weggestopte pijn.

soms lopen mensen jarenlang rond met pijn die ze nooit werkelijk onder ogen durven zien.  ze hebben  het ergens ver weg gestopt  ergens in hun onderbewuste en daar geparkeerd.  dit kan het gevolg zijn van  een trauma, ongeluk, ramp, een gebeurtenis die moeilijk te verkroppen was, mishandeling, misbruik, verkeerde keuzes. 

 

kortom er zijn veel zaken die  maken dat we functioneren op een bepaalde manier en het kan soms zelfs lijken of we een tijdlang nergens last van hebben. het ligt immers diep verstopt. ergens in de kelder, weggeduwd. soms denken we een tijdlang dat het goed gaat en dat er niets aan de hand is en dan  zijn er momenten die iets in ons raken. een pijnpunt, een trigger, een opmerking of een handeling. een gebeurtenis. plotseling is de pijn er weer. geraakt. de hele boel ondersteboven. door de war.  

soms kunnen we niet eens meer exact noemen wat de oorzaak is van de diepe  weggestopte pijn. omdat we er niet naar willen kijken. we willen het niet weten. we zijn bang voor de pijn, we zijn bang voor wat er gebeurt als zaken besproken worden. we zijn bang voor het aandeel welke we zelf hadden en bang voor het aandeel van de ander.  

het erge is dat de gebeurtenis, ondanks  het feit dat we de waarheid nooit werkelijk onder ogen hebben durven zien wellicht, ons hele leven  beheerst. ons gedrag. onze houding.  we worden onverschillig, of juist  een opgewonden standje, of  we trekken ons terug, we worden bitter, bang, … we komen niet tot ons recht doordat we niet werkelijk in de vrijheid kunnen staan.  

hoe komt het nu dat zaken zo vast kunnen komen te zitten in ons wezen, ons systeem? soms is dat afhankelijk vaan hoe we als kind zijn benaderd.  als we als kind  nooit geknuffeld werden, er werd geen aandacht aan ons besteed, er is dan nauwelijks sprake van binding naar( een van) onze  ouders. zulks een pijn  wortelt  zich ergens in ons systeem. ver weg van waar we het nu precies  terug kunnen halen. we zien dan ook dat kinderen die groot geworden zijn in een warm nest beter om kunnen gaan met zware klappen in het leven.  

dat mensen een bepaalde houding hebben gaat vaak dieper dan ze zelf beseffen. het wortelt zich in  het onderbewuste en  ernstige mishandeling, misbruik aanranding , verkrachting,  maken dat je  tot in je geest verslagen bent.  sommige mensen zijn derhalve vaak nog maar nauwelijks in staat om  zichzelf te tonen. hun identiteit is  lamgeslagen, kapot, in shocktoestand.  

het kan ook zonde zijn wat we ooit  hebben gedaan , maar waar we niet aan herrinnerd wensen te worden. wat niemand weet en nooit verteld is. wat ons  telkens weer naar beneden haalt. lam slaat omdat er schaamte is, teleurstelling, angst dat men het ontdekt, boosheid omdat je er spijt van hebt, maar niet weet hoe er mee om te gaan.  

in wezen worden mensen in zulke omstandigheden ziek. diep  van binnen ziek. David zegt het in psalm 32: 3 “zolang ik zweeg kwijnde mijn gebeente weg.”  we kunnen proberen het weg te blijven stoppen. er niets mee doen . en soms gaat dat een tijdlang goed, maar we zijn geen machine waar we iets in stoppen en als we er flauw van zijn halen we het  er weer uit en gooien het weg. we zijn mensen waar bepaalde zaken  gebeuren , waar wat mee moet gebeuren. het heeft een goede plek nodig . een plek waar we er iets mee kunnen doen. waar het een plaats krijgt. 

sommige mensen blijven doen alsof er niets aan de hand is, maar ze blijven ziek. omdat ze beschadigd zijn in hun geest en hun ziel blijven ze in hun schulp en bijten van zich af.  ze willen niet dat je dichtbij komt met de waarheid of met opmerkingen die iets raken.  ze gedragen zich als een gewond dier .  ze laten hun tanden zien. bang om hun wereld te verliezen. ze hebben slechts nog vage dromen. en de mensen die ze hebben klampen ze aan zich vast. bang ze te verliezen. 

toch gebeurt dat laatste gemakkelijk. omdat niemand er tegen  om in een keurslijf te moeten lopen, geclaimd te worden, onvrij te zijn.  uiteindelijk zullen mensen alleen overblijven. niemand meer om zich heen. niemand die hen werkelijk kan verdragen.  

is er een methodiek om dingen te leren en het anders te gaan doen? is er een manier?  ik denk het niet. er is niets wat wij kunnen controleren. we zullen moeten erkennen dat het ons niet gelukt is en dat wanneer we zouden willen gewoonweg lamgeslagen worden  door emoties, pijn, teleurstelling, angst.  

we zullen echter wel moeten willen. we zullen ons tot God kunnen keren in onze diepste pijn en emoties. we zullen hem toe kunnen laten. hoe moeilijk ook om dit  kenbaar te maken misschien, maar hij kan  en wil ons verlossen van de banden van het verleden. de banden van pijn, de banden van zonde. we zullen moeten erkennen dat Hij onze heer is en derhalve  weet hoe zaken in het licht te brengen. we zullen in het proces in ieder geval God in het oog moeten houden.  

In ieder geval mag je weten dat God je kent. ook als je nog nooit iets hebt losgelaten weet hij er van. Hij kent je hart en ook de gebeurtenis. hij wil je openbaren wat te doen. wie je bent, wat je zoekt. we zullen dus op heem moeten bouwen en niet langer zelf de controle moeten houden.  

ik besef me heel goed dat  ik hier iets losmaak misschien. misschien pak je het niet helemaal en misschien weet je niet goed wat te doen. eerlijk gezegd weet ik dat ook niet precies. wat ik wel weet is dat God in Jezus een heftige strijd gestreden heeft. een strijd tot de dood om jou te redden. als jouw zonden , wonden en bonden zijn gedragen. Hij is opgestaan en heeft de aller diepste belemmering overwonnen namelijk de dood.