ik zit vast wat moet ik doen?

Wat zijn we vaak met z’n allen druk bezig en vechten tegen allerlei  zaken waar we geen invloed op hebben lijkt het wel. We schreeuwen het uit. We worden moe en  zien het allemaal niet meer zitten misschien.  De vraag komt op wat moeten we doen?  waarom loopt alles in mijn leven mis. Waarom  helpt niemand mij. Waar is God.   we staan maar te kijken en te wachten op Gods hulp en dat van mensen, we roepen, schreeuwen zelfs en  we zien anderen in dezelfde situatie zitten, maar we komen geen steek vooruit.

Zo  gaat het vaak met mensen. we willen wel graag, maar we lijken aan de grond genageld we zien het gewoon niet meer  zo scherp. We zitten vast in ons denken. We willen wel anders, maar we zien het even niet. hoe komen we weer in beweging? Wat moeten we doen?   soms is het allemaal niet zo moeilijk als dat we dat  in wezen ervaren.  soms kan het zetten van een enkele stap ons al iets verder omhoog brengen. ons dichter bij ons doel  brengen. een stap kan zoveel in beweging zetten. We gaan anders kijken.  We komen in beweging.

Ik geloof dat God  dat ook  graag ziet.  als ik kijk naar de Heer Jezus, Hij bracht iets in beweging bij mensen, maar kwam ook zelf in beweging.  Een andere manier van denken. Het gaat niet om datgene wat we altijd hebben gedaan, mar  willen we  vooruit komen dan zullen we in beweging moeten komen. ook als we  op een plek zijn waar dat niet zo normaal is, ook wanneer we het niet gewend zijn. ook wanneer we altijd geleerd hebben ons aan de regels te houden, dan nog  zullen we ons af moeten vragen  waar we heen willen en keuzes maken.

we raken sneller van ons stuk dan we denken. Gewoon omdat we soms zo vast zitten in onze eigen denkpatronen, maar Jezus roept en ons  zegt ons hem te volgen.  Sta op  en volg Mij ! zei hij tegen de man die aan het water lag om te worden genezen.   durf jij de stap te zetten  om te genezen?  herstellen?

Ik geloof dat we vaak periodes in ons leven  krijgen dat we stil worden gezet om  keuzes te maken. om ons bewust te worden van  hoe we met  bepaalde zaken in het leven om moeten gaan.  we lopen veelal vast op onze eigen zinnige wijze van denken. We zitten vast en komen er niet uit omdat  we  niet bereidt zijn om onze kijk op  dingen  los te laten, nieuwe  manieren en nieuwe inzichten toe te laten.  God is een God van vernieuwing en beweging. Ik geloof dat Hij ons in beweging  wil zetten, maar in hoeverre ben je bereid stappen te zetten, keuzes te maken?  je eigen inzichten even te laten varen en gewoon  zaken eens goed te bekijken?

geestelijke zwaartekracht!

Een mens kan behoorlijk vastlopen in zijn leven. ik weet er van.  We hebben te dealen met de gevolgen  van de zaken uit  ons verleden of we  blijven zitten waar we zitten  met  wellicht kleine ups en downs, maar het ellendig zijn zal  niet zomaar op een dag uit ons leven verdwijnen.

bitter of beter?

Keuzes zijn daarom belangrijk  voor ons persoonlijk groei en hoe we in het leven staan.  We hebben dus de keus om een bitter leven te leiden , maar ook de keus om een beter leven te leiden.

Er zijn om een beter leven te leiden een aantal geestelijke wetten die waar en logisch zijn.  net zo waar als de wet van de zwaartekracht. We kunnen ontkennen dat hier op aarde leven met de zwaartekracht en een steen omhoog gooien en zeggen dat er geen zwaartekracht is, maar de steen komt geheid weer naar beneden.

geestelijke wetten

Veel mensen verwerpen tegenwoordig de onveranderbare geestelijke wetten van God.  veel mensen vinden dat ze zelf mogen bepalen hoe zich te gedragen en dat wat ze doen niet werkelijk verkeerd is zonder zich ooit af te vragen wat God over bepaalde dingen zegt.  Jouw waarheid hoeft de mijne niet te zijn is een uitspraak die dan al gauw op tafel komt.  en ze is ook waar. Mijn waarheid en jouw waarheid  zijn slechts relatief te noemen, maar Gods waarheid is  en blijft zoals ze is, onveranderlijk.

Waar geluk in wie we zijn , in onze relaties met mensen ,in onze relatie met God is onderhevig aan geestelijke wetten.  Veel mensen denken dat ze het geluk zelf kunnen maken in het leven door hun menselijke verlangens na te lopen.  Veelal maken deze verlangens echter juist relaties stuk, je eigen leven stuk en weet je uiteindelijk niet meer wie je bent. 

regels?

God , de Vader, is de Schepper van ons allemaal. Hij is ook de Bron van de wet  in ons. We kunnen ze ontkennen, maar toch zullen wij als mensen telkens weer proberen om tot het werkelijk doel van ons leven te komen.  we kunnen het proberen  en Gods geestelijke aansporingen in ons veronachtzamen en dus ons eigen ding gaan doen,maar uiteindelijk zal het niet de voldoening geven waar in wezen naar verlangen.

De vraag die ik wil stellen is of je leeft naar Gods geestelijke maatstaf of zoals je zelf wil. De keuze ligt bij ons. Willen we zegen ontvangen of verwerpen we haar. gaat het hier om allerlei regels die we moeten hanteren?  zeker niet. het gaat om onze hartsgesteldheid.  wie dienen we?  wie volgen we?

Gelovige varianten

ik denk dat veel mensen best gelovig zijn. veel mensen noemen zich  gelovigen of benoemen zich naar de kerkelijke genootschap waar ze in zijn opgegroeid. ik ben gereformeerd, hervormd, katholiek, baptist, evangelisch…. etc…  anderen noemen zich spiritueel en zeggen in God te geloven of in een godheid of ze hebben een andere variant bedacht of gevonden.

 de vraag is echter of ze ondanks een geestelijke invalshoek , toch Jezus wel werkelijk volgen. Soren Kierkegaard zegt het als volgt( uit het boek volg jij mij , Hans van der Lee):

 ieder moet met het voorbeeld , het ideaal gemeten worden. al dat geklets, dat dit  alleen voor de apostelen , dat  alleen tegen de leerlingen of tegen de eerste christenen, enz., enz. werd gezegd , moet weg. en de navolging  en Christus akls voorbeeld moleten in het licht  worden gesteld . dat ik dan de slechtste van de kals ben of niet overga is iets waarin ik me dan ootmoedig  zal vinden. maar wel zal ik  en iedereen met het ideaal gemeten worden; het ideaal zal vaststellen waar ik sta.

Cum laude

eigenlijk ligt de lat best hoog. het  gaat er echter niet om dat we op de een of andere manier cum laude zullen slagen, maar  dat we ons blijven uistrekken  naar het grote ideaal . Gods wil te doen. we noemen ons niet gelovigen omdat we de leer van Jezus nu zo enorm sympathiek vinden, maar omdat we geloven en weten dat ze waar is. als we dus weten dat ze waar is ,  gelovigen willen zijn is navolging van Jezus de keus waar we telkens weer voor staan.

de keus in deze is dus dat we geloven dat Jezus Christus onze zonden aan het kruis heeft gedragen.  voor mensen een keus die we maar moeilijk kunnen accepteren en dus vaak enorm veel water bij de wijn doen.  Kierkegaard zegt:

de navolging van Christus is het eigenlijke punt waarop elke generatie opnieuw tegenstribbelt.. Hoe sterker op dit punt  accent wordt gelegd, des te minder christenen er zullen er zijn. hoe sterker hier concessies worden gedaan, des te meer worden  er gewonnen voor het christendom: en als het geheel wordt afgeschaft, breidt het christendom zich in die mate uit dat christendom en wereld bijna geheel samenvallen; allen zijn dan christenen, het christendom heeft gezegevierd- dat wil zeggen, is compleet afgeschaft. 

Eigen kracht of toegeven en het wonder verwachten.

wanneer we de keuze maken om de geestelijke wet van God, de norm die Jezus ons voorhield onderuit te halen of te negeren, zijn we weer waar we mee begonnen zijn. we blijven zitten waar we zitten met wellicht slechts kleine ups en downs.

veel mensen zijn geneigd om telkens allerlei beloften uit te spreken naar God om op die manier  geestelijk te gaan leven. ze maken  de keus om God  toe te zeggen om op eigen kracht geestelijk te leven, zeg maar.    ze proberen de overwinning te behalen over de gevolgen van het verleden te behalen door  het uitspreken van zaken waar ze eigenlijk niet in geloven en die ze op eigen kracht niet  kunnen volbrengen.

misschien dat je eens na  zou kunnen denken over het volgende drie basis elementen(uit boek David Wilkerson, hoe het verder ging). geef toe dat je wanhopig bent. dat je alles al geprobeerd hebt en  tot de conclusie bent gekomen dat je het zelf niet kunt. probeer niet op eigen kracht de overwinning te behalen. verwacht een wonder.

de kerk en de olifant?

Waar zijn we mee bezig?  We spreken in de kerk over discipelschap en het volgen van Jezus, er worden mensen gedoopt, er wordt belijdenis gedaan, we doen aan Bijbelstudie en we bidden samen en toch is dat schijnbaar niet  waar geloven nu werkelijk om draait. Jos Douma schrijft als het ware dat we wel weten (de grote olifant)dat het zo is, maar dat we het gewoon niet eens werkelijk opmerken dat we niet werkelijk navolgen. Dit is wat we ontkenning kunnen noemen volgens mij.

Druk, druk, druk

Veel mensen zijn in de kerk van alles gaan doen. sterker nog ze zijn er enorm druk mee. Ze zijn het gaan zien als discipelschap. hoe meer je doet in de kerk, hoe hoger je op de kerkelijke ladder lijkt te  komen. vreemd ook dat mensen die maatschappelijk een redelijke aanzien hebben, dit ook vaak in de kerk hebben. waarom zou dit zo zijn? is het misschien omdat deze mensen laten zien iets in de mars te hebben en iets kunnen organiseren of is het omdat ze  werkelijk het verlangen hebben discipelen van Jezus te zijn?

De associaties die Jos noemt bij het woord discipelschap zijn herkenbaar. ‘er radicaal voor gaan!’, ‘activisme’, ‘de kerk als trainingscentrum’ de woorden zijn herkenbaar en toch… waar sta ik, waar sta jij? We kunnen een aantal regels opschrijven van wat voor ons discipelschap in houdt. Toch is het gevaar daar  dat we ons binnen een aantal geschreven woorden gaan vastleggen. Eerst als geheugensteun misschien, maar voor je het weet wordt het deel van de olifant.  Ik denk dat dit is wat er eigenlijk gebeurt is in de kerk.

Kerk-zijn of kerk-doen

De vraag die bij me opkomt is of de kerk wel werkelijk de kerk is.  ik geloof dat kerk-zijn meer inhoudt dan slechts op zondag samenkomen. Zelfs meer inhoudt dan veel doen voor de kerk.  sterker nog ik geloof dat het juist nodig is om buiten de kerk je christen zijn te laten zien. Te leven met Christus in het leven van alle dag.  een leven vanuit de relatie met God door Zijn  Zoon Jezus christus.

Wanneer we zo in relatie leven met Hem en die relatie toelaten in ons leven, niet als een aantal vastgestelde sola’s in ons leven, hoewel het goed is om een en ander op schrift te hebben, maar vanuit een directe relatie met God en van daaruit  naar de ander om ons heen. Niet slechts de kerkelijke ander. de gebedsgroep, de groeikring, of whatever aan christelijke society, maar allereerst naar je gezin, naar de collega’s  op je werk, op school, je vrienden, je buren… etc.

De olifantenreet voorbij…

wanneer we blijven zitten waar we zitten blijven we aankijken tegen die grote olifantenkont. M.i kan dat alleen maar gaan meuren. We zullen ons uit de greep moeten wurgen en niet langer gericht zijn op de olifant, maar onze ogen  richten op Jezus zelf. Voorbij het instituut naar het leven met Hem.

Als je het zo bekijkt is niet de kerk  het instituut waar we tegen vechten maar die grote(rose) olifant. Dat  beest moet de kerk uit.  Laten  we opnieuw tot de kern van de zaak komen. het volgen van Jezus. Hij kwam om mensen te  redden, maar ook opdat zij,  door bij Hem in de leer te zijn, meer zouden worden zoals Hij ook was. (HvdL)

Hans van der Lee schreef er een prachtig, maar soms zo irritant boek over. VOLG JIJ MIJ, hoe je groeit in radicaal discipelschap.Een boek waarin je je zelf zult herkennen en merkt hoever we inderdaad af staan van het navolgen van Jezus in ons leven.  hoe radicaal zijn we? Hoeveel houden we van Jezus? Volg jij Hem?of houden we misschien meer van de olifant dan van Hem?