Dienstbaarheid

Als Christen zoeken we veelal naar waar God ons geroepen heeft. Soms denken mensen dat er een stem uit de hemel klinkt die je roept om iets te gaan doen. Veel mensen horen die stem niet en dus doen ze maar wat. Anderen denken dat ze weten waar God hen geroepen heeft, maar de vraag is of er vrucht is van wat ze hun bediening normen.

Ik geloof dat God een plek heeft in de bediening  voor een ieder die hem wil dienen. Maar de vraag is of we hier wel op zitten te wachten. Ik bedoel daarmee te zeggen is: past het in je agenda?  Ik geloof dat we ook onze eigen agenda hebben en dus wellicht niet echt open staan.  Tegelijk is het de vraag of we wel echt weten wat die bediening inhoudt.

Wanneer we kijken naar wat je bediening in het koninkrijk zou kunnen zijn lijkt het alsof we iets krijgen wat ons niet zou passen. Alsof God ons iets zou geven wat schijnbaar ook  niet zou kunnen passen of wat we niet leuk zouden kunnen vinden. Leuk is dan meer het woord wat ik gebruik als vervangend voor ,voldoening gevend, wat je met plezier doet, wat inhoudt geeft,etc…

De Bijbel leert ons dat God ons tenminste één gave geeft om Hem te dienen. Dat is minimaal. Maar  de meeste mensen hebben mogelijkheden te over om in de dienst van God te leven. Ik geloof dat de gave die God ons geeft een bijzonder aspect geeft aan je bediening.  Maar de vraag is of we wel werkelijk bereid zijn. Willen we niet liever onze portemonee vullen ipv dat we mensen winnen voor Gods koninkrijk.

God roept ons op om Jezus na te volgen. De vraag is of we bereid zijn om ons leven te geven. Jezus ging tot het uiterste. Misschien is dit nu juist wat ons beangstigd. Dat mensen ons afwijzen, beschuldigen, niet geloofwaardig vinden misschien. Als we ons leven terugkijken zien we dat er zo enorm veel is gebeurd wat enerzijds soms heftig is en soms heel bijzonder en uitdagend. Die zaken zijn de moeite waard om te delen.

Het dienstbaar zijn zit mi niet in een stem uit de hemel waarin God ons specifiek roept om Hem te dienen. We weten als gelovigen dat ons leven van Hem is en dat we in navolging van Jezus ook gewoon onderweg mogen zijn in ons leven. Gewoon de dingen doen die er op ons pad gebracht worden. Jezus deed niet zomaar wat en daarin is Hij niet enkel eeen voorbeeld,maar Hij had ook een persoonlijke rol. Hij was de Zoon van God en had een rol te vervullen.

Wij hebben Hem als voorbeeld,maar ook een eigen rol. Een rol die past bij wie we zijn. De zaken in ons leven zijn niet zomaar. We zijn groot geworden op een bepaalde manier, in een gezin of familie waar we iets van meegekregen hebben.  Soms positief of misschien een heftig verhaal. De vraag is wat je daaruit meeneemt om anderen te dienen tav koninkrijk. Zo is je opleiding ,het werk wat je gedaan hebt, de plek waar je je nu bevindt de plek van bediening. Misschien roept God nog specifieker, maar voor nu is dit de plek als je nog steeds zoekende bent.

Verandering vanuit relatie.

Elk mens loopt butsen en deuken op in het leven. De meeste issues waar we mee te maken hebben zijn wel overkomelijk, maar waar het meeste moeite mee hebben in het leven zijn de zaken die we niet zelf kunnen oplossen. Waar we hulp bij nodig hebben.

We zoeken voortdurend naar oplossingen om het zelf te kunnen, maar lopen daarin telkens vast door de woorden van anderen omdat ze ergens niet geland zijn in ons omdat we ze eigenlijk maar moeilijk kunnen accepteren. Hierdoor lopen vast in ons denken en in wat we voelen. We vinden het lastig als mensen die we waarderen iets inbrengen in ons leven wat ons leven veranderd. Alsof het te simpel is voor ons om te accepteren.

Je zou het als eigenwijsheid kunnen betitelen, maar dat is het niet echt. Het is iets in ons dat groter is dan onszelf wat ons vasthoudt in ons eigen zelf bedacht systeem om te overleven. We hebben het schijnbaar nodig om op een punt te komen in ons leven waarin we los kunnen laten vanuit onze eigen overweging. Pas wanneer we werkelijk gaan realiseren, dus tot het besef komen wat er werkelijk speelt en dus belemmerend is, is hulp ahw toegestaan en kan er in wezen pas werkelijk verandering plaatsvinden.

Soms lijkt de oplossing zo dichtbij, maar moeten we toch door de pijn heen. Sterker nog we zoeken wel naar oplossingen bij anderen en we nemen ze ook mee, maar de oplossing zit niet in het doen wat anderen zeggen, de oplossing voor het probleem zit in de groei van het individu. De pijn is nodig om tot inzicht te kunnen komen die nodig. Ieder mens is uniek en heeft zijn eigen weg te gaan, zijn eigen keuzes temaken, zijn eigen pijn te ervaren.

De oplossing voor herstel ligt in de pijn. Waar pijn is is leven. Er is herstel in het leven. Waar de dood zijn intrede heeft gedaan is geen verandering mogelijk tenzij God ingrijpt. Moeten we pijn accepteren als weg tot verandering? Ik geloof dat pijn zelf niet de verandering brengt, maar ons brengt bij wat wezenlijk is in ons.

We vragen onszelf in onze diepste innerlijke pijn waarom zaken zo moeten zijn. We draaien vaak jaren de rondjes in ons hoofd met vragen en oplossingen aan zonder dat we herstel vinden tot we ontdekken dat er relatie nodig is om tot herstel te komen. We denken dat we het zelf weten, maar we zien niet het gat in ons wat schreeuwt om gezien te worden.

Het gat in ons, de schreeuw diep vanuit onszelf is een verlangen door God in ons gelegd naar Hem zelf. Een verlangen dat we wellicht vullen met van les wat we bedacht hebben als oplossing. Sommigen willen voortdurend gezien zijn of gehoord. Anderen zijn voortdurend bezig om zichzelf juist buiten te sluiten. Ze doen niet mee aan het laten zien, maar daarmee schreeuwen ze eigenlijk om het zelfde.

Alles wat in ons is, zoekt naar dat ene specifieke wat het gat in ons kan vullen. We zoeken het overal. In waar we vandaan komen en in wat er is gebeurt, in wie we zijn en in wat ons belemmerd, in hoe we omgaan met zaken en in wat we geleerd hebben en dat allemaal door elkaar. We zoeken de zin, maar ontdekken die pas werkelijk als we oprecht loslaten wat we zelf allemaal bedacht hebben aan oplossingen. De oplossing ligt immers niet direct in onszelf.

Indirect ligt daar wel de oplossing. Waar we namelijk leren onszelf open te stellen voor relatie is herstel mogelijk. Daarvoor zijn vooral oprechte relaties nodig. Mensen die van hart tot hart bereid zijn zichzelf te geven. Dat is soms nogal een issue. Ieder mens heeft namelijk zijn butsen en deuken en zoekt ernaar. Dus trekken aan en stoten we af zelfs als we dat niet willen.

Wanneer we de juiste relaties hebben die helpend zijn ontstaat er ruimte voor herstel. We hebben allemaal mensen nodig in ons leven die van ons houden om wie we zijn. Die niet de problemen zien of wat er niet zo tof is in ons, maar die ons gewoon zien vanuit de relatie van binnenuit. Daarom is God in deze de allergrootste. Hij is het die ongeacht er in ons gaande is zichzelf totaal aan ons geeft. Zijn hart, zijn leven is totaal op jou gericht. Het verlangen, het gat in ons kan enkel in Hem zijn vervulling vinden.

Ware vriendschap is een afspiegeling van de relatie met Christus. Wie God dient zoekt in alles naar verbinding. Verbinding met zichzelf dwars door de pijn, maar wil ook in de pijn van de ander aanwezig zijn. Dat is wat God in ons wil laten weten in deze woorden: Wees niet bang, want Ik ben met u. Kijk niet angstig om u heen, want Ik ben uw God. Ik zal u kracht geven en u helpen, Ik zal u overeind houden met mijn heilrijke rechterhand.
Jesaja 41:10 HTB

Je leven geven?

Is liefde de bereidheid om voor iemand te willen sterven? Dat hoor je in allerlei liedjes en zie je vaak in films. I would die for you! Ik ben er niet van overtuigd.

Dat laatste is voor veel mensen misschien ff schrikken als ik dat zeg. We spreken immers over Jezus de gekruisigde. Die voor onze zonden gestorven is. Zijn daad van liefde was niet het sterven. Hij gaf niet de dood. Hij gaf Zijn leven voor jou! Prince snapt er helemaal niks van. Hij is geen mesias voor wie dan ook. Dat is enkel Jezus .

Jezus daad van liefde was dat Hij gekomen is om te leven. Hij kwam als kindje in dit leven. Hij kwam in de harde werkelijkheid van het leven zelfs. Hij kwam in absoluut vreemde omstandigheden en moest eigenlijk gelijk al een heftige weg bewandelen.

Het echte leven is de weg waarin we voortdurend keuzes moeten maken. Het was Zijn keuze om niet de makkelijke weg te gaan, maar juist in de hardheid van zijn fysieke leven op aarde Gods weg te laten zien.

Zijn leven was geen leven van luxe. Zijn start was al slecht, hij moest als kind al vluchten en wat denk je wat mensen zeiden over Hem. Geboren uit een maagd.  Alle kinderen in Bethlehem en omgeving werden afgeslacht omdat hij geboren werd.

Dan zijn rol als meester. Hij koos voor Gods weg en dat draaide uit op z’n dood. Hij koos om te leven voor God en ons, de dood was het gevolg van die keuze. Maar Hij koos niet om te sterven uit liefde!

Jezus koos om te leven voor God en mensen als jij en ik. Jezus koos om ons de weg te wijzen en Hij was de Weg. We begrijpen vaak niet dat lijden een deel is van de weg met God. Maar in het lijden, in dat wat we meemaken en meegemaakt hebben zit juist leven.

Dwars door de dood last Jezus zien dat Hij misschien gestorven is, maar dat het leven zegeviert. Hij is het leven. De dood is niet een oplossing. Het leven is dat wel. Liefde is leven! Liefde doet soms pijn. We kiezen voor iemand vanuit liefde, maar liefde is als we door dik en dun met iemand meegaan.

Liefde blijkt als we bereid zijn om tot het uiterste te gaan. Dat is niet de dood, maar in alles Gods weg te gaan. De wil van de Vader te doen zoals Jezus ons dat voorleefde. De dood is geen optie als we geloven.

Sommige mensen leven niet meer echt. De hoop is weggeslagen. Dat kan door omstandigheden soms zomaar het leven beïnvloeden. Jezus laat zien dat God in alle omstandigheden bij ons wil zijn. Hij is de bron van leven.

We mogen leven, maar dat vraagt om geloof. Waar geloof verdwijnt wordt het leven hopeloos. In Christus mogen we Leven. Jezus zelf stond op uit de dood. De dood was voor Hem geen enkele optie. Hij stond op uit de dood!

De dood heeft niet het laatste woord. Jezus is de Weg , de Waarheid en  het LEVEN. Dat veel mensen het moeilijk vinden om te kiezen voor leven is omdat er voor hen veelal niets meer in zit wat het leven waardevol maakt.

Wat maakt het leven waardevol, de moeite waard?  Dat wat God voor ons bestemd heeft. Hij leidt ons soms door lastige omstandigheden, maar reikt ons daarbij de hand. De vraag is of we in de omstandigheden die hand willen vastpakken.

Veel mensen kiezen er voor om alles zelf te doen. Ze hebben de handen vol met eigen beslommeringen, zaken waar ze in het leven tegenaan zijn gelopen en zijn druk, druk, druk. Te druk om te leven, te druk met zichzelf, te druk om te overdenken, te kijken en te ontdekken , te druk om te genieten, te druk om van iemand te houden , te druk om te praten, …

Leven begint waar we openstaan voor wat God ons wil geven. Jezus was Gods grootste geschenk. Hij gaf zichzelf om ons te tonen wat liefde is. Hij leerde ons hoe we samen mogen leven, dat er hoop is en geloof. Hij leeft, Veel mensen hebben Hem gezien  als de opgestane, maar Hij leeft in de harten van vele gelovigen. De vraag is of Hij ook in jou mag leven.

Leven vraagt om ruimte. Je hart is de plaats waar leven begint.  Door je hart te geven verlies je je leven. Door je hart te geven aan iemand , geef je als het ware je leven aan de ander. De vraag is aan wie jij je leven geeft. Ik hoop dat jouw leven niet slechts een leven is voor jezelf. Jij bent slechts een stervend individu. In Christus mogen we voor eeuwig zijn. Zijn leven mag in je zijn. Durf je (weer) toe te laten?

Zijn Weg met jou is Waarheid en brengt Leven.

Jezus is de weg , de waarheid en het leven. Een uitspraak die de meeste gelovigen kennen. De vraag is of ze ook de diepte van deze uitspraak kennen.  Bijvoorbeeld, wat betekent het als Jezus de weg is?  We begrijpen over het algemeen heel goed de keuze die we mogen maken voor Hem zelf en dat Zijn Weg Gods Weg is en dat we dus onze weg mogen gaan zoals Hij ons die voorgeleefd heeft, maar begint die pas waar we Hem ons leven binnen laten? Ik geloof dat Gods weg met ons al veel eerder begonnen is.

Zijn Weg met jou en mij begint al van voor de geboorte, namelijk daar waar Hij ons bedacht.al voor de grondlegging van de wereld zelfs. Zijn Weg is onbegrijpelijk in veel zaken en we ervaren de Weg als de onze vanwege de keuzes die we hebben gemaakt of vanwege wat er zoal is gebeurd en gedaan. Wat ons is overkomen.de tranen die we hebben moeten laten en de mensen die we ontmoeten, de verliezen die hebben gehad horen daar ook bij. We typeren het als onze weg, maar onze weg is in Gods hand. Wat er is gebeurt en gedaan op onze weg is ter voorbereiding. Daar waar we Jezus toelaten daar wordt het Zijn Weg. Hij is vanaf het allereerste begin betrokken. Dus onze weg is ook Zijn Weg met ons.

Hij is de Waarheid. De waarheid is dat er niets is wat Hem uit de klauwen loopt. Veel zaken zijn uit de klauwen gelopen omdat we Hem geen ruimte geven en we voortdurend blijven geloven dat we zelf de waarheid in pacht hebben. Dat wij weten wat goed is voor ons,voor de wereld. Het is een grote leugen dat wie in staat zijn ons leven onder controle te krijgen. Satan probeert ons voortdurend er van te overtuigen met onwaarheden. Als we er maar goed uitzien, de juiste opleiding hebben, genoeg financiën etc…

De Waarheid is dat Jezus weet wat goed voor ons is en ons wijst op hoe te leven. Hij wijst in en door zijn manier van leven op God. Wij proberen in ons leven vooral onszelf te profileren en te bewijzen. Het is onwaarschijnlijk dat wij werkelijk volledig in de waarheid zijn vanuit onszelf. We mogen echter ons leven bouwen op Hem die ons in relatie wil brengen met Zijn Vader en door Hem ook de onze is geworden. Hij is de eerste,maar de Vader stelt ons aan Hem gelijk. Zijn liefde is waarachtige Liefde. Onbegrijpelijke Waarheid van waaruit we mogen uitdelen zoals ons is uitgedeeld.

Hij is het Leven. Vanuit onszelf is ons leven dood, dor, droog. Alles in ons is dood vanuit onszelf. Hij is het Leven in ons. Daar waar we Hem toelaten brengt Hij leven. Veel mensen blijven zelf aanklooien en wat ze doen en de keuzes die ze maken brengen geen leven. We denken soms dat het wel zo is. We denken dat wanneer we onszelf vermaken, lol hebben, dingen doen die ons vermaken dat dit leven is. Echter niets in onszelf, vanuit onszelf brengt werkelijk leven voort. Enkel de dood. We zien het om ons heen . Relaties lopen stuk. Oorlogen en crisissen. Mensen beschadigen anderen of ze raken beschadigd.  Zelfs dat wat het meest waardevol is maken we stuk.

Het Leven is in Hem. Vanuit God is het leven ontstaan en dor Christus mogen we deelgenoot zijn aan het eeuwige leven. Veel mensen denken zelf het leven te kunnen maken door te creëren, van alles te doen, zich te profileren, kinderen voort te brengen.  Het is echter dat vanuit ons leven komt. Zelfs onze kinderen en dat wat we presteren, opgetuigd hebben is niet werkelijk leven omdat wanneer we sterven het uiteindelijk ophoudt. Slechts waar we Jezus toelaten is werkelijk Leven. Waar we anderen meenemen in relatie, waar we onze tijd en energie geven vanuit de Liefde van God voor ons, voor de ander, de wereld, voor gerechtigheid, daar is leven.

Wanneer we geloven dat Jezus de Weg, de Waarheid en het Leven is, daar zal onze doodlopende weg een weg van Waarheid worden. Veel mensen blijven vasthouden aan alles wat ze zelf gedaan hebben. Veel mensen houden vast aan het verleden, of kijken naar de toekomst omdat het verleden zo stroef, pijnlijk en teleurstellend was. Veel mensen leven hun hele leven en vullen hun eigen waarheid in en beseffen niet dat het allemaal niet werkelijk leven is. Ze zijn ahw op weg naar de hel.

Jezus is de Weg en alles wijst naar Hem. De hele wereld lijkt zich soms tegen Hem te keren. Het is niet populair om te zeggen dat je het anders wil gaan doen en dat de rugzak van je leven juist een pakket is die Hij ons wil gaan meegeven om ons op de weg te leiden in de juiste richting. Het is de Waarheid als je durft toe te geven dat leven met Hem niet altijd / vaak niet gemakkelijk is. Soms hard en moeilijk, maar dat juist in Hem de bittere tijd , de moeilijkheden van waarde zijn. Dat maakt het dode leven juist het leven waard. Het geeft ons hoop en toekomst . Niet hier, maar in alle eeuwigheid.

Bereid en toegewijd!

Laatste onderwerp in de serie van Watchman nee, het leven dat overwint gaat over toewijding. Enerzijds is dit waar het qua geloof  om gaat, anderzijds moeten we concluderen dat er veel mensen zijn die zich niet echt toegewijd hebben en toch christenen zijn. Misschien kunnen we stellen dat ze het nooit goed begrepen hebben omdat ze zich er niet op toegelegd hebben dit te onderzoeken. Ze waren immers niet toegewijd, anderzijds zou het kunnen zijn dat ze het wel geweest zijn, maar het ergens hebben verloren onderweg  door een leven van UPS en downs. Een overwinningsleven is een leven van toewijding. Ik onderzoek ook bij mijzelf waar ik ben toegewijd en waar ik juist deze toewijding mis. 

Blog 9

Allereerst moeten we stellen dat toewijding in geloof ons in staat stelt om door te gaan waar we als ongelovige af zouden haken. Waarom is het zo belangrijk om toch toegewijd te zijn?want het is toch God, Die in ons werkt, zowel het willen als het werken, naar Zijn welbehagen? (Filippenzen 2:13) toch kunnen we stellen dat hier ook iets in zit van de wil. De bereidheid. als we Christus hebben leren kennen dan zal Hij in ons werken, maar als we de bereidheid hebben en toegewijd zijn dan stellen we ons onder autoriteit van Christus. De liefde dringt ons er toe. De Here gaf Zijn leven voor ons opdat we niet meer voor onszelf zouden leven, maar voor Hem. (2 Korintiërs 5:14-15)

Toewijding is nodig en vraagt om alles wat we eerder in de blogs al bespraken, maar niet is meer dan enkel het doen en ervaren, het is ook ons leven overgeven in totaliteit. We zijn enerzijds gekocht en betaald en dus slaven van de gerechtigheid geworden . Dat is voor velen onbegrijpelijk, maar we zijn slaven van gerechtigheid. Enerzijds zijn er dus gekocht en anderzijds geven we ons leven bereidwillig over in toewijding aan onze Heer.

Een mooi voorbeeld is het verhaal wat beschreven staat van een Afrikaans slaven meisje dat verkocht zou worden en waar twee mannen biedingen deden. Het meisje moest zi enorm huilen dat er een derde persoon bij kwam en een enorm bedrag voor ver boven dat van de andere mannen waarop het meisje aan de derde persoon verkocht werd. Deze werd in feite de eigenaar, maar liet gelijk de ketenen losmaken en vertelde haar dat ze gekocht was om haar vrij te kunnen laten. Daarop stelde de vrouw dat ze deze man voor altijd toegewijd zou zijn vanwege deze verkregen vrijheid.

God heeft ons gered uit de handen van anderen die ons leven willen beïnvloeden en willen bepalen hoe te leven. God echter kocht ons vrij door het bloed van Jezus, wat meer is dan zilver of goud. Enerzijds voelen we ons soms verplicht iets te doen voor God omwille van de vrijheid die we hebben mogen ontvangen, maar dan hebben ze nog niet perse ook de liefde van de Heer oprecht toegelaten. De dag echter dat ze ontdekken dat ze niet enkel onder autoriteit staan van God, maar ook werkelijk vrij zijn in deze maakt dat we niet anders kunnen zijn dan dankbaar omdat we mogen weten geliefd te zijn, gered, bevrijd.

Wat geef je?

Toewijding blijkt uit datgene wat we overgeven. Dat is ons leven. Dat zijn de mensen in ons leven. Onze geliefden, familie en vrienden. Dat is omdat we niet slechts zijn eigendom willen zijn als persoon, maar toewijding zegt dat we in alles Hem Heer laten zijn over ons leven inclusief onze relaties. Maar ook onze zaken en aangelegenheden. Alles wat we doen is tot eer van Zijn naam. We doen niet meer de dingen voor onszelf,maar stellen dat alles wat we doen is als een offer voor God. Is dat wat we doen ten eet van God op dit moment? Ben je toegewijd in je relaties? Ben je toegewijd in wat je doet? Maar ook is wat je hebt aan spullen,geld,goederen hebt van Hem? Gebruik je het om te delen, Hem te eren of wil je meer om er zelf gemak van te hebben?

Laten we onsze lichamen stellen tot een levend, heilig en Goede welgevallig offer. Niet gelijkvormig aan de wereld, maar veranderd in ons denken. Dat is pas echt vernieuwing, hervorming, verandering. Dan zullen we niet alleen doen, maar ook meer en meer ontdekken wat goed is en wat het betekent volkomen welgevallig en toegewijd te zijn(Romeinen 12:1-2) dat is dus al wat we hebben , maar ook onze dromen , gedachten, etc… Willen we onder de autoriteit brengen van Hem. Dat zegt dat we Hem vragen wat goed voor ons is en ons daarin laten leiden.

De gevolgen van oprechte toewijding zijn dat we niet voortdurend heen en weer geslingerd zijn tussen wat van de wereld is en wat van God, maar dat we in alles wat we doen de wil van God zoeken. Hebben we dan geen vrijheid in deze? God stelt ons dat we vrij zijn met dat wat we tot onze beschikking hebben, maar waar Hij ons roept we ook bereid te zijn te gaan waar dit nodig is en te doen wat nodig is tot eer van zijn naam. Wat van ons is. Van Jemen dus kunnen we eventueel achterlaten en Hem dienen op plaatsen waar dit nodig mocht zijn.

Hij kent ons en zend ons waar we in Zijn naam iets mogen betekenen. Soms is dat heel dichtbij. Op ons werk, in ons gezin, in de kerk,… Soms roept God om uit te stappen. Ander dingen te doen. God zorgt voor de juiste timing en voorbereiding. Hij geeft wat nodig is op zijn tijd. Zijn wij bereid om te het te doen als de meester het ons vraagt?