Introductie.

Wat is het beeld dat jij hebt van wie God is? In Exodus 3:14 kunnen we lezen dat Mozes vraagt wie God is? God antwoord met: Ik ben die Ik ben! God laat zich niet in een hokje stoppen of een titel geven. Daar is God te klein voor. Wel laat God zich kennen door zich te verbinden aan mensen die wilden leven met Hem. Daarbij niet enkel met hen, maar ook met de generaties na hen. Exodus 3:15.

God de grote afwezige voor jou?

Het beeld wat jij hebt kan misschien afwijken van wat je hier leest. Misschien is God voor jou niet de Ik Ben, maar ervaar je Hem eerder als de grote afwezige. Je leven is niet eenvoudig geweest. Je hebt hem nooit ontmoet en je vraagt je misschien af dat als Hij werkelijk bestaat waar je Hem zou kunnen ontmoeten?

Gods identiteit als Ik ben is enerzijds misschien wat vaag. Als je vraagt aan iemand die je ziet wie ben je dan is het antwoord vaak iets in de vorm van een naam, gevolgd door plaats, werk, opleiding, etc… De vraag is of jij je zelf kunt duiden. Ik bedoel of jij je zelf kunt laten zien als wie je bent. Het is altijd maar een deel van wie je bent als je het benoemd. Je naam, je werk, je opleiding, is natuurlijk wel duidend, maar niet alleen maar wie je bent.

God is zoveel groter dan wat wij van Hem kennen. Als jij je afvraagt wie Hij is dan zou het antwoord Ik ben je enerzijds schouderophalend achter kunnen laten, anderzijds zou het je juist kunnen bepalen dat het lastig is iemand te duiden als je niet werkelijk in contact bent. Om iemand te leren kennen is relatie nodig. God wil graag dat we Hem leren kennen.

Wat zet jouw leven in vuur en vlam?

Mozes had van God gehoord, toch leerde hij hier pas God een beetje kennen. Vanuit de ontmoeting met Hem ging Mozes op weg om te doen waarvoor God hem geroepen had. Hoe kunnen wij nu God ontmoeten? Moeten we wachten tot er ergens een struikgewas in de brand vliegt? Of tot er iets bijzonders gebeurd?

Vaak is het wel zo dat juist wanneer er iets bijzonders gebeurd er ons gaan realiseren dat bepaalde dingen niet zwaar zijn. We zoeken naar de zin in bepaalde momenten en gebeurtenissen. Belangrijke momenten in het leven die je qua zin en de waarde zouden kunnen doen nadenken zijn bijvoorbeeld als er een kindje wordt geboren, het fragiele van het kind en de complexiteit van leven in je armen bijvoorbeeld. Of juist het sterven van iemand die je dierbaar is. Het eindige en de inhoudt van het leven maakt dat we geraakt worden in wat er werkelijk toe doet.

Natuurlijk zijn er nog meer zaken te benoemen die ons bepalen bij wat er werkelijk toe doet. Namelijk relatie. Relatie is de basis voor het geloof in God. Om te ontdekken wie de Ik ben is, is er ontmoeting nodig. Misschien zoek je Hem, maar vindt je niet het contact zoals je had gehoopt. Er is van alles wat speelt in je leven wat tussen jou en God staat. Zaken die je onmogelijk kunt oplossen of simpel af kunt doen als onbelangrijk. Logisch lijkt me.

Misschien zou je kunnen kijken naar Jezus. Jezus zegt dat wie Hem gezien heeft, heeft de Vader gezien. (Johannes 14:9)Hij bedoeld eigenlijk te zeggen Ik ben die Ik ben. We kunnen allerlei theorie/theologie onderzoeken, maar het gaat in wezen over relatie. Relatie gaat niet enkel om wie je kent, maar om wat de ware aard is van wie je kent. Hoe iemand is en of je er mee verbonden wil zijn. Als je Jezus wil leren kennen mag je kleine stapjes zetten. Misschien gewoon door naar Hem toe te gaan en de vraag te stellen wie bent U? Daar beginnen de meeste relaties. Gewoon even voorstellen en introduceren toch?

Ben je belazerd?

Soms kun je zo enorm geraakt worden in je diepste wezen. Ken je dat? Vast wel! Ieder mens heeft op bepaald moment wel zo’n soort ervaring of misschien zelfs meerdere.

Ik wil eerlijk zijn. Ik kan er niet tegen. Uitgekotst te worden door mensen die je een hand hebt toegestoken.  Het is niet vanwege de afwijzing dat ik er niet tegen kan, maar vanwege de leugens en het negeren van het gesprek wat je er over wil voeren.

• 

Men kan natuurlijk gewoon ergens last van hebben of het gewoon moeilijk. Dat is wat mij betreft geen probleem. Maar wanneer mensen gewoon keihard kiezen om de gemaakte afspraken te negeren hoewel in gesprek anders is gezegd en zelfs op papier gezet. Als mensen niet willen luisteren en negativiteit over je uitstorten terwijl je voortdurend de hand hebt uitgestoken en dan zeggen dat ze alles zelf willen en gaan doen, maar je dan de grond in stampen is vernederend.

Sommige mensen halen in dit soort situaties Jezus lijden en sterven aan en wijzen op wat hij geleden heeft. Dat vindt ik te kort door de bocht. Natuurlijk heeft Jezus geleden. Hij heeft het geaccepteerd. Meer dan wie dan ook moest Hij lijden en uiteindelijk sterven. Maar de vraag is of door zo’n opmerking te maken geen gevoel meer zouden hebben.

• 

Jezus lijden en sterven is juist zo krachtig omdat het een oprecht lijden was. Jezus heeft werkelijk geleden en dit ook zo beleefd. Dus net als Jezus hoeven ook wij niet net te doen of het ons niet raakt. Jezus schreeuwde het uit. In eerste instantie vroeg hij of de beker niet voorbij kom gaan. Hij zweette bloed. En toen Hij stierf zei Hij, mijn God, mijn God waarom hebt U mij verlaten!

Mijn pijn, de afwijzing en de leugens zijn bij lange na niet zo erg. Maar mag de waarheid gezegd worden? Ja zeker , Jezus sprak ze uit naar Pilatus, naar zijn vrienden en zijn moeder. Was er pijn. Jazeker Hij was kapotgeslagen.  Daar kunnen we niet aan voorbij gaan.  Dit werd en wordt nog steeds niet genegeerd. Niet door God ,noch door mensen. Het lijden houdt ons soms enorm bezig.

• 

Wat mij betreft, ik lijdt niet als Jezus en niet omwille van geloof of zo. Toch wil ik gewoon even zeggen, mijn gevoel uiten dat ik geraakt ben. En ik ben boos, teleurgesteld, belogen en vernederd. Moet ik het loslaten? Nee hoor. Ik mag rustig confronteren. Jezus deed dat, hij confronteerde Thomas, maar ook Petrus bij het kampvuur. Jezus was ook geraakt en ik ben het ook.  Ik kom er wel overheen. Het is niet hetzelfde. Geen vroom gedoe. Maar ik baal enorm en voel me werkelijk belazerd.

Geen juk meer!

Het moeilijkste gesprek is het gesprek met je zelf. In mijn begeleidende gesprekken met mensen heb ik wel eens een spiegel gepakt en mensen die voor gehouden. Soms durven mensen fan niet te kijken, praten is helemaal moeilijk soms. Ook persoonlijk merk ik dat eerlijk zijn naar mezelf vaak niet zo objectief is. We vergelijken en meten af aan anderen. We meten ons af aan mensen waarvan we de omstandigheden vaak niet eens kennen, of we kijken op naar mensen die iets gedaan hebben of iemand zijn, zonder dat we werkelijk weten wat er gaande is in hun levens of de strijd die ze hebben moeten leveren om te doen en te kunnen, te komen waar ze zich nu bevinden.

Het is moeilijk om eerlijk te zijn over eigen falen en tekortkomingen. We hebben meestal wel een excuus. Onlangs had ik gesprek met mijn dochter hierover. Ze zei me dat ik altijd wel mijn woordje klaar had, maar soms mijn eigen woorden eens in de praktijk moest brengen. Ze zei het op een andere toon, maar ze was duidelijk. Ze weet hoe ik over bepaalde zaken denk en vindt soms dat ik tijd voor haar moet maken. Mijn reactie is die van verdediging, willen uitleggen , beredeneren waarom wat ik doe wel goed is, maar toch het feit is dat ik eigenlijk soms gewoon tekort schiet. Er niet ben als dat wel zou moeten.

Weet je zelfs nu ik schrijf, bedenk ik nog hoe ik zaken zo neer kan zetten dat ik niet overkom als een slechte vader of als iemand die het allemaal niet goed doet in het leven. Ik denk dat niemand werkelijk goed naar zichzelf durft te kijken. Dat is misschien ook de reden dat filmen en fotograferen soms ook zo confronterend kan zijn. Ook zo’n uitspraak als die van mijn dochter is confronterend als ik eerlijk naar mijzelf kijk.

Belangrijk zijn echter de beweegredenen en die ziet de ander niet. Soms heb je goede redenen en soms helemaal niet. We kijken naar anderen en vormen een mening op basis van wat we weten, maar wat weten we nu helemaal? We zien iemand in een portiek en noemen hem een junk. Maar wie is hij nu werkelijk. We horen iemand die alles is kwijtgeraakt omwille van gebruik en hebben een mening, we horen iemand die straf heeft via justitie, of we zien iemand die is gescheiden, we zien zomaar mensen en hebben er een mening of gedachte over, maar wie zijn wij? Hoe kijken we naar onszelf?

Ik geloof dat eerlijk objectief kijken niet echt mogelijk is. Er zijn allerlei zaken die meespelen in ons leven. Zaken uit verleden en heden zonder dat we ze zelf precies kunnen identificeren als oorzaak of reden. We kunnen zaken onder ogen komen door onszelf te onderzoeken, maar er is niemand die werkelijk weet wie we zijn behalve God. Het is echter goed om zo af en toe eerlijk te zijn toch je zelf en je zelf eens onder ogen te komen en te durven toegeven waar het verkeerd gaat in je leven, waar je niet eerlijk bent en waar je hulp nodig hebt of gewoon de moed om je zelf aan te pakken.

Je zelf beoordelen maakt dat we tot de conclusie komen dat we niet goed zijn als mens op vele gebieden. Dat we iemand nodig hebben die ons helpt die groter is als wijzelf. Dat er iemand nodig is die ons beter kent dan wij onszelf kennen. Dat is God. Hij wil ons in een ander licht zetten en kent onze gedachten, gevoelens en wat we doen. Daarom zond Hij Jezus. Het meest kostbare, om als spiegel te fungeren. Hij is de reflectie van hoe we zouden moeten zijn. Goed om zijn leven en woorden te onderzoeken en wie Hij was.

Moeten we dan net als Hij perfect zijn? De vraag is afhankelijk van wat je wil.dat hoeft niet. Je kunt er voor kiezen je leven te leven zoals je dat wil. Zonder God, zonder Jezus. Misschien vindt je jezelf goed genoeg. De vraag is dan of je werkelijk naar je zelf hebt geen wat mij betreft.wanneer je echter bereid bent om te groeien in relatie met God, je zelf en anderen dan heb je Jezus nodig in je leven.dan hoef je niet perfect te zijn, maar dan wordt Hij de perfectie in jou.

Wat zeg je nou? Je hebt het goed gelezen wanneer we Jezus toelaten in ons leven dan worden we niet perfect, maar wanneer we toegeven dat we niet perfect zijn, sterker nog dat we fouten maken en hebben gemaakt dan mogen we daar vergeving voor vragen en mogen we weten dat Hij ze gedragen heeft aan het kruis en omdat Hij weer is opgestaan weten we dat we met Hem mogen leven in een andere werkelijkheid. Die van vergeving en vrijheid. We gaan onszelf anders zien, maar ook de ander. We zeggen in de kerk dan: wel even niet meer onder het juk van slavernij. We zijn vrij in de aan van Jezus!

Aantijgingen

Hoe ga je om als mensen je valselijk beschuldigen? Wat doe je als ze proberen je zwart te maken en je via een omweg onderuit te schoffelen? Wat als men je in de bek spuugt, je in het gezicht slaat om er zelf voordeel uit te willen halen?

Wat kunnen mensen je werkelijk onoprecht dingen aansmeren en daarbij ook nog zichzelf op de borst slaan. Alsof ze het recht en het gelijk

Aan hun zijde hebben.

Het is niet moeilijk om een stok te vinden waarmee je iemand kunt slaan. In Nederland denken we vaak dat we oprechte rechtspraak hebben en ik geloof ook dat dit in de regel ook zo is, maar op de regel zijn ook uitzonderingen. De uitzondering ligt vaak in het feit dat men iets heel persoonlijk neemt en dan dus niet meer vanuit de rechtspraak redeneert maar vanuit de gedachte dat ze zelf in hun recht denken te staan.

In de bijbel lezen we dit verhaal terug. Zoals ik hier een zaak uit de doeken doe en voorleg, zo verging het Jezus. Hij was onschuldig. Had niets gedaan wat niet kon. Toch werden bepaalde zaken aanhangig gemaakt. Op die manier werd Jezus als het ware onderuit gehaald.

Jezus hield zijn mond. Verdediging zou overigens weinig zin hebben gehad. Immers er waren zaken te over die van Zijn goede daden getuigden. Toch kozen ze er voor om ‘iets’ te vinden om Hem om hun gelijk te krijgen. Waarom om hun eigen zaakjes te redden. Misschien vanuit de overtuiging dat ze zelf in hun recht zaten.

Pilatus sprak daarop de juiste woorden. ‘ wat is waarheid?’ De vraag is wil men werkelijk de waarheid zien? Of is het zo dat mensen de waarheid zien vanuit eigen perspectief. Ik geloof dat Jezus zweeg omdat Hij wist dat de Waarheid niet binnen zou komen op dat specifieke moment. Dat mensen niet uit zijn op het beste voor anderen, maar gericht zijn op wat ze zelf denken wat goed is voor henzelf, hun positie, hun situatie, hun rol, hun leven.

Wat deed Jezus? Liet Hij het zomaar over zich heen komen? Ik geloof het niet. Hij had kunnen weerleggen. Hij had mensen kunnen ronselen. Hij had weg kunnen gaan uit de situatie om met macht en glorie een slag te slaan en Zijn recht te halen, maar dat was niet wat Hij wilde. Hij had met Zijn vader een afspraak om het op diens manier te doen. Niet omwille van Hemzelf of omwille van God, maar omwille van de mens die Hij liefhad.

Hoe gaan wij om met allerlei aantijgingen? Wat doen we als we onterecht in een hoek gedrukt worden? Gaan we de opinie beïnvloeden en mensen aantijgen? Of doen we als Jezus en kiezen we er voor om te zwijgen omdat we willen doen wat God van ons vraagt?

De vraag is of het een identieke kwestie is. Is er recht of onrecht? Jezus werd onterecht beschuldigd en terecht gesteld. De beschuldigingen waren vals. Hoe zit dat met jou en mij? Zijn wij schuldig? In Jezus was geen schuld! In ons is altijd iets te vinden omdat we zaken doen vanuit wie wij zijn als mens. De vraag is echter wat is recht en onrecht. Wat is Waarheid.

Ik geloof dat we mogen opstaan. Niet in eigen waarheid , maar in Gods waarheid Jezus Christus. Hij stierf en werd de rechtvaardiging voor vele onrechtvaardigen. In Hem mogen ook wij opstaan! Gerechtvaardigd in Hem. Meer nog dan dat mogen we weten dat er een trooster zal komen die ons helpt om nog grotere dingen te doen dan we voor mogelijk hadden gehouden in de naam van Jezus.

We houden vast aan wie we zijn in Christus. Gods geliefde kinderen. Daar leven we vanuit en we leven om dit uit te dragen aan hen die dit nooit gehoord hebben.

Amen?

Lijden en last?

Waarom komen mensen wekelijks bij elkaar bij een programma zoals SLT?

Wat is SLT? Is er een bepaalde manier om van je problematiek af te komen?

SLT staat voor Stefanus Lifestyle Trainingen. Stefanus is een volgeling die omwille van zijn geloof werd gestenigd, maar desondanks tot het uiterste God bleef verkondigen. In zijn lijden was zijn oog gericht op de Hemel. Lifestyle staat voor een levensstijl zoals Jezus. We willen mensen trainen om op een andere manier te leven en gericht te zijn op wat Gods wil is ondanks de situatie waarin je zit.

Wie ben jij?!

Is het een hulp programma of een pastoraal programma? Weet je het gaat niet om het programma an sich. Waar het om gaat is wie jij bent, belangrijker nog is wie God is voor jou als individu. We geloven dat een leven met God een impact heeft op het leven van mensen.

Veel mensen zoeken naar een wonder in hun leven. Ze hopen dat er iets zal gebeuren waardoor hun problematiek zal verdwijnen. Hoewel we in wonderen geloven is het in veel zaken vooral van belang te veranderen qua denken.

We kunnen onze hoop richten op het specifieke wonder, maar dan het wonder missen wat er in je leven plaatsvindt als je groeit in identiteit. Als je ervaart dat je er toe doet. Veel mensen durven nauwelijks te hechten, vanwege de zaken uit het verleden. Gevoelens verkillen als je beschadigt bent en niet anders kan dan je zelf afsluiten.

Bij SLT willen we samen zijn en groeien in relatie met elkaar, met onszelf, maar vooral ook met God vanuit de combi met de andere relaties. Mensen lopen veelal rond met heftige zaken die in de weg staan om gezonde relaties aan te gaan.

Keihard geraakt

Herstel vindt plaats waar vergeving plaatsvindt. Dat is best complex. Veel mensen zijn als Stefanus dusdanig hard geraakt dat ze geen idee hebben hoe ze staande kunnen blijven. Stefanus stierf als het ware met een glimlach op het gezicht. Niet omdat hij blij was met de pijn, maar omdat hij begreep dat lijden niet voor niets is.

Lijden is part of life. Dat wetende is niet een dooddoener. We geloven dat God herstel wil geven, maar de vraag is wat herstel betekent? Herstel kan zijn dat je niet meer ziek bent, maar herstel is ook wanneer we kunnen dralen met omstandigheden die ons zijn aangedaan of de schuld die we dragen tov de ander.

Wat is het een wonder als je je leven een andere wending kunt geven. Dat je niet meer leeft voor je pijn en verdriet, maar leeft voor God. Jezus is daarin het ultieme voorbeeld. Hij gaf zijn leven voor iedereen . Waarom? Omdat Hij God liefhad en vanuit die liefde ook jou en mij.

Grenzen bepalen

Zijn schuldloos sterven was ultiem. Ons sterven kan dat niet evenaren. Wel kunnen we ons leven overgeven aan Hem en zijn vergeving accepteren en van daaruit ook anderen vergeven. Al denk je dat je niet de kracht hebt, Jezus leert ons dat wij geliefd zijn en dat we anderen mogen liefhebben.

Bij SLT hebben we het over dit soort zaken. Niet gemakzuchtig. Niets moet. Maar we willen duidelijk grenzen aangeven. Bewustwording van wie we Zijn in Christus. Dat we daar soms moeite mee hebben is niet vreemd. We zoeken de weg met elkaar en zullen het wonder van Gods aanwezigheid ervaren door goede keuzes voor ons leven te maken in Jezus naam.