mijn vroom kerkelijk jasje.

We zeggen vaak dat het tijd nodig heeft om te groeien  in het geloof.  Ik geloof dat dit waar is. hoe zouden we  immers geboren kunnen worden en gelijk volwassen? Om werkelijk  te leven zoals God het bedoeld heeft is echter niet zozeer een vraag van groei, maar van kiezen.  Natuurlijk groeien we in ons leven met God, maar de keus om God werkelijk te willen dienen, radicaal voor Hem te gaan betekent niets anders dan Hem  te accepteren in je leven als Heer.

Jezus als Heer van je leven is iets anders dan Jezus toelaten in je hart.  Jezus uitnodigen om in je hart te zijn is niet hetzelfde als  geloven met je  hele hart.   Natuurlijk moeten we Jezus liefde  accepteren om er vanuit te kunnen leven.   wat gaan we snel voorbij aan wat Jezus werkelijk bedoeld in ons leven. op de een of andere manier  wordt ons hart vaak verduisterd door ons denken.

We laten ons gemakkelijk beïnvloeden door anderen, andere gelovigen zelfs, om te leven zoals  deze denken dat we moeten leven met God, met Jezus in ons leven.  het is gemakkelijk om iemand na te spreken  in gebed en te zeggen dat we christenen zijn. maar wanneer we iets uitspreken  en het neerleggen als waarheid hoeft ze nog niet direct ook waarheid in ons leven te zijn.

Veel mensen komen  oprecht tot geloof in Christus. Ze ervaren hem ook werkelijk. Hun hart wordt geraakt. Ze zoeken ook werkelijk en komen dan in contact met de kerk.  er is honger naar wat Jezus  zegt en doet in het leven. er is honger naar echtheid, maar deze veranderd veelal al snel als ze  anderen gelovigen  zien die  hen vertellen niet slecht op hun gevoelens te vertrouwen. Met beide benen op de grond te blijven en de juiste keuzes te maken.  uiteindelijk komt het hier op neer dat ze  de kosten berekenen en veel mensen komen er achter dat ze de toren niet kunnen bouwen.

Geloven wordt dan meer iets van  een volgeling zijn van  de kerk en de mensen daarin dan het volgen van Jezus christus zelf.  Natuurlijk is het goed om naar de kerk te gaan, maar de kerk is meer dan een groep mensen die op zondag samen komt en waar men allerlei regels en taken mag vervullen in dienst van deze zelfde groep.  Wat worden we veelal in beslag genomen door de kerk, door de vaak vruchteloze activiteiten en de al dan niet geschreven regels  die ons  soms eerder verre van een relatie met Jezus Christus houden dan ons  er toe aanzetten om in relatie met Hem te leven.

Het is een belemmerende overtuiging om  te denken dat we ook maar iets voor God zouden kunnen doen.

Ik ben sceptisch over de kerken, maar ik geloof in de gemeenschap van gelovigen. Ik geloof dat we elkaar nodig hebben om elkaar te steunen en er voor elkaar te zijn. ik geloof dat we allen een bepaalde taak hebben gekregen om God te  kunnen dienen. Ieder op zijn eigen plek.  Ik geloof dat we  echter niet direct van alles moeten doen voor God.  ik geloof dat God vooral van ons vraagt om  dingen te laten,  weg te geven , op te geven .  ik bedoel daarmee dat we veelal zo bezig zijn met wat kan ik voor God doen om hem te reden te stellen en toch zelf de touwtjes in handen houden.

Het is een belemmerende overtuiging om  te denken dat we ook maar iets voor God zouden kunnen doen.   iemand  vertelde me eens dat we echt “niets” kunnen doen voor God.   Om bij God te zijn kunnen we in wezen niets doen . we kunnen spreken,  tot God, maar willen we God verstaan zullen we onze mond  moeten houden.  We kunnen God niet het stuur in handen geven  als we het zelf  vast willen houden.  We zullen het moeten overgeven . we kunnen God niet zien als we onszelf  opsluiten tussen muren van  angst en pijn, van boosheid en teleurstelling.

Natuurlijk wil God  in ons leven  zijn, hiervoor is het nodig dat we Zijn woorden  horen en ons oog op hem richten.  Dat we onszelf overgeven, maar dat betekent ook dat we ons leven niet  volstoppen met van alles wat maar geestelijk  en spiritueel is om zo God  te   en anderen  gelovigen te pleasen.

Ik geloof dat we het als zegen zien dat we de  rekeningen van de hypotheek kunnen betalen, maar of dat ook werkelijk de zegen is , daar stel ik mijn vraagtekens bij.

God pleasen  doen we vooral met ons verstand. Paulus roept ons op om  vernieuwd te worden in ons denken.  Niet meer Ik maar Christus leeft in mij.   Wat een verademing is dat.  Jezus toelaten in ons hart en leven  en   te beseffen dat  Hij er altijd al was.  Hij weet van datgene wat in ons is.  hij raakt ons, overtuigd ons en geeft ons wat we nodig hebben.  veelal geloven we daar niet werkelijk in. We bedenken wat we nodig hebben en  handelen daarnaar en vragen God ons te zegenen daarin.

We proppen ons leven vol met  allerlei zaken , televisie , computers, mobiele telefoons, mooie auto’s en woningen met enorme leningen en hypotheken, we werken hard om het af te lossen en komen er uiteindelijk achter dat we zo druk zijn dat we geen  of nauwelijks tijd  hebben om er  ook van te genieten. Is dat de zegen die we van God verwachten?  Ik geloof dat we het als zegen zien dat we de  rekeningen van de hypotheek kunnen betalen, maar of dat ook werkelijk de zegen is , daar stel ik mijn vraagtekens bij.

Ik geloof dat wij hier in Nederland nog zo weinig van de zegen van God ervaren omdat we Jezus Christus zo weinig de ruimte geven in ons leven.  we meten de zegen af aan wat we maatschappelijk bezitten.   Dit zijn irreële gedachten.   een leven met God is  niet hoe we ons leven vullen, maar  eerder  is Gods zegen te noemen in hoe we leren loslaten.

“The best thing to do with the best things in life is to give them away.”  -Shane Claiborn-

Wanneer we blijven vasthouden aan  onze persoonlijke verlangens en gedachten en God nagenoeg  geen ruimte geven zal  er zeker geen herstel plaatsvinden in ons leven. we kunnen ons voor het oog van  de mensen om ons heen kleden met een  vroom kerkelijk jasje, maar werkelijke verandering, herstel vind pas plaats wanneer we ontdekken dat we  onszelf mogen zijn bij God.  wanneer we ons  hart, onze diepste verlangens durven te tonen aan anderen.

Ik geloof dat we in wezen allemaal verlangen naar gekend te worden om wie we zijn. We proberen dat veelal op een verkeerde manier te tonen. We willen ons beter voordoen dan we zijn, maar  daardoor verliezen we onszelf.  in Jezus heeft God ons erkend als  zijn zonen en dochters.  Ik mag zijn kind zijn. ik geloof dat dit waarheid is  en dat we slechts waarachtig kunnen leven wanneer we dit in ons leven geloven.

 

volmaakte liefde

Als we spreken over geloof zijn er een aantal hete ijzers die we  proberen te vermijden.  Een van die hete hangijzers zijn bijvoorbeeld  homoseksualiteit en geloven.  de EO besteed aan dit onderwerp een aflevering van Jong ik geloof dat er in de christelijke wereld vaak een vooringenomen standpunt bestaat ten opzichte van de ander die veelal worstelt met zijn gevoelens.  In het verleden heb ik gemerkt dat er soms gewoonweg geen plaats is voor  mannen die  iets voor andere mannen voelen of vrouwen die liever een vrouw zien dan een man.

Ook zie ik in de praktijk door mijn werk op de SpetseHoeve dat er moeite is met  mensen die verslaafd zijn. mensen hebben daar hele  eigen ideeën en theorieën bij die gewoon niet kloppen. Natuurlijk is het niet goed als we beheerst worden door de verslaving. Net zo min is het goed wanneer ons leven beheerst word door homoseksuele gevoelens.Het gaat in dit blog echter niet om de homofiele  of de verslaafde medemens maar om hoe we zelf in het leven staan. Ik wil niet uitspreken wie er nu al dan niet gelijk heeft of welke keus deze mensen moeten maken. Waar het mij om gaat is dat er in de kerk vaak een hoop angst is voor de ander.

Ik noem de tekst uit spreuken redelijk vaak in mijn blogs.

Vrees voor mensen spant een strik,maar wie op de HERE vertrouwt, is onaantastbaar.

 Ik geloof  dat de grootste blokkade in ons geestelijk leven met God is dat we ons  veelal laten leiden door angst  en vaak te weinig door liefde.  Het is  wel erg lastig iemand lief te hebben waar je bang voor bent.  wanneer  we bang zijn voor iemand ontstaat er  afstand en raken we gefrustreerd en geblokkeerd.  We voelen ons  onzeker.Ik geloof dat christenen zich overmoedig gedragen door anderen exact te willen vertellen hoe ze moeten leven.  we zijn wel erg bezig met het leven van de ander soms.  Ik vraag me af of  dit niet  is omdat we denken dat we het zelf  wel aardig doen in onze eigen  ogen.  Is dit niet wat Jezus bedoeld met de balk en de splinter?

 Wanneer ik naar mijzelf kijk weet ik dat er een aantal zaken zijn waar ik mee wordtel. Ik weet zelfs dat ik regelmatig de fout in ga en dingen zeg of doe  die  wel erg gericht zijn op wat ik wil . ik doe foute dingen. Nog altijd.  Ik bedoel te zeggen dat wij als christenen veelal bezig zijn om  anderen  te willen vertellen hoe ze precis zouden moeten leven in plaats van het  lief te hebben. we zeggen vaak dat we hen  dingen vertellen uit liefde voor hen, maar wijzen hen soms af met  onze woorden en daden.

 Ik geloof niet dat we onderwerpen moeten mijden of dat we niet mogen zegen hoe we over zaken denken. Ik geloof dat we van mening mogen verschillen en dat God voor ieder mens plannen heeft.  Ik geloof echter ook dat God met ieder mens een andere weg gaat.  Alles wat we in ons leven hebben meegemaakt speelt daarin een rol.

 Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit; want de vrees houdt verband met straf en wie vreest, is niet volmaakt in de liefde. 1 joh 4:18

 Ik ben er ook van overtuigd en misschien ben je het oneens dat God ons liefheeft zoals we zijn en dat God door onze fouten en gebreken heen ziet.  ik geloof in ontmoeting met de ander. homofiel, verslaafd,  of wat voor zaken er ook in zijn leven zoal te noemen zijn. ik geloof dat God jouw liefheeft en  mij ook.  Jezus’ centrale boodschap is dat God ons onvoorwaardelijk liefheeft en hij verlangt naar ons. Het geeft niet dat we het oneens zijn, maar laten  we niet dat we bang zijn voor de ander of voor Hem.

 Sterker nog ik geloof dat Jezus is gekomen om  ons te laten zien hoe liefdevol God is  en dat we niet bang voor God hoeven te zijn.  Henri Nouwen drukt het in zijn dagelijks meditaties zo uit: Als we bang zijn voor God, kunnen we hem niet werkelijk lief hebben.  we kunnen immers niet intiem zijn als we bang zijn.  Liefde en intimiteit hoort bij elkaar.  we mogen kwetsbaar zijn . sterker nog God verlangt er naar dat we ons kwetsbaar opstellen. Dat we niemand  veroordelen. Niet om  zijn kleur, niet om zijn gevoelens en niet om wat hij jn zijn leven heeft fout gedaan.

 In relatie met de ander is  er de mogelijkheid om te ontmoeten.  van hart tot hart met elkaar te spreken. Dingen te delen waar we anders over denken misschien , maar wanneer we elkaar leren kennen zien we ook hoe de ander  hier over denkt er ontstaat ruimte van twee kanten. Wij leren om de ander  te accepteren zoals hij of zij is. ook leren we onderscheiden  waarom dingen zo zijn  als dat ze zijn misschien.  Tegelijk  leren anderen  van ons en hoe wij in elkaar zitten.  mogen ze  met ons  in gesprek zijn over de zaken in ons leven waar ze moeite mee hebben?  durven we open te staan of blijven we hangen in angst voor de ander, in angst voor wat God nu werkelijk van ons verwacht? laten we niet bang zijn om fouten te maken, maar laten we oprecht liefhebben.

Los van verwachtingen

Ik ontdek steeds meer dat ik niet alleen sta in mijn manier van geloven. ik dacht altijd dat je sterk moest zijn. niet mocht twijfelen, dat je de regels in acht moest nemen en dat je een bepaald geestelijk niveau moest zien te bereiken om werkelijk effectief te kunnen zijn als christen.

Ik geloof nu dat dit fout was.  en als ik de zin  zo terug lees die ik net geschreven heb, dan is dat een zin waarbij ik vroeger zoiets gedacht zou hebben als: Duh…  natuurlijk ontdekken we steeds meer en om werkelijk effectief te zijn  zullen we vooral naar christus moeten kijken, een volgeling willen zijn, etc… maar tegelijk had ik specifieke  motieven om christen te zijn.

Ik geloofde wat mijn ouders me hadden geleerd en ik geloofde dat het waar was. er waren zaken in mijn leven waar ik tegenaan liep waarbij niemand me kon helpen en ik moest dus wel op God vertrouwen anders  liep ik vast.  Ik was actief in de kerk, ik was echter tegelijk op zoek al dacht ik eigenlijk best veel antwoorden te kennen.  ik had een keus  voor God gemaakt . heel bewust.

Toch kwam er een zwart moment. meer dan een gevoel, meer dan twijfel, meer dan teleurstelling,…  de vraag waar ik mee worstelde was: durf ik me zelf te laten zien? ik durfde nog eens niet oprecht in de spiegel te kijken, maar wel mijzelf aan de ander en aan God?  nee,… ik wilde toegewijd zijn op mijn manier. veel werk verzetten op kerkelijk niveau, maar op spiritueel niveau  was ik bang voor van alles en nog wat.

ik heb echter ontdekt dat wanneer ik mij zelf  durf laten zien, God  zichtbaar wordt in en door mijn leven.  wanneer ik mijn leven niet meer laat leiden door  eigen inzichten , maar door Gods Geest dan wordt mijn hart  veranderd. Mijn woorden worden Andes, mijndaden veranderen,  en ook mijn houding …. Eigenlijk is  mijn oude leven een leven van ijdelheid.  Ik dacht dat ik het allemaal best aardig deed.  Deed goed werk in de kerk. had alles geestelijk aardig op een rijtje, maar  de waarheid bleek anders te zijn. 

de waarheid was duidelijk, ik dacht het allemaal zelf te kunnen, maar toen het er op aan kwam glipte veel van wat ik had opgebouwd aan materieel, aan kennis, aan ervaringen ,  gewoon door mijn handen weg en bleek het onbruikbaar en de vrucht er van was nauwelijks te vinden.  Wat is waarheid?  de waarheid is dat mijnleven zonder God  weinig vruchtbaar was.  natuurlijk deed ik dingen goed. ik probeerde van alles het beste te maken, maar uiteindelijk  bleek ik niet de controle te hebben.

weet je … je kunt je zelf een christen noemen en er zelfs van overtuigd zijn dat je het bent. en je bent het ook.  ik heb ontdekt:  Je kunt ware woorden spreken en toch niet in waarheid wandelen.  wanneer we  slechts gericht is op onszelf en onze maniertjes, dan is  ze weinig oprecht.  Iedereen heeft zo zijn motieven om nooit werkelijk de keus te maken om Christus  helemaal te volgen, de een  is onzeker, de ander heeft heftige zaken meegemaakt, weer een ander heeft zo ook zijn of haar een redenen  om niet werkelijk Jezus te volgen , maar de vraag is niet zozeer gericht op de ander, maar op jou en mij. Wat is jou reden  en wat is mijn reen om vast te blijven houden aan bepaalde zaken in mijn leven? ben ik werkelijk bereidt om ze los te laten?

Natuurlijk kan je een geweldige christelijke levensstijl  hebben ontwikkeld , maar durf je  ze los te laten  en je los te wurmen van wat je als waarheid hebt gezien, maar in wezen leugenachtige weergave zijn  van wie jij bent?  durf je los te laten wat anderen van je verwachten en doen waarvoor je geroepen bent?  durf je jezelf te zijn in de dingen die je doet? Ik verlang de Heer te dienen en toch kost mij dat eerlijk  gezegd soms nog altijd moeite.

Ik verlang er naar een waarachtig leven met Hem te leiden, mij zelf te zijn en wanneer ik schrijf kan ik me aardig verwoorden, al is het geen hoogstandje, maar in de praktijk van alle dag schort er  nog al wat aan.  zo kan ik enorm  gericht zijn  op prestatie. Ik kan een bullebak van  een vader zijn en een onverschillige echtgenoot. Ben ik er trots op? nee , ik werk er aan. ik wil in waarheid wandelen, tegelijk merk ik dat dit zo gemakkelijk niet is. een tekst als:  ik wil wel, maar ik kan het niet is mij enerzijds op het lijf geschreven, anderzijds mag dit niet een vlucht zijn om te doen wat ik zelf verlang. 

Ben benieuwd naar hoe jullie dit ervaren in jullie leven. durf je het te vertellen?

 

Ondanks alles een positief reisadvies

Veel mensen hebben het idee dat wanneer ze Jezus Christus leren kennen, hun leven  een stuk gemakkelijker zal gaan worden.  helaas zijn er ook veel predikers die dit werkelijk als waarheid verkondigen. Sterker nog, soms zijn er zelfs predikers die verkondigen dat wanneer het ons niet werkelijk voor de wind gaat op maatschappelijk of geestelijk gebied we in wezen geen goede christenen kunnen zijn.

Ik geloof dat dit leugens zijn! Wanneer we de Bijbel  bekijken en de mensen  die werkelijk leefden volgens het woord van God, dan zien we  juist het tegenovergestelde gebeuren.  Ik zeg dit natuurlijk niet om mensen af te schrikken, maar om duidelijk te maken dat  discipelschap niet iets  is van een keus maken en dan gaat het ons voor de wind op alle terreinen van het leven.  sterker nog  we zullen weerstand ondervinden.  Zo heeft Jezus zelf  weerstand ondervonden en werd zelfs gekruisigd. Paulus  heeft van alles meegemaakt van honger lijden tot schipbreuk en gevangenschap. Petrus is  werd gekruisigd. Jezus had hem dit in wezen ook gezegd.

Ik wil hier natuurlijk niet een negatief reisadvies geven om met Jezus onderweg te zijn, maar wel duidelijk maken dat het goed is om de kosten te berekenen van de reis met Hem.  Natuurlijk heeft God het beste met ons voor en wil Hij ook het beste voor jou en mij persoonlijk. Toch is het de vraag of wij  weten wat het beste voor ons is of dat God dat weet. Ik geloof dat veelal dat wat ons overkomt ons misschien in twijfel brengt over Gods liefde voor ons, maar tegelijk kunnen we uit  zo’n ervaring  des te meer leren dat God zelfs bij ons is als het donker is en er niemand meer is die we kunnen vertrouwen.

God is in onsen werkt door ons. Soms merken we dat niet. wederom zo’n vooronderstelling dat wanneer we de heilige Geest in ons hebben we altijd een soort van zweverig gevoel zouden moeten hebben, een bepaalde vorm van heiligheid die als een auriooltje boven ons hoofd hangt.  Wanneer wij Hem hebben binnen gelaten is Hij in ons leven en de ruimte die wij hem geven bepaald ook in hoeverre hij werkzaam is in ons leven. anderzijds kan God door zijn Geest zoveel meer dan ons  een heerlijk gevoel geven. gevoel is  slechts een moment opname. We mogen het gewoon ook feitelijk weten  al hoewel we dat gevoel ook zo nu en dan kunnen hebben . 

Wanneer we het gevoel hebben dat iemand niet te vertrouwen is, hoe zouden we dan een relatie met degene in stand kunnen houden. Sterker nog waarschijnlijk zal een relatie er aan stuk gaan als je het gevoel hebt dat hij niet te vertrouwen is. we hebben  niet zozeer gevoelens nodig, maar  de weenschap dat het waar is. dat het leven niet gemakkelijker wordt , maar wel  significant beter.

God is er in onze diepste momenten, we zijn niet meer alleen en als we dat toch ervaren mogen we weten dat hoe we ons ook voelen Hij er toch is en ons door barre tijden leidt naar het doel van je leven. God zelf. Hij is de bron.

Ik hoop dat je me  een beetje begrijpt in deze. Dat je kunt zien dat zware tijden nodig zijn om God te kunnen ontdekken. immers waarom zou je God nodig hebben als alles goed gaat in je leven? dan kun je het immers zelf?  Waarom zou je een relatie aangaan met iemand die je  niet nodig hebt? Ik houdt van mijn vrouw en ik heb har nodig in mijn leven. niet om zomaar bij me te zijn, maar om van me te houden en me te steunen en bij me te zijn. wat is een relatie zonder iemand nodig te hebben? wij hebben God nodig in ons leven.  misschien heb je nu niet de antwoorden gekregen op je vragen en er zelfs vragen bij gekregen. Ik stel graag vragen omdat ik zo ontdek dat God zoveel anders en groter is dan ik ooit zal kunnen begrijpen.

 

’t is mijn manier van kijken.

De ontmoeting , gewoon zoals je bent.

Waarom juist zo’n titel voor een site als deze.  als we kijken naar het woord ontmoeten is het mar net vanuit welk perspectief we het bekijken.  Ontmoeten kan betekenen dat we mensen willen ontmoeten. relationeel gezien, maar  het kan ook betekenen dat we niets  moeten maar juist dingen mogen of niet willen.  dat we de keus hebben . de keus om dingen te doen die we willen, maar ook om te ontmoeten, relaties aan te gaan. 

Waarom kies ik nu juist voor deze constructie, behalve dan dat ik het gewoon een hele leuke woordspeling vind is het ook enorm op mijn leven van toepassing. Op wie ik ben.  ik hou er van om mensen te ontmoeten. niet zomaar oppervlakkig iemand kennen, maar  dieper kijken naar wat mensen beweegt.  Een diepere laag van mensen  te zien.  Ontmoeten is verder gaan dan slechts  een groet of weten wie iemand is. ontmoeten is voor mij  het begin van een relatie.

Veel mensen zeggen dat ze iemand  hebben ontmoet. Ik geloof dat we pas iemand werkelijk ontmoet hebben als we een stukje van iemands hart gezien hebben.   Ik hou van mensen die zich durven blootgeven, maar weet ook dat de meeste mensen dit best erg moeilijk vinden.  Ik zelf  vind dit ook niet gemakkelijk.  Toch houdt ik absoluut niet van oppervlakkigheid. 

Dit klinkt waarschijnlijk een beetje zwaar , maar tegelijk gaat het er niet om dat we slechts allerlei moeilijkheden bespreken , maar ook in vreugde kun je de ander ontmoeten. het heeft te maken met hartsgesteldheid en is niet zozeer een moment van klagen ten opzichte van de ander. 

Ontmoeten  is echter ook vrijheid . vrijheid om te doen wat je wil. Leven vanuit  je verlangens. veel gelovigen hebben moeite met  deze zin en zeggen dat christenen toch ook wel van alles moeten. God liefhebben bijvoorbeeld en de naaste liefhebben is ook zo’n voorbeeld, maar toch zijn we daar ook vrij in om het al dan niet te doen.   de vraag is e echter of we wanneer we christus kennen  we  vanuit zijn liefde niet ook de ander werkelijk lief willen hebben en God bovenal.  Het kan volgens mij niet zo zijn dat we  Jezus Christus aan nemen als onze verlosser en Heer en dan niet doen wat Hij ons zegt te doen.

Wanneer we niet doen wat hij zegt uit vrije wil en de overtuiging dat wat Hij ons zegt goed voor ons  is, wat is dan de inhoudt van ons geloof. De vraag is dan of we Christus wel werkelijk ontmoet hebben. of we het hart van Christus wel aanvaard hebben en of Christus ons hart ook heeft mogen  veranderen.  dat is namelijk wat er gebeurt als we ons openstellen voor  een ontmoeting met Hem.   wanneer we ons voor Hem  openstellen zal dat iets teweeg brengen wat zijn weerga niet kent, een wonder en dat  tegelijk eigenlijk zo normaal is dat we het  niet altijd direct als dusdanig herkennen. maar er zal ruimte komen we gaan groeien in wie we zijn, maar ook in kennis van wie Hij werkelijk is.

God wil ons ontmoeten. ons veranderen en ons leren dat we vrij mogen zijn. dat we bijzonder zijn. dat Hij van ons houdt en  ons in de kern van het leven wil veranderen. niet zozeer lichamelijk, al kan dat het gevolg zijn, maar vooral een geestelijke verandering.  Dat is wat ik geloof dat ontmoeting inhoudt.