Wij , mijn vrouw en ik, hebben, zoals ik noemde in mijn vorige post , naast een 4 tal “eigen” kinderen , ook 2 prachtige pleeg kinderen. Waar we net als op onze eigen kinderen enorm trots zijn . ook mijn werk is erg belangrijk voor me. Ik werk als begeleider op de Spetse hoeve een instelling voor mannen die worstelen met een verslaving. Een onderdeel van Teen Challenge , waar ik persoonlijk mannen mag begeleiden in wonen, werken en waar ik studies geef over geloof en leven.
Ik heb gemerkt dat er al gauw een bepaald stigma op mensen word gelegd die ze niet verdienen. Zo werk ik natuurlijk met mannen die ergens verslaafd zijn geraakt in hun leven om wat voor omstandigheden dan ook, maar ook aangaande mijn plee
kinderen en ook naar mijn eigen kinderen merk ik dat een beetje vanwege het grote gezin waaruit ze komen en de aandacht die daardoor verdeeld moet worden, dat mensen als gauw een bepaalde mening klaar hebben.
onder invloed of zonder invloed!
Zo hoorde ik via via een dat iemand gezegd zou hebben over een van onze pleegkinderen dat het zo’n raar “aangenomen” kind was. in de eerste plaats is het niet een raar aangenomen kind, maar gewoon een kind zoals andere kinderen die geen enkele invloed heeft
kunnen uitoefenen op het feit dat het bij ons is geplaatst. Ook had het geen invloed op de omstandigheden van waaruit het gekomen is en ook niet over de oorzaak er van. Nog heeft het bewust enig invloed kunnen uitoefenen op de problematiek van anderen of zichzelf.
Ook de mannen op de hoeve waar mee ik werk krijgen soms al gauw een stempel. Al merk ik ook dat deze stempel er sneller af gaat wanneer men hen leert kennen. toch kunnen stempels mensen in kwetsbare situaties enorm in de greep houden. Eens een dief altijd een dief is zo’n stigma die men ook voor verslaafden gebruikt . eens een verslaafde altijd verslaafd. Ik merk dat men misschien altijd moeite heeft met een bepaalde doorn in het vlees zoals Paulus dat in de een van zijn Bijbelse brieven noemt, maar om nu altijd maar de stempel er op te houden omdat iemand ooit in zijn leven ergens mee in aanraking is gekomen en er problemen mee heeft gehad gaat mij wat ver.
Eigen keus of er toe gedreven?
Wanneer het gaat om verslaving is de keus om te gaan gebruiken misschien een eigen keus geweest, maar waar ze vaak door allerlei omstandigheden ook naar toe gedreven zijn. al zullen de mannen in de instelling vaak vooral de schuld bij zichzelf zoeken. het is wat mij betreft ook goed dat men zelf de verantwoording oppakt voor hun eigen leven, maar tegelijk zullen we moeten begrijpen dat deze mensen veelal beschadigd zijn geworden door allerlei omstandigheden en daarvoor proberen te vluchten of te ontsnappen op misschien een destructieve, maar soms een begrijpelijke manier.
Ik heb persoonlijk ontdekt dat mensen in de marge. Ik bedoel niet alleen pleegkinderen en verslaafden, maar in de breedte van de samenleving bekeken iets te brengen hebben. ze zijn door de mangel genomen en op allerlei fronten geraakt en beschadigd geraakt, ze weten wat het is om afgewezen te worden, wat pijn is, wat het betekent om iemand te moeten missen, wat wonden zijn, wat het is om bekeken te worden en geraakt.
Gods geest waait!
Weet je ? mensen in de marge zijn vaak veel echter dan mensen die denken dat ze hun leven op orde hebben. mensen die alles onder controle houden en goede opleidingen hebben afgemaakt en mooie huizen en auto’s bezitten. Mensen in de marge zijn mensen die niet alles direct verstandelijk bekijken, al zitten deze er ook tussen, maar zijn mensen die weten wat het is om te voelen al proberen ze die gevoelens te verdoven soms. Ze weten waarom mensen op bepaalde manieren reageren omdat ze geleerd hebben om op hun intuïtie af te gaan.
ik heb ontdekt dat dit geweldige mensen zijn die groot werk voor God kunnen doen. als Gods geest deze mensen raakt dan is het impact onbeschrijfelijk. Gods geest waait waarheen hij wil en door wie hij wil. Ik vind dat geweldig.
Mozes, David , Jezus!
Veel mensen denken dat God wijze, krachtige en grote mensen nodig heeft. Dit is echter niet wat de Bijbel ons leert. Ik geloof dat God grote woorden zal spreken door mensen die geleerd hebben in de praktijk van alle dag wat het is om pijn te hebben, afgewezen te zijn en beschadigd. Mensen die klein zijn in de maatschappij zullen groot zijn in het koninkrijk van God. het was het pleegkindje van de farao’s dochter die een volk uit Egypte leidde, het was de kleine schaapherder die de grote reus versloeg. . het was een klein baby in een smerige stal. Die maatschappelijk gezien een armzalig leven leidde wat hij moest bekopen met de dood op 33 jarige leeftijd die werkelijke verandering bracht in het koninkrijk.
Halleluja?
de ontmoeting! 