De mens heeft de behoefte zich te verbinden. Dit aan een groep mensen of een individu, maar ook aan ideeën, visie of lering. Deze verbindingen die we ergens in het leven opdoen is niet alleen verbinding, maar maakt ook dat we ons van andere groepen afscheiden, van andere leringen of visies. Immers we zijn of loyaal aan deze groep en keren ons daarmee van andere groeperingen af. Natuurlijk zijn er een aantal overlappingen in groeperingen, individuen, visies of leringen die elkaar niet bijten. We scheiden ons af van anderen die niet behoren tot “onze”groep en die niet “onze”visie dragen of beleven.
We zijn zelfs geneigd om bepaalde beweringen die aan een lering of visie verbonden zijn in bescherming te nemen waarvan we eigenlijk overtuigd zijn dat ze onwaar dan wel onjuist zijn. Echter de verbinding en loyaliteit maakt dat we ons hier toch trouw aan blijven. Dit wil niet zeggen dat we dit dan ook zelf doen, maar we nemen de groep of visie veelal in bescherming. Een voorbeeld is: wanneer iemand geestelijk of lichamelijk misbruikt word door bijvoorbeeld een familielid zal het slachtoffer veelal niet de dader beschuldigen , maar zeggen dat niet de dader schuldig is , maar dat dit ligt aan zijn opvoeding, omstandigheden of zelfs de schuld bij zichzelf zoeken. Loyaal aan de het individu, en de groep. Familie in dit geval.
We zien dit ook gebeuren op een ander level. De kerk geeft aan dat de doop belangrijk is. Van huis uit is iemand bijvoorbeeld als kind gedoopt door besprenkeling, maar inmiddels volwassen geworden ga je naar een andere kerk waar ze een andere vorm van doop verkondigen. Namelijk die door onderdompeling op volwassen leeftijd. Dit bezorgt vaak veel strijd omdat men niet de ouders wil afwijzen nog de geloofsleer waarmee men is opgevoed en daarmee wederom een groep mensen.
Het geweten speelt hierbij een enorme rol. Hoewel we weten dat bepaalde zaken in wezen niet goed zijn nemen we toch , loyaal als we zijn mensen of visie in bescherming omdat dit behoort tot “ons” systeem. Eigenlijk brengt het nieuwe ons in gewetensnood, immers ons gevoel en gedachten geven aan dat we buiten de boot gaan vallen , dat we ons buitensluiten terwijl we eigenlijk ergens bij willen horen. Eigenlijk worden we vastgehouden , er is een bepaalde greep op ons leven, of een bepaalde manier van leven. Dit is niet per definitie ongezond. Dit is echter wel een emotionele greep. Loyaliteit kan ons vasthouden ion een bepaalde situatie wanneer we niet durven loslaten.
De vraag is of we enerzijds loyaal kunnen zijn en anderzijds afstand doen van een bepaald leer of visie waar deze groep voor staat. Of kunnen we een bepaalde leer aanhangen en toch afstand doen van de groep? En … kunnen we deelgenoot zijn van meerdere groepen die tegengestelde visies behartigen of meerdere visies omarmen en slechts aangesloten zijn bij een kleine selecte groep terwijl de visie anders beweert? En, is er gradatie in loyaliteit? Veel vragen waar niet altijd direct een antwoord op wordt gegeven , maar die gewoon even bij me opkomt en volgens mij de moeite waard zijn te overdenken.
Er is een sterke loyaliteit naar oa familie. Ook is er een loyaliteitsverhouding naar bijvoorbeeld een geloofsovertuiging. Dit zijn beide bindende factoren. Of misschien beter verbindende factoren genoemd. Er zijn natuurlijk veel meer factoren te noemen waardoor we met elkaar verbonden zijn. Dit kan van alles zijn. Dit begint al met je kleur, de school waartoe je behoort, het kerkgenootschap, politieke voorkeur, je opleiding, etc… Je loyaliteit is het groots naar een bepaalde groep of visie waneer er veel verbindende factoren zijn. Dit betekent niet dat we het altijd eens moeten zijn in zo’n geval , maar wel dat er verbindende factoren zijn. Bijvoorbeeld een familie die naar de zelfde kerk gaan en het zelfde geloven , het zelfde werk doen, etc..
Echter wat gebeurt er wanneer degene die ons lief en dierbaar zijn andere keuzes gaan maken dan wij persoonlijk zouden willen maken? Die niet passen bij het gezamenlijk gedachtengoed? Je schrijft je bijvoorbeeld uit van de kerk waartoe je behoort, maar zoekt een andere kerk of of je gaat helemaal niet meer? Wat nu als je vertelt dat je een andere seksuele voorkeur hebt? Of je trekt uit de (gebruikers)groep waarmee je het zelfde altijd hebt gedaan ook al was dit niet het juiste gedrag ? ik denk bij het laatste aan bijvoorbeeld het gebruik van drug of alcohol.
We zien al gauw dat mensen emotioneel in de war raken hierdoor. Heen en weer geslingerd tussen wat goed is en was en wat juist niet goed is of gewoon minder goed. Een tijdlang was het een vertrouwde omgeving, maar nu lijkt alles op los zand te staan. Geen vaste grond meer onder de voeten. Je wil loyaal zijn aan je opvoeders, je vrienden, de kerk, je werk, het gedachtegoed,de visie of leer, … aan de andere kant wil je loslaten toch je relaties behouden. Nieuwe relaties aangaan en nieuwe ideeën omarmen, maar dit lijkt tegenstrijdig en soms is dat ook zo. Vragen als kan ik dit maken? Doe ik het wel goed? Wat als ik nu zelf helemaal verkeerd zit? Komen misschien op. Je wordt heen en weer geslingerd tussen wat goed was en nu niet meer zo goed lijkt te zijn en datgene wat je goed lijkt , maar waarvan je het nog niet helemaal duidelijk hebt of niet weet wat je er van mag verwachten.
De vraag komt duidelijk naar voren : Wie ben ik? Het vult ons hele wezen . we willen maar wat graag geliefd zijn. Geliefd door alles en iedereen en daarbij verlangen we er ook naar om gezien te worden en erkenn ing te krijgen voor wie we zijn. Gezien, bewonder en geliefd. De gebrokenheid van ons leven die we hebben opgelopen in het leven zijn deel van ons. Erkennen is lastig. Hiermee ontdekken we onze eigen schuld en die van anderen. Loyaal als we zijn, zoekend naar waarheid en wie zelf zijn leert ons een hoop, maar ook dat er veel zaken zijn die we zelf in de hand hadden en zaken die we juist niet in de hand hadden, maar die anderen hebben gedaan en toch van invloed waren op ons leven. We zijn zaken gaan zien en dat maakt dingen duidelijk, maar ook beangstigend.
Veel mensen proberen om zichzelf te vinden en te zijn, maar ontkennen bijvoorbeeld dat ze fouten maken in hun leven. Of ze ontkennen bepaalde gevoelens of gedachten te hebben. Echter dit ontkennen maakt dat ons leven onveranderbaar is . ontkennen heeft als gevolg dat we blijven waar we zitten en te dealen hebben met zaken waarmee we oneens zijn en deze gewoonweg te accepteren hebben waardoor we zaken wegstoppen , onszelf verloochenen, dingen zeggen waar we eigenlijk niet achter staan. Een bepaalde visie of leer verdedigen of personen omdat we loyaal willen zijn. Of anderen die zich tegenovergesteld opstellen . als slachtoffer en zeggen dat ze niks waard zijn omdat ze niet kunnen voldoen aan de visie of gedachtegoed van de groep. Ze conformeren zich door te zeggen dat ze er niet aan kunnen voldoen en zijn op die wijze loyaal. Hierdoor komen beide partijen in spagaat te liggen.
Wat nu als we onszelf zo bijzonder en goed vinden en onszelf verheffen en we maken een fout? Of wat nu als we onszelf juist zo slecht vinden en iemand geeft ons een compliment? We ontdekken dat zowel het goede als het slecht in ons aanwezig is. De vraag is niet of we dit weten, maar hoe we nu werkelijk kunnen leven zoals we bedoeld zijn. Ik geloof dat het antwoord te vinden is in oprechte, echte , ware liefde. Waar liefde woont daar is immers ruimte. Liefde accepteert ons zoals we zijn, maar durft ook ons te wijzen op wat niet goed is. Liefde accepteert de ander zoals hij is en wil desondanks loyaal zijn , ook als men gekke dingen ontdekt.
Onze menselijke liefde is slechts beperkt en derhalve zullen we teleurstellen en teleurgesteld raken. We proberen haar te vangen in visies en in groepen gedachten en woorden, maar hoe dan ook zullen onze menselijk inspanningen onvoldoende zijn en tekort schieten. Overleveringen van het verleden, gebeurtenissen die we al dan niet in de hand hebben maken dat we hier vanuit ons zelf niet een goed e invulling aan kunnen geven. Niet zoals ze werkelijk bedoeld is.
De zondeval makt dat we altijd op zoek zullen zijn naar datgene waartoe we werkelijk behoren. We zijn op zoek naar onze oorsprong. Door echter de fouten die we maken of die anderen maken ( zonde) hebben we of anderen beschadigingen opgelopen( wonden). Hierdoor lopen we soms vast en handelen niet zoals we eigenlijk zouden willen of waar we in wezen naar verlangen en raken verstrikt ( bonden) in een loyaliteitsconflict.
Ik geloof dat we in waarheid mogen en kunnen leven. Niet onze waarheid of wat wij zelf zien als waarheid, maar inde Waarheid die God ons te bieden heeft. We mogen genade ontvangen. Niet zoals we dat zelf zouden willen ervaren of zoals men zegt dat het zou moeten zijn, maar door Jezus Christus die voor ons gestorven en opgestaan is toen (2000 jaar geleden), maar ook nu met ons oude leven wil sterven en in een nieuw leven wil opstaan. Zodat oude banden verbroken worden. Wonden herstellen en zonden vergeven zijn. De waarheid is dat we genade niet kunnen verdienen en God haar toch aan ons wil geven. God is Loyaal aan zijn schepping. Aan Jou in het bijzonder.
We ogen leven in een nieuwe verbinding. Een nieuw leven leven. Loyaal zijn aan de Allerhoogste. Onze groep is dan groter dan ooit en de visie breder dan we maar kunnen beseffen omdat alles onder Jezus is gesteld. Hij leert ons om loyaliteit te tonen naar de mensen om ons heen en derhalve ook aan onszelf. We mogen er zijn. Hij accepteert ons en dus mogen we weten kinderen van de allerhoogste te zijn.
Wederom is ontkenning mogelijk. Ontkenning dat we het niet waard zijn dat het onmogelijk is voor jou dat dit allemaal voor iedereen is maar dat jij niet goed genoeg bent. Ik bid dat je ogen zullen gaan ontdekken dat je de moeite waard bent en je werkelijk een kind van God mag noemen als je tot erkenning bent gekomen. Erkenning is nodig. De vraag is: ontkennen of erkennen?