek hoeven te laten drukken waar de klappen vallen, maar dat we moeten doen waarvoor god ons geroepen heeft. De verantwoording nemen op dat gebied waar hij ons heeft neer gezet. Wat is jouw plaats.  Durf je op die plek waar je  bent , waar je geroepen bent, waar je hoort te leven vanuit de autoriteit die daarbij hoort? Durf jij de verantwoording te nemen voor dat gebied wat God jouw gegeven heeft. Durf je verantwoording te nemen voor je leven, je gezin, je eigen keuzes, je werkplek,  je…. ?

 Dat is niet gemakkelijk dat vraagt soms van ons dat we de confrontatie moeten aangaan met  mensen die ze van ons af willen nemen. dat vraagt soms dat we  moeten erkennen dat  we ons te veel op  het gebied van de ander bevinden . dat vraagt soms dat we de minste moeten zijn, maar het vraagt soms ook dat we ons  uit moeten spreken en durven confronteren.

wel de lusten maar niet de lasten?

Natuurlijk hebben we daarbij altijd de belangrijkste factor nodig. Namelijk liefde.   Autoriteit  en liefde horen samen te gaan. autoriteit  zonder liefde is star en stug. Ze neemt  wel verantwoording voor de regel maar niet voor het individu. Liefde zonder autoriteit wil wel het individu winnen maar  vergeet daarbij dat  de regel goed is.

We leven in een wereld die wars is van regels  en anderzijds niet werkelijk lief kan hebben.  waar houden van en verantwoording nemen niet meer als vanzelfsprekend  zijn. ik vraag me af waarvoor veel mensen werkelijk leven. wel de lusten maar niet de lasten?  Niet meer samen maar ik gericht? Alles wat fout gaat ligt veelal aan de ander . wat goed gaat  is mee genomen. wie neemt er verantwoording? Neem jij verantwoording voor je leven/ durf jij  op te staan en in de autoriteit te gaan staan die je is gegeven? waar is je plaats? Waar heeft De heer jou geroepen? Ken jij je plekje wel?

 

regels zijn regels

Heb je dat ook wel eens, of ben ik de enige? ;-D  dat je in de kerk, op je werk afspraken hebt gemaakt, dat er bepaalde regels zijn waar je wellicht  geen moeite mee hebt, maar die  eigenlijk niet zo zinvol lijken?  dat je hier dan over nadenkt , maar  wanneer dingen wat helderder worden hier  meer begrip voor krijgt en van daaruit, vanuit dat begrip deze toch gewoon wil respecteren?

Het is  zo gemakkelijk, althans voor mij , om regels of afspraken omver te werpen als onbelangrijk,  onnodig en onzinnig, terwijl anderen deze wel belangrijk achten ? misschien dat deze regels in jouw geval misschien niet erg  relevant zijn of lijken,  en misschien zelfs ouderwets, maar dat ze er gewoon zijn en jij hebt er mee te dealen? Hoe doe je dat dan?  Hoe ga je daar  dan mee om?

Enerzijds moet misschien de regel geen ergernis zijn voor iedereen, maar tegelijk wanneer deze regels of afspraak slechts een ergernis is,  voor jouw of  voor de mensen om jou heen , dan is het misschien de vraag  waarom dit voor jou zo’n probleem aan het worden is.  waar gaat het om en wat nog erger is wellicht, waarom proberen we daarin op de een of andere manier invloed op uit te oefenen,zodat ook anderen een aversie kunnen krijgen op de regel,  zonder dat  ze daarvan voorheen  bewust  waren.

In den beginnen  was er slechts één regel en dat was, eet niet van de boom, maar de mens was ongehoorzaam en trokken elkaar mee in de valkuil om toch te eten van deze verboden vrucht.  Toen ze hier op aan gesproken werden  ging de mens zelfs nog in de verdediging ook,  en gaf de schuld aan  degene die met hem gegeten had.  ging het hier nu om het feit dat ze nu al of niet gelijk hadden?

Ik geloof dat het God niet zozeer om de vrucht te doen was , maar om de houding die  het met zich mee zou brengen. wijzen met de vingers en beschuldigingen over en weer. Waar ging het nu allemaal om? Was het de moeite waard om  één simpele vrucht? er was  zoveel anders wel te halen. zoveel vruchten, zaden om van te eten. Ik geloof dat we ons vaak enorm  fixeren op negatieve dingen in ons leven en ons daardoor laten leiden.  In Romeinen 14 kun je lezen dat  het niets uit zichzelf onrein is, maar dat  het belangrijk is hoe we met zaken omgaan. waarom maken wij bepaalde keuzes in ons leven  en durven we ook anderen vrij te laten om zelf  keuzes te maken?

Wat zou het fijn zijn dat we ons niet zozeer bezig  zouden houden met de regel an sich, maar dat we bereid zijn om het gesprek op een transparante wijze aan te gaan met de ander, en dan  niet vanuit een verdedigende houding, maar om er van te leren of om hun ziens wijze te gaan begrijpen.  Dienstbaarheid zou ons  sieren denk ik.  wanneer we ons bewust zijn van bepaalde regels en afspraken, zijn we dan ook bereid ons daaraan te houden?  Niet  te morren en boos te worden , maar gewoon  dit te accepteren omdat ze nu eenmaal zijn afgesproken en volgens anderen belangrijk? het gaat allemaal niet om ons. soms is het goed een regel te accepteren niet om ons zelf maar om de ander te helpen. gewoon omdat de  ander deze belangrijk vindt .

Ik denk dat we vaak ons gelijk willen hebben, maar  durven we ons gelijk te laten varen om de lieve vrede wil?  Niet om zonden te bedekken, maar om er voor te zorgen dat  we in aanzien en achting  bij onze broeders en zusters zullen stijgen in hoe we met zaken om gaan. dat we  de andr respecteren. dat we respect tonen naar de ander wie dat ook moge zijn. en als het dusdanig relevant is dat we  hier moeite mee hebben zodat God schade aangedaan zal worden, is het dan niet zo dat een ieder voor zich rekenschap af moet leggen?  Dus laten we ons afvragen of de regel voor ons geld en of we daar voor onszelf moeite mee hebben omdat we of God of de ander schade mee berokkenen, en of we  door de regel schade brengen aan de communicatie of de relatie met elkaar. of te wel…  groeien we in gemeenschap inclusief of exclusief deze regel, maar laten we wel in verbondenheid , rechtvaardigheid, vrede en blijdschap met elkaar blijven door de ander te dienen.