Toevallige ontmoeting?

Als alles uit de hand lijkt te lopen en je wereld oncontroleerbaar is geworden, wat dan? Dat is een vraag die ik afgelopen tijd uit diverse hulpvragen heb gefilterd. Sommige mensen zoeken naar manieren het voor zichzelf controleerbaar te houden. De druk in hun omgeving is soms zo groot dat ze het niet meer aan kunnen en wat moet je dan?

Sommige mensen vluchten letterlijk. Ze verlaten hun huis en zoeken mensen op. Soms mensen die eigenlijk niet goed voor ze zijn. Die hen gebruiken. Maar wat als je je zo eenzaam voelt? Dan is iedere andere plek soms beter dan alleen. Iedere aanraking soms intiemer al is het een klap in je gezicht dan wanneer je niet gezien of gehoord wordt.

Anderen vluchten en willen juist niets voelen. Angst is een slechte raadgever zeggen we wel eens, dat klopt ook, maar wat moeten we dan doen om angst beheersbaar te houden? Sommigen proberen het te dempen door veel te roken of te drinken. Ze doen aan zelf medicatie of gebruiken andere middelen om de boel onder controle te houden.

Soms werken deze dingen ook voor een tijdje. Maar uiteindelijk helpt het je eerder de situatie tte verergeren en voel je je nadien slechter dan ooit. Het leven is oncontroleerbaar voor ons zelf. We kunnen veel dingen prima zelf. Veel zaken hebben we prima zicht op,maar sommige zaken zijn een probleem en hebben we geen grip.

Je kunt de grip niet pakken door te kiezen om het controleerbaar temaken door keihard te gaan werken. Niet je angst overwinnen door te doen alsof er niets is om bang voor te zijn. Niet je omgeving controleerbaar te maken door te stoppen met eten. Je kunt je problemen niet onder controle krijgen door ze te categoriseren en ze elders neer te leggen. Je hebt mensen nodig die er voor je zijn.

ik geloof in relatie, in ontmoetingen. Vreemd hoe je soms met mensen in contact komt. Vreemd hoe je soms zomaar iemand ontmoet en spreekt en ineens zit je midden in zijn of haar verhaal. Soms heel heftige verhalen,maar ook mooi. Ik kan daar in alle heftigheid ook van genieten. Niet van de pijn waarin mensen zitten, maar van de echte verhalen. Dat is nu juist waar de ontmoeting zit.

Jezus is mijn grote voorbeeld. Hij was iemand die genoot van oprechte ontmoetingen met mensen. Zo ontmoette hij eens een vrouw bij een put en vroeg haar om water. De vrouw vindt het raar dat Hij haar vroeg. Dus gaf ze dat aan. Jezus liet merken dat Hij haar kende dus niet zomaar iemand aansprak. Hij benoemde een aantal zaken uit haar leven. Zo had ze meerdere mannen gehad en met wie ze nu woonde was haar man niet. Jezus houdt van open gesprekken.

Ik geloof dat juist in openheid je die openheid terug mag ontvangen. Hij veroordeelde haar niet. Vaak hebben mensen hun woordje wel klaar. Ze weten je haarfijn te vertellen wat je moet en wat niet, maar kennen je amper. Ze weten niets van je verlangens, je pijn, je angsten en waarom je niet zoals anderen in de ochtend water gaat halen als het nog koel is, maar juist overdag in de hitte. Ze zien niet hoe jij in alle hectiek van je leven probeert de rust te bewaren en roddel en confrontatie probeert te voorkomen. Ze begrijpen niet hoemoe je bent.

Jezus ziet je. Woorden hebben kracht zeggen we heel vaak. Geloven we dat ook werkelijk? Ik wil een ieder die dit leest graag woorden meegeven die krachtig zijn. Maar mijn woorden zijn maar woorden van mij. Eenvoudige woorden, maar ik wil ze putten uit de liefde van Jezus. Ik verlang naar meer ontmoetingen met mensen vanuit mijn persoonlijke ontmoeting met Hem. Ik wil je graag bij Hem brengen. Hij geeft water dat levend is. Drinken van alcohol of het gebruiken van middelen kan ons misschien een tijdje doen vergeten dat we er zijn. Medicatie kan de pijn of angst soms dempen.

Soms kunnen we de werkelijk even ontvluchten door ons te verstoppen, maar Jezus ziet je zoals je bent. Hij kent je omstandigheden en is dichtbij. Hij is er op het heetst van de dag als jij eigenlijk niet gezien wil worden. Hij is er als je even alleen had willen zijn, maar er toch is. Hij is er in degene die je de hand toereikt, die naar je luistert. Hij is er als je bedenkt dat je er niet toe doet en je de keuze maakt er toch te zijn. Hij is er in de keus om de confrontatie aan te gaan vandaag. Hij is er voor jou ook als je Hem niet ziet of voelt. Want Hij is er altijd!

Fris en fruitig?

Blog 3

Vervolg van mijn blogserie waarbij ik gebruik maak van de Bijbel, en het boek van Watchman Nee. Het leven dat overwint. Ik probeer te zoeken en te vertalen wat ik heb gelezen . Daarbij mijn eigen invulling  en gedachten. Ze zijn niet compleet. Dat is mi een verhaal nooit. ik zoek in deze naar diepgang en dat kan misschien raken. Misschien dat je zaken anders ziet. Dat is oké, wat mij betreft. Ik zoek het Woord, dat is Jezus.  ontmoeten, relatie, samen zijn de sleutelwoorden. Als  je die niet vind in de blogs is dat niet omdat God er niet is qua relatie, maar mijn gebrekkig schrijven in deze. Ik bid echter dat je (opnieuw) in relatie met Jezus zult komen. 

Wie is Jezus voor jou? Het antwoord ligt al in zijn naam besloten. De naam Jezus betekent zoiets als: God redt!  Geloof je dat? Ik leg dat hier nadrukkelijk ff zo neer. Waar red God ons dan van? Velen zullen twijfelen aan de redding van God door Jezus. Ze kennen God niet anders dan dat Hij ergens wel bestaat, maar niet als de Aanwezige in hun persoonlijk leven. De uitdrukking er is meer tussen hemel en aarde is op hen van toepassing. Ze kennen God niet persoonlijk, vaak geloven ze ook niet in God als iets persoonlijks. Het is voor hen ontastbaar voor anderen is het juist heel persoonlijk en ervaren God in zichzelf, de natuur maar is Hij niet persoonlijk geworden.

God zoekt ons altijd!

In Jezus kwam God  echter persoonlijk naar deze wereld en is in Hem gelijk geworden aan ons. Hij weet wie we zijn en kent onze omstandigheden. Sterker nog Hij liet zien hoe we in deze wereld als kinderen van God kunnen leven. God is niet onpersoonlijk. Nooit geweest!  Ook in het oude testament zien we hoe God voortdurend zichzelf laat zien en van zich laat horen. God is van het allereerste begin op zoek naar de mens. Naar verbinding relatie. We zeggen dat zonde in de weg is gekomen tussen God en mensen. Dat is waar. Het staat onze relatie met God in de weg. Andersom heeft God altijd manieren gezocht om te blijven verbinden. Door in Jezus zelf te zijn was Hij zelf de ultieme oplossing als het gaat om relatie, verbinding met God zoals Hij het bedoelde

Misschien heb je niet die ervaring van verbinding of relatie met Jezus. Anderen hebben ooit wel een keus gemaakt om in relatie met Hem te willen zijn, maar lijken het te zijn verloren. Toen ze Jezus leerden kennen waren ze blij en opgelucht. Ze proefden de genade van God en ontvingen hoop voor hun leven. Ze ervoeren vergeving, bevrijding van zonden. De hemel was dichterbij gekomen, maar langzamerhand is de ervaring weggeëbd. Ze verwachting die ze hadden en de  zonden die ze de rug toe hadden gekeerd en overwinnen leken keerden ahw terug in een bepaalde manier. Ze worstelen nog altijd met boosheid, trots en jaloezie. Ze lezen nog steeds wel zo nu en dan in Gods woord, bidden nog wel, maar ze zijn de intimiteit verloren. Er is geen blijdschap meer in geloof en leven.ze voelen zich derhalve niet meer geroepen om het evangelie van Gods liefde te delen zoals ze die eerst wel ervoeren, gewoonweg omdat ze die nu niet meer ervaren.

Beheersen of bevrijd leven!

Veel mensen lopen rond met een groot gemis in het leven. Helaas ook heel veel christenen zijn teleurgesteld geraakt. De overwinning van weleer is inmiddels gedraaid naar iets waar ze naar verwijzen als iets uit een ver verleden. Ze vertellen niets over de situatie nu in dit moment omdat ze de werkelijke nabijheid van de betekenis van Jezus niet begrijpen. Ze dachten dat de vergeving van zonden destijds een eenmalige gebeurtenis was en zijn gaandeweg toch allerlei verleidingen tegengekomen. Ze leven een leven van voortdurend bezig zijn met het onderdrukken of beheersen van zonden. Ze zondigen , hebben berouw en doen hetzelfde rondje telkens weer en beschouwen dit als de maximale overwinning in hun leven met God.

Zal Jezus wanneer Hij komt nog geloof vinden? (Lukas 18:8) Zijn onze ervaring als hierboven genoemd of is ons leven met God als een fontein van levend water? Geloven we werkelijk dat wie in Hem gelooft nooit meer dorst zal hebben? Verlangen we nog iedere dag naar dit water uit de bron? Spreken we het nog altijd uit: Heere, geef mij dit water, opdat ik geen dorst meer zal hebben? (Johannes 4:14-15) de vraag is mogen we tevreden zijn met het leven dat we leiden? Ben je tevreden of zoek je nog altijd naar allerlei erkenning buiten God?  In Jezus zouden we genoeg moeten hebben, maar waar gaat het dan mis?

Leven we nog werkelijk ons leven met God of vullen we ons leven met alle andere zaken met Hem als sluitpost van de dag en de dingen die we doen? Ken je de uitdrukking zonder God kunnen we niets doen. Dat kan je tweeledig bekijken. Zonder God kan ik ‘niets doen’ en tegelijkertijd is dat wat we doen ook ‘niets’. Zonder God is het leven niets en we ontvangen niets als we niet openstaan om te ontvangen. Willen we als gelovigen bevredigd  worden en niet langer dorstig, dan zullen we in verbinding moeten zijn. Als we het stromende water, het levende water blokkeren dan oordelen we als het ware in een poel die eerst nog fris water gaf, maar die uiteindelijk een lauwe poel is geworden in plaats van levend water.

Je leven Leven zoals je bent bedoeld.

In de Bijbel (openbaring 3:15-20) lezen we dat Hij ons kent. Hij kent ons hart, ons leven. Hij weet het of ons geloof levend is of lauw. Misschien denk je dat je het allemaal wel redelijk doet. Je gaat naar de kerk, bid tijdens de maaltijd en leest zo nu en dan de Bijbel. Veel gelovigen hebben zich hierbij neergelegd en vinden het voldoende zo, maar ze zijn juist arm, beklagenswaardig, blind. Wat zou het zijn. Als we alles op alles zouden zetten om in oprechte verbinding met God te leven? Durf je God opnieuw te zoeken. Het herstel in je leven toe te laten? Hij staat aan de deur en klopt. Misschien denk je dat dit voor beginners is. Voor mensen die Good niet kennen. Die aan het begin van hun christelijk leven staan, maar Hij klopt omdat Hij buiten de deur staat van ons leven met Hem. Waar Hij is is verbinding, zitten we aan dezelfde tafel en delen we het Leven. 

Mogen we ons leven blijven leven zoals we dat deden? Lauw, voor onszelf, alsof we van deze wereld zijn? Zeker weten van niet! (Romeinen 6:1-2)  velen denken dat ze in de naam van Jezus gered zijn, maar leven niet een leven van een gered kind van God. Ze leven niet het leven alsof ze dood voor de zonde zijn , maar nemen als het ware deel aan de werken van de wereld in plaats van te wandelen in de volheid van Zijn liefde en genade. De vraag hier is wie is je meester? Wie je Heere? Als we in mijn eerste blog spreken over het overwinningsleven met God ligt hier de sleutel. Ze begint door Jezus (opnieuw) toe te laten. Daar waardoor we een poel geworden zijn te doorbreken in Jezus naam en Hem binnen te laten. Dan kunnen we opnieuw verfrissend zijn in de maatschappij en het Leven ervaren dat verfrissend is en vrij maakt.

Vanuit een ander perspectief bekeken.

Het is niet raar dat veel mensen vast zijn komen te zitten in eenzaamheid en wantrouwen. Ik kan natuurlijk in een blog als deze niet precies uitleggen of vaststellen hoe dat nu precies werkt. Dat is immers per persoon verschillend. Ieder mens heeft zo zijn eigen verhaal en zijn eigen persoonlijke ervaringen, maar zijn eigen perceptie op zaken.

We nemen gaandeweg ons leven zaken mee die er zijn gebeurt, die ons geraakt hebben en zijn overkomen. Keuzes die voor ons gemaakt zijn, maar ook keuzes die we zelf gemaakt hebben. In al deze gevallen is het veelal niet goed of slecht te noemen, maar gewoon het leven zoals ze komt. Je maakt van alles mee gaandeweg.

Waar ga je mee om?

Wie zijn er op je pad gekomen en wandelen met je mee deze weg? Je familie, je vrienden? Of misschien heb je ze niet? Je partner, je kinderen? Misschien heb je je leven op en rondom hen opgebouwd. Wie zijn er in de loop van je leven als het ware aangeschoven en vertrouwd met je geworden. Met wie deel jij je leven?

Heb je mensen om je heen die je kunnen benaderen vanuit echtheid? Die je niet veroordelen op de keuzes die je maakt, die niet enkel lieve , vriendelijke woorden uitspreken, maar die ook eerlijk en oprecht naar je durven zijn. Veel mensen hebben vrienden achtergelaten nadat ze door hen kritisch zijn benaderd. Een omarming en een schouderklop kunnen de meeste mensen wel waarderen, maar veel mensen staan alleen in het leven omdat ze voortdurend selectief zijn.

Wil je de waarheid horen of je zin krijgen.

Veel mensen willen enkel luisteren naar wat ze zelf willen horen. De maatschappij is onstuitbaar lijkt het soms. We gaan alle kanten op en zelfs in crisis zijn er allerlei mensen die slechts luisteren naar wat ze willen horen. Politiek gezien zoeken ze naar een partij die hen het meest aanspreekt omdat die roepen wat zou moeten al kunnen ze dat nooit waarmaken. In hun persoonlijke leven in relatie met anderen is dat soms ook zo.

Veel mensen hebben wel relaties, maar geen echte vrienden en die er zijn zijn vaak slechts korte tijd, of slechts oppervlakkig in hun leven. Gezellig uitgaan kan met velen, maar wie is er in tijden van crisis in jou persoonlijk leven werkelijk trouw? Wie durft als jij boos bent of teleurgesteld je aan te spreken op je gedrag? Wie durft als jij een verkeerde afslag in je leven hebt genomen, je daar op aan te spreken? Of denk dat de ander zich er niet mee moet bemoeien?

Weet je niemand hoort graag dat ze verkeerde keuzes hebben gemaakt. Toch geloof ik dat we mogen leren om zo objectief mogelijk naar onszelf te kijken. Dat is bijna onmogelijk. Daarom hebben we mensen nodig die ons durven spiegelen op gedrag. Op de keuzes die we maken en de gevolgen van ons handelen.

Hoe gaan we het doen?

De vraag is hoe jij met anderen omgaat? Is dat vanuit jouw eigen perspectief of perceptie van hoe het allemaal zou moeten? Als je anderen benadert neem je natuurlijk je zelf mee, maar moet of kan de ander voldoen aan het beeld wat jij hebt van hen, van de wereld? Kunnen ze jou tevreden stemmen of is het aan hun om te doen wat jij zegt omdat anders de relatie kapot gaat? Bepaal jij of laat jij jouw leven bepalen door wat anderen vinden? Dat is dan immers wat er gebeurt.

Ik.geloof dat we ons leven mogen leven vanuit wie we zijn. Dat daar niets bij is wat de ander voor je kan bepalen of sturen. Sanders om is dat evenzo. Jij bepaald niet de weg, de koers, de route van de ander. Een ieder gaat zijn eigen weg en mag derhalve ook zijn eigen fouten maken. Moet je daar iets mee? Je kunt er over spreken met elkaar, maar ieder zelfstandig, gezond individu is verantwoordelijk voor eigen functioneren en disfunctioneren. Maakt eigen keuzes die we soms kunnen waarderen en soms niet.

Veel mensen voelen de verantwoording de ander aan te spreken op gedrag, keuzes of afwijkende mening. De vraag is echter waar wijkt hij van af? Van de norm, van jou norm of die van hem, de maatschappij , de kerk, het leven,..? Misschien moeten we stoppen om voortdurend om ons heen te kijken om in de ander iets kritisch te zien en daarmee eigenlijk af te wijzen.

Kritisch naar je zelf of naar de ander?

Mogen we dan niet kritisch zijn? Ja wel hoor. Op onszelf vooral. En ook in de keuzes die je maakt met mensen. De ander mag andere keuzes maken, maar jij hoeft er niet mee in te stemmen of er bij te staan kijken? Je kunt je eigen keuzes maken zoals jij dat wil. Mogen mensen kritiek leveren? Ja hoor. Je hoeft er echter niet naar te luisteren.

Waar je naar luistert zegt iets over je identiteit. Leef je het leven naar de mening, maatstaven van de maatschappij,de mensen met wie je omgaat? Dan vlieg je mee op de identiteit van anderen. Je zou ook kunnen kiezen voor alles wat je zelf bedenkt. Dan is alles wat jij zegt en doet voor jou, over jou en om jou. Nogal egocentrisch lijkt me. Echter wanneer we ons leven plaatsen onder wie God is voor je leven, in wat Christus ons gezegd heeft dan hebben we als het ware een ander uitgangspunt , maar een die zuiver is.

Zwemmen of verzuipen

Als we het hier over hebben dan gaat het al gauw over regels, wetten die ons opgelegd worden of die we graag op anderen willen leggen . In de hoop er zelf beter uit te komen. Dat is echter niet waar Jezus voor gekomen is. Hij liet zien in zijn hele leven hier op aarde dat Hij niet kwam om te oordelen, niet om mensen een schuldgevoel aan te praten, maar hij wilde dat ze het Leven in overvloed zouden ontdekken. Het leven in overvloed vindt je in Hem alleen. Hij is de bron waar we uit mogen drinken. De wereld heeft vele modderpoelen die smerig water geven. Hij is het water dat leven geeft en reinigt. We mogen vol zijn van Hem om daarin vrij te zijn.

Wie denk je wel dat je bent!

Misschien een titel wat je irriteert of misschien zelfs wel intrigeert. Waar het om gaat is; hoe gaan we om met de dingen in het leven? Wat voor keuzes maken we en waarop zijn deze keuzes gebaseerd. 

Ik geloof dat veel menden keuzes maken door ze rationeel te benaderen, maar wellicht nog veel meer vanuit gevoel. Onze gedachten en gevoel zijn belangrijke onderdelen wellicht ten aanzien van besluitvorming, maar de factor geloof zou eigenlijk een veel grotere rol moeten krijgen. 

Ik moet denken aan het verhaal uit Lucas 5. Waar de discipelen uitvoeren om te gaan vissen. Simon Petrus een ervaren visser zie ik als het ware al voorop gaan in deze actie. Wat zal hij gefrustreerd zijn geweest niets te hebben gevangen met al zijn ervaring. 

Dan komt Jezus er aan en Hij zegt tegen Simon Petrus de netten in diep water uit te gooien en over de andere kant. Wat zal die Simon Petrus en ook de andere vrienden van Jezus dat raar bekomen zijn. 

Ik weet niet hoe jij in elkaar steekt, maar mijn gedachte zou misschien op dat moment zoiets geweest kunnen zijn van: nou Jezus, je woorden zijn bijzonder als je rondgaat te preken en je helende woorden mogen dan wel mensen genezen, maar hier heb ik de ervaring. 

Wat heeft een rondreizen rabbi met timmermanskwaliteiten wellicht nu te maken met vissen? Probeer me nu ff niet te zeggen hoe ik mijn werk moet doen. 

Simon Petrus deed het toch. De vangst was overweldigend! Bijzonder verhaal of niet dan. 

Het doet me nadenken over hoe ik in ieder geval soms met Jezus omga. Hoe God veel te weinig ruimte krijgt omdat ik denk het zelf wel te weten. U zegt het wel Jezus, maar ik doe het toch maar op mijn manier. Ik heb het al zo vaak gedaan en meegemaakt. Ik ben een expert op dit gebied. 

Ik ga gewoon af op mijn gevoelens, heb het allemaal doordacht en …

Maar dan toch niks gevangen. Geen succes. Het loopt totaal uit op iets wat ik niet had verwacht. En ik blijf leeg achter. Niets bereikt van wat ik voor ogen had. Moe en teleurgesteld. 

Wat zou het opleveren wanneer we Jezus meer ruimte in ons leven zouden geven? Ik kan niet exact beoordelen wat God gaat doen, maar Hij zal voor opbrengst zorgen. 

Ik heb het niet over financiën of meer productie, maar veel meer over de opbrengst wat ten goede komt aan Zijn koninkrijk. Wat goed is voor het Koninkrijk is goed voor jou en mij. We kunnen eigenwijs zijn en het over de welbekende boeg gooien in bekende wateren en wellicht vangen we ook nog wel wat, maar wat zou het geweldig zijn om het anders te gaan doen. 

Stel Je gaat naar dieper water waar je niet eerder bent geweest. Je gooit het over de andere boeg. Je luistert al zegt je verstand dat je het beter weet. Dat je het jaren zo hebt gedaan. Je gevoel schreeuwt misschien van dat gaat niks worden, maar heb geloof in het wonder als Hij spreekt. Leer Zijn stem verstaan.

Tot bloei komen.

Wat is een bloem mooi als hij in volle bloei is gekomen. Ik kan er werkelijk van genieten als een bloem in de knop tot bloei komt. Soms zie je echter dat wanneer je een bos bloemen hebt gekocht of gekregen dat rozen niet werkelijk tot bloei komen. Ze laten de kopjes al hangen voor ze ooit werkelijk in bloei gekomen zijn. Niet tot volle ontwikkeling gekomen dus. Jammer!Mensen zijn in mijn ogen net zo mooi en bijzonder. Je hebt mensen die zo veel doen en kwaliteiten hebben die zo zichtbaar zijn en mooi. Anderen zijn meer ingetogen en minder uitbundig wellicht, maar niet minder mooi. Mensen zijn in bepaalde opzichten net bloemen. Je hebt rozen, margrietjes, tulpjes etc…

Elk heeft zo zijn eigen eigenschappen. Maar voor allen geld dat als ze niet openvliegen ze eigenlijk niet tot bestemming komen. Soms is het lastig te zoeken naar wat de reden is van het stoppen bloeien. 

Veelal licht het aan de omgeving. Zo kan het zijn dat het te warm of te koud is. Het water vuil. Niet goed aangesneden. De vraag is hoe kom je tot bloei? Wat heb je nodig? De juiste omgeving? Het juiste water?