Als er iets is wat voor mij belangrijk is , dan is het dat mijn familie, mijn vrienden en een ieder die mij kent Jezus zullen ontdekken. Ik zou willen dat ik de liefde die ik in Jezus heb leren kennen zou kunnen overdragen. Ik … Lees verder Speak Jesus!
Ken je het lied; what if I gave evrything? Je moet het maar ff luisteren en/of bekijken. Sprak me aan vandaag. Ken het al wat langer hoor, maar vandaag in de lijn met preek van Karim Landoulsi over generaties sprak het me dubbel aan. De … Lees verder Alles voor de Allerhoogste.
Ik heb soms moeite met God. Ik worstel soms met Hem. Ik ben dan boos en chagrijnig. Teleurgesteld in wat Hij doet. Eigenlijk meer in wat Hij niet doet terwijl ik weet dat Hij het kan.
Ik ben boos, teleurgesteld omdat er mensen zijn in mijn omgeving die het zwaar hebben. Een ziek kind, al kun je hem al bijna geen kind meer noemen. Bijna een man. Gezien wat hij reeds gedragen heeft gekregen .
En de ouders die op hun tenen lopen, sterk moeten zijn tegen wil en dank. Niet klagend maar dragend. Telkens in het ongewisse tussen hoop en wanhoop.
Een zus met tomeloze inzet om er telkens te zijn voor broer en ouders. Ze droomt van een gezin weer samen. Licht in de duisternis.van herstel. Ik bid dat dromen niet kapotgeslagen zullen worden en dat er nieuwe dromen zullen komen. Van groeiende hoop en niet van wanhoop.
Ik ben boos, misschien zegt de familie dat dat niet nodig is en dat God er bij is. Dat ze verdrietig zijn maar dat het zonder God ondraaglijk zou zijn. Dat geloof ik ook. God u bent er bij.
Ik weet dat het zo werkt, maar toch vind ik het zo verschrikkelijk oneerlijk en bid ik: God doe iets , alstublieft! Ik heb geen mooie woorden nu. Geen lied of wat dan ook.
Het is niet dat ik niet weet dat u het beste voorhebt. Ik weet dat U het beste bent. U bent het beste voor en door alles heen. In alles.
Ik geloof dat u huilt, maar ik kan een discussie aan, een gevecht als het moet, maar wie wint er nu?
Wonderen zijn de wereld nog niet uit, u doet ze regelmatig, al lijkt het soms op willekeur. Ik bid dat U nog zult genezen. Niet wacht tot het laatste uur of zelfs daaraan voorbij zoals bij lazarus.
God ik weet het niet. Ik ben boos omdat mijn vrienden lijden. Ik ben verdrietig om het jonge leven wat zo ziek is. Maar ben ook dankbaar dat U bij ze bent en altijd zult zijn.
Toon Uw glorie Heer. Raak de tumoren aan, raak het leven aan. Richt hem op. Ik kan u niet dwingen, maar God wat zou ik het graag doen. Maar ik leg ze in Uw handen en weet dat U Heer bent. heer ontferm U over hen.
Tjonge jonge, wat kunnen mensen soms veroordelend zijn zonder te weten hoe de vork in de steel zit. om maar met de deur in huis te vallen : er was gisteren een man aan de deur bij ons thuis. Een van onze kinderen zou een ander kind met stok hebben geslagen en gespuugd. Nu is dat natuurlijk niet goed te praten, maar oké, het is een kind en moet inderdaad gewoon nog veel leren. Dat echter een ouder zomaar op de stoep komt staan en met wijzende vinger voor mijn vrouw komt staan en haar verteld dat wij onze kinderen beter moeten opvoeden en dat hij anders wel even maatregelen zou nemen schoot haar in het verkeerde keelgat waarop ze te kennen gaf dat dit niet de manier van communiceren is.
tja, wie doet het helemaal goed in zijn leven.
Waar ik heen wil met dit gebeuren is dat wij qua opvoeding natuurlijk tekort schieten . tja, wie doet het helemaal goed in zijn leven. wij schijnbaar niet, maar dat deze man die wij overigens niet kennen veroordelend is over een kind wat hij ook niet werkelijk kent is ook raar te noemen. Nu is het zo dat het oog vaak van zich af ziet. dit heb ik in mijn vorig blog nog besproken en als ouder zijn we geneigd het voor onze kinderen op te nemen, maar ik ben er stellig van overtuigd dat wanneer men zo tekeer gaat ij iemand op de stoep onder het oog van de kinderen maakt de situatie niet echt beter volgens mij.
Ik wil het nu echter niet hebben over deze man verder en of deze nu al dan niet goed gehandeld heeft. Ook niet over het feit of ons joch nu wel of niet geslagen heeft en gespuugd. Waar ik over na zit te denken is dat we al heel gauw een menig vormen over een voorval, een gebeurtenis over iemand , over de achtergrond , de situatie , de afkomst of wat dan ook. zo denken we dat wanneer een kind iets doet dat het ligt aan de opvoeding, maar is dat werkelijk zo? ligt het daar altijd aan? het is gemakkelijk om zaken die gebeuren daar op af te kunnen schuiven. Of op afkomst? Zijn je ouders bepalend voor wie je bent? als kind heb je natuurlijk invloed, maar hoe zit dat dan precies. Ik hoor wel eens dat wij, mijn vrouw en ik niet helemaal goed bij ons hoofd zijn met zo veel kinderen. Ze weten dan niet hoe de vork in d steel zit. ze hebben hun oordeel al stiekem klaar. Wanneer ze de situatie bij ons thuis kennen horten we juist vaak het tegenovergestelde.
de werkelijke maat
Voor de duidelijkheid van dit verhaal zijn we een niet perfect (pleeg)gezin en hebben we naast onze 4 eigen kinderen ook nog 2 pleegkinderen waar we ook enorm dol op zijn. tevens heeft een van de kinderen ( laat ik het zo zeggen) wat PDD-Nos en ADHD trekjes , waarbij deze niet altijd zo gemakkelijk te sturen is. het is zo’n enorm lief kind, maar soms wat balsturig, druk, tegendraads etc..
Al met al blijkt wel dat wij als mensen al gauw een mening vormen die niet kijkt naar de werkelijke omstandigheden, maar die slechts dat beziet wat men op dat moment wil zien. namelijk het slechte van de ander en niet het goede. Tegelijk wordt hier afgewogen dat wat men zelf doet , is of heeft wel goed is omdat het gezien word en gewogen wordt niet aan wat de werkelijke maat is, maar aan de maat waarmee wij als mens vaak meten.
Eerlijk is eerlijk
Ik moet denken aan wat de Bijbel hierover zegt in matheus 7: 2. De maat waar mee je meet zal je de maat gemeten worden. wie oordeelt zal geoordeeld worden. ik wil deze man niet de maat meten, al kriebelt het van binnen wel een beetje . en mijn oude natuur zou het liefst een hartig woordje met hem spreken. Eerlijk is eerlijk, maar ik wil me bezinnen en anders in het leven staan hierin. Niet zomaar, maar omdat ons genade geschonken is en mij in grote mate genade is geschonken. Lees Efeze 4:7en 12 daar maar eens over.
Ik wil zelf graag goed behandeld worden. en wil dat ook voor mijn gezin natuurlijk en dan niet alleen maar aan de deur , maar ook in mijn leven. men hoeft het niet met me eens te zijn hoor, maar laten we elkaar niet aanvallen , veroordelen, de schuld geven, of iets toewensen, maar laten we naar elkaar om zien en elkaar bemoedigen en nadenken alvorens we iets zeggen. laten we bereid zijn de minste te zijn.
het allerbeste
Denk nu niet dat het me altijd lukt. Vaak helaas niet. en ook nu is dit verhaal me slechts ter ore is gekomen en ik weet niet hoe ik had gereageerd als ik in de buurt was geweest. Mijn vrouw is erg duidelijk geweest , zoals ik haar ken en verliest de controle daarin niet vaak. ik ben erg trots op haar. altijd, maar ook in dit geval. Ze is zo’n enorm goede moeder . ik kan zulks een verwijt van iemand naar haar maar moeilijk verdragen. ik hoop echter dat deze man Gods zegen zal ervaren in zijn leven. ik wil hem dan ook in Jezus naam het allerbeste wensen in alles wat hij doet. in de opvoeding van zijn kinderen en in wie hij als vader is,maar het is wel even slikken.
Wie is de belangrijkste vroegen de discipelen zich af. Jezus die in de gaten kreeg wat er zich tussen zijn discipelen afspeelde nam een kind op en zei: “wie in mijn naam dit kind opneemt, neemt mij op en wie mij opneemt, neemt hem op die mij gezonden heeft. Want de minste van jullie , die is de belangrijkste.” zie Luc 9
We moeten de minste willen zijn.
Waar zijn we toch allemaal wel niet mee bezig? Ik vraag me af of we dit ooit werkelijk zullen begrijpen enerzijds, anderzijds denk ik dat we heel goed begrijpen wat Jezus bedoeld. dit klinkt tegenstrijdig als ik dit zo opschrijf. Ik geloof dat we nooit de diepte van wat Jezus bedoelde te zeggen werkelijk zouden kunnen begrijpen wanneer Hij ons daar niet zelf in tegemoet komt. anderzijds weten we heel goed wat Jezus hier bedoelde. We moeten de minste willen zijn.
Wat is de minste zijn? daar ligt iets moeilijks in. Immers we kunnen wellicht alles opgeven in ons leven en toch niet de minste zijn. we zouden zelfs daar op kunnen roemen en dus weer niet de minste zijn. we zouden juist daarin ten opzichte van de ander ons juist hoger achten dan de ander en daarmee weer tegen deze tekst in gaan.
Ik besef echter … dat het iets kost.
Ik moet zeggen dat ik het moeilijk vind de minste te zijn. juist wanneer Jezus mij vraagt om alles op te geven, ben ik geneigd te zeggen : God , laat me alstublieft een beetje houden van wat me zo dierbaar is. ik wil zo graag toch nog een stukje houden en tegelijk besef ik dat hoe meer ik mijzelf geef aan anderen te meer ik mijzelf overgeef aan de Heer Jezus in alles wat ik doe en laat, ik meer tot mijn doel zal komen.
Ik besef echter ook dat het iets kost. Als we naar Jezus kijken zien we dat het Hem alles heeft gekost. Zijn leven was tot zegen voor ons allen, maar het koste hem ook alles. wanneer wij tot zegen voor anderen willen zijn hoeveel mag het ons dan kosten? Wat zijn wij dan bereid te geven? mogen we niet meer genieten en dus altijd maar vroom in de kerk zitten en dingen doen die we in wezen helemaal niet zo leuk vinden? Ik geloof het niet!
Hij genoot van de levens die veranderd waren.
Ik geloof dat Jezus genoot van het leven. van de mensen om hem heen. Natuurlijk had Hij moeite met zaken, maar ik zie Hem als het we wandelen door de velden en samen met zijn leerlingen een handje vol graan nemen en genieten van hun aanwezigheid. Ik zie hoe Hij met mensen at en genoot van de gesprekken. Ik zie hoe Hij mensen tot zich riep en die Hem gingen volgen en hoe Hij genoot van de levens die veranderd waren.
Ik geloof dat ook wij mogen genieten van de dingen die we doen. dat we anderen mogen vertellen over Jezus en wie Hij is. ik geloof dat er niets is in deze hele wereld dat mooier is als anderen iets van God proeven in mijn aanwezigheid. Ik herinner me een gesprek die ik had met een oudere man en vrouw. Ik kwam bij ze omdat ik wist dat er pijn en verdriet was. Ik kwam en het gesprek was fijn en ik heb met ze gebeden en de man vertelde dat hij een geweldig gesprek had gehad. hij vertelde me ook dat wanneer ik straks in de auto zou zitten mijn hart jubelen zou van vreugde omdat er een hart geraakt was. het Hart van deze man.
Wat een voorrecht om …iets van Gods hart te mogen proeven.
Deze man had het fout. Mijn hart was niet jubelend in de auto, maar was jubelend geweest van het moment dat ik ervoer dat er ontmoeting plaats vond op geestelijk niveau. Wat een genieten. Wat een voorrecht om met mensen in gesprek te mogen zijn en iets van Gods hart te mogen proeven.
Ik moet echter zeggen dat het me vaak toch wel strijd kost om open en transparant genoeg te zijn om mensen werkelijk te ontmoeten. om werkelijk op geestelijk niveau contact te maken. soms wil ik me zelfs boven een ander stellen en het contact zal dan ook niet op een geweldig niveau zijn. soms wil ik me echter ook te veel onder anderen stellen omdat ik die weer veel hoger aan sla en ik ook niet echt mijzelf durf te zijn. O mijn God, het is allemaal niet zo simpel.
wanneer we gaan doen wat Hij wil , dan zal zijn zegen daar ook op volgen.
Het is gemakkelijk uit te spreken dat we gaan doen waartoe Jezus ons oproept, maar in de praktijk is dat niet zo gemakkelijk. Vind ik het althans niet zo gemakkelijk. Ten eerste weet ik soms niet goed wat zijn wil is en ten tweede als ik het wel weet betekent dat vaak dat ik iets anders moet loslaten wat ik zelf graag wil. Ik weet dat het volgen van Jezus ons brengt in situaties waar we afhankelijk zijn. waar we niet goed mee om kunnen gaan.
echter wanneer we gaan doen wat Hij wil , dan zal zijn zegen daar ook op volgen. We zullen jubelen en juichen , gewoon omdat Hij ons hart vervuld als we doen wat Hij wil. Doen wat Hij wil is in wezen ook doen wat we zelf willen. eigenlijk laat Jezus ons doen waar ons hart diep van binnen naar verlangt al beseffen we dat veelal niet. weet je beter is het om naar Jezus op te blijven zien. Hem te volgen waar Hij wil. Dan kunnen we rechte sporen trekken, maar helaas kijk ik zelf veel te vaak om mij heen nar wat anderen van mij verlangen. wat ik zelf wil, maar wat ik heb en niet wil verliezen.
Leer mij Uw stem te verstaan
Heer, leer mij Uw stem te verstaan en meer en meer op U te lijken en te volgen dwars door alle diepten heen, geef mij liefde voor anderen en wijsheid van boven. leer mij de miste te zijn.Leer mij anderen te dienen zoal U mij gediend hebt heer. U bent goed. amen.
Wat is jouw beeld van een christen? ben je Bean of de man er naast? of heb je een totaal ander beeld? ;-D
Ik stel een pittige vraag. Weet je of je een christen bent of niet? misschien is het goed om je eens af te vragen hoe je een christen bent geworden? men wordt niet zomaar een christen door bijvoorbeeld je afklomst. Doordat je ouders altijd naar de kerk gingen en jij derhalve ook. ook niet om dat je wekelijks naar de kerk gaat. eigenlijk klinkt het logisch, maar christen zijn vraagt om toewijdding aan Christus. Lees Joh 1:12 maar eens
Een christen is iemand die zijn leven dus toegewijd heeft aan Christus . een discipel, een navolger van Jezus.
Soms hoor ik gelovige mensen zeggen dat het volgen van Christus als het ware een stap in het ongewisse is. je neemt een stap in geloof om hem te volgen. Je plonst als het ware in het diepe en ziet dan wel waar je met Hem uitkomt. Mensen spreken vaak over onvoorwaardelijk Jezus volgen alsof hiermee bedoeld word dat je eigenlijk maar zomaar iets zou moeten doen. ik geloof dat Jezus ons echter oproept om goed na te denken over je leven toewijden aan Hem. Lees Luc 14:25-33 er eens op na.
Ik geloof dat het belangrijk is om goed na te denken of it wel werkelijk is wat je wil. Al ben ik natuurlijk van overtuiging dat dit het beste is wat je ooit zou kunnen doen. toch moet het niet zo zijn dat je als het ware voor Jezus kiest omdat je het gevoel hebt gedwongen te zijn of je doet zomaar iets. Zou je dan ook werkelijk toegewijd kunnen zijn als je zomaar iets doet? is dat toewijding?
je volledig inzetten met enthousiasme, vuur, passie,… met alles wat in je is. je hebt er alles voor voor over. je bent bereid jezelf aan de kant te zetten… dat is toewijding voor God.
Ik geloof niet dat wanneer we zomaar iets doen we ook werkelijk effectief zijn maar juist de kracht niet werkelijk ontvangen hebben. we zijn niet toegewijd en dus verliest zout al gauw zijn smaak dan. Lees Luc 14:34-35
Wat betekent dit nu wat ik hier schrijf? Moeten we dan alles weten over God en Jezus? Alles begrijpen en inzicht vergaren alvorens we stappen zetten? ik denk het niet. ik geloof dat het gaat om het besef van toewijding. Toewijding van je verstand, je wil en je emoties.
Wat is nu dan toewijding? Ik heb ff gegoogled, maar ik kom tot de conclusie dat toewijding iets is van : je volldedig inzetten met enthousiastme, vuur, passie met alles wat in je is. je hebt er alles voor voor over, je bent bereid jezelf aan de kant te zetten… dat is toewijding voor God.
Ik geloof dat veel mensen niet werkelijk toegewijd zijn en ik moet helaas zeggen dat ik hier ook zelf soms tegen aanloop. Dat er in mijn leven periodes zijn waarin ik vol, vuur en passie werk en volledig voor Jezus ga en dat er periodes zijn dat het even wegebt. Met toewijding denk ik echter aan David. De man naar Gods hart. Hij was het die vol overgave op zijn harp speelde en prachtige opwekkings liederen schreef , maar ook fouten maakte… terugviel als het ware.
David echter kwam telkens weer bij God terug. Hij boog zijn hoofd en verteld God dat hij verkeerd zat en wilde altijd God dienen. Hij was een man Gods niet omdat hij zelf en fouten maakte, maar omdat hij deze telkens bij God bracht, ze beleed en God zocht. het beste voor God wilde doen. hij was toegewijd maar maakte fouten. Hij deed waartoe Jacobus ook later weer toe opriep. Jac 1:21
we moeten oppassen en voorkomen dat we nietszeggende christenen worden
Ik hoor in de kerk soms alsof het leven met Jezus altijd gemakkelijk is. geef je leven aan Jezus en het zal nooit meer hetzelfde zijn. dat klopt aardig, maar ook worden er soms zaken gezegd als wanneer je eenmaal gekozen hebt zul je het veel gemakkelijker krijgen, minder moeite hebben en pijn. Ik geloof dat God ons vrede schenkt en rust . geestelijk gezien, maar ik geloof dook dat we misschien meer moeite moeten doen voor bepaalde zaken. dat we niet stil kunnen gaan zitten wachten op de zegen van God, maar dat we iets moeten doen met wat God ons in Jezus heeft gegeven. dat is niet gemakkelijk, maar wel zeker de moeite waard.
We hebben echter moed nodig om ons te kunnen toewijden. We mogen God daar gelukkig om vragen. Hij zal het ook geven , dat geloof ik.
Jezus geeft ons de vrijheid hem lief te hebben, maar we moeten oppassen en voorkomen dat we nietszeggende christenen worden . laten we ons leven toewijden. Belijden dat we zo nu en dan mat worden en verfrissing nodig hebben . anders dreigen we christen te worden die op zondag morgen in de kerk zitten en 
heerlijk zingen met de handen in de lucht en bidden in tongen misschien zelfs, filosoferen over de woorden van de dominee na de dienst, maar inhoudelijk niet werkelijk iets toevoegen. Laat ik het wat directer zeggen… Wanneer heb jij voor het laatst met iemand gebeden? Wanneer heeft iemand door jou Christus leren kennen? wat heb jij de laatste tijd nu werkelijk voor hem gedaan?
Voel je nog de pijn in je hart om degenen die verloren dreigen te gaan. die Jezus nog niet kennen, die het moeilijk hebben in hun leven?
Jezus geeft ons vrijheid, maar niet om te doen en te laten wat we zelf willen. we hebben verantwoording gekregen om iets te doen met wat Hij in ons heeft gelegd. Vrijheid is niet doen en laten wat we zelf willen, maar juist doen wat Gods wil is voor ons leven. laten we eerlijk zijn. dat waarvan wij denken dat vrijheid bied is geen vrijheid , maar eerder gebondenheid,. Wanneer we denken te mogen roken , drinken, gokken , dan zie je dat we voor we het weten er aan vast komen te zitten. er afhankelijk van worden. als we grote hypotheken nemen dan zeggen we dat God ons heeft gezegend met een goed salaris en een mooi huis. Maar is dat een zegen voor je of juist een vloek. Je kan geen afstand meer nemen van je geld want je komt vast te zitten en moet van alles. je hypotheek betalen, de rekeningen voor verzekeringen etc… je moet veel werken en een goede baan. Je wordt afhankelijk.
Het is gemakkelijk om te zeggen een christen te zijn, maar
Jezus wil juist dat we vrij zijn en zegt daarom dat we moeten delen van wat we hebben. niet voor niets spreekt hij over de mammon in ons leven. nee Jezus heeft de prijs betaald, maar hoe gaan wij er mee om? Ben je werkelijk toegewijd? Voel je nog de pijn in je hart om degenen die verloren dreigen te gaan. die Jezus nog niet kennen, die het moeilijk hebben in hun leven? of denk je slechts aan je zelf? Durf jij je toe te wijden?
Het is gemakkelijk om te zeggen een christen te zijn, maar laat je christus ook werkelijk toe dat is de vraag die ik vandaag bij je achter wil laten. Je kan niet een christen zijn en niet zijn weg bewandelen. Lees jac 2:14-26
Ik ben boos, verdrietig. Gisteren is er een jongeman begraven en ik was er bij. 39 jaar, vader van 4 prachtige kinderen en de man van een evenzo mooie jonge vrouw. Koud was. heel erg koud. Warm waren de gedachten maar koud de gebeurtenis. Het huilen van de mensen het brak mijn hart te zien dat er zoveel verdriet was bij de mensen die ik waardeer en lief heb. mijn hart gaat naar ze uit. Vooral naar een specifiek persoon. Mijn vriend die er bij stond als naaste familie. Voor hem was ik daar.
Vanmorgen las ik in de bijbel hoe Jezus sprak en zei: gelukkig zij die verdriet hebben, want ze zullen getroost worden. eerlijk gezegd is mijn reactie op zo’n moment van: tjonge, wat moet ik daar nu weer mee. En wat moeten zij daar mee? Gelukkig als je verdriet hebt? Deze vrouw, de familie, mijn vriend waren op dat moment niet gelukkig. De belofte ze zullen getroost worden is fijn te lezen, maar dat zal toch echt wel wat tijd nodig hebben. getroost? Zelfs daarbij kun je vragen stellen. immers wanneer ben je getroost. Hoe lang duurt dat? hoe lang duurt het voor het geluk weer terug zal komen. het leven gaat door… ja dat wel.
Misschien zal deze vrouw ooit een goede vent weer tegenkomen, het zal nooit dezelfde zijn en ook de vader van deze nog jonge kinderen zal er nooit meer zijn. in de bloei van zijn leven nog en nu weg… hij is er niet meer.
Ik ben boos ja. Boos dat hij niet meer tijd heeft gekregen om er te zijn voor zijn kinderen en als christen ben ik boos omdat ik achteraf zou willen dat hij meer van God had leren kennen. niet van dat vage . iets tussen hemel en aarde zoals de dominee het noemde. Ik ben boos. Erg boos! Ik vraag me af of ik iets had kunnen doen. had ik er voor ze kunnen zijn?
Ik wist het niet. wist niet dat hij ziek was. klinkt nu als een excuus. Nu was ik niet zo erg close met de overleden man, maar wel met mijn vriend de zwager van deze jongen. Lang heb ik niet met hem gesproken. Waarom? Ik heb geen idee. Zomaar verwateren soms vriendschappen wat. Je komt elkaar niet meer zoveel tegen en dan ineens zie je elkaar jaren niet. heb dus veel gemist van zijn leven. de ontmoeting was wederom als vanouds. Tranen over en weer. Even weer ontmoeting.
Tja ontmoeting. Spreek ik daar niet altijd over? Ben ik niet degene die het altijd heeft over relatie? Ja zeker! En als ik ergens in geloof is het in ontmoeting. In relatie, in communicatie met elkaar. Besef me dat ik er vandaag even voor hem ben geweest. Misschien iets van steun heb kunnen geven. tja… wat kan je nog doen als iemand dood is?
Ik bid al jaren voor mijn vriend. Dat hij de Heer Jezus mag leren kennen. heb gisteren heel even met hem gesproken . gehuild samen. besef dat ik hem gemist heb. te veel zaken van elkaar niet meer kennen. ik ken zijn nieuwe vrouw niet en hij ken t mijn kinderen niet. plank misgeslagen? Misschien. Ik weet het niet. ik ben voornemens hem op te zoeken en wil gewoon hem weer eens ontmoeten. er voor hem zijn. juist nu.
Ik kan wellicht niet echt helpen. Wat moet je ? maar ik wil er wel zijn. ik wil er zijn met een hart vol liefde en hoop dat van daaruit opnieuw oprechte en echte ontmoeting plaats zal vinden. Dat hij Liefde mag ontmoeten en ik hem mag ontmoeten.
lezen Matheus 5:1-13
Wanneer mensen alleen zijn zijn ze kwetsbaar. Wanneer we alleen zijn doen we dingen anders. Er is minder overleg. Immers wie kunnen we vertrouwen als we alleen zijn? helaas is het ook vaak zo dat mensen die alleen staan of alleen gaan vaak gemakkelijk beschadigd raken. eenzaamheid kan mensen in een hoek drijven waar ze niet willen zitten. een hoek van diepe teleurstelling, rouw, bitterheid, woede, angst,… allemaal zaken die op zich gewone emoties zijn die we wanneer we in relatie leven best kunnen handelen , maar die wanneer we eenzaam zijn ons kunnen opvreten. Veel mensen worden daardoor juist wat ze niet willen zijn. ze gaan bepaalde mensen claimen of ze gaan juist tegenovergesteld reageren. Ze stoten mensen nog verder af met het zelfde gevolg. Waar we bang voor zijn gebeurt. we komen meer en meer alleen te staan in het leven.
De mens is gemaakt voor relatie, niet zozeer voor seksuele relatie, maar gewoon voor relaties onderling. Hoewel seks natuurlijk het allermooiste is in een goede relatie, is een goed relatie daar niet afhankelijk van. Toch geloof ik dat ieder mens er naar verlangt om geliefd te worden en lief te hebben. wanneer ik spreek over liefhebben van mensen en relaties bedoel ik min wezen wat ik ontmoeting noem. Onvoorwaardelijke liefde.
De vraag is of wij als mens onvoorwaardelijk lief kunnen hebben. kunnen wij liefhebben zonder dat we eisen stellen? zonder dat we belemmerd worden door wie we zelf zijn of wat wij van de ander vinden, zonder egoïstisch te zijn en controlerend? Ik geloof dat wij heel goed mensen lief kunnen hebben, maar dat liefde zonder God een totaal andere liefde is dan wanneer we God werkelijk kennen in ons leven.
Liefhebben van de ander betekent dan ook dat we kwetsbaar zijn. net zoals we kwetsbaar zijn wanneer we niet liefhebben als we alleen zijn. ik geloof dat we kunnen kiezen om kwetsbaar te zijn en de ander toe te laten in ons leven of we sluiten ons af voor de ander en zijn evenzo kwetsbaar, maar met het verschil dat we wellicht teleurgesteld raken in onze kwetsbaarheid als we liefhebben, maar dat we daarin ook rust kunnen vinden. Een mensen hart zal altijd rusteloos zijn wanneer ze ongeliefd is. ik bedoel daarmee wanneer ze geen liefde ervaart of bereid is liefde toe te laten zal ze onrustig zijn en inwendig uitschreeuwen om verwarmt te worden.
Wanneer we zoeken naar liefde, we voelen ons eenzaam , we zijn teleurgesteld wie kan ons rusteloos hart dan vervullen? Wie kan ons hart verwarmen als we niemand meer kunnen of durven vertrouwen? Ik geloof dat we daarvoor bij God moeten zijn. Hij kent ons. Hij heeft je gemaakt en heeft je lief. Durf je dat voorzichtig te geloven? durf je die liefde toe te laten in je leven?
U was het die mijn nieren vormde,
wonderbaarlijk is wat u gemaakt hebt.
Ik weet het, tot in het diepst van mijn ziel.
Toen ik in het verborgene gemaakt werd,
kunstig geweven in de schoot van de aarde,
was mijn wezen voor u geen geheim.
Uw ogen zagen mijn vormeloos begin,
Soms is dat wat je altijd gelooft hebt en waar je je leven op gefundeerd heb, dat wat jouw ook het meeste zekerheid gegeven heeft ineens niet zo stabiel meer en moet je loslaten. durf je te vertrouwen op God? God die meer is dan zomaar een bepaald wezen, maar die ondanks de menselijke gedachte toch ook heel persoonlijk is geworden. hij is persoonlijk geworden in Zijn zoon Jezus Christus. Onbegrijpelijk, maar tegelijk ook zo enorm mooi hoe God zichzelf in wezen gegeven heeft in Zijn zoon als kwetsbaar kind voor jou en mij. Onbegrijpelijk, maar zo tastbaar geworden dat we het soms bijna kunnen dragen op onze arm, maar tegelijk is hij ook die man geworden die ons verteld dat er niets gaat boven een relatie met God zijn Vader en de relatie met de naast. Zo word hij juist tastbaar als vriend. Als iemand die we kunnen vertrouwen. Die er voor ons is in moeilijke tijden. Gekomen om ons bij te staan en onze last te dragen. nogmaals onbegrijpelijk.
Ik geloof dat relatie met Hem juist het meest vertrouwde is wanneer we ons hart open durven stellen voor Hem. misschien gewoon eerst heel voorzichtig door ergens Hem te zoeken en Hem te vragen ons te helpen wanneer we het even niet meer weten en we ons niet zo goed voelen. als ons leven een puinhoop is geworden. ondraaglijk pijnlijk. Hij wil je helpen. Durf je Hem toe te laten?
We maken het goed met iedereen die we iets verschuldigd zijn wanneer dat mogelijk is en ik er niemand mee beschadig.
A man got to do what a man got to do! Soms is het nodig het een en ander in je leven af te sluiten voor we verder gaan. dat is toch wat we willen? We willen ons verder ontwikkelen op de weg naar herstel en bruikbaarheid. We willen verder reizen naar nieuwe mogelijkheden en kansen die deze weg ons biedt.
Het oude traject van geschonden regels en relaties willen we niet langer volgen, maar we kunnen niet ontkennen dat ze er zijn. deze stap (stap 9 al weer)op de weg naar herstel en bruikbaarheid is niet een excuus om zaken te laten voor wat ze zijn, maar we willen duidelijk onder ogen zien waar we verkeerd waren en deze aan pakken.
Paulus die in de gevangenis zat vertelde een gevluchte slaaf Onesimus genaamd, over de Heer Jezus. Deze Onesimus kwam tot geloof. Paulus echter stuurde hem terug naar zijn eigenaar van waar hij was gevlucht in de hoop dat zijn eigenaar Onesimus zou vergeven.
Onesimus had een brief van Paulus bij zich waarin Paulus zei: ik wil graag dat Onesimus hier blijft bij mij, maar… we kunnen zaken niet zomaar voorbij laten gaan. fouten moeten hersteld worden. Als Onesimus iets schuldig is zal ik ( Paulus dus) het vergoeden! ( ik heb het een beetje in mijn eigen Jip en Janneke taal vertaald.)
Voor we verder gaan de toekomst tegemoet. Het nieuwe leven, de weg van herstel en bruikbaarheid vervolgen, zullen we eerst onze onafgemaakte zakjes moeten regelen. Dit betekent dat we terug moeten betalen wat we de ander verschuldigd zijn. dan pas kunnen we schoon schip maken. We zullen terug moeten naar degene waarvoor we op de vlucht zijn. we kunnen niet zomaar verwachten dat ze ons vergeven, al hopen we er misschien op.
Wanneer we echter onszelf kwetsbaar opstellen zullen we versteld staan van de vrijheid die het ons biedt, zelfs wanneer de andere partij niet open staat naar ons. We hebben onszelf geopend naar de ander, zijn oprecht kwetsbaar geweest en dat kost moed, maar geeft ook voldoening .
Lezen Johannes 8:3-11
Schaamte is in het leven misschien wel een van de dingen waar we de meeste moeite mee hebben. Doordat we ons schamen gaan we ons verstoppen. muurtjes bouwen om ons achter te verschuilen.
wegkruipen
Verstoppen kan op allerlei manieren. We kunnen ons daadwerkelijk verstoppen in een huis of achter de bank, wat sommigen doen omdat ze zich schamen omdat de deurwaarder weer eens langskomt bijvoorbeeld, of omdat ze gewoonweg niet gezien willen worden omdat ze een hekel aan zichzelf hebben en zich niet aan anderen willen vertonen.
Anderen verstoppen zich in hun houding, ze gedragen zich stoer of onverschillig, weer anderen gaan drinken of gebruiken drugs, er zijn vele manieren om je te verstoppen, je kent ze vast wel. Iedereen heeft zo zijn manier om zichzelf af te schermen voor zijn gevoel van schaamte.
Als het gaat om toegeven dat we fout zijn geweest, betekent kwetsbaar zijn . je kwetsbaar opstellen. Je zelf laten zien in een hoedanigheid die je eigen lijk niet durft. We zijn bang dat iemand onze verstopplaats weghaalt en ons openlijk voor schut zal zetten.
veroordeling door anderen
De religieuze leiders en farizeeërs in Jezus dagen, brachten een vrouw bij Hem. Ze had overspel gepleegd. Volgens de wet moest ze gestenigd worden zeiden de schrift geleerden en farizeeërs tegen Jezus. Jezus schreef met zijn vinger in het zand en zei, oke , je mag haar stenigen, maar dan wel eerst degene die nog nooit iets fout heeft gedaan in zijn leven. Langzaamaan gingen de schriftgeleerden en de farizeeërs weg. Jezus bleef alleen achter in het midden van de menigte met de vrouw.
Er zijn mensen die geloven dat Jezus met zijn vingers in het zand een lijst maakte van de verstopte fouten van de joodse leiders. Ik weet niet of het ook daadwerkelijk waar is. Toch geeft het wel een beeld van de persoon die Jezus is. Jezus is eerlijk genoeg om onze zonden naar onszelf te openbaren. Hij is degene die weet wat goed voor ons is.
als we willen toegeven dat we fout zijn geweest moeten we weten bij wie we ons oor te luisteren leggen. Allereerst kunnen we bij Hem terecht, maar het is ook goed als we iemand zoeken die we kunnen vertrouwen , een vriend om om mee te delen. Iemand die het wellicht heeft meegemaakt in het leven, iemand die weet wie Jezus is.
Heer Ik wil mijn leven delen met U, me niet meer verstoppen voor U. ik wil echter ook graag mijn leven delen met anderen, met iemand die ik vertrouw. Die naar me luistert, maar die ook begrijpt wat ik bedoel, gewoon omdat hij geweest is waar ik ben geweest. Iemand die U kent en van U houdt zoals ik van U houdt. U bent geweldig, ik weet immers dat U me leidt op deze weg. Amen
de ontmoeting! 