Ik ben boos, verdrietig. Gisteren is er een jongeman begraven en ik was er bij. 39 jaar, vader van 4 prachtige kinderen en de man van een evenzo mooie jonge vrouw. Koud was. heel erg koud. Warm waren de gedachten maar koud de gebeurtenis. Het huilen van de mensen het brak mijn hart te zien dat er zoveel verdriet was bij de mensen die ik waardeer en lief heb. mijn hart gaat naar ze uit. Vooral naar een specifiek persoon. Mijn vriend die er bij stond als naaste familie. Voor hem was ik daar.
Vanmorgen las ik in de bijbel hoe Jezus sprak en zei: gelukkig zij die verdriet hebben, want ze zullen getroost worden. eerlijk gezegd is mijn reactie op zo’n moment van: tjonge, wat moet ik daar nu weer mee. En wat moeten zij daar mee? Gelukkig als je verdriet hebt? Deze vrouw, de familie, mijn vriend waren op dat moment niet gelukkig. De belofte ze zullen getroost worden is fijn te lezen, maar dat zal toch echt wel wat tijd nodig hebben. getroost? Zelfs daarbij kun je vragen stellen. immers wanneer ben je getroost. Hoe lang duurt dat? hoe lang duurt het voor het geluk weer terug zal komen. het leven gaat door… ja dat wel.
Misschien zal deze vrouw ooit een goede vent weer tegenkomen, het zal nooit dezelfde zijn en ook de vader van deze nog jonge kinderen zal er nooit meer zijn. in de bloei van zijn leven nog en nu weg… hij is er niet meer.
Ik ben boos ja. Boos dat hij niet meer tijd heeft gekregen om er te zijn voor zijn kinderen en als christen ben ik boos omdat ik achteraf zou willen dat hij meer van God had leren kennen. niet van dat vage . iets tussen hemel en aarde zoals de dominee het noemde. Ik ben boos. Erg boos! Ik vraag me af of ik iets had kunnen doen. had ik er voor ze kunnen zijn?
Ik wist het niet. wist niet dat hij ziek was. klinkt nu als een excuus. Nu was ik niet zo erg close met de overleden man, maar wel met mijn vriend de zwager van deze jongen. Lang heb ik niet met hem gesproken. Waarom? Ik heb geen idee. Zomaar verwateren soms vriendschappen wat. Je komt elkaar niet meer zoveel tegen en dan ineens zie je elkaar jaren niet. heb dus veel gemist van zijn leven. de ontmoeting was wederom als vanouds. Tranen over en weer. Even weer ontmoeting.
Tja ontmoeting. Spreek ik daar niet altijd over? Ben ik niet degene die het altijd heeft over relatie? Ja zeker! En als ik ergens in geloof is het in ontmoeting. In relatie, in communicatie met elkaar. Besef me dat ik er vandaag even voor hem ben geweest. Misschien iets van steun heb kunnen geven. tja… wat kan je nog doen als iemand dood is?
Ik bid al jaren voor mijn vriend. Dat hij de Heer Jezus mag leren kennen. heb gisteren heel even met hem gesproken . gehuild samen. besef dat ik hem gemist heb. te veel zaken van elkaar niet meer kennen. ik ken zijn nieuwe vrouw niet en hij ken t mijn kinderen niet. plank misgeslagen? Misschien. Ik weet het niet. ik ben voornemens hem op te zoeken en wil gewoon hem weer eens ontmoeten. er voor hem zijn. juist nu.
Ik kan wellicht niet echt helpen. Wat moet je ? maar ik wil er wel zijn. ik wil er zijn met een hart vol liefde en hoop dat van daaruit opnieuw oprechte en echte ontmoeting plaats zal vinden. Dat hij Liefde mag ontmoeten en ik hem mag ontmoeten.
lezen Matheus 5:1-13
Alleen is maar alleen! Als we onszelf opsluiten voor de harde, koude buitenwereld komen de muren op ons af. We denken en reflecteren over alles wat ons is overkomen of over wat we hebben gedaan.
de ontmoeting! 