Zuiver leven

Waar verlangt de mensheid naar? Ik vraag het me soms af. Ik hoor wel eens dat de mens in wezen het goede wil. Of dat de mens in wezen goed is, maar dat het slechte er ook bij hoort. Is dit waarheid? Ik geloof het niet.

Mensen willen natuurlijk dat het goed gaat in hun leven. De vraag is echter wat men er voor over heeft. Als we er over nadenken en onszelf onderzoeken, dan kunnen we al gauw ontdekken dat goed gaan, zuiver leven. Geen optie is voor mensen. We willen wel dat het goed gaat, maar op onze voorwaarden.

Een interessant leven?

We zijn als mens over het algemeen nogal halsstarrig. We weten wel dat bepaalde zaken niet goed zijn , toch willen we het hebben, het doen, het ervaren. Het goede en wat zuiver is, lijkt in onze ogen soms zo enorm saai. Waarom? Omdat dat wat we al hebben, wat zo dichtbij en grijpbaar is vaak als onbelangrijk en minderwaardig wordt gezien tot het moment dat we het niet meer hebben.

Mensen zijn geneigd om te willen en te zoeken wat niet handig en goed is. Wat bepaalde kortstondige heftige bevrediging geeft boven dat wat voor altijd is. Dat wat zo dichtbij is zien we vaak als vanzelfsprekend en minderwaardig. De mens zoekt voortdurend datgene wat kortstondig iets lijkt op te leveren maar wat niets anders achterlaat uiteindelijk dan leegte. Toch blijven we zoeken naar wat niet bij ons hoort.

De bijbel zegt: Zoals een hond terugkeert naar zijn braaksel, zo is een dwaas die in zijn dwaasheid terugvalt.
Spreuken 26:11 HSV

Wat is er nodig om werkelijk te veranderen? Het begint met een verlangen. De vraag is of we dat verlangen een kans willen geven. Veel mensen horen of zien het verlangen in hun leven, maar ze worden voortdurend heen en weer getrokken tussen dat wat goed is en de keus voor zaken die kortstondige bevrediging geven. Dat kan van alles zijn. Sommige mensen halen kortstondige bevrediging uit wat mensen zeggen of uit wat ze voelen. Weet je, soms geeft zelfs pijn een bepaalde bevrediging in het leven. Destructieve patronen.

Rust of onrust

Om hier uit te stappen is er een verandering nodig in ons leven. Wanneer we doorgaan met de patronen die slechts gericht zijn op wat er nu is en kortstondig een bepaald gevoel geven zijn we dwaas. Laten we echter stoppen met voortdurend ons heen en weer te laten slingeren van moment tot moment. Wanneer we willen dat er verandering komt dan is dat juist niet in de hectiek van verandering, maar is dat in de momenten van rust.

Om werkelijk liefde , vrede te ervaren hebben we God nodig in ons leven. Hij wil in ons de verandering zijn en bewerken. Door Zijn Geest in ons. Jezus heeft deze trooster gezonden. Hij is het die ons vrijgekocht en betaald heeft. Dat is het begin. We zullen dit in geloof moeten accepteren. Zonder geloof is alles wat we doen kortstondig, enkel op onszelf gericht. Wanneer we geloven dat Hij Heer is dan is dat gericht op de eeuwigheid, op leven. Jezus is het Leven zelf dat door de Heilige Geest in ons wil vernieuwen.

Schep mij een rein hart, o God, en vernieuw in mijn binnenste een standvastige geest.
Psalm 51:12 HSV

Op de juiste weg

De Here is mijn herder, dus heb ik alles wat ik nodig heb! Hij laat mij uitrusten in een groene weide en wijst mij de weg langs kabbelende beekjes. Hij verfrist mijn innerlijk en leidt mij op de weg waar zijn recht geldt, tot eer van zijn naam.
Psalmen 23:1‭-‬3 HTB

Ken je het gevoel dat het even niet lukt? Dat je moe bent en uitgeteld? Goed om even weer op krachten te komen. Wat is er nodig? Even stilte, even geen mensen, even andere zaken aan het hoofd.

Soms doe je meer dan je zou moeten, hoor je meer dan je zou moeten horen en voel je meer dan je zou moeten voelen. Het is goed om even te relativeren, maar hoe doe je dat?

Ik geloof dat het goed is om even de prioriteiten weer goed te stellen. Wie was ook al weer degene die leidt? De Herder gaat ons voor. Hij weet wat goed voor ons is.

Als we moe zijn zorgt hij voor de juiste plek waar we tot rust kunnen komen. Waar het goed is en zal Hij zorgen voor verfrissing. Hij kent de juiste wegen. Weet waar Hij ons moet leiden.

Soms kunnen we zo vermoeid raken. Soms door eigen wegen te gaan ipv te volgen. Soms worden we meegesleurd of gefrustreerd door alles wat op ons afkomt. Welke keuze maken we dan?

Als we de Herder volgen geeft dat rust van binnen. Zijn weg zorgt voor de juiste bestemming. Gaat via de juiste route. Hij weet wat nodig is, wat wij nodig hebben.

Uitstappen

Mensenvrees legt iemand een valstrik, maar wie op de HEERE vertrouwt, wordt in een veilige vesting gezet.
Spreuken 29:25 HSV

Ken je de gedachten en gevoelens die komen kijken als je een totaal andere wending moet maken dan iedereen verwacht?  Het gevoel dat je overspoeld als je alles op een rij zet en het enerzijds ongemakkelijk is en anderzijds iets waarvan je weet dat je het moet doen?  Of de gedachten die eigenlijk zeggen dat het onmogelijk is, dat je het niet kunt, dat mensen je vreemd zullen vinden of niet capabel? Maar wanneer toch de roep om de juiste keuze te maken je uitdaagt om te doen wat je hart je ingeeft.

Ik zelf heb een aantal keer zo’n spannende keuze moeten/willen maken. Voor mij zijn dit momenten waarvan ik geloof dat God me geroepen heeft om Hem te volgen. Te doen waar Hij me voor geroepen heeft. Ik zelf dacht op een aantal van die keuzes dat ik onbekwaam was en niet de capaciteiten had. Toch heeft God me laten zien dat God niet altijd de meest bekwame mensen roept, maar mensen die zich afhankelijk willen opstellen van Hem.

Daniel Lohues zingt in een lied de woorden: angst is maar veur even, spiet is veur altiet.of te wel angst duurt niet zo lang, maar spijt raak je niet zomaar kwijt. Een ander lied van Ralph van Maanen gaat als volgt: ik ben altijd bang dat het water stijgt, Hoger dan mijn lippen. Dat de dreiging blijft, ik ben altijd bang. Voor de stemmen in mijn hoofd. Voor niet doen wat je belooft, voor het donker, voor de zon. Dat het alweer ophoudt voordat het begon.

Ken je dit? Het onbehagelijke gevoel? Ik.hoor mensen soms zeggen dat ze er geen goed gevoel bij hebben en het dus niet van God kan zijn. Ik zelf ben daar niet zo zeker van. Ik geloof dat God ons juist vaak roept in ongemakkelijke situaties. Daar waar we ons niet direct veilig en vertrouwd voelen of capabel voor zijn. Toch geloof ik dat God ons juist dan kan leiden omdat we op Hem moeten vertrouwen en we de bereidheid moeten hebben om bekwaam te worden en bereid.

Natuurlijk kunnen we luisteren naar alle stemmen die in ons schreeuwen. Naar alle stemmen van mensen om ons heen. Naar gevoelens en gedachten die ons onzeker maken maar dat levert enkel angst en twijfel op. De vraag is niet hoe en wat mensen zeggen ,  al is de wijsheid van bepaalde mensen goed om mee te nemen. Het is vooral het luisteren naar de juiste stem. Als God spreekt dan moeten alle andere stemmen zwijgen. Gods stem is te horen als we Hem zoeken. Daar is ruimte voor nodig en stilte.

Soms denken we dat God in de onrust is. In de donder en bliksem. In de storm van het leven en ons er iets mee wil zeggen. Maar God is juist in de rust die we mogen ervaren in de hectiek.  Ik moet toegeven dat ik het lastig vindt om de rust  te zoeken als er hectiek is.  Maar ik heb wel geleerd om juist in de hectiek die rust toch te zoeken. Ik ben zelf geneigd om de storm opte kloppen, de hectiek te vinden, zaken groter te maken als ze zijn.

Ik heb ontdekt dat mijn leven zonder God alle kanten op gaat.met God komt er cadans. Zonder overleg doe ik mijn ding. Vaak gebaseerd op wat ik voel, denk en hoor van anderen, maar de beste keuzes zijn de keuzes die op mijn pad kwamen en waar God me voor een uitdaging heeft gezet, maar waar ik zijn aanwezigheid in heb ervaren. Ik geloof dat dit nu juist is wat het eerste gebod inhoudt. Vanuit relatie doen wat Hij wil voor anderen.

Onderweg zijnde met Jezus ontdek ik Zijn weg. Waar te gaan en hoe is vanuit die relatie. Ken jij die relatie ook?  Wat leid jou in het leven? Doe je wat jij wil? En hoe ga jij om met angsten,onzekerheden, teleurstellingen, pijn, afwijzing? Maak je de juiste keuzes en hoe weet je dat dan?  Ik zelf verlang te doen wat God me vraagt. Ik zoek Gods Geest in deze dingen. Hoe zit dat bij jou?

Even in de rust.

Vanmorgen gewandeld. even de kop.leeg en gezocht naar rust en inzicht. Mooie foto’s gemaakt. Bewust geworden van de hectische wereld waarin we leven. Soms kun je zo het gevoel hebben opgejaagd en geleefd te worden. ik geloof dat het te maken heeft met de tijd waarin we leven. Was er vroeger dan geen hectiek? Zeker wel, maar ik durf te stellen dat de hectiek van vandaag breder ligt en meer mensen treft dan vroeger.

Doordat mensen meer individualistischer zijn geworden is de druk ook minder breed komen te liggen. Waar men vroeger het veelal samen deed, daar moet men het nu vaak alleen zien te rooien. Daarbij komt nog eens dat er steeds meer een beroep op ons wordt gedaan. Niet zozeer dat het altijd zinvol is, maar we staan voortdurend aan. We stappen vanaf de computer naar de tv met ons mobieltje voortdurend in de hand. Zelfs al wandelend nog bezig met andere zaken is deze bij dit blog geplaatste foto’s.

Ook is ons werk niet meer als vroeger van 8 tot 5, maar hebben we verschillende diensten. In een gezin heeft ook ieders dat. De één gaat naar school en is om 4 uur thuis de ander werkt in een winkel is om 6.30 thuis, er is iemand met avonddienst. Komt misschien pas laat thuis. Dit in tegenstelling tot wat vroeger normaal was. Elke avond om 5 uur aan tafel.

Was het vroeger allemaal beter? Dat is niet waar dit blog over gaat. Ik geloof ook niet dat het zo is. Ik ben er echter wel van overtuigd datveel zaken anders zijn en we soms maar moeilijk de rust kunnen vinden in deze hectische, koortsachtig en jachtige tijd vol prikkels, stevige uitdagingen en verwachtingen.

Alles is verschrikkelijk vermoeiend. De ogen zijn nooit klaar met kijken, de oren zijn nooit klaar met horen.
PREDIKER 1:8 BB

Misschien goed als we ons gaan realiseren dat altijd maar bezig zijn en druk doen niet perse effectief is. Ik kan soms zo enorm druk zijn met alles wat er gebeurd op mijn werk en in mijn leven en daarbij vergeten wat werkelijk belangrijk is voor mij. Misschien herken je het. Ik geloof dat dit nu juist de uitdaging is in deze tijd: in de hectiek van alle dag de rust te nemen die nodig is om optimaal te functioneren in relatie tot de ander, je zelf en God.

We denken soms dat we het te druk hebben en er simpelweg de tijd niet hebben.  Zou het kunnen zijn dat het ondanks alle drukte ook een kwestie is van prioriteiten stellen?  Dat we simpelweg de keus maken om onze tijd te vullen met allerlei prikkels en input die eerder overbodig en belastend zijn dan dat we de rust zoeken die nodig is om goede te functioneren?

Ik zelf probeer hier in te leren.  Op zoek te gaan hoe ik dat moet doen. Dat valt me eerlijk gezegd nog niet mee.  Ik ben nogal een workaholic en mijn denken is geprogrammeerd om altijd werk te zien en zaken die eigenlijk zouden moeten gebeuren. Maar wat nu als het niet gebeurd en wat nu als ik het niet doe?  Ik heb gemerkt dat het soms idd niet gebeurt en het er de week er op nog gewoon ligt en niemand zich er druk om maakt. Of dat ik vindt dat het moet, maar dan … Is het een week eerder klaar en dus ?

De grootste uitdaging om rust te vinden ligt in onszelf. Durven we los te laten en doen we wat we kunnen in de tijd die we er voor hebben of forceren we onze mogelijkheden en denken we de tijd te kunnen beïnvloeden?  De tijd blijft het zelfde, 24 uur per dag. De mogelijkheid om te genieten van datgene waar we voor werken  wordt niet groter door meer, meer, meer, maar  juist kleiner als je de kosten gaat berekenen.  

Misschien denk je in mogelijkheden of geld. Je denkt dat het je gelukkig zal maken als je meer investeert in het nu. Maar wat je nu investeert biedt geen garantie voor de toekomst als het gaat om rust, leven in verbinding, relatie met anderen, tijd voor je gezin, leven met God. Goed om eens te berekenen en uit te zoeken waar je staat op dit moment.

Het heeft geen zin om vroeg op te staan en tot laat te werken. Het heeft geen zin om zo te zwoegen voor je eten. Want aan de mensen die van Hem houden geeft de Heer wat ze nodig hebben, zelfs wanneer ze liggen te slapen.
PSALMEN 127:2 BB

Luisteren in de stilte.

Soms hebben we het idee alleen te zijn. Juist dan wanneer het moeilijk is. Als we als het ware op het dieptepunt zijn van leven en het echte leven niet lijkt te bestaan voor jou dan hebben we vaak ook niemand die ons begrijpt, niemand die geweest is waar we nu zitten. Lager lijkt het niet te kunnen, maar nog steeds zak je stukjes verder de pit in en het licht boven zie je niet meer.

God waar ben je. Satan heeft me te pakken en meegesleurd. Er is geen hoop meer voor mij… Zo lijkt het althans. Ik zou willen dat mijn woorden hier de impact weg zou kunnen nemen van de diepte, de pijn en de troosteloosheid. Dat gaat niet lukken. Wat wel lukt is je te vertellen om niet te blijven zitten en te bewegen. Een kleine stap te zetten de juiste richting op.

• 

Het probleem is echter wat is de juiste richting. Hoe te kiezen? Veelal zijn er allerlei stemmen die ons roepen om te doen wat ze zeggen. Heel vaak zijn het bekende stemmen. Stemmen die we reeds kennen. Ze zeggen vaak ook wat we willen horen. We kennen ze en weten wat we er aan hebben al is dat soms niet meer dan een bepaald gevoel. Andere stemmen zijn stemmen van afwijzing en teleurstelling. Soms benoemen ze wel waarheid, maar wezen niet horen omdat ze ons raken en pijn doen. Er zijn echter ook woorden die we slechts in de rust kunnen vinden. Ze overschreeuwen niet, ze zijn niet opdringerig, ze zijn niet populair, vaak zijn ze dichterbij je zelf dan je zou durven geloven.

Ik geloof dat er nog meer stemmen zijn. Ik pik er zo maar een paar. Maar in alle hectiek is het goed om soms even niet mee te doen. Niet het geluid , de drukte , de pijn, de teleurstelling en alles wat in je is te geloven, maar de rust te zoeken. Al was het maar enkel om te kunnen luisteren. Waarnaar? Naar de stem van het hart. Ik geloof dat de stem van de Geest van God daarin spreekt.soms met woorden, soms met gedachten, soms gevoelens, indrukken, beelden, …

• 

Het is allemaal niet zo belangrijk, maar wat belangrijk is dat je de stem kunt herkennen als Gods stem die je wil laten weten dat je er toe doet. Hoe weet je nu dat Hij het is die spreekt. Belangrijk is om te luisteren naar de inhoudt . Wanneer ze waar zijn blijkt dat is uit wat de Bijbel zegt. Het kan niet in tegenspraak zijn met elkaar. Maar ook kan het niet zo zijn dat ze kapot maken wat God liefheeft. Het mooiste is dat het woorden van liefde zijn. Niet afwijzend of veroordelend maar vol passie voor jou zonder de waarheid te schuwen.  Willen we die woorden horen?  Niet altijd, maar dat ze waar zijn weten van binnenuit.

Gods woord gaat soms voorbij aan datgene waar van overtuigd zijn. Onbegrijpelijk misschien. Vooral als we geloven dat we er niet toe doen of vinden dat we verkeerd zijn, niet de moeite waard vanuit onszelf. God ziet het anders. Ik zeg neem de tijd en luister maar.

•