Wat een gedoe, wat een strijd is er gaande in ons kikkerlandje. Ik zal beginnen met te zeggen dat het geen onzinnig gedoe is, maar ik vraag me wel af wat de zin is van alles wat er speelt. Ik geloof in vrijheid van meningsuiting. … Lees verder De goed strijd blijven strijden.. 🤍🤎🖤
Sommige mensen mogen schijnbaar overal een mening over hebben. Er wordt geen navraag gedaan hoe de situatie is. Er is geen inzicht maar wel een mening vooraf. Wanneer je reageert op bepaalde zaken omdat je zelf in een situatie hebt gezeten of er een andere … Lees verder Mening of waarheid
Tjonge jonge, wat kunnen mensen soms veroordelend zijn zonder te weten hoe de vork in de steel zit. om maar met de deur in huis te vallen : er was gisteren een man aan de deur bij ons thuis. Een van onze kinderen zou een ander kind met stok hebben geslagen en gespuugd. Nu is dat natuurlijk niet goed te praten, maar oké, het is een kind en moet inderdaad gewoon nog veel leren. Dat echter een ouder zomaar op de stoep komt staan en met wijzende vinger voor mijn vrouw komt staan en haar verteld dat wij onze kinderen beter moeten opvoeden en dat hij anders wel even maatregelen zou nemen schoot haar in het verkeerde keelgat waarop ze te kennen gaf dat dit niet de manier van communiceren is.
tja, wie doet het helemaal goed in zijn leven.
Waar ik heen wil met dit gebeuren is dat wij qua opvoeding natuurlijk tekort schieten . tja, wie doet het helemaal goed in zijn leven. wij schijnbaar niet, maar dat deze man die wij overigens niet kennen veroordelend is over een kind wat hij ook niet werkelijk kent is ook raar te noemen. Nu is het zo dat het oog vaak van zich af ziet. dit heb ik in mijn vorig blog nog besproken en als ouder zijn we geneigd het voor onze kinderen op te nemen, maar ik ben er stellig van overtuigd dat wanneer men zo tekeer gaat ij iemand op de stoep onder het oog van de kinderen maakt de situatie niet echt beter volgens mij.
Ik wil het nu echter niet hebben over deze man verder en of deze nu al dan niet goed gehandeld heeft. Ook niet over het feit of ons joch nu wel of niet geslagen heeft en gespuugd. Waar ik over na zit te denken is dat we al heel gauw een menig vormen over een voorval, een gebeurtenis over iemand , over de achtergrond , de situatie , de afkomst of wat dan ook. zo denken we dat wanneer een kind iets doet dat het ligt aan de opvoeding, maar is dat werkelijk zo? ligt het daar altijd aan? het is gemakkelijk om zaken die gebeuren daar op af te kunnen schuiven. Of op afkomst? Zijn je ouders bepalend voor wie je bent? als kind heb je natuurlijk invloed, maar hoe zit dat dan precies. Ik hoor wel eens dat wij, mijn vrouw en ik niet helemaal goed bij ons hoofd zijn met zo veel kinderen. Ze weten dan niet hoe de vork in d steel zit. ze hebben hun oordeel al stiekem klaar. Wanneer ze de situatie bij ons thuis kennen horten we juist vaak het tegenovergestelde.
de werkelijke maat
Voor de duidelijkheid van dit verhaal zijn we een niet perfect (pleeg)gezin en hebben we naast onze 4 eigen kinderen ook nog 2 pleegkinderen waar we ook enorm dol op zijn. tevens heeft een van de kinderen ( laat ik het zo zeggen) wat PDD-Nos en ADHD trekjes , waarbij deze niet altijd zo gemakkelijk te sturen is. het is zo’n enorm lief kind, maar soms wat balsturig, druk, tegendraads etc..
Al met al blijkt wel dat wij als mensen al gauw een mening vormen die niet kijkt naar de werkelijke omstandigheden, maar die slechts dat beziet wat men op dat moment wil zien. namelijk het slechte van de ander en niet het goede. Tegelijk wordt hier afgewogen dat wat men zelf doet , is of heeft wel goed is omdat het gezien word en gewogen wordt niet aan wat de werkelijke maat is, maar aan de maat waarmee wij als mens vaak meten.
Eerlijk is eerlijk
Ik moet denken aan wat de Bijbel hierover zegt in matheus 7: 2. De maat waar mee je meet zal je de maat gemeten worden. wie oordeelt zal geoordeeld worden. ik wil deze man niet de maat meten, al kriebelt het van binnen wel een beetje . en mijn oude natuur zou het liefst een hartig woordje met hem spreken. Eerlijk is eerlijk, maar ik wil me bezinnen en anders in het leven staan hierin. Niet zomaar, maar omdat ons genade geschonken is en mij in grote mate genade is geschonken. Lees Efeze 4:7en 12 daar maar eens over.
Ik wil zelf graag goed behandeld worden. en wil dat ook voor mijn gezin natuurlijk en dan niet alleen maar aan de deur , maar ook in mijn leven. men hoeft het niet met me eens te zijn hoor, maar laten we elkaar niet aanvallen , veroordelen, de schuld geven, of iets toewensen, maar laten we naar elkaar om zien en elkaar bemoedigen en nadenken alvorens we iets zeggen. laten we bereid zijn de minste te zijn.
het allerbeste
Denk nu niet dat het me altijd lukt. Vaak helaas niet. en ook nu is dit verhaal me slechts ter ore is gekomen en ik weet niet hoe ik had gereageerd als ik in de buurt was geweest. Mijn vrouw is erg duidelijk geweest , zoals ik haar ken en verliest de controle daarin niet vaak. ik ben erg trots op haar. altijd, maar ook in dit geval. Ze is zo’n enorm goede moeder . ik kan zulks een verwijt van iemand naar haar maar moeilijk verdragen. ik hoop echter dat deze man Gods zegen zal ervaren in zijn leven. ik wil hem dan ook in Jezus naam het allerbeste wensen in alles wat hij doet. in de opvoeding van zijn kinderen en in wie hij als vader is,maar het is wel even slikken.
Waarom reageer je zo als je reageert ?waarom reageer je alsof een bom gebarsten is. waarom trek je je juist terug in andere gevallen. Waarom durf je opeens niks meer te zeggen wanneer anderen je aanspreken . waarom doe je een stapje terug als je bij bepaalde mensen in de buurt bent? waarom… er zijn nog zo veel meer dingen te nomen misschien. Hoe reageer jij in bepaalde gevallen. Waardoor wordt jij getriggert om op een bepaalde manier te reageren zonder dat je het wil? Wat is jou reactie? Wordt je boos, maak je je onzichtbaar, passief, of juist angstig?
Wat is er wat jou zo onzeker maakt dat je niet meer jezelf durft te zijn? Ik heb de neiging om op een afstandje te blijven staan en toe te kijken hoe naderen dingen doen. ik heb moeite om mijzelf te geven in een groep die ik niet of nauwelijks ken. Wanneer ik alleen ben is dat op zich nog niet eens zo een probleem hoor. Ik kan best een praatje maken als het moet, maar echt contact kost bij mij over het algemeen toch meestal wel een aantal dagen van aftasten. Ik kijk graag de kat uit de boom zeg maar.
Voor ik iets meer van mensen weet zal het gesprek over het algemeen wat oppervlakkig blijven. Tenzij je mij iets zou vragen. Ik ben openhartig over wie ik zelf ben, maar durf nooit werkelijk terug te reageren. Wat is mijn angst? ik denk wellicht vaak dat anderen bepaald e zaken beter kunnen dan ik. dat ik niet zo sterk in mijn schoenen sta als anderen. dat anderen beter overkomen. Ik ben, gewoon tot de situatie onder controle is, gewoon bang.
Ik moet zeggen dat ik er veel minder last van heb. Ik heb er vrede mee nu. Vroeger wist ik me er niet goed een houding in te geven. ik begon dan vooral een soort van grapjes te maken. ik overschreeuwde mijzelf op een feestje bijvoorbeeld. qua werk, greep ik er altijd gelijk in. Ik moest bewijzen dat ik iets kon, dat ik kon presteren. Tegenwoordig durf ik gewoon te zeggen dat ik niet zo gemakkelijk contact maak als dat het lijkt. Ik durf ook gewoon stil te zijn zonder de gedachte iets te moeten zeggen of te doen.
Hoe zit dat bij jou? mensen lopen soms vast in hun eigen tekortkomingen. Ik heb geleerd hier mee om te gaan. ik zou soms willen dat ik anders in elkaar stak. Mijn vrouw is iemand die gelijk contact maakt. Die iemand gelijk aanspreekt en als ze binnenkomt ziet ze gelijk bekenden. Ik ga staan wachten tot iemand me herkent of een praatje met me wil maken. een jammerlijk verschil? Ik denk het niet. aanvulling zou ik het noemen. Zo heb ik een aantal eigenschappen die mijn vrouw niet heeft.
Ik heb geleerd haar dingen toe te vertrouwen. Dingen waar ik niet zo goed in ben, maar zij laat mij doen waar ik goed in ben. we zijn voor elkaar gemaakt zeg maar. ik geloof dat echt. ze is een Gods geschenk. Ik ben enorm ongeduldig , mijn vrouw heeft engelen geduld. Ik ben echter zelden onzeker over wat vind. Ik onderzoek dingen over het algemeen heel goed en heb een duidelijke eigen mening. Ik ben heel direct en zonder omhaal van woorden. (al zou je dat in mijn blogs misschien niet altijd zeggen ;-D)
We hebben beide onze kwaliteiten en vullen elkaar aan. ik geloof dat het zo werkt in een relatie. Niet slechts in een huwelijks relatie, maar ook in een vriendschapsrelatie. We vullen elkaar aan. ik geloof dat het zo ook in de kerk zou moeten werken. Niet een dominee die bepaald hoe een kerk zou moeten werken, maar wij die samen kerk zijn. een gemeenschap, waarin ieder iets te doen heeft. Waarin ieder zo zijn taken op zich neemt. Ik de mijne en op mijn manier en jij de jouwe op jou manier.
Veel mensen zijn altijd bang zichzelf te zijn en doen alsof. Ik bedoel daarmee dat mensen soms net doen of ze niks kunnen, anderen beweren juist dat ze de totale controle hebben of alles weten. Ze willen de controle. Ik geloof dat het niet gaat om wat we nu wel of niet kunnen, maar om ontmoeting. We kunnen niet werkelijk ontmoeten als we niet onszelf zijn. immers een ontmoeting vraag om een open houding. Een echte innerlijke ontmoeting zal niet plaatsvinden als wij onszelf niet openstellen voor de ander. als de ander jou niet werkelijk mag zien zoals je bent.
Iedereen heeft zo zijn dingetjes, zijn gedachten en gevoelens, zijn herinneringen, dingen die we niet zomaar laten zien. dingnetjes waarvan we denken dat als anderen ze van ons zouden zien ons nooit meer aan zouden kijken. We denken dat we genegeerd of afgewezen zullen worden. echter het altijd maar voor jezelf houden. Het leven met je geheimpjes maakt dat je in een depressie komt misschien of dat je een hekel krijgt aan je zelf.
Ik denk dat het mooiste is wat ik geleerd heb is: dat ik nu meer dan ooit besef dat iedereen wel zijn eigen maniertjes heeft om zich te verstoppen. Wanneer ik mijzelf open voor de ander openen anderen zich voor mij. Soms kost me dat even moeite, maar de opbrengst is zoveel meer. ik heb gemerkt dat God er altijd bij is als ik mijzelf open in situatie die vragen om een werkelijke ontmoeting. Waar ik iets van mijzelf laat zien. ik met dan altijd denken aan de Emmaüsgangers. Die openhartig met elkaar in gesprek waren en Jezus kwam er bij en op dat moment zagen ze het nog niet, maar er gebeurde iets bijzonders er was ontmoeting. De bijbel zegt ons dat waar twee of drie in Zijn naam bij elkaar zijn Hij in het midden is. wederom , dan zal er ontmoeting zijn.
Wanneer we onszelf durven laten zien in gemeenschap met anderen. als we werkelijk zaken in het licht durven brengen , zullen anderen dat ook gaan doen. we zullen totaal andere relaties ontwikkelen. Gebaseerd op waarheid, op liefde,op echtheid, op God zelf. Wat nu het mooiste is? dat is dus dat ontmoeting zoals ik dat beschrijf twee kanten opwerkt. Wanneer wij onszelf openen openen anderen zich en God zal zichzelf ook tonen als de God die zich voor ons geopend heeft en waardoor wij in Hem mogen leven. In Hem leren we meer en meer onszelf kennen. wanneer we onszelf leren kennen en accepteren is dat herstel van wie we in wezen zijn.
we willen graag onze kracht tonen als mens. bouwen op de dingen waar we sterk in zijn. Jezus laat ons het omgekeerde zien. onze kracht zit niet in onze menselijke sterkte, maar in onze zwakheid. om je zelf te laten zien ins innerlijk kracht nodig. de kracht van Gods geest in jou. durf je zwak te zijn? stap uit de douche en laat je tranen zien.
de ontmoeting! 