Zingen of niet.

Veel mensen maken zaken mee in hun leven die bepalend zijn  voor de rest van hun leven. Soms is het beeld echter, wat je hebt onjuist. Je hebt dingen gehoord die een bepaalde indruk hebben achtergelaten die niet klopt met de werkelijkheid.

Onlangs vertelde een van mijn dochters dat wij als ouders vonden dat ze niet mooi kon zingen.  Dat is zeker niet waar. Sterker nog we genoten juist enorm toen ze als tiener voluit allerlei  liedjes zong op haar kamer. We stonden dan juist te genieten van de overgave en het enthousiasme die ze er uit perste.

Eerlijk is eerlijk, niet altijd zuiver, maar niks te maken met hoe we er van genoten. We hebben geen zangeres in haar gezien, of enorme muzikaliteit, maar wat hebben wij als ouders daar nu voor verstand van. Zelf geen enkele noot zuiver weten te raken in mijn leven. Iig is haar interpretatie geweest dat ze niet kon zingen en eigenlijk nooit echt geprobeerd om haar interpretatie van ons als ouders.

Natuurlijk hebben we als ouders daar schijnbaar een reactie op gegeven die daar voor haar aanleiding voor gaven, maar onbewust heeft ze daar zelf een “verkeerde” conclusie uit getrokken.

Mensen trekken soms dus conclusies uit zaken die niet zo bedoeld zijn. Schijnbaar op basis van hoe zaken gezegd zijn, hoe ze overgekomen zijn, de indruk ligt dus anders dan wat we werkelijk denken of vinden. De vraag is nu of de ouders het verkeerd hebben aangepakt? Misschien. Een excuus hiervoor is geen probleem. Toch raakt het mij als ouder wel als dit soort zaken naar voren komen.

Ik vind het niet leuk als dit soort zaken gezegd worden. Nu is het vaak dat het in gesprek, nu ze zelf moeders worden heel anders terugkomt dan vroeger. Het gesprek er over is mooi en er is ruimte om het uit te leggen. Überhaupt is er nu gesprek over. Dat lukt vaak bij een tiener toch al moeilijk soms. Toch jammer die misinterpretatie. Het is geen fout van beide kanten, het is waar het misgaat tussen mensen. We zien slechts een deel van het plaatje, een deel van de waarheid.

Doortrekken dit verhaal zien we dat het ook vaak zo gaat met mensen tov God. Ze interpreteren Zijn woorden. Dat wat gezegd is maken ze tot een persoonlijk item. De vraag is of God bepaalde zaken wel heel persoonlijk zo bedoeld heeft aan jou. Het is goed om zaken die je hoort of denkt te weten over God te onderzoeken, Hem te bevragen. Net als mijn dochters groeien we in ons leven en zullen we op een gegeven moment ook gaan beseffen dat je woorden in e context moet zien en weten wat ze werkelijk betekenen. Daarvoor is gesprek nodig. Relatie.

Let op je mond!

Als we niet oppassen en grenzen stellen over wat we zeggen, dan zal onze mond uiteindelijk degene zijn die ons leven bepaald. Onze woorden gaan ons leven bepalen in plaats van dat wij bepalen wat er zeggen en hoe ons leven inhoudt krijgt.

Toch zijn we evengoed verantwoordelijk voor wat er uit onze mond komt en zullen we, wanneer we niet oppassen met de woorden die we spreken, in ons leven voortdurend de rotzooi moeten opruimen die we gecreëerd hebben.

Laten we afwegen wat we zeggen en grenzen stellen. Opdat de woorden uit onze mond tot zegen zijn en we juist ruimte maken in plaats van problemen creëeren. Het is lastig en vermoeiend verkeerde woorden die gesproken zijn uit de wereld te halen.

Laten onze woorden, woorden zijn van liefde en waarheid. Die kunnen we delen zo veel we willen. De wereld is vol woorden die als het ware de gedachten vullen met negativiteit. Maar woorden als: ‘ik hou van jou, wat ben je mooi, dat heb je goed gedaan’ zijn woorden die energie geven.

Je mond is een krachtig wapen. Ze kan levens kapot maken en levens veranderen. Let op de inhoudt en denk na over wat je zegt. Jij bent belangrijk en anderen even zo. Geef de ander waarde en bekrachtig dat met goede woorden uit een oprecht hart.

Luister goed!

Zwijgen is soms beter,
Toch doen woorden er soms toe.
Niet van een betweter,
Maar van iemand oprecht.

Spreken is soms shit,
Als er niks te zeggen is.
Als je er door zit,
En liever eventjes niks.

Beter iemand die is,
Die luisterend spreekt.
Sprekend hoort
De dingen die je zegt.

Woorden kunnen raken
Zwijgen kan net zo goed
Zijn bezwaren maken
Ligt er aan wie het doet.

De waarheid over wat recht is.

De waarheid is niet meer van deze tijd. Het lijkt er op dat het tegenwoordig vooral gaat om het laten rollen van koppen. Waarom afwachten tot de rechter heeft gesproken als je ook iemand kunt veroordelen door de media. Je mag schijnbaar alles roepen en mensen beschuldigen en zeggen omdat we vinden dat er vrijheid van meningsuiting is.

Voor alle duidelijkheid ik vindt dat je op een goede, gezonde manier met een ander hoort om te gaan. Dat respect erg belangrijk is. Ik geloof dat vrijheid van meningsuiting een belangrijke waarde is. Toch geloof ik ook dat rechtspraak niet iets is voor de algemene opinie, maar dat je pas iemand kunt beschuldigen als er werkelijk bewijzen zijn en niet op basis van beschuldigingen, gissen en gevoel.

Heb jij het recht om te oordelen?

Misschien denk je dat jij recht hebt om dit wel te doen. immers jij weet wat jou is aangedaan. Jij weet hoe het voelt als je iets is aangedaan. Misschien is het bewijs dat jij herkent als jouw waarheid toch net ff anders dan je het hebt ervaren, gezien, gevoelt of beleefd. Je kunt er een gedachte over hebben, maar speculeren doet niemand recht.

Beter is het de focus van de schuldvraag en veroordeling van mensen te verleggen naar wat  waar is gebleken in het goede. Het geloof in Jezus is voor veel mensen iets waar ze niet in geloven. Het vraagt in hun ogen om bewijs. Misschien denk je dat het geloof geen bewijs is. Je noemt het niet voor niets geloven. Toch is  geloof juist iets waarmee je niet negatief maar positief bekrachtigd.

In de media kun je de negatieve bekrachtiging zien van mensen. Het gaat er niet direct om of en waarom iemand gedaan heeft wat hij gedaan heeft, niet om rechtspraak, maar om de terechtstelling. Jezus zoekt niet de terechtstelling van mensen, maar naar wat de oplossing is. Wat is de oplossing als iemand schuldig is? Ik geloof dat het begint bij erkenning van de schuld en de oprechte berouw over de zonde.

Hoe schuldig zijn jij en ik?

Maar wat nu als je schuldig bent aan  zaken die niet goed zijn en schade hebben aangericht in het leven van mensen. Heb je veroordeling verdient? Ik geloof het wel, maar wie mag dat bepalen? Slechts iemand die weet wat werkelijk recht is toch?  Ieder mens is wel ergens schuldig. Ik bedoel niet te zeggen dat ik vindt dat je slecht bent, maar dat ieder mens slechte dingen in zich heeft. Sommigen weten dat beter te verbergen dan anderen.

Wat is recht en waaraan weet je dat? Dat weten we als we naar Jezus kijken. Als we Zijn woorden horen en doen dan is daar niets op tegen. Dat is goed. Daarom zullen we ons verre moeten houden van onrecht, maar onself vullen met wat goed is en niet wat verwerpelijk is. Gods woord is goed en Jezus liet het zien in zijn daden , de Heilige Geest laat het weten in ons hart. God is zowel universeel als persoonlijk. Dat betekent dat Gods waarheid voor alle mensen is. Het betekent echter ook dat in relatie God tot ons wil spreken.

Als we dit geloven dan is het toetsbaar wat van God is. De waarheid is dan iets wat we mogen verkondigen. Het is recht.

– want het leven is geopenbaard en wij hebben het gezien, en wij getuigen en verkondigen u het eeuwige leven, dat bij de Vader was en aan ons is geopenbaard – wat wij gezien en gehoord hebben, verkondigen wij u, opdat ook u gemeenschap met ons hebt; en deze gemeenschap van ons is er ook met de Vader en met Zijn Zoon Jezus Christus. En deze dingen schrijven wij u, opdat uw blijdschap volkomen wordt.
1 Johannes 1:2‭-‬4 HSV

Ben ik te cynisch?

wanneer we kijken naar de tijd waarin we leven, dan zien we veel veranderingen ontstaan. Het lijkt wel of juist als het redelijk goed gaat er een soort van weerstand ontstaat tegen wat goed is. Immers enerzijds is er het verlangen dat het altijd maar goed mag blijven gaan en anderzijds is dat wat goed gaat iets wat twijfelachtig is. Immers wat is goed en zou het niet nog beter moeten of veiliger. Zou er meer ruimte moeten zijn om nog meer zichzelf te kunnen profileren, extremer te kunnen zijn. Het lijkt er op dat vrijheid zoals we die ervaren soms nog steeds zien als onvrij en reageren we daar op met woorden die behoorlijk heftig zijn. We noemen het vrijheid van meningsuiting, maar in woorden en houding van gaan veelal andere zaken schuil die onvrede aangeven ipv de vrijheid die ze beogen.

We zien verschillende vormen van communicatie steeds sterker worden. Ironie, sarcasme en cynisme. Deze hebben te maken met nadruk die men probeert te leggen op een onderwerp. Ze worden als grappig neergezet, maar tegelijk tonen ze vaak een diepere gedachtegang van de “grappenmaker”. Ironie is in deze een vrij milde manier om bespotten iets te zeggen met verkapte woorden, terwijl sarcasme duidelijker van zich afduwd, door bijtende opmerkingen. Cynisme zet wat mensen doen en zeggen in een daglicht met een bepaalde bittere ondertoon. Dit is in wezen ongeloof tov de oprechtheid van de ander of in ieder geval probeert men door cynisch te zijn, uit te lokken wat nu werkelijk schuil gaat achter iemands uitingen. In ieder geval is in geval van ironie, sarcasme en cynisme de bron veelal bitterheid welke voortkomend is uit ervaringen of gedachten die veelal op een bepaalde manier een persoonlijke negatieve impact hebben gemaakt.

De vorm waarin we grappig proberen te benoemen in ironie is het tegenovergestelde benoemen van wat we in wezen willen zeggen. We overdrijven en bespotten daarmee de situatie of persoon in kwestie, maar meestal is het daarbij niet de bedoeling iemand te kwetsen, maar wel duidelijk te maken wat je te zeggen hebt. Je klets me de oren van me kop is bijvoorbeeld een uitspraak in deze setting. Een onschuldig bedoelde vorm van overdrijven in wat je eigenlijk bedoeld te zeggen. Dit in tegenstelling tot sarcasme wat meestal scherper is in de aanzet en houding tov de ander of situatie. Het is juist in bepaalde setting meer kritisch bedoeld hoewel ze als grap wordt weggezet. Als je zo doorgaat trek ik de kop van je romp, een duidelijk sarcastische opmerking.

Als het gaat om cynisme is er in tegenstelling tot ironie en sarcasme vaak sprake van een diepere afwijzing TOV wat een ander doet, zegt of denkt. Dit wordt geuit op een bittere en of wrede manier om een punt te maken, vaak voortkomend uit machteloosheid, teleurstelling of pijn. De inhoud is vaak inhoudelijk waar, maar wordt op een manier gepresenteerd die in wezen niet passend is in de situatie. Operatie geslaagd, patiënt dood op het moment dat er iemand gestorven is. Is zo’n opmerking. Het is niet altijd eenvoudig om duidelijk de grens af te bakenen tussen wat ironie, sarcastisch is of cynisch en wat waar is. De context, de toon, de plaats en de manier van uiten spelen een rol, maar ook hoe men het ontvangt. Hoe gevoeliger het onderwerp, des te pijnlijker kan de opmerking binnen komen.

Ik zelf vindt ironie en zelfs sarcasme en cynisme soms erg grappig. Het past ook bij wie ik ben en hoe ik me soms presenteer als mens en christen in de maatschappij. Toch geloof ik dat er maatschappelijk, maar ook individueel er vaak dingen gezegd worden die niet passend zijn. Die vooral onrust veroorzaken bij mensen. Ik geloof dat het vooral duidelijk moet zijn waarom je dingen zegt. Het mag gerust zoals ik dat het liefst noem provocatief zijn, maar niet op een manier die dusdanig kwetsend is dat mensen zich erdoor afzetten zodat men zich hierdoor tekort gedaan voelen.

Provocatieve benadering kan helend werken. Toch kan het provoceren op een cynische , sarcastische en ironische wijze soms ook kwetsend zijn. Ik geloof dat het helend is als het iets raakt om iemand op te bouwen in alle oprechtheid en vanuit relatie. Dat het echter afbreuk doet als men iemand voor schut zet, afbrand en tekort doet en afwijst. Ik wil duidelijk maken dat er een scheiding is in provocatief benaderen en iemand kapot maken op een grappige manier. Ik geloof dat de werkelijke waarheid daarbij heel belangrijk is. Wat ligt er onder de ironie, het sarcasme en/of cynisme.

Ik geloof dat we mensen soms enigszins kunnen provoceren, maar dat de bron van waaruit we leven van belang is. Als de bron bitter is zal ook dat wat we zeggen bitter zijn. Als de bron voortkomt uit teleurstelling zal wat gebracht wordt ook teleurstelling en bitterheid bewerken. Als iemand op een goede manier met woorden kan omgaan is hij een bijzonder mens. (Jacobus 3) Woorden kunnen hele volken misleiden. Ik geloof echter dat woorden ook helend kunnen zijn, de vraag is echter van waaruit zijn je woorden afkomstig? Heb jij je dit wel eens afgevraagd?

Een kadaver in het water maakt de bron onrein. Dit zegt veel over het onderwerp wat we bespreken. Veel mensen spreken uit een bron die besmet is door kadavers uit het verleden.(leviticus 11) Ieder mens draagt een stuk verleden met zich mee. Het kost tijd voor de bron om schoon te worden. Het belangrijkste is datgene, het kadaver te verwijderen welke ons leven dusdanig besmet dat het ons negatief beïnvloed. Dat wat ons ziek gemaakt heeft besmet ook anderen als we het kadaver niet verwijderen en de bron niet de tijd heeft gehad het te reinigen met het doorstromen van zuiver water.

Ik geloof dat wanneer Christus in ons leeft Hij de bron is van waaruit we mogen leven, spreken. Ik Hem mogen we het verschil zien van wat waar is en wat niet. Hij opent onze ogen en leert ons hoe we leven mogen spreken. Dat vraagt afstemming met Hem door te leven in Zijn Geest. Ik geloof dat christen zich meer bewust zouden mogen uitspreken in waarheid. Er is ruimte genoeg om kritisch te zijn. Ironisch is het dat christenen de Waarheid hebben, maar dat ze die veelal nauwelijks nog verkondigen in de maatschappij. We hebben het leven in de pocket, helaas blijft het daar ook vaak durf ik sarcastisch te benoemen. Ik geloof en dat is best cynisch te benaderen dat gelovigen het moeten durven om de waarheid te spreken. Ik hoop iig mij zelf te provoceren om levend te zijn in wat ik zeg en doe. Levend water uit mijn mond ipv kadaverwater te spuien.