We kunnen dromen dromen en zelfs inzetten om deze te behalen, maar toch de plank totaal misslaan. Dit blog is een vervolg op de blogs hiervoor. Misschien handig die ook te lezen om dit blog ook in de context te lezen. Jozef had dromen en … Lees verder Dromen onderweg
Wat hebben wij anderen te bieden? Wat kan ik zeggen ? hoe pak ik dingen aan? vragen die me soms bezig houden. Vragen die me soms ook doen verstarren . soms weet ik niets te zeggen geen woorden uit te brengen, ik weet niet wat te doen in bepaalde situaties. Wie ben ik bepaalde zaken te moeten noemen of te zeggen die al door zo velen zijn gezegd of gedaan?
Al deze zaken zijn echter niet werkelijk een argument om iets niet te zeggen of te doen. immers ik ben uniek te noemen, net als jij trouwens en dus mag ook jij dingen zeggen en doen . de combinatie is belangrijk. jij met je unieke eigenschappen en ik met de mijne kunt bepaalde zaken zeggen en doen op een speciale unieke manier. de manier die je door God gegeven is. bovendien heeft niemand jou leven geleefd en niemand jou unieke ervaringen. Soms hele heftige en soms hele bijzondere ervaringen.
Weet je wanneer we dingen zeggen die misschien door enorm veel mensen gezegd zijn betekent dat niet dat ze geen impact meer zullen hebben. misschien hebben ze juist en impact op het leven van de ander omdat jij jij bent en niet iemand anders. Jij met je eigen interpretatie en je eigen manier van doen. Ik geloof dat wanneer we onszelf in het gesprek leggen of in dat wat we voor de ander doen zaken een extra dimensie krijgt door wie we zijn.
Wanneer we echte mensen zijn zal er iets gebeuren . er vindt ontmoeting plaats. Waneer we werkelijk open staan en zaken zeggen en doen die werkelijk vanuit ons hart en verlangen komen zullen we ontvankelijk worden voor zowel onszelf als de ander. we leren de ander kennen. ons verhaal krijgt waarde omdat het ons eigen verhaal is geworden. we maken als het ware onszelf beschikbaar voor de ander, maar we maken wanneer we onszelf kwetsbaar opstellen onszelf ook beschikbaar voor God.
Ik weet soms niet wat te zeggen en misschien is de stilte dan genoeg. We kunnen soms zonder woorden spreken. Gewoon een arm om de ander heen of een klap op de schouder. Gewoon niets zeggen, maar er gewoon maar te zijn voor die ander, zoals God er voor ons is. wanneer we ons openstellen gebeurt er iets van binnen met ons en die ander en God zal zegenen. Dat geloof ik. dat is nu net het mooie van ontmoeten. de ander zal ontdekken wie God is.
Wat is het vaak moeilijk om open en eerlijk te communiceren in een relatie. Ik heb het niet zozeer over een huwelijks of liefdes relatie, maar ook over vriendschappen of de relatie met je kinderen. Of misschien moet ik het anders zeggen. het is vrij gemakkelijk om frustratie te communiceren, maar niet wat ons werkelijk bezighoudt.
Daar waar het gesprek wegvalt worden de gemeenschappelijke interesses vaag en onduidelijk.
Het is niet zo moeilijk om de ander even precies te zeggen wat jij denkt op een kritische manier, maar hoe we de ander op een positieve manier duidelijk kunnen maken dat we ons gekrenkt voelen en dat we daar pijn aan beleven is een stuk moeilijker. Ik geloof dat we best tegen iemand kunnen zeggen dat we van ze houden, maar wanneer iemand ons iets aandoet is die liefde nog niet gelijk over, maar we blokkeren wel .
Dit is nu juist waar relaties op stuk lopen. Niet meer met elkaar kunnen of durven communiceren. Juist dat waar de meeste relatie u juist op gebouwd zijn. ik kan zo goed met hem of haar praten. We hebben iets gemeenschappelijks zegen we dan. Wat dan? Datgene waarover we gesproken hebben. dit kan van alles zijn, gemeenschappelijke interesses. Daar waar het gesprek wegvalt worden de gemeenschappelijke interesses vaag en onduidelijk.
De vraag die we ons stellen is vaak : kennen we elkaar wel. Of wie is hij. Hij is zo veranderd. Zij is niet meer wie ze was. dit is natuurlijk niet waar. een leugen. Mensen veranderen in de loop van hun leven. jij bent niet meer precies zoals vroeger. Je hebt een hoop meegemaakt in je leven. zaken die je veranderd hebben. soms door goede en soms door tegenslagen heen.
ontmoeting is dat we ons blijven openstellen voor communicatie en relatie.
Ieder mens veranderd, maar wanneer we niet meer communiceren is er niet de mogelijkheid om die verandering naar de ander toe te brengen of van de ander te ontvangen. Wanneer we onszelf echter openstellen om te ontvangen van e ander en ook openstellen om te geven blijft relatie mogelijk. Zelfs als zaken niet zo lekker lopen. Wanneer de communicatie dichtslaat omdat we onszelf niet meer kunnen openen is er geen communicatie meer.
Ware ontmoeting is dat we ons blijven openstellen voor communicatie en relatie. Dat we ondanks andere meningen, andere visie op zaken , een ander perspectief toch gewoon de ander blijven waarderen en luisteren naar elkaar. niet gewoon tegenover zitten met een kop koffie en maar praten over van alles en nog wat. Ik geloof dat dit geen communiceren is, communiceren is dat we werkelijk proeven als er iets aan de hand is. dat we naar elkaar luisteren niet slechts met onze oren, maar naar elkaar kijken, luisteren, voelen met ons hart en ook durven vragen naar pijnplekken.
We hebben het nodig om te communiceren zoals we het ook nodig hebben om te ademen. Het eerste is belangrijk voor de relatie, het tweede voor het lichaam we kunnen niet zonder. Om werkelijk te kunnen communiceren is het veilig voelen een belangrijk onderdeel. Natuurlijk is het niet zo dat wanneer we niet veilig zijn we niet kunnen communiceren, maar onveiligheid is wel een reden om niet meer te gaan communiceren. Onze emoties krijgen dan de overhand over wat we willen zeggen, maar wat we zeggen komt er dan veelal niet juist uit.
Als we bang zijn gaan we wikken en wegen om de waarheid in te verpakken en daarmee zeggen we veelal wel de waarheid, maar deze is te veel ingepakt . soms in harde woorden om zo onszelf te beschermen tegen de kritische houding van anderen. soms verzwijgen we dingen of we raken gefrustreerd en de emotie krijgt dusdanig de overhand dat de ander er ook door in de stress schiet.
de gewone dingen over hoe we ons voelen en de aanraking die er bij horen. De aanraking van erkenning en weten geliefd te zijn.
Ik zelf ben een behoorlijk aangebrand mannetje. (eerlijk is eerlijk) emoties en gevoelens spelen een enorme rol in hoe je communiceert, daarom is het belangrijk de juiste timing te vinden voor wat je zou willen zeggen. ik reageer gauw aangebrand als ik moe ben. Het is goed om te communiceren, maar communiceren is een slechte zaak als de ander te druk is of wanneer iedereen om je hoofd zeurt.
Veel relaties komen onder spanning omdat er nooit tijd is of rust om werkelijk te kunnen praten. Omdat er altijd kinderen lopen te blèren of omdat we het gewoon altijd te druk hebben met ons werk, ons gezin, ons leven zoals het loopt. Maken we nog wel tijd om met elkaar te communiceren. Ik ga soms ff met mijn vrouw naar de HEMA voor een euro ontbijtje (soms ook met vrienden.) . Ik zeg niet eens zo veel, mijn vrouw klets lekker over koetjes en kalfjes en soms komen er van die kleine dingen tussen door. Belangrijke dingen die gewoon genoemd worden. die zo enorm belangrijk zijn. de gewone dingen over hoe we ons voelen en de aanraking die er bij horen. De aanraking van erkenning en weten geliefd te zijn. een beetje klef misschien, maar handjes die elkaar raken waardoor ik weet dat ik gehoord ben.
Met vrienden is het evenzo, niet die kleffe handjes misschien, maar gewoon even een por, van ik heb je gezien en gehoord. Een knipoog of even wat contact. Een hugg met de wat closere vrienden en een zoen voor vriendinnen. Ik realiseer me het niet altijd, maar wat ben ik een gezegend mens met een geweldige vrouw en kinderen, prachtige vrienden en vriendinnen, collegae. Ik houdt van het leven door de communicatie die God ons mensen heeft gegeven.
God heeft er alles aan gedaan om de relatie te herstellen. Zich totaal geopend. Met beide armen wijd om ons in te sluiten in de relatie met Hem.
Natuurlijk kan ik het niet laten om God er bij te halen. Ik geloof namelijk dat dit nu juist is waarin we op God lijken. het verlangen om te communiceren en relatie te hebben met elkaar. wanneer we ons niet meer openstellen voor God en elkaar leven we in eenzaamheid. God heeft er alles aan gedaan om de relatie te herstellen. Zich totaal geopend. Met beide armen wijd om ons in te sluiten in de relatie met Hem. laten wij onszelf openen, communiceren met die God en de mensen om ons heen. Soms met woorden, maar misschien vooral door er voor elkaar te zijn en niet af te wijzen. De ander juist te bevestigen in het feit dat hij geliefd is. door ons en de Vader.
Ik bid dat ik de moed heb om te communiceren en lief te hebben in iedere relatie.ik bid dat ik mag leven vanuit mijn relatie met Jezus. ik geloof dat we in een maatschappij leven die het nodig heeft om in relatie te leven en nieuwe keuzes te maken. keuzes niet zozeer voor onszelf, maar juist om de ander lief te hebben zoals Jezus dat deed. dan zal er een verandering plaatsvinden in onze relaties. de vraag is: durf ik de schakel te zijn , durf jij de schakel te zijn om te veranderen, om de verandering te zijn?
hieronder clip van Casting crowns
Hier een artikel van Gary Chapman waarop dit blog mede is gebaseerd
Hoe gaan we om met de wereld , met onszelf. met de wereld bedoel ik ook daadwerkelijk de wereld . de mens en de natuur op deze planeet. Het laat zien hoe we in het leven staan als mens. Hoe gaan we om met ons lichaam bijvoorbeeld. We hebben het hier in Nederland aardig goed. of laat ik zeggen: ik heb het aardig goed voor elkaar. ik heb een huis, een auto, werk, een prachtige vrouw en mooie kinderen. Rijk gezegend dus. Anderen zijn misschien minder rijk gezegend als ik.
We zien om ons heen hoe de maatschappij steeds harder wordt en relaties niet meer de relaties zijn zoals ze vroeger gezien werden. Trouwen deed je voor je leven en je familie was heilig. Tegenwoordig zien we dat allemaal niet meer zo. Mensen scheiden sneller. Sterker nog relaties zijn tegenwoordig eerder tijdelijk van aard. Ik geloof dat dat is wat er veelal misgaat in de maatschappij van vandaag. Dat wat we op het ene vlak laten zitten komt op het andere vlak ook weer terug naar ons. Ik geloof dat dat het effect van zonde is.
Wanneer wij slecht om gaan met de wereld waarin we leven dan zie je dat het effect is dat de wereld ons dat terug gaat geven. wanneer wij te veel tijd besteden aan zaken die onbelangrijk zijn of zelfs slecht voor ons zijn geven we onvoldoende tijd aan zaken die werkelijk van belang zijn. wanneer we ons leven inrichten rondom televisie en pc , dan zal het effect zijn dat we onze relaties te kort doen. wanneer we al onze tijd besteden aan ons werk, onze carrières, dan is de kans groot dat onze kinderen sleutelkinderen worden waarvan wij niet meer weten wat hen nu werkelijk bezighoudt.
Ik sprak met een vriend die ik in tijden niet gesproken had over relaties. Relaties die ergens een beetje de mist in zijn gegaan. Waardoor? Misschien door het feit dat we enerzijds naïef genoeg waren om te geloven dat relaties voor altijd horen te zijn en aan de andere kant soms gewoon niet even eerlijk waren in dezelfde relaties over onszelf. bang misschien voor wat we zelf aan gevoelens hadden, ik in ieder geval, maar tegelijk vooral ook ban g om door de ander gekend te worden. het gekend zijn op zich viel misschien nog mee, maar vooral het laten zien van ons persoonlijk falen in de dingen van het leven die zo enorm belangrijk waren. althans dat gevoel en die gedachten heb ik er nu bij nu ik dit aan het overdenken ben.
Hoe kunnen we nu toch weer ontmoeten? werkelijk met elkaar in contact treden? Allereerst is het de vraag of we dat ook werkelijk willen. maar wanneer we dat echt willen dan is eerlijkheid , oprechtheid, waarachtigheid een goede manier om het hart vrij te maken. open staan voor elkaar. werkelijke verandering komt vanuit het hart. Wanneer wij ons hart openstellen is dat de manier om te herstellen en genezing te vinden. Verbinding te maken, relaties aan te gaan, een verandering te zijn in je omgeving. De wereld verbeteren.
Ik ben een tijdlang mijn hart kwijtgeraakt , ik was van de kaart, maar heb het gelukkig weer terug gevonden. Ik heb moeten inzien dat de wereld niet maakbaar was door een sterk karakter . ik heb moeten leren loslaten aan oude gewoonten, manieren en regels die ik mijzelf als waarheid had opgelegd. Onflexibel, zwart-wit in mijn denken. In ieder geval zo kwam ik naar buiten toe. ik wist precies wat anderen nodig hadden. hoe ze met zaken moesten regelen. Ik had de controle tot ik ze verloor.
Met het loslaten van vaste manieren en zaken waarin ik geloofde kwamen er enorme golven van emoties op mijn pad die me overspoelden. Die me van mijn stuk brachten. Het verstoppen van wie ik in wezen was , was een manier om me te beschermen, met het opgeven van die maniertjes werd ik ook wel erg kwetsbaar. Niets meer om me achter te verstoppen. Geen plek meer om zaken achter weg te duwen. Een moeilijke periode die me leerde om vrijer te zijn, mijzelf te ontdekken , persoonlijke nieuwe keuzes te maken die me niet waren opgedrongen door opvoeding, religie, of wat anderen er van vonden. Ik heb geleerd om mijn emoties te gaan ontdekken , te voelen, ze te ervaren, maar niet zonder moeite. Niet zonder pijn.
Ik heb gemerkt , hoewel ik soms schreeuwde dat ik God niet meer in mijn leven wilde, dat Hij er altijd was. ik kon niet om Hem heen. Ik heb geprobeerd hem uit mijn leven te weren, maar Hij bleef al die tijd. op een afstand omdat ik hem niet toeliet, maar ik wist dat hij ergens was. pas toen ik opnieuw op zoek ging naar wat geloven voor mij nu werkelijk betekende. Wie Jezus christus was door mijn nieuwe bril. Door mijn eigen bril ontdekt e ik dat ik veranderde. Ik heb gezien hoe het leven er anders uit gaat zien als Hij met me meegaat. Niet gemakkelijk. Verschrikkelijk moeilijk in sommige tijden. maar steeds meer leer ik Hem te vertrouwen, op hem te bouwen.
Ik ben opnieuw met hem verbonden. Hij had me niet losgelaten. Ik was vertrokken , maar Hij ging desondanks op een afstandje met me mee. Ik heb ontdekt dat wanneer ik verlang naar verbinding met mijn eigen hart ik me vooral ook open moet stellen voor de verbinding met Hem en de ander. hartsverbinding, of zoals Jan pool dat noemt hartsynchronisatie .
De wereld veranderen, begint niet zoals we veel zeggen bij onszelf. de wereld veranderen begint bij (opnieuw) het zoeken naar God in je leven. verbinding met hem is mogelijk . Hij wil je ontmoeten. zijn hart staat open. Wanneer wij ons hart openstellen om te ontmoeten zullen we Hem vinden en zijn we weer werkelijk in staat tot relatie.
Soms zijn bepaalde relaties gebroken, onherstelbaar beschadigd. Toch geloof ik dat God ook deze zaken doet medewerken te goede en ze desondanks toch hersteld. Soms moeten we pijnlijk erkennen dat we hebben gefaald en dat we in ons eigen wereldje leefden met onze eigen bekommernissen, die we niet durfden delen, die we niet wilden erkennen uit angst dat het realiteit zou worden waar we zo bang voor waren.
laten we onszelf opnieuw openen voor de realiteit van relatie. Ik geloof dat dat is wat God in ons heeft gelegd , dat dat is waarin we wezenlijk verschillen van andere levende wezens. wanneer we relaties , die met God , de ander en onszelf, weer prioriteiten geven zullen we zien dat het koninkrijk van God dichterbij is dan we hadden gedacht of verwacht . Het is niet strak, maar hier en nu. Het is daar waar wij ons in Jezus naam bevinden.
Ik wil met je delen.
Gewoon omdat je me iets kunt schelen.
Ik wil deel zijn van je leven
Een stukje van mij zelf aan jou persoonlijk geven.
Woorden, gevoelens, gewoon een stuk erkenning.
Wat gedachten en reacties en misschien heb je wat herkenning.
Zaken uit mijn leven in die van jou, gewoon omdat ik je vertrouw.
Misschien dat je mij ook dat vertrouwen durft te geven
En durft te delen van een stukje van jou leven.
Ik wil me voor je open stellen.
je mag het me vertellen.
28 aug 2011/HV
Ik ben een gezalfde
Ik ben trots op wie ik ben. Ik ben een Groninger. (Hoewel …als het er op aan komt.. eigenlijk een Drent) ik ben kort gezegd een noordeling en noorderlingen staan bekend om hun stijfkoppigheid. En noorderlingen hebben zoiets van doe maar normaal, dan doe je gek genoeg. Maar helaas ook steek niet je kop boven het maaiveld uit of je kop word afgemaaid. Wat voor een dubbeltje geboren is wordt nooit een kwartje. Misschien een beetje zwart wit gesteld en misschien geld dit ook voor andere provincies of gebieden van Nederland of ter wereld zelfs.
Trots op je afkomst?
Iedereen heeft zo zijn eigenaardigheden. Iedereen heeft zo zijn maniertjes. Niet voor niets is er de gezegde : ieder vogeltje zingt zoals hij is gebekt.
Ik vind het heerlijk in het Groninger land. Ik hou van de provincie en van het dorp waarin ik woon. Ik hou van de mensen hier. Beetje vreemd omdat ik hier niet ben geboren en getogen. In wezen ben ik een buitenlander in mijn eigen dorp. Eigenlijk zijn we misschien allemaal vreemdelingen. Waar horen we nu werkelijk thuis. Paul Abspoel stelt dat het op 
zich niet verkeerd is om dankbaar te zijn voor je levensomstandigheden en trots te zijn op je afkomst (al moet je daar wel mee oppassen!), maar het is dom om te denken dat je een beter mens bent omdat je op een bepaald stukje van de aardbol bent geboren…., het is onzinnig te denken dat je een beter mens bent omdat je geboren en getogen bent in een bepaalde plaats of een bepaald land.
Melk en honing
Welk voorrecht hebben wij om hier te kunnen wonen waar we wonen. Het land van melk en honing zou ik haast willen zeggen. er zijn zoveel landen waar het zo veel minder is als wij. Mensen die hier komen die we een helpende hand kunnen bieden door ze een plek te gunnen waar ze zich opnieuw zouden moeten kunnen ontplooien. Mooie mensen, ik geniet van de verschillen die je tegenwoordig ziet hier. Vroeger als kind zag ik nooit mensen van een ander ras. Mensen met een andere huidskleur. Nu is het gewoon geworden. alhoewel sommigen het moeilijk vinden om met mensen om te gaan wiens cultuur ze (nog ) niet kennen.
Maar er zijn ook veel mensen die wel hier geboren en getogen zijn. mensen die we zien als outcast. Mensen die we liever niet zien. Mensen die problemen veroorzaken. Mensen die door de mangel zijn gehaald als het gaat om hun leven. ze hebben veel dingen meegemaakt en zijn misschien zelfs wel op het verkeerde pad geraakt. Ik vraag me even of deze mensen er in de maatschappij nog wel bij horen.
Onrustig kikkerlandje
Wat is er veel onrust in ons kikkerlandje. Ook in Groningen is het niet stil. Zeker nu we het financieel steeds moeilijker krijgen lijkt het er op dat juist de mensen in de marge het nog moeilijker krijgen . hoe gaan we daar nu me om? Ik geloof dat veel mensen , helaas ook veel christenen denken dat deze mensen het zichzelf allemaal zelf hebben aangedaan. Dat ze betere keuzes zouden moeten maken. ze zijn een last voor de maatschappij volgens velen.
We hebben inderdaad een probleem , zegt Paul en dat is het probleem van onze hoogmoed, ons egoïsme en onze ongebreidelde welvaart. We zijn zo gewend geraakt aan luxe, dat we zijn gaan denken dat we recht hebben op overdaad en rijkdom.
barmhartigheid
Ik denk natuurlijk niet dat we alles maar zomaar moeten accepteren en dat we niet moeten nadenken, maar we hebben tevens verplichtingen aan de zwakkere in de maatschappij. Natuurlijk fijn als we het allemaal zelf zo goed hebben, maar ik als christen wil er ook graag zijn voor de mens in de marge. De mens die het moeilijk heeft. En natuurlijk worden er fouten gemaakt. maar tegelijk vraag ik me af waar onze gastvrijheid ten opzichte van anderen is gebleven. Waar onze barmhartigheid is gebleven. Leven we niet als christenen niet veel te vaak alleen nog voor ons zelf en onze eigen wereld? zijn we niet vaak te bang om met degenen te worden geassocieerd die behoeftig zijn. zijn we nog bereid om tijd en energie en geld in anderen te steken om ze te helpen? Wat geef je aan anderen?
Paul geeft ook aan dat hij vindt dat investeringen verstandig moeten gebeuren als het gaat om vluchtelingen werk en ontwikkelingsamenwerking. Ik geloof het ook. We moeten investeren in mensen. in relaties met mensen. dat betekent onszelf openstellen om mensen werkelijk te leren kennen. wanneer we daartoe ook bereid zijn dan zullen we bijna als vanzelf onze knip openen om de ander te helpen. We leren de situatie van anderen te zien en te begrijpen. We leren dan ook dat wij het misschien een stuk beter hebben gehad of beter geleerd hebben om bepaalde keuzes te maken.
Gezegend om tot zegen te kunnen zijn
Waar je woont is niet zomaar. God heeft ons gezegend om tot zegen voor anderen te kunnen zijn. dat betekent letterlijk investeren in mensen. in anderen leren we meer over ons zelf en leren we meer over wie God is. laten we delen van de zegen die God in ons leven heeft gegeven om zo een zegen voor anderen te zijn.
In Lucas 4 kunnen we lezen hoe Jezus een profetie voorleest over zichzelf uitgesproken door jesaja.
‘De Geest van de Heer rust op mij,
want hij heeft mij gezalfd.
Om aan armen het goede nieuws te brengen
heeft hij mij gezonden,
om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken
en aan blinden het herstel van hun zicht,
om onderdrukten hun vrijheid te geven,
om een genadejaar van de Heer uit te roepen.’
Normaal ?
Wij nu die gelovig zijn en Gods geest in ons leven hebben toegelaten zijn evenzo gezalfd om deze dingen te doen aan hen die Hem nodig hebben. laten we ons niet laten leiden door de heersende opinie of door onze hang naar het materiële, maar laten we daadwerkelijk Navolgers van Jezus Christus zijn. Ik merk hoe meer we geven aan deze mensen hoe moeilijker het soms word om met “normale“ mensen om te gaan. veelal begrijpen ze soms niet waar we mee bezig zijn. ze begrijpen niet hoe men bereid is om aan bepaalde luxe voorbij te gaan om anderen te kunnen helpen. Ik merk echter ook hoe meer ik geef des te meer ik ook ontvang . niet financieel, maar wel de warmte, de liefde die ik ontvang van degenen die Het zelf zo hard ook nodig hebben in het leven.
Iedereen heeft God nodig natuurlijk, maar we hebben ook mensen nodig die we kunnen vertrouwen. Mensen die je liefhebben en je de waarheid vertellen. Werkelijke veranderingen kun je niet alleen. We hebben mensen nodig die eerlijk naar ons zijn . authentieke, eerlijke mensen.
Wees eens even eerlijk
Natuurlijk zijn er dingen in je leven gebeurt waarover je liever niet met anderen wil spreken, maar de dingen allemaal voor je houden heeft je niet de verandering gebracht die je zocht. wanneer we werkelijk ons leven helemaal alleen zouden kunnen veranderen, dan hadden we dat toch wel gedaan?
Laten we eerlijk zijn naar onszelf en toegeven dat we anderen nodig hebben in ons leven. we hebben iemand nodig met wie we kunnen delen, die voor ons klaar staat. Die naar ons luistert, die bereid is ook zichzelf te laten zien.
Je bent gemaakt om in relatie te leven
Misschien ben je nog niet overtuigd van het feit dat je anderen nodig hebt, maar God heeft ons geschapen voor relaties. Hij verlangt er naar met ons in relatie te leven, maar ook dat we in relatie met anderen leven. en dat we die relaties ook ontvangen in ons leven door Hem en mensen om ons heen.
Wanneer we christenen zijn hebben we anderen nodig. We hebben het lichaam van Christus, de gemeente nodig en de gemeente heeft jou nodig. We kunnen enorm veel voor elkaar betekenen wanneer we elkaar werkelijk ontmoeten. ik schrijf bewust werkelijk ontmoeten. ik begrijp en weet ook uit ervaring dat het niet altijd gemakkelijk is om je te geven wanneer je gekwetst en beschadigd bent in relaties met anderen. toch is het goed onszelf werkelijk te laten zien.
Laat je zelf zien.
Echter wanneer we serieus onszelf openstellen voor relatie en onze angst durven overwinnen om te delen en eerlijk te zijn, dan lucht dat enorm op. we hoeven dan immers niet langer een masker ophouden over degen die we niet zijn. we hoeven dan niet langer een rol te spelen. we hoeven dan niet langer onze fouten en gebreken te verbergen of op de tenen te lopen, maar we kunnen gewoon onszelf zijn.
Het mooiste aspect daarin is : wanneer wij onszelf werkelijk openstellen, onszelf laten zien, dat de ander ook de ruimte krijgt zichzelf te zijn . we zullen ontdekken dat de ander in wezen niet zoveel anders is als wij. Misschien hebben we bepaalde mensen nogal op een voetstuk gezien, maar als we werkelijk de ander ontmoeten in wie ze zijn, dan zullen we ervaren dat ook deze mensen hun eigen problemen, hun tekortkomingen, hun zonden, hebben waarmee ze worstelen.
Stel je niet boven God!
Wanneer je denkt het toch allemaal alleen te moeten doen, is dat een keus die je kunt maken, maar een keus die je ver houdt van anderen en ook ver van God. je laat je immers niet raken en stelt je daardoor boven de ander. wanneer je denkt dat anderen misschien anderen nodig hebben , maar jij kunt en wilt het allemaal alleen doen zeg je in wezen dat je boven God staat. wanneer we in oprechte relatie leven met God dan verlangen we ook dat hij Heer is in ons leven. hoe zit dat bij jou?
“het meest persoonlijke is ook het meest universele”
Ik ben een tijdlang behoorlijk van de kaart geweest. Uitgeblust. Teleurgesteld. Ik heb me enorm afgewezen gevoeld en verbitterd geraakt. Eindelijk krijg ik mijn gevoel weer terug. ik word weer geraakt door het goede in deze wereld. door de goede intenties van mensen, maar ook God raakt me weer.
God toelaten
Ik merk dat ik God weer durf toe te laten na een behoorlijk moeilijke tijd. ik schrijf dit niet nu juist vandaag omdat Ik me dat nu precies bewust wordt, maar omdat ik in een proces zat , maar stukje bij beetje krijg ik weer meer zicht op mezelf, op anderen, op het leven, op mijn relatie met God.
Ik kan je niet uitleggen hoe het voelt om gewoon een goede dag te hebben waarin ik mezelf even betrapte op het zingen van lofliedjes en wat oude liederen uit joh. De Heer bundel. Sterker nog ik zit zelfs in een emotionele fase waarin ik weer kan janken om de woorden van een lied omdat ze me raken vanuit het verlangen om gewoon God daadwerkelijk te aanbidden, Hem te prijzen en te loven gewoon omdat Hij van me houdt.
geraakt
Nog niet zo lang geleden zong ik liedjes en er waren er bij die me wel raakten, zelfs tot tranen toe bewogen, maar waar ik meer geobsedeerd was door de herinneringen die er aan vast zaten dan om de woorden of mijn relatie met God.
Waarom schrijf ik dit nu? Ik geloof dat Carl Rogers het bij het juiste eind had toen hij het meest persoonlijke ook het meest universele noemde. Hoewel zijn uitspraak beroemd is geworden in de psychologie geloof ik dat de woorden van de heer Jezus meer impact hebben op de levens van mensen omdat Hij degene was die van af het eerste begin kwetsbaar werd in zowel woord als daad.
Openstellen voor de ander
Wie groot wil zijn zal klein moeten worden. mag zichzelf laten zien. Wie durft dat? Dit betekent dat we aangevallen zullen worden en vernederd soms, maar wanneer we onszelf tonen zoals we zijn, dan zullen anderen zich herkennen in ons. Ze zullen zien en merken dat ze niet anders zijn dan wij, dan mij.
Ik merk dat meer en meer in de groep op mijn werk. Ik merk dat wanneer we ruimte maken en onszelf openstellen voor hen, onszelf aan hen tonen we kwetsbaar worden, maar dat grote stoere mannen waarmee ik werk me niet zien als een watje , maar dat ze er vragen over hebben omdat ze het niet kennen. mooie mogelijkheden om te vertellen over onze zwakheden, maar vooral ook hoe Jezus in onze zwakheden door wil werken.
Wanneer we God kunnen prijzen in onze zwakheid, wanneer we Hem niet voelen, wanneer we moeite met Hem hebben dan zal Hij zichzelf aan ons betonen als de waarachtige God. als Degene die overwinnen zal. Liefde Overwint.
Wat kunnen mensen gauw dingen zeggen zonder er eigenlijk over na te denken. Iemand vroeg me of ik hem zou kunnen helpen om zijn leven richting te geven. ik zoals me geleerd is vroeg hem waarom hij waarom hij dat wilde en waar hij heen wilde met zijn leven.
Ik geloof in het stellen van vragen. Ik heb ontdekt dat ik niet de enige ben die graag een vraag met een wedervraag beantwoord. Het is zo gemakkelijk om een antwoord te geven op vragen vanuit ons eigen persoonlijk perspectief.
We nemen heel gauw in een gesprek of dat nu een gewoon vriendschappelijk gesprek is of een pastoraal/therapeutisch gesprek is onszelf mee in de antwoorden die we geven. een vraag met een vraag beantwoorden is misschien niet altijd de beste methode, maar toch kan ze anderen veelal goed aan het werk zetten om toch te omschrijven wat ze bedoelen te zeggen.
Wanneer ik een antwoord geef op de vragen die me gesteld worden zijn mijn persoonlijke ervaringen en gevoelens, emoties en associaties enorm van invloed op wat ik als antwoord geef. Ik wil niet zeggen dat alle antwoorden daarmee fout zijn, maar ik geloof dat het zoeken naar bepaalde antwoorden juist iets met mensen doen. ze zet mensen in beweging om tot ontdekking te komen. een antwoord wordt gemakkelijk aangenomen als ze past of terzijde geschoven als het niet past.
Als iemand een vraag stelt over welke weg zij zou moeten is de vraag of ze inderdaad een bepaalde vraag zou moeten gaan best relevant. Waarom zou iemand iets moeten.? of de vraag waarheen zij zelf denkt te moeten gaan is m.i. ook zo’n vraag waar men vaak niet direct een antwoord op heeft maar die wel tot denken geeft en die een aanzet is om zogezegd uit de kast te komen en zelf op onderzoek uit te gaan.
Het moet natuurlijk wel een gesprek blijven en niet een vraag op vraag gebeuren. Daarom is het wellicht mooi als we tussen de vragen soms een oprecht persoonlijk verhaal vertellen die aansluit op het gesprek. Een verhaal met antwoorden die misschien voor jou een oplossing zijn geweest, maar die voor de anderen een weg openen om antwoorden te gaan zoeken.
Ik geloof dat wie zoekt zal vinden. Wie werkelijk zoekt zal ook werkelijk vinden. Als we werkelijk door de knieën gaan om te zoeken wat we verloren zijn zal vinden. Door de knieën gaan betekent werkelijke vragen stellen aan degene die je werkelijk kan helpen. Gebed is een goede optie om vragen te stellen, misschien begint het met meer vragen dan antwoorden, maar gaandeweg in het gesprek zullen er antwoorden komen op de vragen van je leven.
vragen tonen duidelijk aan dat we zelf niet in staat zijn alles te weten en alles op te lossen. ze zeggen dat we iemand nodig hebben die groter is als wij zelf. we hebben God nodig in ons leven. God heeft de antwoorden op onze levensvragen.
Veel mensen staan voortdurend onder spanning. Ze proberen hun uiterste best te doen om te doen wat de bijbel hen zegt , maar langzamerhand komen ze tot een besef dat ze eigenlijk teleurgesteld zijn.
In werkelijkheid…?
Misschien ben jij een van deze mensen die zich afvragen of de gebeden die je opzendt wel gehoord worden of je vraagt je af of het God überhaupt wel wat uitmaakt waar jij mee worstelt. Daarbij komt wellicht ook nog eens dat je je niet wil laten kennen en je probeert groot te houden en dus in wezen in stilte huilt wanneer niemand het ziet. je loopt op de tenen met een lach op je gezicht, maar in werkelijkheid ….?
Het is vaak gemakkelijker om op je tenen te blijven lopen en te blijven lachen dan toe te geven aan je gevoelens, ondanks de problemen op wat voor gebied van je leven dan ook. Toegeven betekent immers laten zien dat je geen controle hebt over je leven. liever loop je op de tenen dan als zwakkeling te worden gezien en behandeld. Immers zwakkelingen redden het niet in de maatschappij. Je moet sterk zijn. je kop boven water. Niet bang zijn. maar van binnen is er de angst die je in zijn greep heeft.
cynisme
Je leven lijkt niet op het leven dat je voor ogen had . je had je alles anders voorgesteld. Alle beloften van de bijbel en de dingen die iedereen je had verteld lijken zo anders zo ver weg van je te staan. Voor iedereen bestemd maar niet voor jou.
Cynisme kruipt naar binnen. Je hoort over het geweldige leven met God, maar jij ervaart God nauwelijks . is Hij er wel. En als Hij er is is Hij er dan wel voor jou? Je hebt misschien zelfs ooit bewust gekozen een christen te zijn, maar een leven met God ..? je gelooft er niet zo erg meer in misschien. Maar wat moet je/ dit is je leven en een ander leven ken je niet. en er is geen pasklaar antwoord dat weet je inmiddels wel.
Eerlijk zijn
De vraag is of je ook bereidt bent om te veranderen? om eerlijk te zijn naar jezelf? naar jezelf te kijken met open ogen. Naar de feiten van je leven naar de waarheid achter het cynisme, de waarheden van anderen voorbij, de onverschilligheid voorbij, de verbittering of de leugen voorbij. Verandering begint met deze stap. Te kijken naar wie je zelf bent en je af te vragen wie ben ik nu werkelijk. Ben ik wat ik doe, wat ik zeg of denk dat ik ben of wat anderen van me vinden? Mag je gewoon jezelf zijn van jezelf?
God kent je en weet wie je bent. Hij kent je al. Je persoonlijkheid, je wezen is door Hem gevormd tot wie je nu bent op dit moment. Verandering is mogelijk als je bereidt bent je zelf te accepteren zoals Hij je ziet. misschien is het goed je eens af te vragen hoe God je ziet. niet de standaard clichés nat e gaan, maar zelf eens te zoeken naar hoe Hij over je denkt. Te luisteren naar wat Hij je daarover te zeggen heeft. In de Bijbel, gebed of door ervaringen om je heen. Stel je er eens een tijdlang gewoon voor open. Luister naar de woorden in stilte van de Ene.
de ontmoeting! 