Wat is jouw beeld van een vader. Misschien ken je God en ben je het gewend om vanuit de kerkelijke context God als Vader te benoemen. Misschien ken je God niet of nog niet heel erg goed en denk je vooral aan je eigen vader of wie je zelf bent als vader voor jou kinderen. We kijken met onze bril naar het vaderschap. De vraag is vooral ben je bereid om jouw oude beelden, gedachten, gevoelens over wat vaderschap inhoudt los te laten en ahw met vernieuwde blik naar het Vaderschap van God te kijken?
God is de Vader die betrouwbaar is, maar ervaar je dat ook altijd zo? Immers als je door de jaren heen je eigen vader als referentie hebt, dan beïnvloed dat jouw denken over wie God is. Ik weet niet hoe jouw vader naar jou toe heeft gehandeld, maar er zijn veel verhalen van mensen die door hun eigen vader te kort gedaan is. Misschien heeft je vader jou geleerd dat het belangrijk is dat je de handen uitende mouwen moet steken en is er geen tijd voor praatjes. Er zijn veel mensen mishandeld of misbruikt door hun eigen vader. Wat blijft er dan nog staan als we het hebben over het vaderschap van God?
De vraag die we stellen inzake God als onze Vader is je aardse vader voor jouw het beeld van God of is God het beeld van hoe een Vader zou moeten zijn? Ik heb een lieve vader gehad, maar hij was niet perfect als vader. Ik ben zelf vader en grootvader en ik zelf voldoe niet aan het beeld van wie God is als onze Hemelse Vader. De vraag is hoe kijken mijn kinderen naar mij?
Ik heb persoonlijk, en misschien heb jij ook best moeite gehad met aspecten van God als Vader. Het beeld wat we hebben is dus niet perfect en ook wijzelf zijn niet perfect als vader, als individu. We zijn een beschadigde afspiegeling van God. Dat is best confronterend voor veel mensen. Voor mij wel in ieder geval. Immers ik probeer zo goed mogelijk om vader voor mijn kinderen te zijn en toch doe ik het regelmatig niet zo goed.
Waarom gaat het? Moeten we perfect zijn? Als vader, als mens? Wat betekent het om christen te zijn of wie is God? Wat duidelijk mag zijn is dat wij als persoon enerzijds geen perfecte afspiegeling zijn, maar wat bijzonder is is dat God de Vader desondanks van ons houdt. Niet wat wij doen bepaald zijn liefde. Dat geld voor ons mensen wel. Er is een menselijke maat. Ergens is die begrenst, maar de goddelijke maat is dat Hij onvoorwaardelijk van ons houdt.
Onvoorwaardelijk gaat nogal diep. Het betekent zonder voorwaarden. Dat is dat we niets kunnen doen of zeggen wat Zijn liefde voor ons kan doen veranderen. Jij bent Zijn liefde waard! Wij denken dat we gefaald hebben, dat we er niet toe doen, minderwaardig zijn en afgewezen zullen worden als we niets doen. De waarheid is dat er niets is wat we kunnen doen om Gods liefde af te dwingen. Dat is ook niet nodig. Zijn Liefde is het uitgangspunt van ons bestaan.
Als we de clip bekijken dan zien we dat er ook iets gemeenschappelijks bestaat in de mens. Hoewel deze verschillende manieren van geloof ieders een totaal andere identiteit hebben, zoeken mensen in nood gelukkig soms ook de overeenkomsten op.
De vraag of misschien is het de discussie die het oproept of dit wel werkelijk past of mogelijk is? Ik plaats het even in mijn persoonlijk perspectief als christen, kunnen we samen in gebed God zoeken? Hoe zit dit dan?
De vraag die mij Triggert is dan : hebben we dezelfde God of zijn er verschillende goden in deze? Natuurlijk kunnen we stellen dat de volken allemaal dezelfde aartsvader hebben of iig de Joden en de Arabische volkeren. De Christen hebben wel een soort van roots in Abraham.
‘Toch bent U onze Vader, want Abraham weet van ons niet en Israël kent ons niet. U, HEERE, bent onze Vader; onze Verlosser van oude tijden af is Uw Naam. HEERE, waarom doet U ons afdwalen van Uw wegen? Waarom verhardt U ons hart, zodat wij U niet vrezen? Keer terug omwille van Uw dienaren, de stammen van Uw eigendom. Slechts korte tijd heeft Uw heilig volk het in bezit gehad. Onze tegenstanders hebben Uw heiligdom vertrapt. Wij zijn geworden als mensen over wie U van oude tijden af niet hebt geheerst, die niet naar Uw Naam zijn genoemd.’ Jesaja 63:16-19 HSV
Ik ben van mening dat we niet dezelfde God hebben. Waarom niet: de God die ik ken en waarmee ik in relatie ben heeft een Zoon. Wie dat niet zo ziet heeft een ander uitgangspunt. Dus niet dezelfde identiteit. Kunnen we dan niet samen zingen? Dat is niet wat ik zeg.
Ik geloof dat mensen samen dingen kunnen doen, maar het ligt mijnsinziens wel aan de lading. Wanneer we zingen om vredeswil is dat een gemeenschappelijk doel. Wanneer echter iemand benadrukt dat Allah dezelfde God is als Jahweh, dan heb ik er een probleem mee als het gaat om de inhoudt. Ook als de Joden zeggen dat dr Messias niet Jezus is , maar nog zal komen is dat ook een punt waarover we duidelijk anders denken.
De vraag is hoe komen we dan samen en kunnen we God eren? Is dat op deze manier? Ik geloof niet dat het hier gaat om het eren van God, maar dat het gaat om het uitdragen van saamhorigheid tbv de vrede. Dat is een mooi uitgangspunt. De bijbel zegt immers: ‘Laat niemand zijn eigen voordeel zoeken, maar ieder dat van de ander.’1 Korinthe 10:24 HSV
Dat is een mooie gedachte en vanuit ons geloof geloof ik dat Jezus ons oproept om vrede stichters te zijn. ‘Zalig zijn de vredestichters, want zij zullen Gods kinderen genoemd worden.’Mattheüs 5:9 HSV In deze tijden van oorlog en verdeeldheid is het mooi als er verbroedering is tussen mensen. Zelfs als er een ander uitgangspunt is.
Wat is het uitgangspunt? In eerste instantie gaat het hier niet direct over God, maar om vrede tussen volkeren. Dat is een mooi uitgangspunt. Ik wil ook zeker dat niet ontmoedigen. Tegelijk wil ik stellen dat ware vrede niet bestaat vanuit islamitisch oogpunt of vanuit Joods oogpunt. Beide volkeren kennen namelijk de zoon van God immers niet.
Het is de Zoon die waarlijk vrij maakt. Jezus zelf zegt ‘Als dan de Zoon u vrijgemaakt heeft, zult u werkelijk vrij zijn. Ik weet dat u Abrahams nageslacht bent, maar u probeert Mij te doden, omdat Mijn woord in u geen plaats krijgt.’Johannes 8:36-37 HSV Dus is er altijd strijd als we op de inhoud zitten. Moeten we daar in gaan zitten? Ik bedoel moeten we proberen om dit duidelijk te maken in een discussie? Ik geloof het niet.
Dus wat ik zeg is eigenlijk: we mogen mensen die op zoek zijn naar vrede niet belemmeren. Immers vrede komt van God. Oorlogen zijn niet van God. Wel van religies helaas. Daar zit wat mij betreft het hiaat. Religies gaan over regels en wetten, maar als we het hebben over de inhoudt dan gaat het om relatie. Ik geloof zelf dat wanneer we God zoeken en de waarheid hierover willen weten, we uitkomen bij de Heer Jezus.
Veel mensen zoeken God, maar het begint bij Jezus, Gods zoon. Waar mensen anders denken zullen ze vervallen in wetten, regels en zullen ze altijd mensen buiten sluiten. Het gaat dan immers niet over relatie. Jezus is degene die echter de relatie tussen God en mensen hersteld. De wet brengt veroordeling, Jezus brengt vrijheid.
Ik wil duidelijk zijn dat veel mensen zich ook christen noemen, maar vooral ook religieus zijn. Ze zitten net als de Joden of islamitische mensen vast op regels vanuit hun geloof. Dit zal altijd strijd blijven opleveren ook als we zeggen christen te zijn. Pas wanneer we geloven dat Jezus is gekomen om de relatie te herstellen is er werkelijk hoop op vrede. Innerlijke vrede die ruimte geeft om samen te leven, samen te zoeken, samen onderweg te zijn.
We kunnen samen zingen, dat zal geen vrede brengen. Helaas. Samen woorden uitspreken an zich ook niet. Pas wanneer we Jezus ons hart laten vullen met zijn waarachtige liefde zal er iets gebeuren wat zijn weerga niet kent. Er komt waarachtige ruimte die het goeds in de ander ziet. ‘Of u dus eet of drinkt , (samen zingt) of iets anders doet, doe alles tot eer van God. Geef geen aanstoot, niet aan de Joden en de Grieken, (Arabieren, islamitische mensen) en ook niet aan de gemeente van God, zoals ik ook in alles allen behaag, door niet mijn eigen voordeel te zoeken, maar dat van velen, opdat zij behouden worden.’ 1 Korinthe 10:31-33 HSV
We maken van alles mee in het leven en wat we meemaken vormt ons.
Iedereen heeft bepaalde gedachten en gevoelens en manieren om naar situatieschets kijken.
◦ Misschien ben je heel beschermd opgevoed en heb je daardoor niet goed geleerd om je grenzen aan te geven of deze te onderzoeken.
◦ Of je bent juist opgevoed volgens bepaalde kritische regels en moest je je daar aan houden.
◦ Of heel hardhandig, werd je geslagen, misbruikt of niet-bedoeld in je opvoeding
◦ Misschien kom je uit een gebroken gezin, heb je je vader of moeder nooit echt gekend.
◦ Of misschien heb je het nooit goed kunnen doen in de ogen van je ouders.
Als we het hebben over het Vaderhart van God dan kan dat confronterend zijn.
Ik weet niet wat je beweegt om mijn blogs te lezen of waarom de titel je aanspreekt. maar de meeste mensen zijn ergens op zoek naar antwoorden omdat ze wonden hebben opgelopen in hun leven.
Weet je veel mensen zijn op zoek naar antwoorden. En veel mensen zullen proberen om jou te vertellen wat je zou moeten doen of ze vertellen je vooral wat je verkeerd doet.
De vraag is niet echter of wat je doet verkeerd is, maar de vraag is veel meer: ben je bereid om los te laten en te veranderen. Ben je bereid om een nieuw leven te beginnen. Dat begint door op een andere manier naar God te kijken.
Weet je dat God een gebroken hart heeft?
God heeft een geweldig plan met deze wereld, met jou zoals je bent, maar deze wereld is niet zoals God die heeft gemaakt.
Er is iets gebeurd, nml dat mensen gingen doen wat niet de bedoeling was.
Maar waarom laat God dan toe dat wij de wereld, elkaar zo verknallen. We maken elkaar kapot. waarom grijpt God dan niet in? Waarom heeft Hij een wereld gemaakt dat Hem verdriet doet, mensen die Hem en elkaar beschadigen? Waarom is er zo enorm veel onrecht in deze wereld? Is er nog hoop?
Ik kan proberen van alles uitbreiding leggen. De vraag is echter sta je er open voor om hierover na te denken? Of lees je dit hier eigenlijk alleen maar voor je zelf? Beetje gedachten en ideeën op doen of zo, maar waar je verder niets mee doet?
Het is goed om te beseffen dat je God nodig hebt, dat het je zelf niet lukt om te veranderen, maar we zullen ook moeten erkennen dat wij zelf de controle niet hebben. Stap 1.
Het is belangrijk te beseffen dat we elkaar nodig hebben. Stap 2, maar vooral dat we God nodig hebben in ons leven. Stap 3
Redeneren
We zijn allemaal heel goed in staat om alles wat besproken is te beredeneren. Net zo lang tot we een gedachte of een reden gevonden hebben om geen stappen te ondernemen, geen keuze te maken, of uit te stellen. Allerlei vragen op te gooien en “ ja maars” te roepen.
◦ Als we spreken over God dan kunnen we Hem ontkennen omdat we het niet eens zijn met zaken die we gehoord hebben over Hem.
◦ We kunnen over allerlei zaken spreken van God als Vader en Hem dan de eigenschappen toedichten die voor je aardse vader gelden. Zijn fouten zijn dan misschien ook Gods fouten in jou ogen.
◦ Of je kunt opstandig zijn tov God omdat je Hem gewoon niet wil erkennen als Vader.
Wat we zien in de praktijk van deze wereld is dat mensen die een issue hebben met zichzelf vaak ook een issue hebben met hun ouders en met God.
Vaak zijn ze teleurgesteld in beide en wie teleurgesteld is in een van zijn ouders of zelfs in beide ouders heeft over het algemeen ook een probleem met zichzelf. Met zijn of haar eigen identiteit.
Immers als je moeite hebt met een van je ouders, en hen als het ware uitsluit in zijn of haar leven heeft ook een probleem met zichzelf. Immers jij bent de optelsom van twee ouders. 50% je vader en 50% je moeder.
In de bijbel staan 10 geboden. Daar heb je vast van gehoord, maar wist je dat dit het eerste gebod is met een belofte? Namelijk: opdat het goed met je gaat.
Boosheid
Misschien ben je boos of teleurgesteld in je ouders. Heb je niet gehad wat je had moeten hebben. Zijn ze verkeerd met je omgegaan, of hadden ze het anders moeten doen. Misschien heb je problemen door wat er allemaal is gezegd, gedaan of je is overkomen, maar toch geld deze belofte.
Weet je God heeft een gebroken hart. Hij ziet wat er gaande is in deze wereld en in jouw leven. Hij weet wat je is aangedaan, toch vraagt Hij van jou om uit je boosheid te stappen, je verdriet en pijn onder ogen te komen en dit bij Hem te brengen.
God is niet zoals jouw Vader is geweest. God is niet het spiegelbeeld van jouw vader, het is andersom. Snap je dat? Jouw vader is slechts een gebrekkig spiegelbeeld van wie God is.
De spiegel waar je naar kijkt is vies, smerig, bevlekt. Dat is je vader of je moeder misschien. Er zit een barst in de spiegel en wat je ziet is niet God. Om een juiste beeld van God te hebben is het belangrijk om in de juiste spiegel te kijken.
Als we kijken naar de spiegel van ons verleden, de pijn , teleurstelling van je ouders of van wie je zelf geworden bent dan zien we slechts een gebrekkige afspiegeling van wie God is.
Slavernij echter kijken in de spiegel van wie Jezus is, dan zien we God zoals Hij werkelijk is. In die spiegel zien we ook onszelf.
Weet je we kunnen vasthouden aan onze problemen, onze pijn, maar de belofte is als we onze ouders erkennen als ouders dan zal het goed met ons gaan.
Betekent dit dat we alles maar moeten accepteren wat ons is aangedaan? Nee zeker niet. Mogen we boos zijn? Ja zeker! Boosheid is een eerlijke emotie. Jezus was soms boos en stelde duidelijk grenzen.
Maar wie je bent is bijzonder. Je bent wie je bent vanwege de ouders die God voor je heeft uitgezocht.
‘U hebt mij immers in de buik van mijn moeder gemaakt? Mijn hele lichaam werd door U geweven. Ik prijs U, omdat U mij zo prachtig hebt gemaakt. Alles wat U doet, is wonderbaarlijk. Alles in mij getuigt daarvan. U zag elk van mijn botten, terwijl zij in het verborgene werden gemaakt. U zag mij al toen ik nog geen vorm had. Elke dag van mijn leven stond toen al in uw boek opgeschreven.’Psalmen 139:13-16 HTB
Al zeggen je ouders dat je niet-gewenst bent, ongepland, een ongelukje, foutje,…. God is de Vader die je bedacht had en je bent gewenst, gewild, bedacht, bijzonder.
Wat er ook gebeurd is, wat je is overkomen, vandaag mag ik je vertellen wie je in wezen bent. Je bent een kind van de Vader.
Gebrokenheid
Gods hart is gebroken om wat Hij heeft gezien. Hij heeft geleden omwille van jou. durf je in de juiste spiegel te kijken?
Durf je ook je eigen fouten en gebrokenheid onder ogen te komen? Immers we zijn geen van allen perfect. Sterker nog ik ben soms helemaal geen goede vader geweest. Niet de juiste afspiegeling van wie God zou willen dat ik zou zijn.
Maar gelukkig is daar Jezus. Hij is de nederige, de dienstbare, de betrouwbare afspiegeling van de Vader. In wiens hand jij de jouwe mag leggen.
Verantwoording hebben en nemen is bijbels gezien een belangrijk gegeven. De bijbel geeft in Genesis de mens Adam de Verantwoording over de hof van Eden. Hij geeft Noach een opdracht een schip te bouwen en de dieren te verzamelen. Hij roept Abraham op om uit Ur te vertrekken naar een land wa Hij zelf aanwijst. Hij geeft profeten en koningen opdrachten om te doen en te zeggen wat nodig is. Hij benoemd ook waar mensen hun Verantwoording niet nemen.
Ik moet denken aan Abraham die ff afgeleid was en zijn Verantwoording losliet en verkoos naar zijn vrouw te luisteren ipv op God te vertrouwen in zake het nageslacht. Hij kreeg een kind met Sara’s slavin. Dat was niet de afspraak. Ook was daar David die met zijn buurvrouw het bed deelde waarbij ze zwanger werd en haar man naar het front stuurde. Onverantwoordelijk gedrag dus. Zomaar wat verhalen uit het oude testament.
In het nieuwe testament hetzelfde. Daat zien we hoe Jezus een stel mannen oproept om Hem te volgen. En Hij verteld ze dat ahw geboren zijn om niet enkel vissen te vangen, maar vissers van mensen te worden. Hij leerde ze hoe ze Hem konden volgen en sprak ze aan om te doen waarvoor ze geroepen waren. Dat deden ze ook mt vallen en opstaan.
De vraag die ik momenteel behandel voor mijzelf en tav mensen met wie ik daar over spreek is: wat is mijn verantwoording? Is het mijn persoonlijke Verantwoording dat alles en iedereen om mij heen doet wat goed is en belangrijk? Is het mijn Verantwoording dat anderen goede keuzes maken? Moet ik met iedereen in gesprek over wat ze wel en niet goed doen in hun leven? Veel mensen stellen zich die vraag niet zo, maar zijn daar toch heel erg mee bezig. Ze voelen bepaalde verantwoording over het leven en de keuzes van anderen.
Hebben we daarin verantwoording? Ik durf te beweren dat dat stukje Verantwoording er zeker is, maar dat die veel kleiner is dan waar men zich vaak mee bemoeit of druk over maakt. Als we kijken naar de Verantwoording die God ons geeft, dan laat Jezus ons zien dat we ons niet al te vaak met anderen moeten bemoeien qua inhoud op wat te zeggen en te doen, maar leeft Hij zijn eigen leven met de Vader. In relatie dus. Hij doet wat Hij van de Vader heeft gehoord in vertrouwde omgang met Hem en zegt tegen de mensen om hem heen dat ze dat ook mogen doen.
Als er op een dag een vrouw bij Hem gebracht word en ze proberen Jezus uit te lokken om een uitspraak te doen of actie die ze zouden kunnen gebruiken dan zie je hoe Jezus daar mee om gaat. Hij legt de Verantwoording terug. Hij zegt ahw wat is jouw Verantwoording naar degene die deze vrouw naar voren schuiven. Hij neemt de verantwoording niet over van de aanklager of gaat er in mee. Hij staat ook tov de vrouw niet met opgeheven vingertje te vertellen wat wel en niet moet. Hij trekt zijn eigen conclusies op basis van Zijn relatie met God. Jezus zegt: ik ben niet gekomen om te oordelen. Hij is gekomen om de liefde van God de Vader te laten zien in al zijn volheid.
Wij kunnen ons druk maken om wat anderen vinden over ons of anderen. Goed om in sommige zaken na te denken hoe en wat je daarin kunt betekenen. Je kan echter niet de verantwoording overnemen van anderen wanneer ze dat zelf niet nemen. Als iemand ons verkeerd behandeld of verkeerde dingen zegt, dan is dat iets wat we enkel maar kunnen accepteren. Natuurlijk kunnen we er iets van zeggen of er acties op nemen. Maar de controle op wat de ander zegt of doet hebben wij niet in de hand. Sterker nog als het om verantwoording gaat, dan mogen we de ander ruimte geven om te zeggen en te doen wat ze willen.
Dit is een lastige hoor. Dus als een ander mij uitmaakt voor waardeloos of lelijk doet dan moet ik dat accepteren? Dat is niet wat ik bedoel. Wat ik bedoel is dat de ander zelf mag vinden wat hij vindt en doen wat doet, dat dit niet van invloed is op waar jij verantwoordelijk voor bent. Wij zelf zijn verantwoordelijk voor ons eigen daden en uitspraken. Onze verantwoording is veel kleiner dan we soms denken, maar als we die verantwoording nemen is de invloed er van veel groter.
Als we de verantwoording nemen voor onze persoonlijke keuzes ipv ons druk te maken over de keuzes die anderen maken en doen wat zou moeten tav ons eigen leven dan heeft dat enorme impact ook in het leven van de mensen om ons heen. Als wij leren om de verantwoording te nemen over ons persoonlijk leven en lief te hebben omdat God ons lief heeft gehad dan ne.en we verantwoording voor de opdracht die Hij ons geeft. Dan is de impact zoveel groter dan als wij ons op grote schaal inzetten om anderen te zeggen wat wel en niet moet o.dat we daar iets van vinden om wat voor reden dan ook. Zeker als men dat niet terugziet in ons persoonlijk leven.
Saulus deed als wij. Voor hij Paulus werd Was hij bezig om de hele toenmalige wereld te bekeren tot het jodendom vanuit overtuiging en de druk van andere gelovigen. Op basis van eigen inzicht en van wat Hij belangrijk vond. God echter liet hem zien wat er werkelijk toe deed nml de liefde van Christus. Hij had een persoonlijk ontmoeting met Hem. Dat opende letterlijk zijn ogen. Vanaf die dag werd hij een ander mens en kreeg hij ook een andere naam. Hij ging op pad en vertelde over deze omkeer in zijn leven. Hij zei oa: volg mij na zoals ik Christus navolg.
Dat was een hele verandering. Hij zei eerst je moet doen wat ik zeg en waar ik voor sta. Ik weet wat belangrijk is. Nu echter stelt hij het persoonlijk en zegt hij niet je moet doen wat hij je zegt, maar zegt hij eigenlijk : ik neem mijn verantwoording om Jezus te volgen en te handelen vanuit de liefde van God voor mij persoonlijk en als je wil kunnen we het er over hebben hoe dat te doen. Volg mij maar zoals ik dat doe bij Jezus.
Het is mijn verantwoording om dicht bij Jezus te blijven. Het is een voortdurende strijd in mijn denken. Voortdurend ben ik bezig met wat anderen denken en doen. Dat echter ligt buiten mijn verantwoording. Wel mag ik ermee anderen over hebben en hen vertellen waar ik ben veranderd, gegroeid en inzicht in heb. Dat is waar mijn verantwoording ligt. Gods liefde als basis nemen, zelf persoonlijk en dit invullen zoals Hij mij dat verteld. Liefhebben is daarin de basis. Liefhebben van God, mijzelf en de ander. Daar mag ik van uitdelen. Dat is niet zo ingewikkeld zo lang ik bij mijn eigen verantwoordelijkheden blijf zoals Hij Die mij gegeven heeft.
Wat is het beeld dat jij hebt van wie God is? In Exodus 3:14 kunnen we lezen dat Mozes vraagt wie God is? God antwoord met: Ik ben die Ik ben! God laat zich niet in een hokje stoppen of een titel geven. Daar is God te klein voor. Wel laat God zich kennen door zich te verbinden aan mensen die wilden leven met Hem. Daarbij niet enkel met hen, maar ook met de generaties na hen. Exodus 3:15.
God de grote afwezige voor jou?
Het beeld wat jij hebt kan misschien afwijken van wat je hier leest. Misschien is God voor jou niet de Ik Ben, maar ervaar je Hem eerder als de grote afwezige. Je leven is niet eenvoudig geweest. Je hebt hem nooit ontmoet en je vraagt je misschien af dat als Hij werkelijk bestaat waar je Hem zou kunnen ontmoeten?
Gods identiteit als Ik ben is enerzijds misschien wat vaag. Als je vraagt aan iemand die je ziet wie ben je dan is het antwoord vaak iets in de vorm van een naam, gevolgd door plaats, werk, opleiding, etc… De vraag is of jij je zelf kunt duiden. Ik bedoel of jij je zelf kunt laten zien als wie je bent. Het is altijd maar een deel van wie je bent als je het benoemd. Je naam, je werk, je opleiding, is natuurlijk wel duidend, maar niet alleen maar wie je bent.
God is zoveel groter dan wat wij van Hem kennen. Als jij je afvraagt wie Hij is dan zou het antwoord Ik ben je enerzijds schouderophalend achter kunnen laten, anderzijds zou het je juist kunnen bepalen dat het lastig is iemand te duiden als je niet werkelijk in contact bent. Om iemand te leren kennen is relatie nodig. God wil graag dat we Hem leren kennen.
Wat zet jouw leven in vuur en vlam?
Mozes had van God gehoord, toch leerde hij hier pas God een beetje kennen. Vanuit de ontmoeting met Hem ging Mozes op weg om te doen waarvoor God hem geroepen had. Hoe kunnen wij nu God ontmoeten? Moeten we wachten tot er ergens een struikgewas in de brand vliegt? Of tot er iets bijzonders gebeurd?
Vaak is het wel zo dat juist wanneer er iets bijzonders gebeurd er ons gaan realiseren dat bepaalde dingen niet zwaar zijn. We zoeken naar de zin in bepaalde momenten en gebeurtenissen. Belangrijke momenten in het leven die je qua zin en de waarde zouden kunnen doen nadenken zijn bijvoorbeeld als er een kindje wordt geboren, het fragiele van het kind en de complexiteit van leven in je armen bijvoorbeeld. Of juist het sterven van iemand die je dierbaar is. Het eindige en de inhoudt van het leven maakt dat we geraakt worden in wat er werkelijk toe doet.
Natuurlijk zijn er nog meer zaken te benoemen die ons bepalen bij wat er werkelijk toe doet. Namelijk relatie. Relatie is de basis voor het geloof in God. Om te ontdekken wie de Ik ben is, is er ontmoeting nodig. Misschien zoek je Hem, maar vindt je niet het contact zoals je had gehoopt. Er is van alles wat speelt in je leven wat tussen jou en God staat. Zaken die je onmogelijk kunt oplossen of simpel af kunt doen als onbelangrijk. Logisch lijkt me.
Misschien zou je kunnen kijken naar Jezus. Jezus zegt dat wie Hem gezien heeft, heeft de Vader gezien. (Johannes 14:9)Hij bedoeld eigenlijk te zeggen Ik ben die Ik ben. We kunnen allerlei theorie/theologie onderzoeken, maar het gaat in wezen over relatie. Relatie gaat niet enkel om wie je kent, maar om wat de ware aard is van wie je kent. Hoe iemand is en of je er mee verbonden wil zijn. Als je Jezus wil leren kennen mag je kleine stapjes zetten. Misschien gewoon door naar Hem toe te gaan en de vraag te stellen wie bent U? Daar beginnen de meeste relaties. Gewoon even voorstellen en introduceren toch?
de ontmoeting! 