Soms Heb ik wat tijd en redenen om ff na te denken over wie ik ben, wat ik belangrijk vindt, over mijn roeping, bediening en mijn rollen. Soms is er een situatie nodig of conflict om er over na te denken. Vanuit het conflict qua … Lees verder Gedachten over het recht op ondersteuning.
Het zijn moeilijke tijden in nederland. Er lopen veel mensen vast. Jong en oud. De jeugdzorg loopt vast, andere zorginstellingen hebben het ook lastig. CHOG ziet dat ook gebeuren met allerlei gevolgen die het met zich meebrengt. Meer aanmeldingen, maar lagere indicaties. Maatschappelijke verantwoording Toch … Lees verder Moeilijke tijden?
Vandaag kwam ik een quote van John Maxwell tegen die me even aan het denken zette. Kijk maar even maar onderstaand plaatje. Succesvolle mensen doen dingen die onsuccesvolle mensen niet willen doen. Nu gaat mijn blog niet direct over succesvol zijn in maatschappelijke, financiële … Lees verder Te eigenwijs om te erkennen?
Voor sommige mensen is de wereld om hen heen een wereld geworden waarin ze zich bedreigd voelen. waarin ze misschien zelfs wel bedreigd worden of zijn. wat nu als je dit zo ervaart. Als je niet kunt doen wat je zou willen doen. je voelt je niet meer vrij. Je ziet allerlei zaken om je heen en durft niet meer jezelf te zijn. hoe moet je je zelf zijn? wat nu als iedereen iets van je vindt en jij alleen ziet dat niet zo, ervaart dat anders. Wat nu als je je alleen maar nietig voelt, klein, angstig, verdrietig of…wat dan maar ook. Wat nu als je totaal geen zin meer heb t om dingen te doen, dingen te moeten omdat het gewoonweg niet meer op kunt brengen. als je er geen energie meer voor hebt.
Erkenning zonder advisering!
Mensen willen graag adviezen geven. je vertellen wat je allemaal zou moeten doen. je moet ondernemen. Natuurlijk zeggen ze dit allemaal met de beste bedoelingen, ze proberen je te motiveren, stimuleren om in actie te komen, maar zou dat lukken? Ik geloof niet dat iemand in beweging komt door te zeggen dat hij van zijn gat af moet komen als hij het niet meer ziet zitten. ik geloof niet dat meer en meer druk om iets te moeten helpt om dingen anders te gaan zien.
Zou het niet zo zijn dat men eerder zit te wachten op een stuk geborgenheid, een schouder om te huilen , een stuk erkenning zonder advisering ? ik geloof persoonlijk in de autonomie van de mens en dus ook in de vrijheid om zelf keuzes te maken in dit leven. zelfs om verkeerde keuzes te maken. wanneer mensen zoeken naar mogelijkheden kunnen we ze helpen door ze een veilige plek te geven. een plaats om op terug te vallen zonder veroordeling. Dat laatste doen we immers zo enorm gauw. We hebben al gauw onze mening klaar en de kritiek om de ander mee aan te spreken. Dit moet je doen en dat moet je doen. ongevraagde adviezen. Natuurlijk hebben we het beste met de ander voor, maar wat is het beste? Hoe komt een mens tot andere inzichten? Door kritiek en ongevraagde adviezen? Ja zeker, maar dat levert inzichten op als: ze willen me veranderen! ik mag er niet zijn! ik moet voldoen aan hun beeld! Zie je nu wel ik heb gefaald in hun ogen! Ik deug nergens voor!
De diepst mogelijke ontmoeting
Veiligheid is waar mensen naar verlangen. dat is waarom ik geloof in relaties en communicatie . ik geloof in ontmoeten. zo kan men tot nieuwe inzichten komen. oprechte ontmoetingen zijn als een oase wanneer je in de woestijn zit en dorstig bent. je kunt er je dorst lessen. Een ontmoeting is als een oase. Een plek om op krachten te komen, een plek waar levend water te vinden is. ik moet daarbij 
denken aan de vrouw bij de bron. Jezus kwam bij de bron en ontmoette daar deze Samaritaanse vrouw. Wat al bijzonder genoeg was. een jood se man en een Samaritaanse vrouw. Samaritaanse en ook nog eens vrouw. Not done in die dagen dus. Toch spreekt Jezus haar bewust aan. het maakt hem schijnbaar niet uit wat “men” zegt of denkt. Hij spreekt haar aan en vraagt om water. De vrouw aarzelt, maar er ontstaat iets van een dieper ontmoeting.
Er is geen sprake van oordelen en veroordelen. Er is slechts sprake van een gesprek over de situatie en Jezus biedt haar levend water aan. hij biedt haar aan waar ze naar verlangt. geen tips of adviezen, maar Hij zegt als het ware gewoon van alsjeblieft. Je mag het van Me hebben. het kost je niets. Geen druk. Geen veroordeling. Zijn wij niet te gauw met ons oordeel, met onze adviezen en kritiek, met onze woorden zonder werkelijk te luisteren. Projecteren we niet vooral onze persoonlijke verlangens op de ander? proberen we niet in zekere zin de ander te veranderen in het beeld dat wij voor hem of haar hebben?
Zonder kracht in beweging komen
Ik geloof dat we zouden moeten belijden dat we maar al te vaak eerst onze eigen beeld op de ander projecteren, maar vergeten dat we in dienst zijn Van de Heer zelf. Ik geloof dat Hij het is die al vanaf de moederschoot een prachtig plan heeft met elk mens persoonlijk. Willen we niet maar al te graag dat mensen in beweging komen? maar wanneer iemand een been heeft moeten missen zouden we dan ook met adviezen komen als je zou het beste drie maal daags een wandelingetje moeten maken. dat is goed voor de doorstroming. Wanneer iemand geestelijk moe is , als hij het leven niet meer ziet zitten en ook de zin van wat leven is niet weet, hoe zouden we hem dan zeggen om op te staan en te wandelen. te moe is te moe. Ik heb er de kracht niet voor. Hoe kun je zonder kracht, geestelijke energie in geestelijke beweging komen. het zit vast.
We kunnen een veilige omgeving zijn. zoals we voor de man zonder been er kunnen zijn om zijn karretje te duwen of gewoon met hem me te lopen als hij zijn karretje voortrijd met zijn handen, zo kunnen we met de vermoeide mee gaan om hem te ondersteunen. We kunnen er zijn wanneer hij al struikelend op zoek gaat 
naar wat hij nodig heeft. ruimte van veiligheid creëren, laten weten dat hij er mag zijn. dat hij boos mag zijn en verdrietig, angstig en opstandig mag zijn als dat helpt om er door te komen. je mag vragen wat hij nodig heeft. We mogen in gesprek zijn als hij daar behoefte aan heeft. En soms mogen we zelfs inbrengen wat we denken te weten wat goed zou zijn, wanneer er ruimte is en vertrouwelijkheid. Vriendschap, relatie. Tenminste als degene dat wil.
Een goed klimaat
Sommigen zullen dit een softe aanpak vinden, maar ik geloof dat dit niet zo is. ik geloof dat zelf zoeken niet soft is, maar de enige mogelijkheid om werkelijk tot zichzelf te komen. ik geloof dat we daarbij wel de hulp in kunnen schakelen van God . ik geloof dat Hij aanwezig wil zijn als we elkaar ontmoeten. zelfs als degene met wie we in gesprek zijn het niet zo op heeft met God. ik geloof dat we voor iemand mogen bidden . ik geloof dat daar vaak heel veel ruimte voor is. en waanneer dat we niet is kun je hem vragen of je dit in je eigen tijd wel voor hem of haar mag doen. ik geloof dat dit alleen al zo enorm veel ruimte schenkt. Er is zoveel wat we kunnen doen. vragen stellen, ervaringen delen, maar vooral luisteren en er gewoon zijn. soms zelfs zonder een woord te zeggen. vaak zeggen we al gauw te veel.
Wat denken we vaak dat we de problemen wel even zullen oplossen. Of we denken dat niet eens, maar we voelen wel de druk om iets op te lossen. We willen zo graag helpen wellicht. Helpen doe je niet door allerlei antwoorden te geven, maar door er te zijn. je kunt hooguit een beetje een klimaat scheppen waarin hij of zij zich veilig voelt. Niet het aandragen van oplossingen maakt iemand sterk. Sterker nog het maakt juist een sterk mens zwak. We maken de persoon afhankelijk wanneer we iemand constant vertellen wat hij wel of niet zou moeten doen .
Een proces om te omarmen.
Wat zou het geweldig zijn wanneer we zouden leren om de ander juist te bevestigen in wie hij of zij in werkelijkheid is. dat men zich bewust zou worden van hun eigen waarde. Het is voor een ieder belangrijk die zelf te kunnen ontdekken en zich van daaruit te kunnen ontplooien . vrij te zijn om keuzes te maken. zijn mening te vormen. Geloof te vinden en (on)afhankelijk te zijn.
Ik geloof dat wanneer ween mens tot de ontdekking komt dat er een verandering nodig is en oude keuzes losgelaten moeten worden dat alles in een dag en een nacht veranderd zal zijn. verandering is een proces. Een proces dat men uiteindelijk wellicht kan omarmen en kan gaan zien als waardevol. Een proces waar men krachtiger uit kan komen wanneer men de ruimte heeft gehad en de veiligheid om in het proces te blijven. Ik geloof dat God ons de ruimte wil geven om te ontmoeten. om vanuit relatie en communicatie te komen tot werkelijke ontmoeting. Ik geloof echter dat het werkelijke wonder van geestelijk herstel plaatsvindt vanuit de Relatie met het Woord zelf. Durven we God zelf de ruimte te geven om in de ander te werken?
als je traject overLEVEN een beetje hebt gevolgd, dan zie je dat we in de stappen 4, 5 en 6 ons leven heel goed kunnen bekijken. wanneer je het programma redelijk intensief ook gevolgd hebt heeft het je misschien zelfs wel het gevoel gegeven dat je juist verder van God bent komen te staan.
tot ontdekking komen
wanneer we immers onze fouten en tekortkomingen ontdekken door ze te onderzoeken voelen we ons vaak enorm te kort schieten. We weten dat bepaalde zaken ons in de weg staan in onze relatie met Hem. We kunnen ons dan zo enorm onwaardig voelen om Hem te benaderen. We vragen ons af hoe Hij zal reageren en durven het misschien niet aan om Hem werkelijk om hulp te vragen.
waar gaat het om?
Weet je? God vind het geweldig als je bij Hem komt. In het verhaal van Jezus, zie je hoe twee mannen naar de tempel gaan om te bidden.
De één een farizeeër, een godsdienstgeleerde, een theoloog. Je zou kunnen zeggen een soort dominee voor de joden.
De ander was een tollenaar. Een belastingbeambte. Iemand die de regels echter niet zo nauw nam en de mensen zoveel mogelijk geld aftroggelde. Een gelegaliseerde dief zeg maar. Beide mannen baden tot God.
De farizeeër bad met vrome woorden en dankte God dat hij zo geweldig was. Dat hij niet was als die tollenaar die zo veel foute dingen had gedaan. De tollenaar boog zijn hoofd en bad slechts een paar woorden. “Heer, wees me genadig, ik ben een zondaar!”
vroeger en nu
Het was in Jezus’ dagen net als tegenwoordig. Vaak kijken mensen op tegenmensen in een keurig pak. En als deze mensen zich ook nog eens beter voordoen als ze zijn dan kijken de mensen daar soms nog meer tegen op.
mensen die fouten maken worden vaak juist afgekeurd door de mensen, maar God kijkt niet naar de buitenkant, maar God ziet naar het hart.
afkomst en prestatie zijn onbelangrijk
Jezus laat ons hier zien dat Hij mensen beoordeelt op het hart, niet op afkomst. Ook niet op prestatie. Zelf niet wat je allemaal gedaan hebt in de kerk of maatschappij. Hij weigert een hart dat te trots is om te zien dat het zwak is in zichzelf. Jezus omarmt het hart dat zich nederig openstelt voor Zijn vergeving.
Heer leer mij mijn hart te openen. Mezelf aan U te laten zien. Met al mijn tekortkomingen en fouten. Mijn hele vieze binnenkant, zodat U het kunt reinigen van alles wat er niet in hoort. Heer ik buig mijn hoofd nederig en zeg: Heer wees mij genadig, Ik ben een zondaar. amen
wanneer je het programma eens van vorenaf aan zou willen bekijken, begin dan bij stap 1
de ontmoeting! 