verbinding, loyaliteit, erkennen!

De mens  heeft de behoefte zich te  verbinden. Dit aan een groep mensen of een individu, maar ook aan ideeën, visie of lering.  Deze verbindingen die we ergens in het leven opdoen is niet alleen verbinding, maar maakt ook dat we ons  van andere groepen afscheiden, van andere leringen of visies. Immers  we zijn of  loyaal aan deze groep  en keren ons daarmee van andere groeperingen af. Natuurlijk zijn er een aantal overlappingen in groeperingen, individuen, visies of leringen die  elkaar  niet bijten. We scheiden ons af van anderen die niet behoren tot “onze”groep en die niet “onze”visie dragen of beleven.

We zijn zelfs geneigd om bepaalde  beweringen  die aan een lering of visie verbonden zijn in bescherming te nemen waarvan we eigenlijk overtuigd zijn dat ze onwaar dan wel onjuist zijn. Echter de verbinding  en loyaliteit maakt dat we ons hier toch trouw aan blijven. Dit wil niet zeggen dat we dit dan ook zelf doen, maar we nemen  de groep of visie veelal in bescherming. Een voorbeeld is: wanneer iemand geestelijk of lichamelijk misbruikt word door bijvoorbeeld een familielid zal het slachtoffer  veelal niet de dader beschuldigen , maar  zeggen dat niet de  dader schuldig is , maar  dat dit ligt aan  zijn opvoeding, omstandigheden of zelfs de schuld bij zichzelf zoeken.  Loyaal aan de het individu, en de groep. Familie in dit geval.

We zien dit ook gebeuren op een ander level. De kerk geeft aan dat de doop belangrijk is. Van huis uit is iemand bijvoorbeeld  als kind gedoopt door besprenkeling, maar inmiddels  volwassen geworden ga je naar een andere kerk waar ze een andere vorm van doop verkondigen.  Namelijk die door onderdompeling op volwassen leeftijd. Dit bezorgt vaak veel strijd omdat men  niet de ouders wil afwijzen nog de  geloofsleer waarmee men is opgevoed en daarmee wederom een groep mensen.

Het geweten  speelt hierbij een enorme rol. Hoewel we  weten dat bepaalde zaken in wezen niet goed zijn nemen we toch , loyaal als we zijn mensen of visie in bescherming omdat dit behoort tot  “ons” systeem. Eigenlijk brengt het nieuwe ons in gewetensnood, immers ons gevoel en gedachten geven aan dat we  buiten de boot gaan vallen , dat we ons buitensluiten terwijl we eigenlijk ergens bij willen horen.  Eigenlijk worden we  vastgehouden , er is een bepaalde greep op ons leven, of een bepaalde manier van leven. Dit is niet per definitie  ongezond.  Dit is echter wel een emotionele greep. Loyaliteit kan ons vasthouden ion een bepaalde situatie wanneer we niet durven loslaten.

De vraag  is of we  enerzijds loyaal kunnen zijn en anderzijds  afstand doen  van een bepaald leer of visie waar deze groep voor staat. Of  kunnen we een bepaalde leer aanhangen en toch afstand doen van de groep? En … kunnen we deelgenoot zijn van meerdere groepen die tegengestelde visies behartigen of  meerdere visies  omarmen en slechts aangesloten zijn  bij een kleine selecte groep terwijl de visie anders beweert? En,  is er  gradatie in loyaliteit? Veel vragen waar niet altijd direct een antwoord op wordt gegeven , maar die gewoon even bij me opkomt en volgens mij de moeite waard zijn te overdenken.

Er is een sterke loyaliteit naar oa familie. Ook is er een loyaliteitsverhouding naar   bijvoorbeeld  een geloofsovertuiging. Dit zijn beide bindende factoren. Of misschien beter verbindende factoren genoemd. Er zijn natuurlijk veel meer factoren te noemen waardoor we met  elkaar verbonden zijn. Dit kan van alles zijn. Dit begint al met je kleur, de school waartoe je behoort, het kerkgenootschap, politieke voorkeur, je opleiding,  etc… Je loyaliteit is het groots naar een bepaalde groep of visie waneer  er  veel  verbindende factoren zijn. Dit betekent niet dat we het altijd eens  moeten zijn in zo’n geval , maar  wel dat er verbindende factoren zijn.  Bijvoorbeeld een familie  die naar de zelfde kerk gaan en het zelfde geloven , het zelfde werk doen, etc..

Echter wat gebeurt er wanneer  degene die ons lief en dierbaar zijn andere keuzes gaan maken  dan wij persoonlijk zouden willen maken? Die  niet passen  bij  het gezamenlijk gedachtengoed?  Je schrijft je bijvoorbeeld uit van de kerk waartoe je behoort, maar zoekt een andere  kerk of of je gaat helemaal niet meer? Wat nu als je  vertelt dat je een andere seksuele voorkeur hebt? Of je trekt uit de (gebruikers)groep waarmee je het zelfde altijd hebt gedaan ook al was dit niet het juiste gedrag ? ik denk bij het laatste aan bijvoorbeeld  het gebruik van drug of alcohol.

We zien al gauw dat mensen emotioneel in de war raken hierdoor.  Heen en weer geslingerd  tussen wat  goed is en was en wat juist niet goed is of gewoon minder goed. Een tijdlang was het een vertrouwde  omgeving, maar nu lijkt alles op los zand te staan. Geen vaste grond meer onder de voeten.  Je wil loyaal zijn aan je opvoeders, je vrienden, de kerk, je werk, het gedachtegoed,de visie of leer, … aan de andere kant wil je loslaten toch je relaties behouden. Nieuwe relaties aangaan en nieuwe ideeën omarmen, maar dit  lijkt tegenstrijdig en soms is dat ook zo.  Vragen als kan ik dit maken? Doe ik het wel goed? Wat als ik nu zelf helemaal verkeerd zit? Komen misschien op.  Je wordt heen en weer geslingerd tussen  wat goed was en nu niet meer zo goed lijkt te zijn en datgene wat je goed lijkt , maar waarvan je  het nog niet helemaal duidelijk hebt of niet weet wat je er van  mag verwachten.

De vraag komt duidelijk naar voren : Wie ben ik?  Het vult ons hele wezen .  we willen maar wat graag geliefd zijn. Geliefd door alles en iedereen en daarbij  verlangen we er ook naar om gezien te worden en erkenn ing te krijgen voor wie we zijn.  Gezien, bewonder en geliefd. De gebrokenheid van ons leven die   we hebben opgelopen in het leven zijn deel van ons. Erkennen is lastig. Hiermee ontdekken we  onze eigen schuld en die van anderen. Loyaal als we zijn, zoekend naar waarheid en wie zelf zijn leert ons een hoop, maar ook dat er veel zaken zijn die we zelf in de hand hadden en zaken die we juist niet in de hand hadden, maar die anderen hebben gedaan en toch van invloed waren op ons leven.  We zijn zaken gaan zien en dat maakt  dingen duidelijk, maar ook beangstigend.

Veel mensen proberen  om zichzelf te vinden en te zijn, maar ontkennen bijvoorbeeld dat  ze fouten maken in hun leven.  Of ze ontkennen bepaalde gevoelens of gedachten te hebben. Echter dit ontkennen maakt dat ons leven onveranderbaar is . ontkennen heeft als gevolg dat we blijven waar we zitten en te dealen hebben met zaken waarmee we oneens zijn en deze gewoonweg te accepteren hebben waardoor we  zaken  wegstoppen , onszelf verloochenen, dingen zeggen waar we eigenlijk niet achter staan. Een bepaalde visie of leer verdedigen of personen omdat we loyaal willen zijn.  Of anderen die zich tegenovergesteld  opstellen . als slachtoffer en zeggen dat ze niks waard zijn omdat  ze niet kunnen voldoen aan de visie of gedachtegoed van de groep. Ze conformeren zich door te zeggen dat ze er niet aan kunnen voldoen en zijn op die wijze  loyaal. Hierdoor komen beide partijen in spagaat te liggen.

Wat nu als we onszelf zo bijzonder en goed vinden en onszelf verheffen en we maken een fout?  Of wat nu als we onszelf juist zo slecht vinden en iemand geeft ons een compliment?  We ontdekken dat zowel het goede als het slecht in ons aanwezig is.  De vraag is niet of we dit weten, maar hoe we nu werkelijk kunnen leven zoals we bedoeld zijn. Ik geloof dat het antwoord te vinden is in oprechte, echte , ware liefde. Waar liefde woont daar is immers ruimte. Liefde accepteert ons zoals we zijn, maar durft ook ons te wijzen op wat niet goed is.  Liefde accepteert de ander zoals hij is en wil desondanks loyaal zijn , ook als men gekke dingen ontdekt.

Onze menselijke liefde  is slechts beperkt en derhalve zullen we  teleurstellen en teleurgesteld raken. We proberen  haar te vangen in visies en in groepen gedachten en woorden, maar hoe dan ook zullen onze menselijk inspanningen onvoldoende zijn en tekort schieten. Overleveringen van het verleden, gebeurtenissen die we al dan niet in de hand hebben maken dat we hier vanuit ons zelf niet een goed e invulling aan kunnen geven. Niet zoals ze werkelijk bedoeld is.

De zondeval makt dat we  altijd op zoek zullen zijn naar datgene waartoe we werkelijk behoren. We zijn op zoek naar onze oorsprong. Door echter de fouten die we maken of  die anderen maken ( zonde) hebben we of anderen beschadigingen opgelopen( wonden). Hierdoor lopen we soms  vast en handelen niet zoals we eigenlijk zouden willen of  waar we in wezen  naar verlangen en raken verstrikt ( bonden) in een loyaliteitsconflict.

Ik geloof  dat we in  waarheid mogen en kunnen leven. Niet onze waarheid of wat wij zelf zien als waarheid, maar inde Waarheid die God ons te bieden heeft.  We mogen genade ontvangen. Niet zoals we dat zelf zouden  willen ervaren of zoals men zegt dat het zou moeten zijn, maar  door Jezus Christus die voor ons gestorven en opgestaan is toen (2000 jaar geleden), maar ook nu met ons oude leven wil sterven en in een nieuw leven wil opstaan. Zodat oude banden verbroken worden. Wonden herstellen en zonden vergeven zijn.  De waarheid is dat we genade niet kunnen verdienen en God haar toch aan ons wil geven. God is Loyaal aan zijn  schepping. Aan Jou in het bijzonder.

We ogen leven in een nieuwe verbinding. Een nieuw leven leven. Loyaal zijn aan de Allerhoogste. Onze groep is dan groter dan ooit en de visie breder dan we  maar kunnen beseffen omdat alles onder Jezus is gesteld.  Hij leert ons om loyaliteit te tonen naar de mensen om ons heen en derhalve ook aan onszelf. We mogen er zijn.  Hij accepteert ons en dus mogen we weten kinderen van de allerhoogste te zijn.

Wederom is ontkenning mogelijk. Ontkenning dat we het niet waard zijn dat het onmogelijk is voor jou dat dit allemaal voor iedereen is maar dat jij niet goed genoeg bent. Ik bid dat je ogen  zullen gaan ontdekken dat je de moeite waard bent en je werkelijk een kind van God mag noemen als je tot erkenning bent gekomen. Erkenning is nodig. De vraag is:  ontkennen of erkennen?

even slikken

Tjonge  jonge, wat kunnen  mensen soms  veroordelend zijn zonder te weten hoe de vork in de steel zit.  om maar met de deur in huis te vallen : er was gisteren een man aan de deur bij ons thuis. Een van onze kinderen  zou een ander kind  met stok hebben geslagen en  gespuugd.  Nu is dat natuurlijk niet goed te praten, maar  oké, het is een kind en moet inderdaad gewoon nog veel leren. Dat echter een ouder  zomaar op de stoep komt staan en met wijzende vinger voor mijn vrouw komt staan en haar  verteld dat wij onze kinderen beter moeten opvoeden en dat  hij anders wel even maatregelen zou nemen schoot haar in het verkeerde keelgat waarop ze te kennen gaf dat dit niet de manier van communiceren is.

tja, wie doet het helemaal goed in zijn leven.

Waar ik heen wil met dit gebeuren is dat wij  qua opvoeding natuurlijk tekort schieten . tja, wie doet het helemaal goed in zijn leven. wij schijnbaar niet, maar dat  deze man die wij overigens niet kennen  veroordelend is over een kind wat hij  ook niet werkelijk kent is  ook raar te noemen.  Nu is het zo dat het oog  vaak van zich af ziet. dit heb ik in mijn vorig blog nog besproken en als ouder zijn we geneigd het voor onze kinderen op te nemen, maar ik ben er stellig van overtuigd dat  wanneer men zo  tekeer gaat  ij iemand op de stoep onder het oog van  de kinderen maakt de situatie  niet echt beter volgens mij.

Ik wil het nu echter   niet hebben over deze man verder en of deze nu al dan niet  goed gehandeld heeft. Ook niet over het feit of  ons joch nu wel of niet geslagen heeft en gespuugd.  Waar ik over na zit te denken is  dat we  al heel gauw  een menig vormen over een voorval, een gebeurtenis over iemand , over de achtergrond , de situatie , de afkomst of wat dan ook.  zo  denken we dat wanneer een kind iets doet  dat het ligt aan de opvoeding, maar  is dat werkelijk zo? ligt het daar altijd aan?  het is  gemakkelijk om zaken die gebeuren daar op af te kunnen schuiven.  Of op afkomst?  Zijn je ouders bepalend voor wie je bent?  als kind   heb je natuurlijk invloed, maar hoe zit dat dan precies.  Ik hoor wel eens dat wij, mijn vrouw en ik niet helemaal goed bij ons hoofd zijn met  zo veel kinderen. Ze weten dan niet  hoe de vork in d steel zit. ze hebben hun  oordeel al stiekem klaar. Wanneer ze de situatie bij ons thuis  kennen horten we juist vaak het tegenovergestelde.

de werkelijke maat

Voor de duidelijkheid van dit verhaal  zijn we een niet perfect (pleeg)gezin en hebben we naast onze 4 eigen kinderen ook nog 2 pleegkinderen waar we  ook enorm dol op zijn. tevens heeft een van de kinderen ( laat ik het zo zeggen) wat PDD-Nos en ADHD trekjes , waarbij deze niet altijd zo gemakkelijk te sturen is.  het is zo’n enorm lief kind, maar  soms wat balsturig, druk, tegendraads etc..

Al met al blijkt wel dat wij als mensen al gauw een mening vormen die  niet  kijkt naar de werkelijke omstandigheden, maar die  slechts dat beziet wat men op dat moment  wil zien. namelijk het slechte van de ander en niet het goede. Tegelijk wordt hier afgewogen dat wat men zelf doet , is of heeft wel goed is omdat het gezien word en gewogen wordt niet  aan wat de werkelijke maat is, maar aan de maat waarmee wij  als mens vaak meten.

Eerlijk is eerlijk

Ik moet denken aan wat de Bijbel hierover zegt in matheus 7: 2. De maat waar mee je meet zal je de maat gemeten worden.  wie oordeelt zal geoordeeld worden.  ik wil deze man niet de maat  meten, al kriebelt het van binnen wel een beetje . en mijn oude natuur zou het liefst een hartig woordje met hem spreken. Eerlijk is eerlijk, maar ik wil me  bezinnen en anders in het leven staan hierin. Niet zomaar, maar omdat ons  genade geschonken is en mij in grote mate genade is geschonken.  Lees Efeze 4:7en 12  daar maar eens over.

Ik wil zelf graag goed behandeld worden. en wil dat ook voor mijn gezin natuurlijk en dan niet alleen maar aan de deur , maar ook in mijn leven.  men hoeft het niet met me eens te zijn hoor, maar laten we elkaar  niet aanvallen , veroordelen, de schuld geven, of iets toewensen, maar laten we naar elkaar om zien en elkaar bemoedigen en  nadenken alvorens we iets zeggen.  laten we bereid zijn de minste te zijn.

het allerbeste

Denk nu niet dat het me altijd lukt. Vaak helaas niet. en ook nu is dit verhaal me slechts ter ore is gekomen en ik weet niet hoe ik had gereageerd als ik in de buurt was geweest. Mijn vrouw is  erg duidelijk geweest , zoals ik haar ken en verliest de controle daarin niet vaak. ik ben erg trots op haar. altijd, maar ook in dit geval.   Ze is zo’n enorm goede moeder . ik kan zulks een verwijt  van iemand naar haar maar moeilijk verdragen. ik hoop echter dat deze man Gods zegen zal ervaren in zijn leven. ik wil hem dan ook in Jezus naam het allerbeste wensen in alles wat hij doet. in de opvoeding van zijn kinderen en in wie hij als vader is,maar het is wel even slikken.

(on)veranderd doorgaan?

Ik  weet niet of jij het ooit hebt meegemaakt, maar er kunnen momenten zijn in je leven die je enerzijds  dieptepunten zou kunnen noemen, anderzijds  zijn het wellicht de momenten die je achteraf gezien,juist hoogtepunten zouden moeten noemen. Momenten die pijnlijk waren, maar  enorm waardevol als je er over na gaat denken. Momenten die je bij nader inzien niet had willen missen al begrijp je  ook niet waar het voor nodig is geweest.

momenten waarop we God beter leren kennen of juist er aan onder doorgaan

Larry Crabb beschrijft  zulke momenten als momenten waarop we God beter leren kennen of juist er aan onderdoorgaan. Het zijn die momenten  die ons alle hoop lijken te ontnemen we kunnen doen wat we zouden moeten doen.  gehoorzaam zijn en alle geestelijke principes  navolgen en beseffen wie je bent in Christus, maar des al niet te min de problemen blijven en de situatie veranderd niet.

Ik ken dit soort situaties maar al te goed. momenten van diepe pijn en grote moeite. Moeite met de omstandigheden, met mijzelf, met anderen, met God,met  niet weten wat te doen en geen antwoorden op mijn vragen.  Momenten die mij zijn overkomen, waar ik zelf soms wel en soms geen invloed op heb gehad, maar die in ieder geval wel een enorme indruk  hebben achtergelaten en me ook gevormd hebben in mijn leven. en soms ook gewoon beschadigd.  Momenten die een diepe indruk hebben achtergelaten. Allerlei zaken die me mede gevormd hebben tot wie ik nu ben.

 Het gaat er niet om dat we iets al dan niet zouden moeten doen, maar om of we bereid zijn meer van God ons  leven in te laten

Alle antwoorden komen in zulke situaties voorbij . soms door  wat je hoort van anderen of door wat je jezelf voor probeert te houden: je zou meer moeten bidden, je geloof is niet  groot genoeg, je moet vertrouwen hebben, je hebt therapie nodig,  je moet leren loslaten, vergeven , christus volgen etc…  ook opmerkingen als: God heeft er vast een bedoeling mee, Hij wil je vormen, kneden etc…

Vaak zijn deze zaken goed bedoeld en ze zijn vaak ook waar, maar  de vraag is waarom op deze manier , wat moet ik nu werkelijk doen.  gaat het om wat we zouden doen?  wil Hij ons nu op een bepaalde manier ook vormen?  Misschien. Ik geloof  echter dat God ons liefheeft zoals we zijn. natuurlijk wil hij ons vormen, maar  dat doet niet af aan het feit dat hij ons liefheeft zoals we zijn.  we willen onze kinderen iets leren in dit leven, maar als  dat niet lukt houden we evengoed van ze.  Het gaat er niet om dat we iets al dan niet zouden moeten doen, maar om of we bereid zijn meer van God ons  leven in te laten .  dus niet om de momenten, niet om  te leren loslaten, of we vergeven of we  moeite hebben met  onszelf, maar  of we ook in moeilijke tijden God  toe laten en niet  op die momenten God buiten gaan sluiten.

het gaat niet om persoonlijke  vervulling of een bepaalde gemoedsrust, niet om je geluk.

Het gaat  mi. Veel meer om het feit  dat wij God leren kennen in ons leven. dat we leren Wie hij is. niet zo zeer iets van God leren kenen om tot bekering te komen (wel een belangrijk item trouwens wat  mij betreft), maar  dat we meer en meer zullen  gaan  verlangen naar  diepe ontmoeting met  God zelf. De Schepper van hemel en aarde.  Naar diepe, diepe  relatie met Hem zelf, dat we leren Zijn stem te verstaan ondanks de omstandigheden waarin we verkeren.

Rick Warren  stelt dat het niet om ons gaat. het gaat  in dit leven niet in de eerste plaats allemaal om jou of mij. het gaat niet om persoonlijke  vervulling of een bepaalde gemoedsrust, niet om je geluk.  De vraag is waar gaat het dan wel om?  Ik geloof dat het gaat dat we Op God blijven  zien ondanks de omstandigheden.  Dat niet de omstandigheden bepalen welke mate van geloof we hebben.

Het meest gruwelijke was ook het meest intieme, diepste, wat Hij ooit had kunnen doen.

Wanneer we zien op Jezus , dan zien we dat Hij alle lijden  heeft gekend.  Die het ook toe liet al was het verschrikkelijk moeilijk.  Hij werd bespot en geslagen zoals we dat gemakkelijk zeggen, maar dat  dat ging ver.  Uiteindelijk stierf hij aan het kruis, werd  gemarteld voor ons zoals we dat dan zeggen.  wanneer we dit echter diep door alten dringen dan  zien we dat Hij  trouw bleef aan de Vader ongeacht wat er gebeurde. Ongeacht wat de Vader van hem vroeg. Ongeacht wat mensen van Hem zeiden.  Ongeacht de omstandigheden.   We zien in de Bijbel mooie verhalen  over het werk  van Jezus. De wonderen, maar wat het meest essentieel was, is ook het meest pijnlijke.  Het meest gruwelijke was ook het meest intieme, diepste, wat Hij ooit had kunnen doen.

We zien dat juist de meest pijnlijke momenten , momenten zijn van bewustwording. Bewustwording van  de betrekkelijkheid  van het leven op deze aarde.  We worden ons bewust van zaken die waardevol zijn wanneer we  ze ons af genomen worden.  we zien wat van waarde is al we het niet meer in ons bezit hebben.  we worden ons bewust van vriendschap als we  vrienden zijn verloren.  We weten wat het is om lief te hebben en geliefd te zijn als we  onze geliefden er niet meer zijn.  we leren wat het betekent om te leven als we de dood ervaren hebben. ik geloof zelfs dat we het echte leven mogen  ervaren als we met Christus  begraven en gestorven zijn om met Hem daar weer uit op te staan.

Ik moet echter toegeven dat  die momenten  van moeite  niet de momenten zijn waar ik op dat moment zelf God  hartelijk heb gedankt voor de lessen.

Ik heb veel geleerd over God door mijn opvoeding. Door de school waar ik heen ging en de kerk die we bezochten.  De verhalen en  de manieren waarop me iets is verteld.  Maar ik geloof dat de werkelijke diepe waarde van wie god is en wil zijn in ons leven, dat we die pas  leren kennen wanneer God ons werkelijk diep van binnen raakt.  Vaak is dat op de plek waar we worstelen.  Waar we worstelen met wie we zijn, met onze gevoelens, verlangens , met afwijzing en teleurstellingen met de grootste shocksituaties van ons leven.  waar we geconfronteerd worden met  het feit dat niet wij ons leven in de hand hebben. waar we leren erkennen dat we een Hogere macht nodig hebben in ons leven.

Ik moet echter toegeven dat  die momenten  van moeite  niet de momenten zijn waar ik op dat moment zelf God  hartelijk heb gedankt voor de lessen.  Het tegenovergestelde berust meer op waarheid.  toch wanneer ik terug kijk , ben ik blij met de momenten in mijn leven  die er zijn geweest.  Juist de moeilijkste periodes zijn me  achteraf gezien het meest dierbaar geworden.  ik had ze niet willen missen, maar ik zou ze ook niet graag over willen doen.

ware liefde

Wat is liefde?  Veel mensen lopen rond met zulke vragen. Ze  kennen liefde als een bepaald gevoel. Een kriebel in de buik of allerlei gedachten die opkomen als je iemand ziet.  wanneer de gevoelens en gedachten verdwenen zijn is de liefde er dan nog wel?

hoe je het ook went of keert altijd lijkt er iets voor terug gevraagd te worden.

Veel mensen  voelen zich op de een of andere manier  weinig of niet de moeite waard om van gehouden te worden.  veel  mannen denken dat ze moeten presteren om geliefd  te zijn.  vrouwen denken vaak dat ze meer moeten opgeven van zichzelf.

Veelal hebben we  ons beeld van liefde te danken aan de voorbeelden uit ons leven.   natuurlijk  zijn er mensen die van ons houden, natuurlijk zijn er  mensen die ons aardig en lief vinden, maar hoe je het ook went of keert altijd lijkt er iets voor terug gevraagd te worden.

Liefde. Het beeld wat we veelal van liefde hebben heeft vaak met seks te maken. en liefde en seks hebben wat mij betreft ook veel met elkaar te maken. toch is seks zeker geen liefde, maar de beste seks vind t plaats wanneer er werkelijk liefde is  voor elkaar.  liefde zonder seks is heel goed mogelijk. Seks zonder liefde ook, maar de vraag is of je dat ook moet willen.

Echte liefde is opofferend liefde.

Tegelijk gaat het in de liefde niet om seks, maar het gaat om relatie. Liefde is niet  alleen tussen man en vrouw. Liefde  tussen mannen en tussen vrouwen kan prima.  Liefde kan zelfs zonder  gay te zijn.  mannen onder mekaar  zeggen het niet zo gauw dat ze van elkaar houden, maar wat zou het goed zijn om dat  uit te spreken naar elkaar.  vrouwen onderling doen dat  iets gemakkelijker maar ook dan blijft het  vaak beperkt .

hebben we niet  geleerd of zijn we misschien verleerd om werkelijk lief te hebben? ik denk dat we in staat zijn om lief te hebben op een bepaald niveau, maar dat de liefde waar we zo intens naar verlangen niet te vinden is bij mensen alleen.  Echte liefde is opofferend liefde. Liefde die  niet gericht is op eigen voldoening en bevrediging, maar juist op dat van de ander.

werkelijke liefde  laat los waar dat nodig is en houdt vast ook wanneer dat moeilijk is. veel mensen zijn op de een of andere manier de liefde  kwijt geraakt. Ze hebben er geen feeling meer mee. Ze leven nog slechts voor eigen genoegdoening en  bevrediging.  Ze zijn  slachtoffers van hun ervaringen, van hun opvoeding en van hun eigen keuzes.

Wanneer we dusdanig beschadigd zijn dat we niet meer werkelijk lief kunnen hebben we hulp nodig.  Herstel van die plaatsen waar we beschadigd zijn.  liefde is een keus word er wel eens gezegd. Ik geloof niet dat we  direct kunnen kiezen om lief te hebben. ik kies er voor om jou lief te hebben! een flitslicht en pats boem het liefde gevoel is er!  Ik geloof niet dat het zo werkt!

het is goed om te kiezen en  te doen wat  Liefde van ons vraagt

Toch zit er veel waarheid in het feit dat we zeggen dat we kunnen kiezen om lief te hebben.  het lijkt vaak moeilijker om  een keus te maken dan het is. toch is het belangrijk om de oude patronen in ons leven te verbreken omdat ze ons  wellicht niet die liefde gebracht hebben waar we in wezen zo naar verlangen.

het is goed om te kiezen en  te doen wat  Liefde van ons vraagt. Om te doen wat  we van Liefde verwachten.  Om te kiezen om het goede te doen waar we  normaal anders zouden reageren. Waarom ? om Liefdes wil! Om te veranderen en er Liefde voor in de plaats te krijgen.

door het goede te doen ontvangen we het goede terug. door aardig te zijn reageren mensen anders naar ons. Door lief te zijn doen mensen liever dan voorheen. Mensen reageren anders als wij anders gaan reageren.

het mooiste is…!!!

Wat verwacht Liefde nu van ons? Wat is  nu het goede doen?  ik geloof dat je het  beste zou kunnen kijken naar  wie Jezus Christus is.  Hij gaf zijn hele leven voor ons. Voor jou en mij. Waren we het waard als mensen? ik denk het niet. Hij liet alles achter en wat deed de mensheid? Ze liet Hem staan , hem slaan, hem sjouwen en torsen met een ondraaglijke last met de dood als gevolg.

Triest? Ja zeker, maar tegelijk werd Zijn dood, Zijn liefde , het mooiste  wat er kon gebeuren. Zijn kruisiging werd het grootste gebaar van liefde voor ons.  Zijn  armen uitgespreid om ons te laten zien hoeveel hij van ons houdt.  En … het mooiste is…!!!  liefde overwint alles! zelfs de dood!

wat geloof je?

Veel van wat  we in ons leven doen is  een afspiegeling van ons  zelf, van onze ervaringen,  overtuigingen. Wanneer we echter spreken over ons geloof dan gaat het in wezen niet om  onze ervaringen en overtuigingen maar om wie  we zijn in Christus.  Anders omschreven zou ik het zo kunnen formuleren: je bent niet de put waarin je je bevindt. De put is slechts de plek, maar het draait  om jou!

Geloof op zich is niets.

Wat is geloof?  Geloof op zich is niets. Er zijn veel zaken waarin we geloven.  veel zaken die ons niks brengen of ooit hebben gebracht en die ons ook nooit iets zullen brengen of in ieder geval iet dat wat we geloven.   sterker nog veel dingen die we geloven zijn juist belemmerende overtuigingen die ons  van God verwijderd houden ook al geloven we dat niet.

Gisteren werd ik me in gebed  bewust gemaakt  dat wanneer ik God in bepaalde zaken niet vertrouw ik in wezen  niet geloof wat Hij zegt. Maw wanneer ik zeg dat ik geloof dat God mij wil leiden door zijn geest, maar ik ga toch mijn eigen weg dan zeg  ik ahw dat wat ik zelf denk, waarvan ik rationeel overtuigd ben,  beter is dan wat God door  Zijn Geest  tot mij spreekt.

Het is belangrijk onze belemmerende overtuigingen , alles wat ons  van Hem vandaan houdt los te laten om te gaan ervaren wie God werkelijk is.

Dit kan dan volgens  mij in ieder geval twee dingen betekenen ten 1^e dat ik geloof dat ik het beter weet dan God en daarmee zeg ik in wezen dat Gods woord onwaar is, of ten 2^e zou het kunnen betekenen dat ik me niet laat leiden door  God maar door angst!  Ik sluit  de deur voor de waarheid uit angst voor wat Hij wil doen in mijn leven en daarmee zeg ik ahw dat wat God belooft te doen wel eens onwaar zou kunnen zijn.

God zelf wil ons bevrijden! Hij is vol blijdschap over jou! Hij ziet je! En Hij geniet enorm van je zoals je bent. Je zou voor de aardigheid Zefanja 3:17 eens moeten lezen.  Het is belangrijk onze belemmerende overtuigingen , alles wat ons  van Hem vandaan houdt los te laten om te gaan ervaren wie God werkelijk is.

Ik heb geen idee wat jij los moet laten om Hem werkelijk te volgen. Ik weet niet waarin jij gelooft, wat jij gelooft. Veel mensen  geloven meer in hun traditie, cultuur en wat ze door hun opvoeding van God gehoord hebben aangevuld met  hun persoonlijke ervaringen  dan wat God zelf zegt.  Jezus zegt echter dat niemand  tot de vader komt dan door Hem.

God is  een God die  actief in ons leven aanwezig wil zijn.

Is je geloof meer cultuur gericht , meer op de beleving, meer op de ervaring en wat we bij overlevering hebben gehoord dan op  wat God ons zelf te zeggen heeft?  Ik wil daarbij niet zeggen dat  alles wat je tot nu toe gedaan hebt om God te vinden fout is geweest en ook niet dat wat je ooit  hebt geleerd dat  dat niet goed is, maar ik probeer  te onderscheiden waar het op aan komt.  durven we  werkelijk onze gedachten te vernieuwen.  lees  romeinen 12:2 er maar eens op na.

God wil ons niet op de vingers tikken wanneer we fouten maken, al doet hij wat nodig is om ons bij hem te brengen. Hij kijkt niet  zomaar vanaf een wolk op ons neer om van daaruit af te wachten tot de dag komt om je te vermanen over al wat je verkeer hebt gedaan.  Dit is een beeld  die  we  misschien  hebben van God. misschien hebben we nog meer  beelden van God  die onwaar en  on-Bijbels zijn. God is  een God die  actief in ons leven aanwezig wil zijn.

Hij wil je helpen werkelijk je zelf te kunnen zijn

God wil in relatie met jou en mij leven en ons zeggen hoeveel hij van ons houdt.  Hij wil je helpen werkelijk je zelf te kunnen zijn, je met zijn kracht, wijsheid en liefde omhullen en je tonen  Hoe hij je werkelijk ziet. hij heeft jou specifiek op het oog. Lees Jeremia 29:11 maar eens

Een betere wereld begint bij… relatie!

Hoe gaan we om met de wereld , met onszelf. met de wereld bedoel ik ook daadwerkelijk de wereld . de mens en de natuur op deze planeet. Het laat zien hoe we in het leven staan als mens.  Hoe gaan we om met  ons lichaam bijvoorbeeld.  We hebben het hier in Nederland  aardig goed.  of laat ik  zeggen:  ik heb het  aardig goed voor elkaar.  ik heb een huis, een auto, werk, een prachtige vrouw en mooie kinderen. Rijk gezegend dus.  Anderen zijn misschien minder rijk gezegend als ik.

We zien om ons heen hoe de maatschappij  steeds harder wordt en relaties niet meer de relaties zijn zoals ze vroeger gezien werden. Trouwen deed je voor  je leven en je familie was heilig.  Tegenwoordig zien we dat allemaal niet meer zo.  Mensen scheiden sneller. Sterker nog   relaties zijn tegenwoordig eerder  tijdelijk van aard.  Ik geloof dat  dat is wat er veelal misgaat in de maatschappij van vandaag.  Dat wat we  op het ene vlak laten zitten komt op het andere vlak ook weer terug naar ons.  Ik geloof dat dat het effect van zonde is.

Wanneer wij  slecht om gaan met de wereld  waarin we leven dan zie je dat het effect is dat  de wereld  ons dat terug gaat geven.  wanneer wij te veel tijd besteden aan zaken die  onbelangrijk zijn of zelfs slecht voor ons zijn geven we  onvoldoende tijd aan zaken die werkelijk van belang zijn. wanneer we  ons leven inrichten rondom televisie en pc , dan zal het effect zijn dat we  onze relaties te kort doen. wanneer we al onze tijd besteden aan ons werk, onze carrières, dan is de kans groot dat onze kinderen sleutelkinderen worden waarvan wij niet meer weten wat hen nu werkelijk bezighoudt.

Ik sprak met een vriend die ik in tijden niet gesproken had over relaties. Relaties die ergens een beetje de mist in zijn gegaan. Waardoor? Misschien door het feit dat we enerzijds naïef genoeg waren om te geloven dat relaties voor altijd horen te zijn  en aan de andere kant  soms gewoon niet even eerlijk waren in dezelfde relaties over onszelf.  bang  misschien voor wat we zelf  aan gevoelens hadden, ik in ieder geval, maar tegelijk vooral ook ban g om  door de ander gekend te worden.   het gekend zijn op zich  viel misschien nog mee, maar  vooral het laten zien van ons persoonlijk falen in  de dingen van het leven die zo enorm belangrijk waren.  althans dat gevoel en die gedachten  heb ik er nu bij nu ik dit aan het overdenken ben.

Hoe kunnen we nu  toch weer ontmoeten? werkelijk met elkaar in contact treden?  Allereerst is het de vraag of we dat ook werkelijk willen. maar wanneer we dat echt willen  dan is eerlijkheid , oprechtheid, waarachtigheid een goede manier om het hart  vrij te maken.  open staan voor elkaar. werkelijke  verandering komt vanuit het hart.  Wanneer wij ons hart openstellen is dat de manier om te herstellen en genezing te vinden. Verbinding te maken, relaties aan te gaan, een verandering te zijn in je omgeving. De wereld verbeteren.

Ik ben een tijdlang mijn hart kwijtgeraakt , ik was van de kaart, maar heb het gelukkig weer terug  gevonden.   Ik heb moeten inzien dat de wereld niet maakbaar was door een sterk karakter .  ik heb moeten  leren loslaten aan oude gewoonten, manieren  en regels die ik mijzelf als waarheid had opgelegd.  Onflexibel, zwart-wit in mijn denken.  In ieder geval zo kwam ik naar buiten  toe.  ik wist precies wat anderen nodig hadden. hoe ze met zaken moesten regelen. Ik had de controle tot ik ze verloor.

Met het loslaten van vaste manieren en zaken  waarin ik geloofde kwamen er enorme golven van emoties op mijn pad die me overspoelden. Die me van mijn stuk brachten.  Het verstoppen van wie ik in wezen was , was een manier  om me te beschermen, met het opgeven van die  maniertjes  werd ik  ook wel erg kwetsbaar.  Niets meer om me achter te verstoppen.  Geen plek meer om  zaken achter weg te duwen.  Een moeilijke periode die me leerde om vrijer te zijn, mijzelf te ontdekken , persoonlijke nieuwe keuzes te maken die me niet waren opgedrongen door opvoeding, religie, of wat anderen er van vonden. Ik heb geleerd om mijn emoties te gaan ontdekken , te voelen, ze te ervaren, maar  niet zonder moeite. Niet zonder pijn.

Ik heb gemerkt , hoewel ik soms schreeuwde dat ik God niet meer in mijn leven wilde, dat Hij er altijd was. ik kon niet om Hem heen. Ik heb geprobeerd hem uit mijn leven te weren, maar Hij bleef al die tijd. op een afstand omdat ik hem niet toeliet, maar ik wist dat hij ergens was.  pas toen ik  opnieuw op zoek ging naar wat geloven voor mij nu werkelijk betekende. Wie Jezus christus  was door mijn nieuwe bril. Door mijn  eigen bril ontdekt e ik dat ik  veranderde. Ik heb gezien hoe  het leven er anders uit gaat zien als Hij met me  meegaat.  Niet gemakkelijk. Verschrikkelijk moeilijk in sommige tijden.  maar steeds meer leer ik Hem te vertrouwen, op hem te bouwen.

Ik ben opnieuw met hem verbonden. Hij had me niet losgelaten. Ik was vertrokken , maar Hij ging desondanks op een afstandje met me mee.  Ik heb ontdekt dat  wanneer ik  verlang naar verbinding met mijn eigen hart ik me vooral ook open moet stellen voor de verbinding met Hem en de ander.  hartsverbinding, of zoals Jan pool dat noemt hartsynchronisatie .

De wereld veranderen, begint niet zoals we veel zeggen bij onszelf.  de wereld veranderen begint bij (opnieuw) het zoeken naar God in je leven. verbinding met hem is mogelijk . Hij wil je ontmoeten. zijn hart staat open. Wanneer wij ons hart openstellen om te ontmoeten zullen we  Hem vinden en zijn we  weer werkelijk in staat  tot relatie.

Soms zijn bepaalde relaties gebroken, onherstelbaar beschadigd.  Toch geloof ik dat God ook deze zaken doet medewerken te goede en ze desondanks toch hersteld.  Soms moeten we pijnlijk erkennen dat we hebben gefaald en dat we  in ons eigen wereldje  leefden met onze eigen bekommernissen, die we niet durfden delen, die we niet wilden erkennen uit angst dat het realiteit zou worden waar we zo bang voor waren.

 laten we  onszelf opnieuw openen voor  de realiteit van relatie. Ik geloof dat dat is wat God in ons heeft gelegd , dat dat is waarin we wezenlijk verschillen van  andere levende wezens.   wanneer we relaties , die met God , de ander en onszelf,   weer prioriteiten geven zullen we zien dat het koninkrijk van God dichterbij is dan we hadden gedacht of verwacht . Het is niet strak, maar hier en nu. Het is  daar waar wij ons  in Jezus naam bevinden.