Mogelijk in het onmogelijke.

Maar jij moet spreken voor mensen die niet voor zichzelf kunnen opkomen. Jij moet opkomen voor het recht van mensen die vertrapt en uitgebuit worden.
SPREUKEN 31:8 BB

Je kunt van mening zijn dat er van alles kan en mogelijk is. Dat veel zaken anders zouden moeten en het mensen vertellen. Je kunt je tijd en energie gebruiken om je mening te ventileren en wat je denkt en hoe het anders zou kunnen. Daar misschien zelfs mensen mee raken. Je gelooft er misschien in dat je er voor geroepen bent deze mening of gedachte uit te dragen. Daar is an sich niets verkeerds aan. Toch zit het verschil niet in een mening. Maar in wat je laat zien.

Je mening ligt verankerd in je overtuigingen. Je mening is dat waarvan je overtuigd bent. Dat is wat je eigenlijk gelooft. En wat je gelooft is in wezen wat je laat zien aan anderen. Veel mensen geven echter hun mening als zijnde overtuiging, maar toch blijft dat wat ze menen ergens hangen en komt de overtuiging niet echt goed uit de voeten. Dat wat ze beweren te geloven als waarheid is verpakt in woorden zonder daden omdat klaarblijkelijk de overtuiging is ontstaan dat woorden meer impact hebben dan daden. Dit geloof in de kracht van woorden in plaats van de kracht die ligt in het uitvoeren van daden, staat veelal in de weg tav verandering die nodig is.

We zeggen dus vaak dat men moet veranderen, dat de wereld moet verbeteren. De mens heeft het nodig om geliefd te zijn, de waarheid staat boven de leugen, we hebben Jezus nodig in het leven, … Etc.. zaken die we kunnen belijden met de mond, maar in de praktijk vaak niet uitgevoerd wordt. Zo kan een christen met de mond belijden, geloven dat de wereld Christus nodig heeft maar in de praktijk dit geen handen en voeten weet te geven. Jezus woorden hebben kracht door de daden die Hij heeft laten zien. Wat Hij zegt is wie Hij is.

Het Woord is belangrijk, maar ze wordt pas Waarheid door de uitvoering. Goed om niet enkel een mening te geven, maar op te staan voor wat we geloven. Ben je overtuigd van je eigen mening? Dan zal dat uit je daden blijken. Toch is het de vraag of jouw mening belemmerend is of helpend. Gods Woord in ons leven heeft impact. Tenminste als we het werkelijk geloven krijgen zowel woord als daad impact in het leven van mensen.

Het is mijn overtuiging dat we voor mensen moeten opkomen die dat zelf niet kunnen. Die uitgebuit worden of vernederd. (Spr: 31:8) de vraag is wat jouw overtuiging is wat zowel in woord en daad impact heeft vanuit geloof? Ik zie vanuit mijn werk dat er veel mensen hulp nodig hebben. Toch zien we ook dat ze de hand die ze aangereikt krijgen vaak afwijzen. Soms met de reden dat ze veel teleurgesteld , afgewezen, beschadigd zijn. Dat is van invloed op hoe we de wereld zien en ervaren of we dat nu willen of niet.

We zien echter ook een groep mensen die willens en wetens keuzes maken niet vanuit de overtuiging dat het goed is, maar soms willens en wetens kiezen voor de schade, schande, bitterheid. Dat vindt ik best confronterend eigenlijk. Mensen die altijd maar bezig zijn met zichzelf in stand houden op een level van destructie die onbegrijpelijk is. De vraag is of dit welwerkelijkvanuit zichzelf komt en de eigen keuzes of dat ze geen gezonde keuzes kunnen maken omdat ze zo vast zitten in pijn, afwijzing, teleurstelling, bitterheid dat dit het enige is wat ze kennen en begrijpen?

Ik geloof dat satan mensen kapot wil maken. Dat hij voortdurend de leugen verspreid dat verandering onmogelijk is. Hij liegt als hij zegt dat er geen hoop is.dat je te lelijk bent, te oud, te beschadigd, te verslaafd, te dom, te ….God heeft ons gemaakt. Het is belangrijk om satan te verwerpen en hem af te wijzen en Jezus toe te laten. Dat kan zo beangstigend zijnals je hem niet kent. Maar wat is er meer beangstigend dan dat je nooit naar je zelf durft te kijken, je nooit de waarheid hebt gehoord, als je altijd op de hoede moet zijn voor de gevolgen van keuzes, van wat je is overkomen. Eenzaamheid, pijn, verdriet, schaamte, afwijzing is pijnlijker dan de confrontatie met de Waarheid. De Waarheid is dat Jezus van je houdt. Dat je niet meer alleen hoeft te zijn. Dat er verandering mogelijk is.

De goed strijd blijven strijden.. 🤍🤎🖤

Wat een gedoe, wat een strijd is er gaande in ons kikkerlandje. Ik zal beginnen met te zeggen dat het geen onzinnig gedoe is, maar ik vraag me wel af wat de zin is van alles wat er speelt.

Ik geloof in vrijheid van meningsuiting. Hoewel ik daar soms mijn kanttekening bij wil zetten. Immers is vrijheid van mening het zelfde als iemand afbranden, neersabelen, afslachten met woorden?

Ik geloof dat het belangrijk is om te kunnen zeggen wat je vindt, maar dat respect en hoe je daarbij omgaat met de ander belangrijker is dan welke mening dan ook.

Ik wil daarbij ook de hand in eigen boezem steken tov de ander. Ik geloof immers dat we in onze christelijke wereld daarin regelmatig fouten hebben gemaakt en nog altijd maken.

Ik ben er van overtuigd dat verschil van mening niet hoeft te betekenen dat je respectloos bent ten opzichte van de ander. Daarom vind ik het woord ontmoeten zo mooi.

Ontmoeten zegt iets van elkaar zien, leren kennen, niets moeten, ruimte voor de ander, zonder dwang. Dat is mi de manier om keuzes te maken, ruimte te vinden om tot inzicht te komen en je gedachten te herzien waar nodig.

Black lives matter! Zeker weten! Maar volgens mij gaat het in veel gevallen echt om de erkenning dat iemand als volwaardig wordt gezien. Ik hou van mensen in zijn hoedanigheid. Kleur of juist niet. Het doet er niet echt toe in deze kwestie.

Ieder mens wil gezien worden. Ieder mens doet er toe ongeacht kleur, ras, geloof, sekse, voorkeur of afkomst. Ik besef dat dit een mening is, die je anders kunt zien, zoals alles wat iemand zegt door de ander op een bepaalde geïnterpreteerd kan worden of zelfs benadrukt in een bepaalde context gezet.

Ik zie dat er veel nadruk gelegd wordt op bepaalde zaken als kleur, afkomst of voorkeur, zonder dat er ruimte is voor werkelijk ontmoeten. Er is ruimte voor van alles. Voor harde woorden, geweld, demonstraties, meningen, maar niet voor bijstellen in de nuance. Namelijk om werkelijk tot ontmoeting te komen.

Ontmoeting vraagt om oprecht luisteren naar de ander. Niet om woorden te horen, ze te wegen, af te keuren, te interpreteren,.. Etc. Het is een hartsgesteldheid waarbij het gaat om dialoog op hartsniveau. Waarbij je de ruimte hebt te zeggen wat je nodig vindt en te luisteren en te bevragen naar de diepere laag in de conservatief.

De vraag die ik hier durf te stellen is: is jouw persoonlijke mening nu zo belangrijk dat je daarmee juist de strijd aangaat op een manier die anderen beschadigt en dus openlijk aanvalt?

Ik zie dat er veel meningen zijn, maar weinig oprechte dialoog. Woorden worden gewogen op allerlei vlakken. Als gekleurd mens mag je niets zeggen, als blank ook niet, en als je een bepaald idee hebt op seksualiteit is dat lastig en geloof is ook not done. Wat mag nog? Mogen we, of kunnen we nog onze mening zeggen of is er altijd iemand gepikeerd en. Komt het negatief in het nieuws?

Ik geloof dat mensen vreemde wezens zijn. We bekritiseren elkaar tot er gewonden vallen. We blazen en toeteren op alle fronten dusdanig dat ieders oren er pijn van doen en er irritatie is ontstaan. Wat er werkelijk toe doet is eigenlijk geen onderwerp van gesprek meer. Het gaat enkel nog om raken en pijn te doen ipv raken op hartsniveau.

Ik wil geloven dat hartsniveau de enige manier is om elkaar te zien zoals hij of zij werkelijk is. Ik geloof dat we nu juist daarvoor zijn gemaakt. Mensen hebben een hart om lief te hebben. Gevoelens kunnen gemakkelijk geraakt worden, maar laten we kiezen voor de juiste snaar.

Om tot de kern te komen over huidskleur, over seksualiteit, geloof, of wat je ook wil bespreken; begin met respect en een open houding. Durf jezelf te zijn. Stel niet je standpunten centraal, maar de ander. Je zult zien dat juist daarin de Ander centraal zal staan en jij je zelf meer zult gaan ontdekken.

(…) , mijn kind, deze prediking vertrouw ik u toe krachtens de profetieën, die vroeger over u zijn uitgebracht. Moogt ge, daarop steunend, de goede strijd blijven strijden, in het bezit van het geloof en van een goed geweten. Sommigen hebben dit van zich afgestoten, en daardoor schipbreuk geleden in het geloof.

1 Timoteus 1:18‭-‬19 NLD1939

https://bible.com/bible/2307/1ti.1.18-19.NLD1939

Mening of waarheid

Sommige mensen mogen schijnbaar overal een mening over hebben. Er wordt geen navraag gedaan hoe de situatie is. Er is geen inzicht maar wel een mening vooraf.

Wanneer je reageert op bepaalde zaken omdat je zelf in een situatie hebt gezeten of er een andere mening over hebt ontstaat er ruzie.

Vaak zie je dat mensen een mening aannemen op basis van gevoel of gewoon omdat ze vinden dat ze er een mening over moeten hebben.

Meestal worden meningen dus niet werkelijk onderbouwt door te onderzoeken, maar onderbouwen ze het met hun eigen beperkte inzicht. Hun eigen ervaringen of dat wat anderen zeggen.

Handig is om te onderzoeken wie de ander is. Wat de ander beweegt in hun mening. Goed om te zoeken naar wat de ander beweegt tot een bepaalde mening.

Veelal worden duidelijke meningen bekritiseert. Niet omdat ze fout zijn, maar omdat ze sterk overkomen. Mensen houden schijnbaar niet zo van een duidelijke meningen.

We luisteren liever naar schunnige zaken, grove grappen of vunzig taalgebruik schijnbaar. We doen er immers veelal aan mee. Het Fwoord wordt vaak gebruikt. Ik. Benoem het soms ook. Of ander taalgebruik om kracht bij te zetten.

Het gaat dus niet om de inhoudt op argumenten. Soms wordt een duidelijke mening al gauw in de kiem gesmoord omdat men vi dt dat je schijnbaar altijd zachtjes en lief moet praten. Omstandigheden verzachtend in de mening.

Ik begrijp dit niet altijd. Mogen we de waarheid nog verkondigen? Wat is dan de waarheid? Wiens mening verkondigen we? Wie is er nu werkelijk belangrijk? Jij? Ik?

Veelal zijn we bezig met onszelf, maar hoe nu verder? Moeten we onze meningen aanpassen aan de ander om Op die manier niet afgewezen te worden of de ander te bezeren?

Moeten we niet gewoon onszelf zijn? Zeggen wat we denken, maar rekening houdende met de ander? Niet om de ander te sparen, maar om juist in relatie met de ander te blijven.

Goed om de juiste woorden te kiezen. Wijs te zijn in eerlijkheid. Maar de Waarheid moet centraal staan. Maar wat is waarheid? Waarheid is iets wezenlijk anders dan onze mening.

Al gauw verzand waarheid in strijd wanneer ze vergezeld gaat met onze eigen invulling en mening er over.

Mijnsinziens is er maar 1 waarheid en dat is Gods Waarheid. Deze kennen we niet. Tenminste niet volkomen. We kennen deze slechts ten dele. Wij kunnen dus nooit werkelijk onze mening benadrukken als waarheid. Het is en blijft een mening gebaseerd op onze visie, ervaring, openbaring er over.

Er is altijd een diepere Waarheid die we (nog) niet kennen en dus is zelfs onze kennis, ervaring of openbaring slechts een deel er van. Hoe nu hier mee om te gaan?

Ik geloof dat we ruimte moeten geven aan de meningen van anderen. Niet om ze als waar(heid) aan te nemen, maar om te luisteren naar wat de ander beweegt. Soort van onderzoek en luisteren om je te verdiepen in de ander.

Jouw waarheid en die van de ander zal ruimte krijgen waar verbinding (ontmoeting) ontstaat. Dan ontstaat er ruimte voor de Waarheid die groter is als dat van het individu.

Als je samen oploopt ontdek je wat de ander beweegt. Als je ontdekt wat de ander beweegt en naar je zelf kijkt en durft bij te stellen ontstaat een grotere waarheid.

Ik geloof als twee mensen elkaar in waarheid zoeken en hun meningen aan de kant durven zetten er nieuwe waarheid ontdekt wordt. Deze te delen met de volgende maskt dat we een grotere waarheid mogen ontdekken.

Dat is mi gemeentezijn. God ontdekken door met elkaar oprecht te zoeken. De meningen voorbij. Deze los te laten. Immers waar we van mening zijn dat we ons gelijk. Moeten halen wordt het weer individualistisch.

In geloof wordt de Waarheid stukje bij beetje ontdekt. Het zal onze mening voorbij groeien. We gaan ontdekken dat in de mens zelf geen Waarheid is, maar dat deze slechts te vinden is in de Mens die Waarheid genoemd wordt.

even slikken

Tjonge  jonge, wat kunnen  mensen soms  veroordelend zijn zonder te weten hoe de vork in de steel zit.  om maar met de deur in huis te vallen : er was gisteren een man aan de deur bij ons thuis. Een van onze kinderen  zou een ander kind  met stok hebben geslagen en  gespuugd.  Nu is dat natuurlijk niet goed te praten, maar  oké, het is een kind en moet inderdaad gewoon nog veel leren. Dat echter een ouder  zomaar op de stoep komt staan en met wijzende vinger voor mijn vrouw komt staan en haar  verteld dat wij onze kinderen beter moeten opvoeden en dat  hij anders wel even maatregelen zou nemen schoot haar in het verkeerde keelgat waarop ze te kennen gaf dat dit niet de manier van communiceren is.

tja, wie doet het helemaal goed in zijn leven.

Waar ik heen wil met dit gebeuren is dat wij  qua opvoeding natuurlijk tekort schieten . tja, wie doet het helemaal goed in zijn leven. wij schijnbaar niet, maar dat  deze man die wij overigens niet kennen  veroordelend is over een kind wat hij  ook niet werkelijk kent is  ook raar te noemen.  Nu is het zo dat het oog  vaak van zich af ziet. dit heb ik in mijn vorig blog nog besproken en als ouder zijn we geneigd het voor onze kinderen op te nemen, maar ik ben er stellig van overtuigd dat  wanneer men zo  tekeer gaat  ij iemand op de stoep onder het oog van  de kinderen maakt de situatie  niet echt beter volgens mij.

Ik wil het nu echter   niet hebben over deze man verder en of deze nu al dan niet  goed gehandeld heeft. Ook niet over het feit of  ons joch nu wel of niet geslagen heeft en gespuugd.  Waar ik over na zit te denken is  dat we  al heel gauw  een menig vormen over een voorval, een gebeurtenis over iemand , over de achtergrond , de situatie , de afkomst of wat dan ook.  zo  denken we dat wanneer een kind iets doet  dat het ligt aan de opvoeding, maar  is dat werkelijk zo? ligt het daar altijd aan?  het is  gemakkelijk om zaken die gebeuren daar op af te kunnen schuiven.  Of op afkomst?  Zijn je ouders bepalend voor wie je bent?  als kind   heb je natuurlijk invloed, maar hoe zit dat dan precies.  Ik hoor wel eens dat wij, mijn vrouw en ik niet helemaal goed bij ons hoofd zijn met  zo veel kinderen. Ze weten dan niet  hoe de vork in d steel zit. ze hebben hun  oordeel al stiekem klaar. Wanneer ze de situatie bij ons thuis  kennen horten we juist vaak het tegenovergestelde.

de werkelijke maat

Voor de duidelijkheid van dit verhaal  zijn we een niet perfect (pleeg)gezin en hebben we naast onze 4 eigen kinderen ook nog 2 pleegkinderen waar we  ook enorm dol op zijn. tevens heeft een van de kinderen ( laat ik het zo zeggen) wat PDD-Nos en ADHD trekjes , waarbij deze niet altijd zo gemakkelijk te sturen is.  het is zo’n enorm lief kind, maar  soms wat balsturig, druk, tegendraads etc..

Al met al blijkt wel dat wij als mensen al gauw een mening vormen die  niet  kijkt naar de werkelijke omstandigheden, maar die  slechts dat beziet wat men op dat moment  wil zien. namelijk het slechte van de ander en niet het goede. Tegelijk wordt hier afgewogen dat wat men zelf doet , is of heeft wel goed is omdat het gezien word en gewogen wordt niet  aan wat de werkelijke maat is, maar aan de maat waarmee wij  als mens vaak meten.

Eerlijk is eerlijk

Ik moet denken aan wat de Bijbel hierover zegt in matheus 7: 2. De maat waar mee je meet zal je de maat gemeten worden.  wie oordeelt zal geoordeeld worden.  ik wil deze man niet de maat  meten, al kriebelt het van binnen wel een beetje . en mijn oude natuur zou het liefst een hartig woordje met hem spreken. Eerlijk is eerlijk, maar ik wil me  bezinnen en anders in het leven staan hierin. Niet zomaar, maar omdat ons  genade geschonken is en mij in grote mate genade is geschonken.  Lees Efeze 4:7en 12  daar maar eens over.

Ik wil zelf graag goed behandeld worden. en wil dat ook voor mijn gezin natuurlijk en dan niet alleen maar aan de deur , maar ook in mijn leven.  men hoeft het niet met me eens te zijn hoor, maar laten we elkaar  niet aanvallen , veroordelen, de schuld geven, of iets toewensen, maar laten we naar elkaar om zien en elkaar bemoedigen en  nadenken alvorens we iets zeggen.  laten we bereid zijn de minste te zijn.

het allerbeste

Denk nu niet dat het me altijd lukt. Vaak helaas niet. en ook nu is dit verhaal me slechts ter ore is gekomen en ik weet niet hoe ik had gereageerd als ik in de buurt was geweest. Mijn vrouw is  erg duidelijk geweest , zoals ik haar ken en verliest de controle daarin niet vaak. ik ben erg trots op haar. altijd, maar ook in dit geval.   Ze is zo’n enorm goede moeder . ik kan zulks een verwijt  van iemand naar haar maar moeilijk verdragen. ik hoop echter dat deze man Gods zegen zal ervaren in zijn leven. ik wil hem dan ook in Jezus naam het allerbeste wensen in alles wat hij doet. in de opvoeding van zijn kinderen en in wie hij als vader is,maar het is wel even slikken.

laat je zwakte zien!

Waarom reageer je zo als je reageert ?waarom reageer je alsof een bom gebarsten is. waarom trek je je juist terug in andere gevallen. Waarom  durf je opeens niks meer te zeggen  wanneer anderen je aanspreken . waarom doe je een stapje terug  als je bij  bepaalde mensen in de buurt bent?  waarom… er zijn nog zo veel meer  dingen te nomen misschien. Hoe reageer jij  in bepaalde gevallen. Waardoor wordt jij getriggert om op een bepaalde manier te reageren zonder dat je het wil?  Wat is jou  reactie? Wordt je boos, maak je je onzichtbaar, passief,  of juist angstig?

Wat is er wat jou zo onzeker maakt dat je niet meer jezelf  durft te zijn? Ik heb de neiging om op een afstandje te blijven staan en toe te kijken hoe naderen dingen doen.  ik heb moeite om mijzelf te geven  in een groep die ik niet of  nauwelijks ken.  Wanneer ik alleen ben is dat op zich nog niet eens zo een probleem hoor. Ik kan best een praatje maken als het moet, maar echt  contact kost bij mij over het algemeen toch meestal wel een aantal dagen van aftasten. Ik kijk graag de kat uit de boom zeg maar.

Voor ik iets meer van mensen weet zal het gesprek over het algemeen wat oppervlakkig blijven. Tenzij je mij iets zou vragen. Ik ben openhartig over wie ik zelf ben, maar durf nooit werkelijk terug te reageren.  Wat is mijn angst?  ik denk wellicht vaak dat anderen bepaald e zaken beter kunnen dan ik. dat ik niet zo sterk in mijn schoenen sta als anderen. dat anderen  beter overkomen.  Ik ben, gewoon tot de situatie onder controle is, gewoon  bang.

Ik moet zeggen dat ik er  veel minder last van heb. Ik heb er vrede mee  nu.  Vroeger  wist ik me er niet goed een houding in te geven. ik begon dan vooral  een soort van grapjes te maken.  ik overschreeuwde mijzelf op een feestje bijvoorbeeld. qua werk, greep ik er altijd gelijk in. Ik moest bewijzen dat ik iets  kon, dat ik kon presteren.  Tegenwoordig durf ik gewoon te zeggen dat ik niet zo gemakkelijk contact maak  als dat  het lijkt. Ik durf ook gewoon stil te zijn zonder de gedachte iets  te moeten zeggen of te doen.

Hoe zit dat bij jou?  mensen lopen soms vast in hun eigen tekortkomingen. Ik heb geleerd hier mee   om te gaan. ik zou soms willen dat ik  anders in elkaar stak. Mijn vrouw is iemand die gelijk contact maakt. Die iemand gelijk aanspreekt en  als ze binnenkomt  ziet ze gelijk bekenden.  Ik ga  staan wachten tot iemand me herkent of een praatje met me wil maken.  een jammerlijk verschil? Ik denk het niet. aanvulling zou ik het noemen. Zo heb ik een aantal eigenschappen die mijn vrouw niet heeft.

Ik heb geleerd haar dingen toe te vertrouwen. Dingen waar ik niet zo goed in ben, maar zij laat mij doen waar ik goed in ben.  we zijn voor elkaar gemaakt zeg maar.  ik geloof dat echt.  ze is een Gods geschenk. Ik  ben enorm ongeduldig , mijn vrouw heeft engelen geduld.  Ik ben echter zelden onzeker over wat vind. Ik onderzoek dingen over het algemeen heel goed en heb een duidelijke eigen mening.  Ik ben heel direct en zonder omhaal van woorden. (al zou je dat in  mijn blogs misschien niet altijd zeggen ;-D)

We hebben  beide onze kwaliteiten en vullen elkaar aan. ik geloof dat het zo werkt in een relatie. Niet slechts in een huwelijks relatie, maar ook in een vriendschapsrelatie. We vullen elkaar aan. ik geloof dat het zo ook in de kerk zou moeten werken.  Niet een dominee die bepaald hoe een kerk zou moeten werken, maar wij die samen kerk zijn.  een gemeenschap, waarin ieder iets te doen heeft. Waarin ieder zo zijn taken op zich neemt. Ik de mijne en op mijn manier en jij de jouwe op jou manier.

Veel mensen zijn altijd  bang zichzelf te zijn en doen alsof.  Ik bedoel daarmee dat mensen soms net doen of ze niks kunnen, anderen beweren juist dat ze de totale controle hebben of alles weten. Ze willen de controle.  Ik geloof dat het niet gaat om wat we nu wel of niet kunnen, maar om ontmoeting.  We kunnen niet werkelijk ontmoeten als  we  niet onszelf zijn. immers een ontmoeting vraag om een open houding. Een echte innerlijke ontmoeting zal niet  plaatsvinden als wij onszelf  niet openstellen voor de ander. als de ander jou niet werkelijk mag zien zoals je bent.

Iedereen heeft zo zijn dingetjes, zijn  gedachten en gevoelens, zijn herinneringen, dingen die we niet  zomaar laten zien.  dingnetjes waarvan we  denken dat als anderen ze van ons zouden zien ons nooit meer aan zouden kijken.  We denken dat we genegeerd of afgewezen zullen worden.  echter het altijd maar voor jezelf houden. Het leven met je geheimpjes maakt dat je in een depressie komt misschien of dat je  een hekel krijgt aan je zelf.

Ik denk dat het mooiste is wat ik geleerd heb is: dat ik  nu meer dan ooit besef dat iedereen wel  zijn eigen maniertjes heeft om zich te verstoppen.  Wanneer ik mijzelf open voor de ander  openen anderen zich voor mij.  Soms kost me dat even moeite, maar de opbrengst is zoveel meer. ik heb gemerkt dat God er altijd bij is  als ik mijzelf  open in situatie die vragen om een werkelijke ontmoeting. Waar ik iets van mijzelf laat zien. ik met  dan altijd denken aan de Emmaüsgangers. Die openhartig met elkaar in gesprek waren en Jezus kwam er bij en op dat moment zagen ze het nog niet, maar er gebeurde iets bijzonders er was ontmoeting.  De bijbel zegt ons dat waar twee of drie in Zijn naam bij elkaar zijn Hij in het midden is. wederom , dan zal er ontmoeting zijn.

Wanneer we onszelf  durven laten zien in gemeenschap met anderen. als we werkelijk zaken in het licht durven brengen , zullen anderen dat  ook gaan doen. we zullen totaal andere relaties ontwikkelen.  Gebaseerd op waarheid, op liefde,op echtheid, op God zelf.  Wat nu het mooiste is? dat is dus dat ontmoeting zoals ik dat  beschrijf twee kanten opwerkt. Wanneer wij onszelf openen openen anderen zich en God zal zichzelf ook tonen als de God die zich voor ons geopend heeft  en waardoor wij in Hem mogen leven. In Hem leren we meer en meer onszelf kennen. wanneer we onszelf leren kennen en accepteren is dat herstel van wie we in wezen zijn.

we willen graag onze  kracht tonen als mens. bouwen op de dingen waar we sterk in zijn. Jezus laat ons het omgekeerde zien. onze kracht zit niet in onze menselijke sterkte, maar in onze zwakheid. om je zelf te laten zien ins innerlijk kracht nodig. de kracht van Gods geest in jou.  durf je zwak te zijn? stap uit de douche en laat je tranen zien.