Zoonschap of knecht zijn?

Van de week geconfronteerd met hoe christenen telkens weer anderen opleggen hoe zij zouden moeten leven. natuurlijk is het goed om acht te geven op elkaar en elkaar ook te confronteren met  zaken vanuit een oprecht meeleven met de ander.  veelal echter  zijn we geneigd  om van ons af te kijken  en de ander te bekritiseren ,zonder dat we het soms zelf in de gaten hebben overigens, en daarmee lijken we te willen zeggen dat wij zouden weten hoe de ander zich zou moeten gedragen. Wat anderen zouden moeten doen in bepaalde situaties.

Ik doe het wel aardig.

Wat anderen betreft weten we het vaak aardig te brengen. Het lijkt soms of wij ons eigen leven goed op de rit hebben.  het oog ziet gemakkelijk van zich af en we zien  daarmee onze eigen valkuilen, onze eigen blinde vlek niet meer.  misschien is het ook gewoon een manier om onszelf beter voor te doen dan we uiteindelijk zijn.  immers wiens eigen paadje is, zeg maar, helemaal schoon?

Wellicht is het zelfs enigszins manipulatief gedrag te noemen.  Een soort van gedrag dat anderen afleidt om naar jou te kijken. Immers als anderen hun ogen richten op andere mensen kijken ze niet naar jou en is er geen gevaar voor afwijzing.  

Bang voor afwijzing

Is het niet zo dat de meeste mensen bang zijn om afgewezen te worden?  wanneer we zeker weten dat we goed in iets zijn, zijn we  dan ook graag van de partij om de nadruk te leggen op ons eigen kunnen. Op onze goede kwaliteiten, op dat waar we goed in zijn.

wanneer we ergens niet zo goed in zijn wijzen we liever naar anderen die schijnbaar nog net iets slechter zijn in dat waar wij ook  niet zo goed in zijn of dat waar wij juist wel goed in zijn, maar om er  zo goed mogelijk bij af te steken.

Echte mensen

Wat is het goed om zo nu en dan met mensen in contact te komen die net als jij het een en ander hebben meegemaakt in het leven. die open durven zijn over hun falen op bepaalde gebieden in hun leven en die niet proberen om zichzelf daarin schoon te praten, die niet zich willen verdedigen, misschien omdat ze het niet kunnen, maar ook omdat ze er soms schijnbaar moe van zijn.

Daar waar mensen zich openen komt werkelijk iets op gang waar je klein van wordt, waar je open gaat staan voor dat wat  door velen afgekeurd wordt , maar omdat je iets meer ziet van de persoon en herkenning hebt met  deze mensen zie je ook hoe je zelf vaak dat verlangen hebt gehad naar erkenning. 

Erkenning vinden in de ander

In wezen willen we graag een stuk erkenning vinden in wat anderen van ons vinden.  Eigenlijk zijn we altijd maar bezig hoe de ander over ons denkt. De hel maatschappij  is er op gebouwd. We moeten er goed uitzien. We moeten een bepaald soort van gedrag hebben , een bepaalde opleiding , bepaald niveau, met bepaald soort mensen omgaan … in ieder geval  wil je ergens bij horen.

Natuurlijk is het fijn ergens bij te horen, maar wanneer ons hele leven, ons wezen nergens anders op gebouwd is dan op het profileren van onszelf , wie zijn we dan nog?

 De wachtende Vader

Ik las laatst het verhaal van de verloren zoon nav het boek van Henk Rothuizen, wie ben ik? Henk zegt in een gedeelte van zijn boek , het gaat niet zozeer over de verloren zoon , maar veel meer over de wachtende vader. 

De Vader wacht  terwijl de zoon  er op uit gaat en zijn erfenis er doorheen jaagt en het slecht heeft en tot het besluit komt dat het beter is om  als dienstknecht  terug te keren naar het huis van zijn vader.  Zijn Vader echter doet hem opnieuw een ring om zijn vinger, geeft een feest en is blij want Zijn zoon is terug.

Vastzitten in ons denken

Zijn zoon is terug! Vader ziet hem niet als  knecht, maar nog altijd  als Zijn zoon.  Wat kunnen we echter vastzitten in ons denken. In schuldgevoelens over eerder  gemaakte keuzes of dingen die we meegemaakt hebben dat we wel terugkeren naar de vader, maar niet werkelijk dat zoonschap van Vader accepteren.  

We keren terug naar de Vader, maar eigenlijk houden we vast aan de gedachte van een dienstknecht van Hem te zijn.  Vader ziet ons als zijn kind, maar wij gedragen ons nog altijd als zijn knecht omdat we denken dat dat onze plaats is. omdat we dat schijnbaar verdienen. We doen ons wel beter voor. We proberen te werken wat we kunnen , we zijn Zijn zoon, maar echt accepteren is lastig geworden. we zijn immers zo enorm fout geweest. 

Knecht zijn of zoonschap?

Vader heeft ons echter lief en we mogen ons Zijn kind noemen, Zijn zoon of dochter. We mogen weten dat we geliefd zijn en dat vader  ons ziet  als dat wat we zijn. zijn eigen vlees en bloed.

Wij mogen ons nog altijd met hem identificeren, zoals Hij dat ook met ons doet. Hij is trots op ons zoals we zijn.  hij kijkt naar ons met een glimlach. Hij kijkt naar ons uit met alle liefde, soms door tranen heen en houdt van ons  als niemand anders. 

Hij  probeert niet ons iets op te leggen. Hij weet echter wel wat goed voor ons is. hij geeft ons  aanwijzingen, maar we mogen onze eigen weg gaan.  zelf keuzes maken en confronteert ons met de gevolgen. Hij stuurt ons echter nooit weg en probeert juist te laten zien dat er niets is wat wij kunnen doen of laten wat maakt dat Hij meer of minder van ons gaat houden. 

We hoeven dus niet proberen ons beter voor te doen dan we zijn. we hoeven ook niet  anderen te beïnvloeden om ons te promoten . we hoeven onszelf niet opkrikken bij de Vader of anderen, Hij kent ons immers.  Hij is geen vreemde en wil dat we onszelf zijn. dat we echt zijn.

 

 

Lekker belangrijk!

Wat is het eigenlijk gemakkelijk om naar anderen te kijken en te zien wat er allemaal mis is in hun leven.  wat geeft het een zelfvoldaan gevoel als ik zie hoe anderen net iets minder presteren dan ik zelf. Ook al is dit gevoel dan ook maar tijdelijk. Misschien kom ik even niet zo leuk over nu, maar  soms voelt het echt lekker gewoon om beter te zijn dan anderen. 

Ik weet niet hoe het jullie vergaat op dit gebied, maar ik merk dat  ik behoorlijk vast kan zitten op mijn eigen troon van mijn eigen wereldje. Ik vindt mezelf vaak zo enorm belangrijk. Ik besef dat dit een enorm valkuil is. denk jij wel eens na over zulke zaken?  hoe stel jij je op ten opzichte van de ander?

egocentrisch

Één ding is zeker , de hele maatschappij is er meer en meer opgericht om dit egocentrische denken te promoten.  We zijn meer en meer gericht op onszelf en hoe anderen daar dan tegen aan kijken. Als het anderen niet bevalt passen we ons uiterlijk, onze houding, onze manier van denken aan. Ik is het belangrijkste.  Alles wat te maken heeft om Ik maar te promoten is handel. We willen immers  graag goed uit de verf komen.

Ik geloof dat veel mensen zichzelf belangrijk vinden, en dat zijn ze ook. We moeten echter niet vergeten dat we God liefmoeten hebben boven alles en de naaste als onszelf.  dus niet meer Ik, maar de Christus leeft in mij om anderen te dienen.

Eigenlijk weten we het allemaal heel goed hoe we ons vaak boven anderen stellen. we spreken het niet hardop uit of we denken er gewoon niet over na. Ergens weten we het wel, we leven gewoon voor onszelf, voor Ik en de ander? tja… die heeft ook wel ergens een plek als het past binnen ons persoonlijk belang.

Leven in de IK-vorm

We leven een leven in de IK-vorm.  het Ik-gericht denken staat haaks op datgene waarvoor we geroepen zijn, namelijk de ontmoeting, gemeenschap met elkaar en God. onze ik gerichte houding is een zelfbeschermingmechanisme geworden.  Om ons te beschermen waar we eerder al  teleurgesteld zijn  geraakt.  Een tijdlang kan het ook effectief zijn ,maar uiteindelijk zal het  geen bescherming meer bieden , maar onszelf blokkeren in ons functioneren.

Het gevolg is dat we ons niet meer kunnen groeien in gemeenschap met anderen. in de ontmoeting met anderen.  wanneer we immers ons eigen persoon voorop laten staan, gaat het in wezen nooit werkelijk om wat God wil of het belang van de ander, maar zijn ze ondergeschikt aan wat ik wil. Paulus sprak er al over. 

Van ik-gericht naar ontmoeting

Wanneer we echt willen veranderen en van ik-gericht naar  ontmoeting willen gaan,  zullen we ons beschermingsmechanisme  moeten loslaten en ons openstellen voor liefde. Niet slechts ontvangen, maar ook doorgeven wat we ontvangen hebben.

Werkelijke liefde kunnen we vinden In God. Hij is de bron van alle liefde. Onuitputtelijk, onbegrensd, niet te evenaren, zo geweldig is Hij.  Groeien betekent ons ontwikkelen in relatie met Jezus, Gods liefde in persoon voor ons. 

Wij zijn geroepen om te ontmoeten vanuit die liefde.  Gemeenschap te hebben met God en elkaar zonder onszelf  af te schermen of een voorbehoudt te maken.  ik-gerichtheid is werkelijk zonde. Zonde  staat in de weg  van (opr)echte relaties.

Met God communiceren

Gebed is een geweldig middel om met God te  communiceren over alles wat ons  zoal bezighoudt . ook onze Ik gerichtheid kunnen we met Hem bespreken.  We moeten echter oppassen voor  gemakzucht.  Heel gauw  vallen we in de routine en gebruiken we gebed niet als communicatie middel , maar om iets op een snelle manier recht te breien en voor we het weten zijn we Ik-gericht bezig in ons gebed. 

Je merkt dat het enerzijds helemaal zo ingewikkeld niet is, maar anderzijds is het een eeuwig gevecht.  Waar gaat het om ? om telkens weer te komen tot oprecht berouw. De zonde de rug toe te keren.  Dit is werkelijk mogelijk geworden omdat God bereidt is ons te vergeven.

Telkens wanneer we oprecht onze zelfbeschermingmechanisme uitschakelen en ons tot God wenden, dan is God  met Zijn veranderende kracht  in ons aan het werk.  Langzamerhand komen we tot de ontdekking  dat er zegeningen en vruchten  zijn in ons leven.  veranderingen gaan stap voor stap, helaas moeten we soms zeggen dat we zo nu en dan een behoorlijk stuk terug moeten lopen om daarna weer verder vooruit te kunnen.

 

Vreemde eend in de bijt!

Ik vraag me de laatste tijd af waarom mensen zijn zo als ze zijn. Natuurlijk weet ik dat we allemaal verschillend zijn, maar wanneer ik naar mezelf kijk en over mij zelf nadenk dan kom ik tot de meest gekke tegenstellingen tegen.  Ik ben redelijk introvert te noemen, maar ik houd er best van om op een bepaalde manier in de belangstelling te staan.  Zo zou ik niet gauw iemand zomaar aanspreken al ken ik hem of haar wel op de een of andere manier. Ik  geef een vriendelijk knikje, zwaai zelf, roep moi tegen iedereen zoals dat hierin het noorden  gebruikelijk is, maar ik zou niet gauw op iemand af stappen en een praatje gaan maken.

Soms erger ik me  er aan dat ik daar best veel moeite mee heb. terwijl ik in het verleden best iemand was die op een bepaald gebied toch redelijk op de voorgrond  durf en kan treden.  Ik durf best in het openbaar iets te zeggen wanneer ik me daar op voorbereid heb. Ik durf  ook mijn mening te geven in een groep, mijn zegje te zeggen als iemand me ergens naar vraagt. Echter wanneer het er op aan komt om zomaar een gesprek aan te gaan met iemand die ik niet zo erg goed ken vind ik dat toch redelijk beangstigend. Ik weet me geen houding te geven en niet hoe ik kijken moet. Vreemd niet waar? Waarschijnlijk daarom ook dat ik de ontmoeting ook zo’n belangrijk item vind.

Wat is het motief?

Hoe kom ik daar nu zo op. Vanmorgen preek gehad van Henk Maarten met een paar herkenbare punten.  Juist deze punten zijn het dan toch die de meeste aandacht trekken. Niet zozeer de nieuwsgierigheid naar wat een ander beweegt, maar ik geloof dat het juist dat is  wat mensen werkelijk raakt. De echtheid in het leven. nu het sprongetje  naar mijn geloofsleven. Ik geloof dat we  als mensen in de praktijk van alle dag vaak niet werkelijk echt zijn.  We doen de dingen die we doen vanuit allerlei motieven, maar die zelfde motieven zijn ze ook waar het werkelijk om draait in deze wereld?

Eigenlijk zijn we , ik in ieder geval wel, erg op ons zelf gericht.  Ik bedoel daarmee aan te geven dat ik, als  voorbeeld,  niet gemakkelijk een ander aanspreek  dat het in wezen voortkomt uit mijn angst om niet goed over te komen. Uit de angst dat ik dingen zeg die mensen raar vinden.  Het draait dus in wezen om wat ik denk , wat ik vind en niet om de ander. 

Bemoedigend.

Wanneer ik echter  iemand aanspreek met een andere houding en openheid om de ander werkelijk te ontmoeten. De ander te zien zoals hij is merk ik dat ik waarschijnlijk niet de enige ben met dezelfde moeite en krijgt het gesprek automatisch  vorm  omdat het niet slechts draait om mij , maar om de ontmoeting die we hebben. Wanneer we op deze wijze bemoedigd worden zoals ik vanmorgen ben bemoedigd door  bepaalde mensen al beseffen ze dat misschien niet, zorgt dat voor een  opwaartse houding richting  mijn  relatie met God.

Wanneer we ons beseffen dat het leven niet draait om wie wij zijn en wat wij zoal te melden hebben, maar dat het gaat om onze relatie met God en de relaties met anderen. Wanneer we zien dat  het een niet zonder de ander kan, dan zijn we niet zo bezig met wat en wie we zijn, maar staan we open voor wie de ander is en daardoor de ander ook voor mij.

Gaandeweg leren.

Een drempel ? Voor mij wel. Karakter heeft er iets mee te maken. Toch  mogen we ons bewust zijn van onze zwakheden en wil God ons helpen om  goede beslissingen te maken om onze angsten te overwinnen, nieuwe relaties aan te gaan en te groeien in de ontmoeting met anderen en Hem.

Gaandeweg leren we steeds meer dat we mensen zijn met onze persoonlijk rare hebbedingetjes, maar we leren ook dat we er mogen zijn zoals we zijn. We mogen immers ontdekken dat God in alles wat we doen en laten van ons houdt. Hij houdt niet meer of minder van me als ik iemand  nu wel of niet benader. Of ik nu introvert of extravert ben, of ik nu bang ben of juist stoer, Hij houdt gewoon van me zoals ik ben.  wat een geruststelling is dat zeg. 

Wanneer we het even niet meer weten kunnen  we opzien naar Jezus. Hij is eerlijk en oprecht in alles. Hij heeft ons gezocht en me ook gevonden. Hij kent me als geen ander en houdt toch van me. Zaken die we als mannen  niet altijd even gemakkelijk uitspreken misschien. Maar hij is mijn liefde meer dan waard. Hij is geweldig en niets is me meer waard dan Zijn liefde voor mij.

vriend, jij bent de moeite waard!!!

Is het leven werkelijk de moeite waard om het te leven? veel mensen vragen zich dit  letterlijk af. Ze vragen zich af of het leven niet meer te brengen heeft dan wat ze  op het moment ervaren.  Soms lijkt alles  grijs en grauw.  Oorlogen en  honger,… en God? God lijkt mijlen ver van ze verwijderd en alle antwoorden  hebben ze al gehoord en alle standaard opmerkingen kennen ze nu langzamerhand ook wel.

Als alles tegen zit.

Wat dan nu? Wat moet je met je leven als alles donker lijkt, jij je  eenzaam voelt en er niemand is die je schijnbaar de hand reikt. Waar is God in dit alles? ben jij nu gewoon degene die alles tegen heeft in het leven? heeft de ander gewoon vet veel geluk?

Wanneer twee mensen op weg gaan zullen ze beide dezelfde weg afleggen, toch zal elk van hen het anders beleven.  De één zal geloven dat wat er gaandeweg gebeurt, hoe pijnlijk het ook mag zijn, een belofte in zich heeft van hoop. De ander zit in zak en as bij dezelfde gebeurtenis en ontdekt niets dan hopeloosheid.

Tussen hoop en wanhoop.

Dezelfde omstandigheden geven voor de één  een reden om te hopen en voor de ander tot wanhoop.  Natuurlijk gaat niet iedereen blanco op weg. Ieder heeft zo zijn kruis te dragen. Iedereen heeft zijn ervaringen goed en slecht, maar  een ieder heeft ook zijn keuzes te maken in het leven. het laatste is nu juist wat ons vrijheid geeft. Vrijheid om te kiezen.

We hebben de vrijheid om  nieuwe keuzes te maken, maar wat kies je nu als je schijnbaar telkens verkeerde keuzes hebt gemaakt? en zelfs wanneer de keuzes  goed waren, maar  ons leven toch een puinhoop is geworden. misschien zelf door  de schuld van anderen.  ouders  die uit elkaar gaan is niet de schuld van kinderen, maar kan toch enorm veel problemen veroorzaken.  Of als je in de steek gelaten wordt kun je daar weinig aan veranderen.  Je kunt je eenzaam gaan voelen en boos, depressief zelfs. je hoopt  op een wonder en dan nog is het de vraag of het je zal helpen als je niet zelf keuzes maakt.

Sta op en wandel!

Jezus kwam op een dag bij een man die  bij een speciaal badwater lag. Hij kon niet lopen.  Wanneer het water in beweging kwam moest hij zorgen dat hij in het water kwam dan werd hij genezen. De man echter lag er al vele  jaren en telkens als hij bij het badwater kwam was iemand hem voor geweest.  Hij was altijd te laat.

Misschien probeerde de man het zelfs niet eens meer. het was zijn  leven geworden.  tot op een dag Jezus kwam en hem ontmoette. Hij sprak met hem en zei, neem de mat waarop je altijd ligt  en sta op en wandel.

De keus lijkt gemakkelijk. De man stond op en wandelde. Zijn keus had ook kunnen zijn om te zeggen, laat me maar Jezus ik lig hier al zo lang, er veranderd toch nooit wat in mijn leven.  en hij had gelijk gehad op dat moment. Wanneer hij niet was opgestaan was er niets veranderd in zijn leven. hij was blijven liggen op dezelfde mat  bij het zelfde water.

Je bent waardevol man!

Er kan ons in het leven van alles overkomen, al dan niet door eigen schuld, wanneer we echter vasthouden aan ons recht op vergelding zal ons leven bitter worden in plaats van beter.  Vergeving is een geweldige stap op weg naar een nieuw leven voor velen. Ook al zijn we nog zo geraakt. Al dragen we de littekens in ons hart of aan ons lichaam.

Het is een belangrijke stap als je een beter leven wil. Vergeving geeft je de kans om te laten zien wie je werkelijk bent en dat je de kracht hebt om te leven zoals God dat had bedoeld. vergeving  doet ons ontdekken  dat we waardevol zijn omdat we de juiste keuzes kunnen maken.

niet vergeten.

Vergeving zegt niet dat we moeten vergeten. Soms  zullen we er mee geconfronteerd worden, maar altijd wanneer we de juiste keuzes maken zal ze ons sterker maken en uiteindelijk zal onze herinnering aan de pijn zelfs genezen.

God heeft ons vergeven. zouden wij de ander niet vergeven? moeilijk, ja natuurlijk. Begin dan met Overgave. Leg het bij God. al ben je  zelfs teleurgesteld in Hem.  Bitter is niet van Hem, maar een beter leven wel.

Vriend( je weet dat ik jou bedoel) ik hoop dat je er iets mee kunt. Please reageer als ik iets voor je kan betekenen.

eigenliefde

Volgens mij is een van de grootste  problemen  van de hedendaagse maatschappij, naast een gebrek aan liefde voor God, een gebrek aan eigenliefde.  Eigenliefde  is  een term die we misschien niet  zo vaak gebruiken, maar die  des al niet te min wel erg belangrijk is.  we spreken er echter over het algemeen liever niet over. We verwarren het vaak met opscheppen over jezelf of narcisme. Dit is echter totaal iets anders. 

Wanneer we onszelf liefhebben betekent dat niet dat we onszelf op een voetstuk plaatsen, maar dat we onszelf accepteren zoals we zijn. we durven dan echter niet alleen op een nederige (vaak neerbuigende)manier onszelf beschrijven, maar we durven ook noemen wie we zijn , waar we goed in zijn, wat onze goede eigenschappen zijn, etc…

heb je naaste lief…

Ons wordt altijd geleerd aan anderen te denken. Heb uw naaste lief, wordt ons in de kerk geleerd. Geweldig uitgangspunt, maar wanneer we het  ‘als uzelf’ vergeten dan loopt dit gebod spaak. We zullen dan altijd de ander ontmoeten als onderdanig in plaats van gelijkwaardig. Wanneer we anderen boven onszelf plaatsen, zullen sommigen ons  prijzen om onze dienstbaarheid, anderen zullen ons echter  als een voetveeg gebruiken.

wanneer ik probeer om zelfliefde te definiëren kom ik op zoiets als:  een bekwaamheid en bereidheid om jezelf en degene die je na staan te laten zijn wie ze verkiezen te zijn, zonder dat er iemand behaagt moet worden. Ik begrijp dat velen met zo’n definitie moeite zullen hebben. Ik probeer dan ook niet iemand te behagen, maar stel gewoon datgene op wat  m.i. belangrijk is.

wat is je zelfbeeld?

hoe kun je een ander anderen laten zijn wat ze willen zijn zonder te verwachten  dat ze zo zijn als jij dat misschien eigenlijk zo graag zou willen zien?  Door gewoonweg van jezelf te houden. Wanneer je van je zelf kunt houden en voelen dat je belangrijk, waardevol, mooi en  geliefd bent en erkent dat je er mag zijn ontdek je dat je niemand anders nodig hebt om je waarde te bewijzen. Ze hoeven dan niet meer te voldoen aan jouw ridicule eisen. Zeker zijn van jezelf maakt dat je niet langer van je zelf eist beter of anders te zijn dan wie je bent. Het beeld dat je van jezelf  en dus ook van de ander hebt gecreëerd. 

Je bent uniek en het mooie is dat wanneer je dat beseft je ook beseft dat anderen evenzo uniek zijn. wanneer we onszelf  niet liefhebben zeggen we eigenlijk “Ik mag niet uniek zijn” ik moet me aanpassen aan de ander.  waarmee je dus ook zegt dat de ander niet uniek mag zijn, jij wilt  hem of haar immers imiteren in zijn of  haar uniciteit.

hoe zit het nu precies?

In het geloof ligt dit een beetje gevoelig. Veelal wordt er gesproken over uniciteit van de mens als individu, maar tegelijk wordt er gesproken over het zijn als Christus. We worden enerzijds zijn dienstknechten, anderzijds  wordt er gesproken over geliefde zonen van God zelf. Waarmee we dus op gelijke voet zijn komen te staan met Hem.

In welk  licht moeten we dit dan bekijken? Jezus zelf heeft nooit enige afstand gecreëerd tussen Hemzelf en ons.  Hij noemde ons Zijn vrienden.  Hij heeft ons zelfs op een groter plan gezet door zeggen dat wij nog grotere dingen zouden kunnen doen Hijzelf gedaan heeft. (lees maar eens in Joh 15:15 en Joh 14:12) de manier waarop we tegen onszelf aankijken, geeft ook onze kijk weer  die we op Jezus hebben. Zijn als Jezus en ook weer niet zijn als Jezus is het eigenlijk. Geen wonder dat veel mensen niet echt begrijpen hoe het nu precies zit.

wees jezelf! ontdek je eigenwaarde.

Het wordt vaak als volgt geformuleerd: we zijn in deze wereld, maar niet van deze wereld. we mogen gewoon onszelf zijn. we hoeven ons niet meer aan te passen aan deze wereld. deze wereld is zoveel anders dan wij  zijn wanneer we onszelf inhouden om ons zelf te zijn.  wanneer we onszelf inhouden om van anderen te houden. Waneer we onszelf liefhebben zoals christus ons heeft liefgehad, betekent dat dat we van anderen kunnen houden  om wie ze zijn, in plaats van ondanks wie ze zijn.

We mogen ontdekken dat we in Christus waardevol zijn. wanneer we dat weten en ook werkelijk beseffen dan houden we niet meer van anderen vanuit een moeten, maar vanuit het ont-moeten, vanuit een verlangen de ander te leren kennen in zijn uniciteit. Hoe zouden we liefde kunnen geven als we onszelf als onwaardig, onminzaam zouden zien? In plaats van jezelf als minderwaardig te zien zou het goed zijn om positieve gevoelens te ontwikkelen ten aanzien van jezelf.

we zijn gelijkwaardig.

Trap niet in de valkuil je gedrag aan te passen ten aanzien van je eigen waarde. Wanneer je dit doet zul je ontdekken dat je  opnieuw in de valkuil trapt van de ander boven of onder je te plaatsen.  We zijn gelijkwaardig aan elkaar. Ik aan jou en jij aan mij. Zwart , blank, gelovig ,ongelovig, religieus, seksuele voorkeuren, dingen die je hebt gedaan of je zijn aangedaan, ieder mag zichzelf zijn en heeft zijn eigen last te dragen. Die last kan een lust worden wanneer je het ten goede keert. Of ik als Christen zou zeggen wanneer God deze ten goede keert in mijn leven, maar nooit zonder mijn persoonlijke  toestemming en medewerken.

liefde, amour, liebe, love…

We hebben anderen nodig en anderen hebben ons nodig. Om werkelijk te leven hebben we liefde nodig in ons leven.  wij kunnen niet functioneren naar behoren zonder liefde.  Waar zouden we voor moeten leven als er geen liefde was?

Wat maakt het leven waardevol? Ik geloof dat het liefde is.  geld  kan handig zijn, maar als we het goed bezien maakt ze eigenlijk vaak meer stuk  dan dat het ons goed doet. Al was het alleen maar onze houding.  Seks is ook iets wat ik persoonlijk geweldig vindt, maar wat pas werkelijk inhoudt krijgt wanneer er  echte liefde aan te pas komt. Zonder liefde is de seks hol en leeg. Succes is waar mensen naar verlangen, maar wat is succes zonder iemand die jou liefheeft of die jij lief hebt en waar je het mee kunt delen?

Liefde daarentegen geeft kracht in moeilijke tijden. Ze geeft doorzettingsvermogen als je het niet meer ziet zitten. ze geeft iets om naar uit te kijken als je alleen bent.

Het gaat niet alleen maar om het ontvangen liefde, maar liefde geven is minstens  zo inhoudelijk als het ontvangen.  We zien het als we kijken naar Jezus.  Zijn leven voor ons gegeven uit liefde. Oprechte liefde is opstandingsliefde.

Wanneer wij onszelf in liefde geven aan anderen is dat reeds geweldig. Wanneer we echter anderen de liefde brengen in Jezus naam is ze van eeuwig belang. Werkelijke liefde komt van God. we kunnen niet zonder God al denken we zo nu en dan van wel.

Leven wordt pas werkelijk leven wanneer we God kennen en Jezus Christus  het centrum van ons leven wordt. Jezus is het hart van God. het hart van Gods liefde voor ons gegeven.

prioriteit nr. 1: #Liefde!

Het leven van mensen wordt beheerst door wat anderen van hen denken. We kunnen leren om daar op de een of andere manier mee om te gaan. we kunnen leren om van onszelf te houden. We kunnen leren de mening van anderen te accepteren en te negeren, maar tegelijk blijft het een zogeheten soft spot.

Succesvol leven

Wanneer ons leven als doel krijgt om te doen wat anderen van ons verwachten. Om te streven naar datgene wat anderen naar ons doet opkijken. Als ons leven als doel heeft om in zekere zin macht uit te oefenen ten aanzien van anderen, dan is het leven geen leven meer maar een project geworden. we spreken dan niet meer over liefde, maar over succes.  succes in het leven. succes in zaken,  succes bij de vrouwtjes, succes bij de mensen, succes in het christelijke leven zelfs, maar waar is de liefde gebleven.

Ik geloof dat het goed is om doelen te stellen in het leven. en doelen worden er gesteld om ze ook te behalen. Doelen behalen is echter geen doel op zich. Wanneer we doelen stellen is het belangrijk om de liefde prioriteit nummer 1 te maken boven ieder doel wat je stelt.  Immers zo stelt de bijbel: Al spreek ik de taal van mensen en engelen – als ik de liefde niet heb, ben ik een galmend bekken of een schelle cimbaal. Al heb ik de gave van de profetie, al ken ik alle geheimen en alle wetenschap, al heb ik het volmaakte geloof dat bergen zou kunnen verzetten – als ik de liefde niet heb, ben ik niets. Al deel ik al mijn bezit uit, al geef ik mijzelf prijs om mij daarop te kunnen beroemen – als ik de liefde niet heb, helpt het mij niets.

Ons 1^e doel…

We kunnen onze prioriteiten stellen in het leven om succesvol te zijn, maar dan mist er iets in je motivatie en leef je niet werkelijk. Je zult in wezen leeg zijn. hol, dof. Misschien heb je veel mensen die  zeggen je vrienden te zijn, maar wat heb je er aan als je niet werkelijk lief hebt of geliefd bent.  wat heb je aan al het geld van de wereld zonder liefde.  Ons eerste doel is liefde. Lief te hebben. 

Jezus zegt ons dat we God lief moeten hebben boven alles en onze naaste als onszelf. Het begint dus bij God. als we van daaruit beginnen, zoals Jezus ons gezegd heeft en ervaren dat Hij ons ook liefheeft, zouden we dan niet ook anderen lief kunnen hebben en  leren om liefde prioriteit te maken in ons leven zoals we dat  van Jezus  hebben gezien? Laten we alles wat we doen , proberen te doen vanuit liefde. 

Kwestie van prioriteiten?

Succes is wat  de wereld ons toeschreeuwt op Tv, op het internet, zelfs  bepaalde kerken  verkondigen het van de kansel dat wanneer we werkelijk God dienen we ook succesvol zullen zijn in het leven.  Bull! Jezus gaf  alle liefde die Hij had en Hij werd omgebracht omdat men liefde altijd kan verdragen.  Vooral degene die  naar maatstaf van deze wereld/maatschappij reeds succesvol zijn hebben hier moeite mee. Ze zullen alles doen om hun succes te houden en zullen alles wat ze hebben met hand en tand verdedigen.

Wellicht dat we daarom in ons kikkerlandje  vaak zoveel moeite hebben met God. teveel draait het om succes. eigenlijk zelden nog om liefde. Ik verlang er naar om die liefde prioriteit te geven in mijn leven. veel is er belangrijk, maar niets is belangrijker dan de liefde.  Als God ons zo heeft liefgehad, vrienden, moeten ook wij elkaar liefhebben. Nooit heeft iemand God gezien, maar als we elkaar liefhebben, blijft God in ons en is zijn liefde in ons volmaakt geworden.

liefde is universeel!

Liefde is universeel. Liefde verbindt. Liefde is goed. liefde is het hart van alles wat is.  want uit liefde heeft God alles geschapen. Uit liefde ben je geboren.  Wanneer we elkaar in liefde ontmoeten komen we werkelijk tot elkaar.

al begrijp je niet veel…

Veel mensen zullen een hoop niet begrijpen als we het hebben over theologie, over God, over geloven, maar wanneer we spreken over liefde begrijpen ze ook iets van wie God is. 

Te simpel gesteld van mij denk je misschien. Misschien heb je gelijk, maar dat zou een mooi begin kunnen zijn voor het gesprek op het niveau van werkelijke ontmoeting.  Werkelijke ontmoeting kan pas werkelijk plaatsvinden als we werkelijk liefhebben.

liefde en sex?

Liefde, werkelijke liefde is iets totaal anders dan wat we op tv en ook elders vooral tegenkomen, namelijk het is geen sex.  Sex en liefde hebben uiteindelijk namelijk niet eens zoveel met elkaar te maken als wel wordt beweerd.

Ware liefde wil gerust de minste zijn. echte liefde acht de ander hoger dan  jezelf. echt liefde maakt ruimte, zelfs als we zelf de ruimte moeten verlaten. Oprechte liefde is geduldig en wacht af. Dit laatste zie je steeds minder.

geduldig wachten

Ik zag op twitter voorbij komen dat een groot percentage jonge meiden (ook christelijk meiden) aan de pil is. waarom zou dat? Omdat ze denken dat de seks niet kan wachten waarschijnlijk.

Liefde heeft geduld. Liefde denkt niet aan zichzelf , maar aan anderen. liefde gaat uit van de bron van liefde God zelf.  We zeggen vaak God is liefde en we noemen ons christenen omdat we in Jezus geloven en dat wat Hij deed een niet te evenaren daad van liefde was, maar wanneer we zijn liefde ontvangen hebben in ons leven, kunnen we het dan nog voor onszelf houden?

voor ons zelf houden, kan dat?

Ja , schijnbaar kan dat! we kunnen het  voor onszelf claimen, maar zijn we dan oprecht? Zijn we eerlijk , zijn we werkelijk discipelen van Jezus en kunnen we dan ook zeggen dat we liefhebben als Christus ons heeft liefgehad?  Nee, dat niet. dan zijn we lauwe christenen geworden die niet bereid zijn tot delen.

Ananias en Safira, waren mensen die net zo deden. Ze hadden God leren kennen en  wilden ook delen, maar op hun eigen voorwaarden. Ze waren oneerlijk daarin en hielden een gedeelte voor zichzelf. Jammer, maar ze hebben nooit kunnen genieten van het koninkrijk van God.

het koninkrijk van God en liefde.

Wanneer we de liefde van Jezus in praktijk willen brengen brengt dat niet  altijd dat met zich mee wat we verwachten of misschien zelfs niet altijd wat we verdienen, maar wel dat we het koninkrijk van God zullen zien. Nu al op deze aarde.

Wanneer we onszelf openstellen om lief te hebben en te delen, te ontmoeten, dan zullen we Gods koninkrijk betreden.  Dat merk je al in kleine dingen.  Wat is het heerlijk om lief te hebben. Een klein kind op je armen te dragen. Iemand te knuffelen. Een vriend te zien. Een goede daad te doen. iets voor de ander te betekenen.

Intens leven in zwakheid?

Wanneer we zeggen van het leven te houden bedoelen we meestal niet de keiharde confrontaties die we in het leven  vaak tegenkomen, maar  juist de dingen in het leven waar we kwetsbaar zijn te noemen.  Daar waar we hard hebben moeten zijn, waar we bitter waren en de stroeve  taaie zaken, zijn meestal  niet de zaken die je leven waardevol maken, maar het zijn juist die momenten waar we het meest kwetsbaar waren. waar we hebben ontdekt wie onze vrienden waren.  Het zijn die momenten waar we Gods leiding in ons leven hebben ervaren, waar we  ervaren hebben geliefd te zijn en lief te hebben. waar we intens ervaren hebben levend te zijn.  

Leegte  of liefde ervaren?

Er zijn momenten  die je wanneer je terug kijkt op het afgelopen jaar die moeilijk waren waar je je  misschien helemaal niet zo fijn hebt gevoeld waar je toch iets van God, in of door anderen, hebt ervaren. Er zijn vaak die momenten dat je boos was en verbittert dat je juist helemaal niets anders voelde dan leegte.  Typisch is het dat juist wanneer we zaken rationeel benaderen er weinig gevoel bij komt kijken , maar wanneer we  kwetsbaar zijn, gevoel en ervaringen zo enorm belangrijk zijn. 

De harde werkelijkheid van deze wereld kan ons  hard en rationeel maken.  vanuit dit oogpunt zijn we vaak veroordelend en beoordelend  naar anderen toe. We  geven iedereen een bepaalde stempel en spiegelen de anderen ten opzichte van onszelf. we zoeken en evalueren net zo lang tot we er zelf het beste uitkomen.

Ruimte in zwakheid!

Wanneer we echter onszelf zwak opstellen en  onszelf openen naar de ander, naar God, naar het leven, dan zullen we ontdekken dat het leven niet altijd gemakkelijk is, maar des ondanks de moeite waard.  We hoeven  niet bezig te zijn met wat anderen  doen. we hoeven ons niet druk te maken over wat ze ons aan doen of aangedaan hebben, laten we juist  anders zijn op dat punt en  ruimte creëren en hen liefdevol benaderen zodat ze geen stok hebben om te slaan. 

Laten we niet veroordelen of beoordelen op een negatieve manier , maar laten we in vredesnaam wat anderen ons aan doen Overgeven aan God zodat we  leren om te vergeven. dat maakt veel meer indruk in je leven en dat van anderen. we hoeven niet constant bezig te zijn met wat anderen van ons vinden en wat anderen doen. Jezus zegt ons dat wanneer ze ons op de wang slaan we de andere toe  moeten keren.  Betekent dat dat we ons op de bek moeten laten slaan?  Ik geloof het niet. Jezus was ook geen doetje.  ik geloof dat Jezus bedoelde  te zeggen dat we  niet hard en verbittert de wereld in moeten trekken. Immers dat maakt ons hard, maar dat we open moeten staan voor de ander en hem of haar met respect moeten behandelen al behandelen ze ons soms anders. 

Moeite als zegen zien?

Wat maakt het leven waardevol? De mooie dingen. De geboorte van een kind. De moeiten die overwonnen worden. Zelfs de dood van een geliefde, diepe moeite met zaken, maar die overwonnen worden. Niet het gemak waarmee we door de wereld gaan wanneer we hard zijn en zakelijk.  Jezus liet zien, in en door zijn leven, wat werkelijk de moeite waard was.  Het ging niet om macht en aanzien, maar het ging om liefde , vriendschap, relatie, trouw, waarheid, …

Moeite lijkt soms een vloek te zijn, maar als we er over nadenken is ze misschien juist de zegen waar we niet om hebben gevraagd. En  de zaken waar we nu juist  om hebben gebeden, voorspoed en materiële zaken, zijn wellicht juist  de vloek  van deze wereld. Wij weten vaak niet wat we moeten bidden, gelukkig hebben we Jezus die onophoudelijk voor ons bid en weet wat we nodig hebben . 

Intensief leven.

misschien een beetje rare gedachtegang vandaag. Leven met God is vaak leven op een andere, maar ook op een intensievere manier. ik ontdek persoonlijk steeds meer dat ik maar weinig van God begrijp, maar ook dat Hij wel erg veel van me moet houden om me telkens weer te confronteren met zaken die me klein maken en kwetsbaar. Er zijn veel koningen geweest die steden hebben veroverd op een paard met  vele soldaten, maar  er is maar een koning geweest die  een stad binnenreed op een ezel met een stel eenvoudige mensen om Hem heen als vissers en tollenaars.  Zie je het verschil?  Begrijp je wat ik bedoel?  Ik hoop het.

Spiritueel verbonden?

Op de een of andere manier zijn wij mensen geschapen om op God te lijken.  Helaas  denken sommigen dat ze dat inderdaad doen, maar geven daar een totaal andere inhoud aan dan Jezus ons heeft willen laten zien.  Ze willen bewijzen goddelijk te zijn door  te laten zien wat ze in hun mars hebben aan kracht en macht.

Bijna goddelijk

Dat we bijna goddelijk zijn zit niet in het feit dat we in staat zijn om krachtig te zijn of machtig. Niet in het heersen over… of in het gebruiken van ons brein , maar in het relationele. In het creatieve, in het spirituele, in het ervaren.

Ergens hebben mensen een soort vacuüm in zich. een verlangen naar een relatie met God. een gat die slechts door God zelf gevuld kan worden. We zij gemaakt om Hem te kennen en door Hem gekend te worden.

Ranken aan de wijnstok

Wanneer we de Bijbel lezen , kunnen we lezen dat we de Ranken mogen zijn aan de wijnstok. We zijn als het ware op Hem aangesloten. Met Hem verbonden. Er is connectie. We zijn geschapen om te leven door Hem. 

Wanneer we ons losmaken van God zullen we sterven. Geestelijk gezien zeker. God buiten sluiten. God loslaten is gelijk aan het loslaten van het Leven. 

Leven of sterven

Niets in dit leven kan voorkomen dat we eenmaal zullen sterven. Niets kan voorkomen dat we fysiek tot stof zullen worden, maar we kunnen voor altijd leven en verbonden zijn met God wanneer we  verbonden blijven met God.

telkens weer komt die relatie met God ter sprake.  Zou dit niet het belangrijkste moeten zijn in je leven? je relatie met God?  

verbonden met God?

een spiritueel leven is niet zo’n vreemde bedoeling dan je soms denkt. Het is gewoon in verbinding blijven met God. Hoe houdt je een relatie in stand? Gewoon door elkaar op  regelmatige basis te ontmoeten. 

wanneer je iemand niet langer ontmoet is er niet meer werkelijk sprake van een relatie.  Langzamerhand sterft de liefde. De band die je had met elkaar.  Zo ook met God. wanneer je God niet meer ontmoet is de relatie er dan nog wel? Denk er eens over na, ben je nog verbonden met God?