De wereld heeft verandering nodig. er is onvrede op allerlei terreinen ook van het maatschappelijke leven (zie hier bijvoorbeeld). Langzamerhand dreigt er een grote crisis en dan niet slechts op financieel gebied, bij regeringen en overheden en bij ons, maar de hele aarde is in sneltreinvaart aan het kapotgaan. Van ozonlaag tot bodemvervuiling. Van extreme armoede tot wederom extreme rijkdom die zonder schaamte het uitschreeuwt dat ze het gemaakt hebben zonder er werkelijk van te delen met hen die van honger sterven en er zelfs niet echt toe bereidt zijn.
Hoe word je genoemd?
Zijn wijzelf daartoe bereid? Wij die in het rijke westen leven? veel van mijn lezers zijn christenen. Zijn wij daartoe nog bereid? Zijn wij wel werkelijk christenen? veel mensen noemen zich zelf christenen, toch was het in het begin vooral zo dat men zich geen christenen noemde maar zo werden genoemd. een wezenlijk verschil. Ze werden zo genoemd om wat ze uit droegen. Om wat ze deden. Ze hadden alles gemeenschappelijk en deelden uit aan hen die het nodig hadden. Waar is het mis gegaan met de kerk?
De kerk is een instituut geworden die op zichzelf gericht is geworden, in plaats van gericht op God en de naaste is ze in zichzelf gekeerd geraakt . natuurlijk zijn er in de kerk ook werkelijk oprechte gelovigen te vinden. Gelukkig zijn er ook kerken die niet op zichzelf gericht zijn en op de programma’s die ze aanbieden, maar veel mensen zitten er omdat het hun veilige haven is. een plek waar ze veel mensen hebben leren kennen en waarvan ze de maniertjes een beetje kennen. waar ze elkaar de hand schudden of omarmen, maar waar ze slechts van God horen, maar niet meer leren om ook daadwerkelijk het lichaam van Christus te zijn in deze wereld zoals het was bedoeld .
Wat is onze prioriteit?
Natuurlijk veranderen mensen wanneer ze God leren kennen. wanneer mensen naar de kerk gaan leren ze veel goede zaken ook nu nog, maar tegelijk wil ik ronduit uitspreken dat er meer is dan de persoonlijke relaties met God en het ontvangen van zijn genade. natuurlijk is dat belangrijk voor ons leven, maar Jezus Christus volgen houdt meer in dan dat. Het houdt in dat we God prioriteit geven in ons leven boven alles en de naaste net zoveel prioriteit geven als onszelf.
Hoeveel prioriteit geven wij God? hoeveel prioriteit de ander? hoeveel laten we nu zien van ons geloof? Waar staan we voor? De Israëlieten geloofden (in de tijd van JC)in de regel allemaal in God, toch kwam Jezus en vertelde van het hart van God. over Gods Vaderhart. Hoewel ze God al kenden leefden ze niet volgens het hart van God. Wat wisten ze van zijn hart? Jezus Christus liet het hart van God zien. Hij liet zien dat een leven met God een leven is niet slechts van woorden, maar ook van daden.
Regel of relatie?
Er is veel terminologie als het gaat om geloven. Gelovig zijn, geroepen, een leven leiden in aanbidding of een volgeling zijn , leven in genade … etc. Mooie termen en kreten die mensen geven aan een bepaald aspect van het leven met God. soms ook nog aangevuld met prachtige daden, maar veelal blijven ze in de kerk hangen en komen ze niet naar buiten omdat ze niet worden begrepen of wel worden begrepen maar niet worden gezien of herkent door mensen bij wie deze uitspreken. is het niet zo dat we de wereld wel willen veranderen, maar dan willen beginnen in de kerk. inderdaad ook daar is verandering nodig, maar tegelijk is het de vraag of daar ook zouden moeten beginnen? Blijft het daar niet hangen?
De kerk wordt veelal gevuld met mensen die van de ene naar de andere kerk gaan en met elkaar spreken over allerlei onderwerpen, zinvolle onderwerpen zelfs, maar is het niet zo dat onze deuren veelal gesloten blijven voor hen die het juist nodig hebben? de deur wordt niet op slot gedraaid , maar gesloten gehouden door allerlei vreemde terminologie en regels , zaken die zo belangrijk zijn geworden dat ze voor de mens zijn komen te staan.
Uitdagende navolging?
Wie is bereid te veranderen? wie is bereid om de deur van zijn leven te open voor hen die God werkelijk nodig hebben? wie wil met de zijn naaste ook opnieuw de deur te openen en daarmee ook God wederom actief binnen te laten in zijn leven. wie wil het werk doen wat Jezus ons opdraagt te doen. Hem daadwerkelijk na te volgen? Is dat niet een enorme uitdaging?
Wanneer ik daar zo over nadenk zie ik allerlei mensen zo voor me. Armen, daklozen, verslaafden, hoeren, asielzoekers , homofielen, depressieve mensen, gewone mensen die gewoon vast lopen in het leven van vandaag. Durven wij onze armen open te slaan en hen te omarmen en met hen te delen van onze overvloed of houdt je krampachtig vast aan je meterbrede flatscreen TV, je twee auto’s op de oprit, je tweede huis , je luxe, je levensstijl en dat in wezen ten koste van de ander?
Delen of houden wat je hebt?
Durf je nog te delen, voor anderen op te komen , gemeente te zijn, kerk zijn zoals het is bedoeld. Stel je eens voor zeg! Wat zou er gebeuren als wij onze tweede jas zouden wegeven aan die zwerver die in de buurt rondzwerft. Wat zou er gebeuren als wij ons brood zouden delen met hen die het nodig hebben. wat zou er gebeuren als we ons huis open zouden stellen voor hen die geen onderdak hebben. of vind je dat te ver gaan misschien? Vind je mij een dromer, een idealist. Een gek misschien of dat ik gewoon niet helemaal zuiver op de graad ben?
Stel je toch eens voor!dat wederom christenen genoemd werden omdat we ons leven met anderen dele en hen helpen omdat het ons verlangen is om dicht bij God en onze naaste te leven. dat we niet langer hypocriet of vrome schijters genoemd worden maar gezien worden als werkelijke navolgers van Christus. Dat mensen Christus in ons herkennen. ik verlang er naar en jij? Hoe zou de wereld er dan uit gaan zien?