Wees barmhartig zoals jullie Vader barmhartig is. Lukas 6:36 (in de link een andere vertaling, die minstens zo mooi is.) Wat betekent dit voor ons? Ik geloof dat het betekent dat we een innerlijke houding moeten hebben om naar de ander te kijken met andere … Lees verder Doen we liever niets of iets?
Vandaag heerlijk in de rust. Vakantie na een tijd van hard werken, veel aan mijn hoofd en doen wat moet gebeuren. Nu een tijd om even uit te blazen. Tijd om naar binnen te kijken, tijd om in gesprek te zijn met God in een … Lees verder Doen om te zijn, of zijn om te doen?
Ik schrijf een reactie op een blog van Jos Douma. Hij reageert op een boek van Brian mcLaren. Ik zelf heb het boek overigens niet gelezen, maar het blog spreekt me aan. Hieronder een quote uit het boek van Mc Laren. The great spiritual migration. … Lees verder beweegt de kerk?
Vandaag kwam ik een quote van John Maxwell tegen die me even aan het denken zette. Kijk maar even maar onderstaand plaatje. Succesvolle mensen doen dingen die onsuccesvolle mensen niet willen doen. Nu gaat mijn blog niet direct over succesvol zijn in maatschappelijke, financiële … Lees verder Te eigenwijs om te erkennen?
Working hard overcomes a whole lot of other obstacles. You can have unbelievable intelligence, you can have connections, and you can have opportunities fall out of the sky. But in the end, hard work is the true, enduring characteristic of successful people.
http://doncharisma.org/2014/07/09
Mooie quote. Wanneer we om ons heen kijken zien we allerlei soorten mensen. Mensen die enorm slim zijn, mensen met wat minder intelligentie, maar eigenlijk is dat niet wat bepalend is voor succes. Bovendien is de vraag die we ons wellicht kunnen stellen wat succes is.
Zo ben ik zelf niet bijzonder intelligent te noemen. Niet dat ik mijzelf dom vind of minder waard dan anderen hoor. Waar ik heen wil is dat anderen vaak veel zaken te zeggen hebben over hun persoonlijk functioneren. Op of aanmerkingen hebben tav de ander.
Zo hoor ik vaak mensen bepaalde dingen roepen over keuzes die mensen maken en die al gauw afgekeurd worden op basis van slechts een gesprek of wat ze gezien hebben in een ogenblik.
Afkomst is vaak mede bepalend over hoe we over iemand denken, maar ook hoe iemand zelf denkt. Iemand die, zoals ik, uit een arbeiders milieu komt zal vaak minder snel de neiging hebben om te gaan studeren. Vaak denkt men dat de kennis die men op school opdoet ook te maken heeft met wat er aan kwaliteiten inzit.
De vraag echter is of dit waar is. Ik geloof dat studie veel kan doen en zelfvertrouwen kan geven en natuurlijk ook de nodige bagage voor een bepaalde functie of baan in het leven.
Ik zie echter veel mensen tegenwoordig die niet hebben gestudeerd of sterker nog die aan de rand van de samenleving hebben geleefd die zoveel meer in hun mars hebben dan wat de omgeving hen heeft opgelegd.
Veel mensen leggen op anderen stempels die ze vaak nog aannemen ook. Veel mensen laten zich te grazen nemen door de meningen van anderen. Ze laten zich in de hoek drukken van ” niks waard” .
Ik zag gisteren een hoek spullen in de kringloop waarbij stond geschreven. Meenemen voor elk aannemelijk bod. Wat stoelen , een bankstel etc…
Ik dacht gelijk zoiets van…. Zal wel niks wezen! Ik heb echter verder niet eens gekeken. Kijken we niet gauw op die manier ook naar anderen? Of in ieder geval op een manier waarbij je slechts de situatie bekijkt van een afstand? We luisteren naar een opmerking of we zien een bepaalde manier van kleden welke een bepaalde indruk wekken.
Voorbeeld is een van de medewerkers op de Spetse hoeve is iemand die zich altijd keurig kleed , op leeftijd is en welbespraakt. Deze doet geweldig werk op de Spetse hoeve en wordt meestal aangezien als zijnde de directeur. Echter onze directeur is iemand die een stuk jonger is. Zich meer casuele kleed en erg amicaal is en vaak niet zo overkomt.
Deze week is een van onze medewerkers op vakantie. Hij is iemand die zorg heeft voor de dieren op de hoeve. Schaapherder, maar zijn input is behoorlijk in de dagbesteding omdat hij veel ziet en dan even een praatje maakt, een grap plaatst of een stekende opmerking waardoor cliënten soms even weer op hun plek gezet worden.
Is de een slimmer of beter? Nee, zeker niet.Waar ik heen wil is dat het niet gaat om de buitenkant. Niet om papiertjes. Maar om wie we zijn.
Ik geloof dat hard werken goed is voor de mens. We blijven in structuur, we zijn waardevol voor de maatschappij, verdienen onze eigen boterham en kunnen onszelf dan ook beter respecteren.
Waarom nu juist dit onderwerp? Ik zie dat veel mensen zich richten op wat ze denken dat ze zijn. Ze vinden zichzelf vaak te goed voor rottige klusjes of baantjes. Ze hebben een te hoge opleiding of denken dat ze meer in de mars hebben. De vraag is echter hoe we daar achter komen als ze dit niet laten zien.
Het is zoiets als talenten in de grond verstoppen. Ik geloof dat de meeste mensen meer kunnen dan ze zelf denken en zie dat heel veel mensen hun waarde verlenen aam wat anderen van hen denken. Of erger nog ze verlenen eigenlijk hun waarde aan datgene wat men verwacht dat anderen zouden kunnen gaan denken.
Zo zou de ander wellicht kunnen denken dat iemand geen betere baan zou kunnen krijgen omdat deze vrijwilligers werk doet bijvoorbeeld. Ik zie op de Spetse hoeve echter dat veel van deze vrijwilligers de spil zijn van TeenChallenge. Dat ze levensveranderend bezig zijn. Dat ze niet hun prop gezet hebben op eer Van mensen, niet op geld, maar ze steken veelal hun nek uit voor hen die beschadigd zijn. Zij kijken vaak verder dan de buiten kant. Zien mogelijkheden die dieper liggen. Ze zien de mens als geliefde kinderen van God.
Dit zijn de hardwerkende mensen die misschien niet de functies hebben die ze zouden kunnen hebben in een reguliere baan , maar die hun roeping, hun taak, hun hart zijn gevolgd. die hard werken voor weinig,(uitspraak van het boegbeeld van de Spetse hoeve) maar enorm belangrijk zijn voor anderen. Zich de kop niet gek laten maken door wat anderen vinden , maar gaan voor de verkondiging van Gods koninkrijk.
We zeggen vaak dat het tijd nodig heeft om te groeien in het geloof. Ik geloof dat dit waar is. hoe zouden we immers geboren kunnen worden en gelijk volwassen? Om werkelijk te leven zoals God het bedoeld heeft is echter niet zozeer een vraag van groei, maar van kiezen. Natuurlijk groeien we in ons leven met God, maar de keus om God werkelijk te willen dienen, radicaal voor Hem te gaan betekent niets anders dan Hem te accepteren in je leven als Heer.
Jezus als Heer van je leven is iets anders dan Jezus toelaten in je hart. Jezus uitnodigen om in je hart te zijn is niet hetzelfde als geloven met je hele hart. Natuurlijk moeten we Jezus liefde accepteren om er vanuit te kunnen leven. wat gaan we snel voorbij aan wat Jezus werkelijk bedoeld in ons leven. op de een of andere manier wordt ons hart vaak verduisterd door ons denken.
We laten ons gemakkelijk beïnvloeden door anderen, andere gelovigen zelfs, om te leven zoals deze denken dat we moeten leven met God, met Jezus in ons leven. het is gemakkelijk om iemand na te spreken in gebed en te zeggen dat we christenen zijn. maar wanneer we iets uitspreken en het neerleggen als waarheid hoeft ze nog niet direct ook waarheid in ons leven te zijn.
Veel mensen komen oprecht tot geloof in Christus. Ze ervaren hem ook werkelijk. Hun hart wordt geraakt. Ze zoeken ook werkelijk en komen dan in contact met de kerk. er is honger naar wat Jezus zegt en doet in het leven. er is honger naar echtheid, maar deze veranderd veelal al snel als ze anderen gelovigen zien die hen vertellen niet slecht op hun gevoelens te vertrouwen. Met beide benen op de grond te blijven en de juiste keuzes te maken. uiteindelijk komt het hier op neer dat ze de kosten berekenen en veel mensen komen er achter dat ze de toren niet kunnen bouwen.
Geloven wordt dan meer iets van een volgeling zijn van de kerk en de mensen daarin dan het volgen van Jezus christus zelf. Natuurlijk is het goed om naar de kerk te gaan, maar de kerk is meer dan een groep mensen die op zondag samen komt en waar men allerlei regels en taken mag vervullen in dienst van deze zelfde groep. Wat worden we veelal in beslag genomen door de kerk, door de vaak vruchteloze activiteiten en de al dan niet geschreven regels die ons soms eerder verre van een relatie met Jezus Christus houden dan ons er toe aanzetten om in relatie met Hem te leven.
Het is een belemmerende overtuiging om te denken dat we ook maar iets voor God zouden kunnen doen.
Ik ben sceptisch over de kerken, maar ik geloof in de gemeenschap van gelovigen. Ik geloof dat we elkaar nodig hebben om elkaar te steunen en er voor elkaar te zijn. ik geloof dat we allen een bepaalde taak hebben gekregen om God te kunnen dienen. Ieder op zijn eigen plek. Ik geloof dat we echter niet direct van alles moeten doen voor God. ik geloof dat God vooral van ons vraagt om dingen te laten, weg te geven , op te geven . ik bedoel daarmee dat we veelal zo bezig zijn met wat kan ik voor God doen om hem te reden te stellen en toch zelf de touwtjes in handen houden.
Het is een belemmerende overtuiging om te denken dat we ook maar iets voor God zouden kunnen doen. iemand vertelde me eens dat we echt “niets” kunnen doen voor God. Om bij God te zijn kunnen we in wezen niets doen . we kunnen spreken, tot God, maar willen we God verstaan zullen we onze mond moeten houden. We kunnen God niet het stuur in handen geven als we het zelf vast willen houden. We zullen het moeten overgeven . we kunnen God niet zien als we onszelf opsluiten tussen muren van angst en pijn, van boosheid en teleurstelling.
Natuurlijk wil God in ons leven zijn, hiervoor is het nodig dat we Zijn woorden horen en ons oog op hem richten. Dat we onszelf overgeven, maar dat betekent ook dat we ons leven niet volstoppen met van alles wat maar geestelijk en spiritueel is om zo God te en anderen gelovigen te pleasen.
Ik geloof dat we het als zegen zien dat we de rekeningen van de hypotheek kunnen betalen, maar of dat ook werkelijk de zegen is , daar stel ik mijn vraagtekens bij.
God pleasen doen we vooral met ons verstand. Paulus roept ons op om vernieuwd te worden in ons denken. Niet meer Ik maar Christus leeft in mij. Wat een verademing is dat. Jezus toelaten in ons hart en leven en te beseffen dat Hij er altijd al was. Hij weet van datgene wat in ons is. hij raakt ons, overtuigd ons en geeft ons wat we nodig hebben. veelal geloven we daar niet werkelijk in. We bedenken wat we nodig hebben en handelen daarnaar en vragen God ons te zegenen daarin.
We proppen ons leven vol met allerlei zaken , televisie , computers, mobiele telefoons, mooie auto’s en woningen met enorme leningen en hypotheken, we werken hard om het af te lossen en komen er uiteindelijk achter dat we zo druk zijn dat we geen of nauwelijks tijd hebben om er ook van te genieten. Is dat de zegen die we van God verwachten? Ik geloof dat we het als zegen zien dat we de rekeningen van de hypotheek kunnen betalen, maar of dat ook werkelijk de zegen is , daar stel ik mijn vraagtekens bij.
Ik geloof dat wij hier in Nederland nog zo weinig van de zegen van God ervaren omdat we Jezus Christus zo weinig de ruimte geven in ons leven. we meten de zegen af aan wat we maatschappelijk bezitten. Dit zijn irreële gedachten. een leven met God is niet hoe we ons leven vullen, maar eerder is Gods zegen te noemen in hoe we leren loslaten.
“The best thing to do with the best things in life is to give them away.” -Shane Claiborn-
Wanneer we blijven vasthouden aan onze persoonlijke verlangens en gedachten en God nagenoeg geen ruimte geven zal er zeker geen herstel plaatsvinden in ons leven. we kunnen ons voor het oog van de mensen om ons heen kleden met een vroom kerkelijk jasje, maar werkelijke verandering, herstel vind pas plaats wanneer we ontdekken dat we onszelf mogen zijn bij God. wanneer we ons hart, onze diepste verlangens durven te tonen aan anderen.
Ik geloof dat we in wezen allemaal verlangen naar gekend te worden om wie we zijn. We proberen dat veelal op een verkeerde manier te tonen. We willen ons beter voordoen dan we zijn, maar daardoor verliezen we onszelf. in Jezus heeft God ons erkend als zijn zonen en dochters. Ik mag zijn kind zijn. ik geloof dat dit waarheid is en dat we slechts waarachtig kunnen leven wanneer we dit in ons leven geloven.
de ontmoeting! 