Wat is er aan de hand met de huidige maatschappij, met de mensen om me heen? Met mij zelf? Waar draait het allemaal om tegenwoordig? Of is het niet zo dat het over tegenwoordig gaat , maar is het eigenlijk van alle tijden dat mensen gericht zijn op zichzelf?

Als we kijken naar de mogelijkheden van tegenwoordig zou je zeggen dat geen mens werkelijk nog alleen en eenzaam hoeft te zijn. Toch zie je dat er mensen soms dagenlang dood in hun huis liggen alvorens het wordt opgemerkt door anderen. Ik hoorde onlangs van een vrouw die zelfs 10 jaar dood in de woning had gelegen zonder dat iemand het opgemerkt.
We leven in een tijdperk waar we spreken over vrienden en volgers via media. Ik heb zelf een paar honderd vrienden op facebook en twitter, maar is dit de werkelijkheid? Ik geloof het natuurlijk niet. sterker nog ik ken een heleboel mensen nauwelijks of niet persoonlijk. Sommige van deze ken ik van een ver verleden, maar heb eigenlijk geen contact met ze behalve dat ik ze zo nu en dan voorbij zie komen op de tijdlijn.
Ik had vanmorgen een gesprek met een vriend en we vroegen ons af hoe het kan dat sommige contacten zo maar voorbij gaan. Dat de relaties in het verleden ineens voor bij zijn door omstandigheden en dat je met anderen nooit werkelijk contact hebt kunnen krijgen. Zelfs in de kerk, die we vaak in evangelische kringen gemeente noemen is echte gemeenschap soms ver te zoeken. Ik bedoel we kunnen samen in een dienst zitten, het hebben over interessante of minder interessante onderwerpen, over wat leven , relaties, vriendschappen inhouden zelfs zonder deze ooit in de kerk te ervaren.
We zien elkaars achterhoofden voornamelijk, maar zien we elkaar ook werkelijk? Ontmoeten we elkaar ook werkelijk. De koffie is een middel in de kerk waar deze gemeenschap wellicht wel plaats zou moeten vinden, maar daar zoeken mensen elkaar op en niet de mensen die op zoek zijn en wanneer mensen op zoek zijn is het lastig en voelt het awkward om er te zijn en weten mensen niet goed hoe met elkaar om te gaan. Er is nog steeds geen ontmoeting tot stand gekomen. We zien elkaar en zijn vriendelijk, maar ontmoeting gaat verder dan dat.
Natuurlijk is de kerk een van de manieren om mensen te ontmoeten. De vraag is echter willen we dat wel werkelijk? Willen we elkaar wel werkelijk leren kennen? Ik vraag me dat af. Immers wanneer we eerlijk zijn naar onszelf zoeken we dan niet voornamelijk onze eigen vrienden, kennissen, gelijkgestemden op?

De kleine groepen in de kerk zou het middel moeten zijn volgens vele theologische geleerden . ik geloof dat ook trouwens, maar merk ook dat deze groepen vaak ook in een bepaalde vorm gegoten worden dat er van gemeenschap eigenlijk nog weinig sprake is. De vraag is dan ook of mensen wel zitten te wachten op werkelijke gemeenschap met elkaar en is het wel werkelijk zo belangrijk als we zeggen? Ik geloof het wel.
In Genesis reeds kunnen we lezen dat God zegt dat het niet goed voor de mens is dat hij alleen is. Daarom bedacht God dat we elkaar nodig hebben. Niet slechts het huwelijk, maar ook vriendschappen . het gaat voorbij aan het seksuele. Dit is niet direct van God hoewel hij dat ook zeker erg belangrijk vindt. Het gaat om de fysiek familie zijn met elkaar, maar ook om het geestelijk familie zijn met elkaar. We hebben andere mensen nodig om ons te ontwikkelen. Fysiek door mensen die ons helpen door middel van opvoeding in fysieke zin, maar ook door opvoeding in geestelijke zin.
Wij als mensen worden door anderen beïnvloed. Of je nu wil of niet toch gebeurt dat in meer of mindere mate. We worden beïnvloed door de mensen met wie we omgaan, door de mensen die iets vertellen in de media, door boeken die we lezen, door wat er op tv gezien wordt etc…Het stomme is dat we anderzijds leren in de huidig maatschappij dat we moeten participeren. Dat we lekaar moeten ondersteunen en anderzijds leren we om juist onafhankelijk te zijn.
Gemeenschap is geen optie waaruit we kunnen kiezen, maar iets wat we als mens nodig hebben. Zoals we lucht , water en voedsel nodig hebben. Zo hebben we ook relatie nodig. Mensen die ons liefhebben. Vanuit de praktijk van mijn werk op de hoeve zie ik dat sommige mannen een groot probleem hadden op het gebied van relaties. Niet dat ze deze niet wilden , maar dat ze die eigenlijk niet goed konden vorm geven omdat ze dit nooit werkelijk hadden ondervonden op een gezonde manier. Hierdoor ontstaan er bijvoorbeeld hechtingsstoornissen.
Ik geloof dat de maatschappij en ook d ekerk hier aan lijdt. De kerk en de maatschappij is hechtingsgestoord. We hechten ons niet meer werkelijk aan mensen. We willen onafhankelijk zijn. We willen er wel voor anderen zijn, maar tot op zekere hoogte. Niet ten koste van onszelf. Het mag ons wel wat muntjes kosten, maar werkelijk ons huis openzetten, klaarstaan voor de medemens kost ons wellicht te veel.
Ik geloof dat we onss doel mislopen wanneer we slechts voor onszelf leven. En ik weet niet goed hoe jij in je leven staat, maar misschien doe je best veel met anderen en heb je goede relaties. De vraag is echter wat betekenen wij voor anderen die niet zo goed in de maatschappij stan. Die we mee zouden kunnen nemen om ze leren, er voor ze te zijn? Wat doen we om anderen te geven wat ze nodig hebben? Ik geloof dat er veel mensen zijn. Die werkelijk moeite hebben in het leven. Pijn verdriet teleurstellingen hebben meegemaakt en vastgelopen zijn. Hoe gaan we daar als mens mee om?
Is het niet zo dat we eigenlijk niet open en eerlijk durven zijn? Ik hoorde van iemand die op zoek was naar werkelijk relatie en daardoor naar de kerk was gekomen. Maar toen hij in gesprek raakt e met iemand van de kerk deze opeens een heel ander gesprek voerde als het gesprek wat hij vroeger met hem had gehad. De toon was anders geworden. Het was een rol. Een vrome rol weliswaar, maar er was geen ontmoeting meer. Er was ongewild waarschijnlijk iets van afwijzing en veroordeling ontstaan vanwege een bepaalde levensstijl, een andere visie of benadering.
Is het nog mogelijk om werkelijk diepe ontmoetingen te hebben. Ik geloof dat het mogelijk is en ik maak ze soms mee gelukkig. Ik heb goede vrienden bij wie ik mijzelf durf en kan zijn. Ik heb echter ook ontdekt dat het eigenlijk niet mogelijk is om werkelijk te ontmoeten zonder eigen zwakheden te laten zien. Mensen worden niet geraakt door een sterk voorkomen, maar door mensen die hun zwakke kanten durven laten zien.

Werkelijke relaties krijgen pas werkelijk inhoudt als we werkelijk onszelf durven laten zien dat we anderen nodig hebben , dat we bepaalde dingen in het leven moeilijk vinden. Dat we het niet alleen kunnen redden. Jezus wist de vinger hier op te leggen. De zwakheden van mensen bedoel ik en hij liet zien dat ook Hij als mens zwak was en anderen nodig had. In relatie wilde staan. Allereerst met God de vader, de familiare relatie, maar ook met de mensen om hem heen. Dat hij verdriet had en moeite had. Ik denk nu even aan het verhaal rondom lazarus. Toen Hij huilde. En wat liet hij zien hoe zwak hij was toen hij stierf. Tegelijk laat hij door deze ook zien wie Hij werkelijk was en hoe juist in zwakheid kracht zichtbaar wordt nadien. De opstanding na de dood in zijn geval, maar ook in ons geval . wanneer we onze kwetsbaarheden durven delen met mensen dan is er opeen s lucht, adem en komen we weer tot leven na de verstikking die zich heer en meester over ons leven had gemaakt.
Ik wil graag opnieuw met mensen in gesprek en wandelen. Opnieuw ontdekken dat ik leef, maar ook delen in het leven wat ik gekregen heb. Uitdelen van wat ik door Jezus Christus ontvangen heb. Ik geloof dat God ons niet gegeven heeft aan elkaar om elkaar te veroordelen of af te wijzen, maar om elkaar te omarmen, lief te hebben.

Zojuist gesprek gehad met een goede vriend die me ook nog vertelde dat het goed is om tot het besef t e komen dat wat er in ons leven ook gebeurt en is gebeurt dit niet slechts een negatieve gebeurtenis is die ons vormt, maar ook dat we daaruit mogen leren om hiermee anderen te kunnen bemoedigen. God maakt vrij. Vrij van het verleden zodat we in het heden mogen staan. Vast op de rots. Ik hoop dat jullie allen hier van harte amen op kunnen zeggen.
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...