Wat kunnen we soms mopperen over situaties en mensen. We vinden er van alles van als iemand een fout maakt of keuzes waar we onze twijfels over hebben. Wat zou het bijzonder zijn en wat zou je opvallen als je juist het tegenovergestelde zou kiezen. … Lees verder Uw wonden zijn mijn genezing
Wat mooi dat God ons liefgehad heeft en ons nog altijd liefheeft. Vaak kunnen we die liefde nauwelijks bevatten. Of misschien moet ik zeggen dat ik het soms maar moeilijk kan bevatten. Veel mensen denken bij liefde aan allerlei gevoelens. En gevoelens zijn ook belangrijk, maar … Lees verder Geloof zonder relatie?
Wat is er aan de hand met de huidige maatschappij, met de mensen om me heen? Met mij zelf? Waar draait het allemaal om tegenwoordig? Of is het niet zo dat het over tegenwoordig gaat , maar is het eigenlijk van alle tijden dat mensen gericht zijn op zichzelf?
Als we kijken naar de mogelijkheden van tegenwoordig zou je zeggen dat geen mens werkelijk nog alleen en eenzaam hoeft te zijn. Toch zie je dat er mensen soms dagenlang dood in hun huis liggen alvorens het wordt opgemerkt door anderen. Ik hoorde onlangs van een vrouw die zelfs 10 jaar dood in de woning had gelegen zonder dat iemand het opgemerkt.
We leven in een tijdperk waar we spreken over vrienden en volgers via media. Ik heb zelf een paar honderd vrienden op facebook en twitter, maar is dit de werkelijkheid? Ik geloof het natuurlijk niet. sterker nog ik ken een heleboel mensen nauwelijks of niet persoonlijk. Sommige van deze ken ik van een ver verleden, maar heb eigenlijk geen contact met ze behalve dat ik ze zo nu en dan voorbij zie komen op de tijdlijn.
Ik had vanmorgen een gesprek met een vriend en we vroegen ons af hoe het kan dat sommige contacten zo maar voorbij gaan. Dat de relaties in het verleden ineens voor bij zijn door omstandigheden en dat je met anderen nooit werkelijk contact hebt kunnen krijgen. Zelfs in de kerk, die we vaak in evangelische kringen gemeente noemen is echte gemeenschap soms ver te zoeken. Ik bedoel we kunnen samen in een dienst zitten, het hebben over interessante of minder interessante onderwerpen, over wat leven , relaties, vriendschappen inhouden zelfs zonder deze ooit in de kerk te ervaren.
We zien elkaars achterhoofden voornamelijk, maar zien we elkaar ook werkelijk? Ontmoeten we elkaar ook werkelijk. De koffie is een middel in de kerk waar deze gemeenschap wellicht wel plaats zou moeten vinden, maar daar zoeken mensen elkaar op en niet de mensen die op zoek zijn en wanneer mensen op zoek zijn is het lastig en voelt het awkward om er te zijn en weten mensen niet goed hoe met elkaar om te gaan. Er is nog steeds geen ontmoeting tot stand gekomen. We zien elkaar en zijn vriendelijk, maar ontmoeting gaat verder dan dat.
Natuurlijk is de kerk een van de manieren om mensen te ontmoeten. De vraag is echter willen we dat wel werkelijk? Willen we elkaar wel werkelijk leren kennen? Ik vraag me dat af. Immers wanneer we eerlijk zijn naar onszelf zoeken we dan niet voornamelijk onze eigen vrienden, kennissen, gelijkgestemden op?
De kleine groepen in de kerk zou het middel moeten zijn volgens vele theologische geleerden . ik geloof dat ook trouwens, maar merk ook dat deze groepen vaak ook in een bepaalde vorm gegoten worden dat er van gemeenschap eigenlijk nog weinig sprake is. De vraag is dan ook of mensen wel zitten te wachten op werkelijke gemeenschap met elkaar en is het wel werkelijk zo belangrijk als we zeggen? Ik geloof het wel.
In Genesis reeds kunnen we lezen dat God zegt dat het niet goed voor de mens is dat hij alleen is. Daarom bedacht God dat we elkaar nodig hebben. Niet slechts het huwelijk, maar ook vriendschappen . het gaat voorbij aan het seksuele. Dit is niet direct van God hoewel hij dat ook zeker erg belangrijk vindt. Het gaat om de fysiek familie zijn met elkaar, maar ook om het geestelijk familie zijn met elkaar. We hebben andere mensen nodig om ons te ontwikkelen. Fysiek door mensen die ons helpen door middel van opvoeding in fysieke zin, maar ook door opvoeding in geestelijke zin.
Wij als mensen worden door anderen beïnvloed. Of je nu wil of niet toch gebeurt dat in meer of mindere mate. We worden beïnvloed door de mensen met wie we omgaan, door de mensen die iets vertellen in de media, door boeken die we lezen, door wat er op tv gezien wordt etc…Het stomme is dat we anderzijds leren in de huidig maatschappij dat we moeten participeren. Dat we lekaar moeten ondersteunen en anderzijds leren we om juist onafhankelijk te zijn.
Gemeenschap is geen optie waaruit we kunnen kiezen, maar iets wat we als mens nodig hebben. Zoals we lucht , water en voedsel nodig hebben. Zo hebben we ook relatie nodig. Mensen die ons liefhebben. Vanuit de praktijk van mijn werk op de hoeve zie ik dat sommige mannen een groot probleem hadden op het gebied van relaties. Niet dat ze deze niet wilden , maar dat ze die eigenlijk niet goed konden vorm geven omdat ze dit nooit werkelijk hadden ondervonden op een gezonde manier. Hierdoor ontstaan er bijvoorbeeld hechtingsstoornissen.
Ik geloof dat de maatschappij en ook d ekerk hier aan lijdt. De kerk en de maatschappij is hechtingsgestoord. We hechten ons niet meer werkelijk aan mensen. We willen onafhankelijk zijn. We willen er wel voor anderen zijn, maar tot op zekere hoogte. Niet ten koste van onszelf. Het mag ons wel wat muntjes kosten, maar werkelijk ons huis openzetten, klaarstaan voor de medemens kost ons wellicht te veel.
Ik geloof dat we onss doel mislopen wanneer we slechts voor onszelf leven. En ik weet niet goed hoe jij in je leven staat, maar misschien doe je best veel met anderen en heb je goede relaties. De vraag is echter wat betekenen wij voor anderen die niet zo goed in de maatschappij stan. Die we mee zouden kunnen nemen om ze leren, er voor ze te zijn? Wat doen we om anderen te geven wat ze nodig hebben? Ik geloof dat er veel mensen zijn. Die werkelijk moeite hebben in het leven. Pijn verdriet teleurstellingen hebben meegemaakt en vastgelopen zijn. Hoe gaan we daar als mens mee om?
Is het niet zo dat we eigenlijk niet open en eerlijk durven zijn? Ik hoorde van iemand die op zoek was naar werkelijk relatie en daardoor naar de kerk was gekomen. Maar toen hij in gesprek raakt e met iemand van de kerk deze opeens een heel ander gesprek voerde als het gesprek wat hij vroeger met hem had gehad. De toon was anders geworden. Het was een rol. Een vrome rol weliswaar, maar er was geen ontmoeting meer. Er was ongewild waarschijnlijk iets van afwijzing en veroordeling ontstaan vanwege een bepaalde levensstijl, een andere visie of benadering.
Is het nog mogelijk om werkelijk diepe ontmoetingen te hebben. Ik geloof dat het mogelijk is en ik maak ze soms mee gelukkig. Ik heb goede vrienden bij wie ik mijzelf durf en kan zijn. Ik heb echter ook ontdekt dat het eigenlijk niet mogelijk is om werkelijk te ontmoeten zonder eigen zwakheden te laten zien. Mensen worden niet geraakt door een sterk voorkomen, maar door mensen die hun zwakke kanten durven laten zien.
Werkelijke relaties krijgen pas werkelijk inhoudt als we werkelijk onszelf durven laten zien dat we anderen nodig hebben , dat we bepaalde dingen in het leven moeilijk vinden. Dat we het niet alleen kunnen redden. Jezus wist de vinger hier op te leggen. De zwakheden van mensen bedoel ik en hij liet zien dat ook Hij als mens zwak was en anderen nodig had. In relatie wilde staan. Allereerst met God de vader, de familiare relatie, maar ook met de mensen om hem heen. Dat hij verdriet had en moeite had. Ik denk nu even aan het verhaal rondom lazarus. Toen Hij huilde. En wat liet hij zien hoe zwak hij was toen hij stierf. Tegelijk laat hij door deze ook zien wie Hij werkelijk was en hoe juist in zwakheid kracht zichtbaar wordt nadien. De opstanding na de dood in zijn geval, maar ook in ons geval . wanneer we onze kwetsbaarheden durven delen met mensen dan is er opeen s lucht, adem en komen we weer tot leven na de verstikking die zich heer en meester over ons leven had gemaakt.
Ik wil graag opnieuw met mensen in gesprek en wandelen. Opnieuw ontdekken dat ik leef, maar ook delen in het leven wat ik gekregen heb. Uitdelen van wat ik door Jezus Christus ontvangen heb. Ik geloof dat God ons niet gegeven heeft aan elkaar om elkaar te veroordelen of af te wijzen, maar om elkaar te omarmen, lief te hebben.
Zojuist gesprek gehad met een goede vriend die me ook nog vertelde dat het goed is om tot het besef t e komen dat wat er in ons leven ook gebeurt en is gebeurt dit niet slechts een negatieve gebeurtenis is die ons vormt, maar ook dat we daaruit mogen leren om hiermee anderen te kunnen bemoedigen. God maakt vrij. Vrij van het verleden zodat we in het heden mogen staan. Vast op de rots. Ik hoop dat jullie allen hier van harte amen op kunnen zeggen.
Wat is nu geluk? Geluk is, zo schrijft Brene Brown , waarschijnlijk de moeilijkste emotie om werkelijk te voelen. waarom? Omdat het wanneer we het bereiken ons vermogen om kwetsbaarheid verliezen. Het wordt als het ware iets wat we met wantrouwen gaan benaderen. Er treed, wanneer we geluk gevonden lijken te hebben, een soort van verschuiving op en uiteindelijk snakken we ahw opnieuw naar meer geluk in ons leven. (Vrij weergegeven door mij, vanuit het boek: de kracht van kwetsbaarheid)
Wanneer we gelukkig zijn willen we dat geluk vasthouden. We koesteren het als het ware. Echter wanneer we geluk gaan koesteren worden we ban voor wat ons, onze geliefden , wat we hebben beschadigd raken of ons worden ontnomen. Je bent blij met wat je hebt en wil het graag bewaren, veilig stellen, opsluiten, maar daarmee wordt het geluk in een hoek gestopt waar ze niet past. Ze kwijnt weg omdat we niet langer kwetsbaar durven zijn uit angst geluk te verliezen.
Je hebt prachtige kinderen van God gekregen, maar de angst ze te verliezen staat in de weg om werkelijk te genieten van hun aanwezigheid. Je wil ze het liefst binnen houden en beschermen voor de grote boze buitenwereld. Angst neemt langzaam maar zeker de plaats in van geluk.
Je bent blij met wat je hebt en wil het graag bewaren, veilig stellen, opsluiten, maar daarmee wordt het geluk in een hoek gestopt waar ze niet past. Ze kwijnt weg omdat we niet langer kwetsbaar durven zijn uit angst geluk te verliezen.
Of je hebt een geweldige baan. Je droombaan plotseling is er een reorganisatie en je vraagt je af wat voor rol je hebt en of die rol wel zal passen. Je gaat functioneren op een andere manier en vergeet waarvoor je geroepen bent.
Zomaar wat voorbeelden die ik uit eigen ervaring heb. Ben ik niet gelukkig? Gelukkig wel. Ik kan genieten van mooie zaken in mijn leven. Een prachtige vrouw en de allermooiste kinderen. Een prachtige baan etc…
Maar wat is nu wat gelukkig maakt? Ik heb behoorlijk wat meegemaakt in mijn leven. Zaken die me mede gemaakt hebben tot de persoon die ik ben. Ik heb ontdekt dat telkens wanneer ik geluk probeer te claimen en vast te houden, God daar totaal andere ideeën over heeft.
Ik heb ontdekt dat niet slechts de mooie momenten in het leven zoals verliefdheid, geboorte van je kinderen , promotie, veel geld, een mooi huis, je gelukkig maken. Het zijn juist de moeilijke zaken in het leven waarbij we diep verdrietig waren het leven bijzonder maken.
Wanneer we mensen verliezen bijvoorbeeld is geen geluk an sich, maar hoe we daar met behulp van vrienden uit zijn gekomen bijvoorbeeld geeft diepe innerlijke rust, vrede, …. Geluk. De grootste moeiten van mijn leven. Heb ik overwonnen door kwetsbaar te durven zijn. Daar waren familie en vrienden, daar was God heel dichtbij. Ik zou zeggen open je ogen, je hart voor kwetsbaarheid.
Gisteravond met mijn dochter naar Overschie, Rotterdam geweest. The Rock Experience met Yasmin, Kane, maar waar het ons om te doen was: Ilse de Lange. Het was een behoorlijke rit om er te komen en de weg terug was niet minder lang. Het regende toen we kwamen en het was droog tijdens het concert. Het viel me op dat de mensen daar veelal verwonderd naar boven keken omdat het nagenoeg droog was gebleven. Het leek wel alsof ik bij Opwekking was. Tijdens meerdere zing-ins heb ik meegemaakt dat het juist tijdens de muziek droog was en de heer er voor geloofd en geprezen werd. Is er een connectie? Een vraagstuk om in een later blogje nog eens op terug te komen misschien. ik moest er gewoon even aan denken.
Ook moest ik denken aan mijn eigen thema. Ontmoeting. Ilse zong haar prachtige lied: World of hurt. Haar teksten spreken me heel vaak bijzonder aan, maar ook haar persoonlijke houding naar mensen toe. ook als ze op het podium staat. Heel anders als dan bijvoorbeeld Yasmin, die nogal vaak allerlei woorden gebruikt die ik hier liever niet weergeef. ook Kane en liet er zo nu en dan ook nog eens een vloek bij vallen. Ilse echter zong geweldig maar durfde ook gewoon kwetsbaar te zijn. kwets baar door te zeggen dat een bepaald liedje (it stil hurts)van haar een liedje was waar mensen even echt over na moesten denken en stil worden. ik denk dat nu juist alles met ontmoeten te maken heeft. dat was even een Jesus is The Rock experience voor mij.
Al met al een leuke avond, maar nu terug naar World of hurt. Ergens heeft de tekstschrijver ik weet eigenlijk niet wie dat is geweest, In de gaten dat de mens een diepere laag heeft. Ik geloof ook dat de meeste mensen dat zich eigenlijk ook wel beseffen. Dat dit te maken heft met het aspect van het geestelijk leven dat we van God hebben ontvangen. daar zullen waarschijnlijk een hoop mensen niets van begrijpen of zich er niet mee in laten.
De wereld is een plaats, zingt Ilse waar dingen verkeerd gaan in het leven van de mens, waar niets werkt zoals het zou moeten werken of zoals het was bedoeld. Over een wereld modder en stof waarin toch liefde kan bestaan. Hoe is het mogelijk? Wanneer we elkaar vasthouden dan vind er iets bijzonders plaats. Iets wat ons zo enorm goed laat voelen. liefde. Het haalt muren neer. geweldige woorden als je ze leest of zingt. Mooier misschien nog als Ilse ze zingt.
Ik geloof dat Ilse hier zingt over dingen die veel mensen niet begrijpen. Helaas ook veel christenen niet. liefde doet ons iets begrijpen van wat het koninkrijk van God nu werkelijk inhoudt. Iedere ontmoeting kan een plaats worden waarin God zijn koninkrijk zichtbaar laat worden . in a World of hurt, nothing Works, but if I hold you and you hold me , heaven doesn’t seem like such a mysterie.
Ilse Delange
world of hurtDay one God smiled
gave us all the wisdom of a new born child
but by the time we take our first step
we’ve already begun to forget
what the heart knows the heart sees
we’re just as much the forest as we are the trees
every little seed trying to find
where the light comes fromAnd it’s a world of hurt
nothing works
it’s a lonely little planet made of dust and dirt
who’d ever thinks that in de midst of all this
something as beautiful as love exists
and when I hold you and you hold me
heaven doesn’t seem like such a mystery
darling in a world of hurt
you make me feel so goodDay one of our love
two heartbroken people scared to trust too much
oh here it’s comes that feelin’ again
what every lover swears will never end
we thought we’d been there, done that,
but when we’ve kissed,
we knew we’d never been her…
we’ve never done this
all the walls comes tumblin’ down
when you love someone
God zij dank!
Ben op dit moment even aan het mijmeren over wat er allemaal in hoog tempo in een mensen leven allemaal voorbij raast. Allerlei zaken die prachtig zijn, maar ook die werkelijk niet leuk zijn.
Als ik zo mijn gedachten de vrije loop laat denk ik aan hoe ik mijn vrouw ontmoette, mijn kinderen kreeg, aan mensen die overleden zijn en waarvan ik weet dat sommige bij God zullen zijn, maar ook van sommige waarvan ik het werkelijk niet weet. Dat ik mijn kinderen groot zie worden, verkering zie krijgen en afstuderen. Ik ben werkelijk trots op mijn kinderen. Hoe veel verschillende banen ik heb gehad en hoe gekomen ben waar ik nu ben.
de verwachting voorbij
Dit is natuurlijk nog maar een paar regels van een leven die zoveel meer omvat dan dat. Wat kan het leven anders lopen dan je had gedacht. Mijn leven is heel anders gelopen dan ik had gedacht en ik geloof dat alles waarschijnlijk ook anders zal blijven lopen dan ik nu in mijn gedachten heb.
Er waren hoogtij dagen. Dagen waarin ik God bejubeld heb over wat Hij mij gegeven heb, maar ook dagen dat ik God haast vervloekte om wat mij overkomen is. harde woorden wellicht, maar in mijn geval is het werkelijk waar.
de zelfde nu en voor altijd
Toch is God altijd dezelfde gebleven. Hij was onveranderlijk en zijn trouw is niet te omschrijven. Altijd was Hij daar weer als ik Hem nodig had. wanneer het werkelijk donker was en ik het echt niet meer zag zitten was hij er. Was er altijd weer dat lichtpuntje in de verte, hoop. Was er altijd weer een mogelijkheid om toch weer een stap te kunnen zetten. Een licht op mijn pad was er altijd iemand om mee te praten zelfs als vrienden mij in de steek lieten. Hij was er altijd.
Ik kan je niet vertellen , maar probeer het toch, hoeveel ik van God houdt. Ik kan je niet vertellen hoeveel hij van jou houdt. Als God in staat is om van mij te houden met al mijn fouten en gebreken, met mijn opstandig gedrag, met mijn verslavingen, mijn afhankelijkheid van anderen, mijn vluchtgedrag, mijn ….. dan kan het niet anders dan dat Hij ook van jou houdt.
de ontmoeting
Ik geloof in ontmoetingen. Niet voor niets schrijf ik er regelmatig over. Ik geloof dat God ons wil ontmoeten. dat God ons wil raken, omarmen, je kussen zelfs, een klop op je schouder wil geven en tegen je zegt hoeveel Hij van je houdt. Daar hoef je niets voor te doen dan je zelf openstellen . dat is namelijk waar het in ontmoetingen om gaat. Werkelijk openstaan voor God, voor de ander en voor jezelf. wanneer we ons werkelijk openen voor Hem en van daaruit naar de ander , dan kan het niet anders zijn dat je God werkelijk zult gaan ervaren in je leven.
Soms ga je wellicht door hele moeilijke tijden, soms zie je God in de grootheid van een kind bijvoorbeeld. Hij is zo geweldig dat ik je dit gewoon nog eens zeggen wil. God Houdt van Jou!God zij dank voor wie jij bent!
Mensen zijn op zoek naar waarheid, herstel, relaties, vrijheid, bezinning, spiritualiteit. Natuurlijk kunnen we het rijtje langer maken, wellicht zouden we ze ook kunnen comprimeren tot meer eenvoudiger definities.
Wat beïnvloed ons?
Tegenwoordig zien we dat waar vroeger de kerk een grote invloed had de levens van mensen en hun kijk op hoe dingen in het leven vorm krijgen. tegenwoordig is dat m.i. veel meer versnippert geraakt.
Steeds meer mensen worden of laten zich beïnvloeden door andere zienswijzen, andere manieren van denken zoals bijvoorbeeld allerlei oosterse filosofieën en religies. Hierdoor beïnvloeden ze ook anderen en ook de maatschappij van vandaag.
Tevens zien we ook dat veel mensen de wetenschap hebben omarmt en aanvaarden hun conclusies standaard als waar. Alles wordt meetbaar gemaakt en wat niet meetbaar is wordt onderzocht tot hetmeetbaar is. wat niet meetbaar blijkt te zijn wordt vaak betiteld als iets wat of niet bestaat of als iets juist tegenovergestelds iets geestelijks. (Ik denk dat hier een waarschuwing op zijn plaats is. dat iets wat geestelijk is niet per definitie ook van God is.)
Geloven in toeval?
Christenen geloven in feite eigenlijk niet zoveel anders als ongelovigen. Tenminste hun levenswijze is in de regel weinig anders. Hoewel christenen vaak anders belijden met de mond is de praktijk vaak dat ze hun vertrouwen ook veelal op de wetenschap stellen in plaats van op God of ze doen het anders en vergeestelijken woorden van de bijbel tot men eigenlijk niet meer precies weet hoe deze uiteindelijk nog te interpreteren en toepasbaar te maken voor zichzelf en de mensen om hen heen.
Veelal proberen we bepaalde zaken te verklaren we willen altijd antwoorden op onze waaroms. Zelfs als we geen antwoorden hebben. veelal noemen we dat dan toeval.
Toeval lijkt zelfs voor christenen het antwoord te zijn waar we vragen hebben. zo zien we dat God steeds verder terug gedrongen wordt in zowel het christelijk als ook in het westerse maatschappelijk denken.
De waarheid omarmen.
Hoe zien we God? als we werkelijk naar ons zelf kijken wat geloven we nog werkelijk? Staan wetenschap en bijbel werkelijk haaks op elkaar? is het de vraag wie uiteindelijk als grote winnaar uit de bus komt?
Ik geloof dat zelfs wanneer de waarheid op tafel komt , mensen die niet altijd zullen omarmen. Mensen zijn op zoek naar waarheid, zelfs in de kerk zoeken mensen er vaak nog
naar. De waarheid is subjectief geworden. ieder pikt er uit wat er voor hem of haar in zit. is dit nog waarheid?
naaktheid
Toen God de mens schiep waren ze naakt. Adam en eva waren naakt. Hoewel ik geloof dat hier werkelijke naaktheid bedoeld wordt is het wellicht ook zo te noemen
dat ze zichzelf niet bedekt hadden. Ze waren transparant, open , eerlijk … naar God en elkaar.
Er was een open relatie, vertrouwen in elkaar tot de zondeval. Daarna veranderde alles. ze zagen dat ze naakt waren. Ze werden doorzien door God en ook zagen ze in elkaar zaken die ze nooit eerder waren opgevallen. Dingen die ze liever wilden verbergen voor elkaar. ze durfden zich plotseling niet meer te laten zien zoals ze werkelijk waren. Ze verscholen zich.
Ze wisten dat God bestond en dat God hen kende, maar ze probeerden toch bepaalde zaken voor zichzelf te houden. Hoewel ze wisten dat Hij er was. Ontkennen kon ook niet ze hadden immers samen met Hem door de tuin gewandeld. Toen ze echter hun verstandelijk leven boven het geestelijk leven gingen plaatsen ondervonden de relaties hiervan hinder en hierdoor veranderde de totale verhouding tussen mensen en van de mensen naar God.
Willen we terug naar de waarheid van God, naar herstel, oprechte, open relaties, innerlijke vrijheid, etc… dan zullen we onszelf ahw moeten ontkleden. Daar waar we kwetsbaar zijn mag gezien worden. niet meer halve en on- waarheden. Wanneer we elkaar kunnen aanschouwen in openheid en transparantie zullen relaties open bloeien.
God liet zichzelf
helemaal zien.
Hoezeer wij ons ook bedekt hebben, God liet meer en meer van zichzelf zien. In Jezus zien we hoe God zich als het ware totaal ontbloot heeft voor ons. Jezus werd als het ware naakt tentoongesteld aan de wereld. zijn grootheid was de zwakheid van het menszijn . wat een dieptepunt leek werd een hoogtepunt. Schande werd een eer.
Wanneer we navolgers willen zijn . waartoe we geroepen zijn, wat betekent dat dan? Ik geloof dat het betekent dat we naakt voor Hem mogen verschijnen. Dat we onszelf laten zien zoals we werkelijk zijn. onze zwakheden tentoongesteld, onze dieptepunten, de dingen waar we ons voor schamen. Ik geloof dat wanneer we onszelf werkelijk durven laten zien we in waarheid wandelen. de naakte waarheid . kwetsbaar maar echt. herkenbaar , klaar om te ontmoeten.
Waar slaat dit op?
Is dit slecht een droom , een vreemde gedachte, iets wat nergens op slaat? Ik geloof het niet. ik geloof dat we mogen groeien in wie we zijn. dat we stap voor stap mogen en zullen ontdekken wat het is om onszelfte ontkleden voor Hem. stap voor stap, ieder dag een stukje misschien. Misschien de ene dag iets meer en de andere dag iets minder, tot we uiteindelijk allemaal naakt voor Zijn eeuwige troon zullen staan.
de ontmoeting! 