Iemand die steeds op de wind let, zal nooit zaaien. En iemand die steeds op de wolken let of het niet gaat regenen, zal nooit maaien. PREDIKER 11:4 BB
We kunnen soms een nogal afwachtende houding aannemen, maar de vrucht van afwachten is dat er niks veranderd. Als we enkel afwachten, hoewel dat soms best even goed kan zijn in periodes, levert het niet echt iets op.
Ik heb soms het idee dat er veel mensen zijn die afwachtend zijn en nooit ergens voor in beweging komen. Ze wachten op het juiste moment, de juiste tijd zeggen ze. Sterker nog, ze hebben vaak vrome woorden in de mond als: we wachten op Gods timing.
Mensen kijken vaak omhoog, naar de wolken en proberen te zien waar God hen geroepen heeft, maar Heeft God niet al lang gesproken? Heeft hij ons al niet allang verteld wat we kunnen doen?
Sommige mensen wachten af op het juiste tijdstip om zich aan te sluiten bij de juiste gemeente, met de juiste geestelijke leider bijvoorbeeld. De juiste gemeente bestaat niet, de juiste leider ook niet. We zijn allemaal mensen met elkaar. De tijd? God roept op om deel te zijn, dus waarom wachten.
Ik heb soms het idee dat veel mensen gewoon geen verantwoording willen en durven nemen. Niet voor zichzelf, niet voor anderen, last staan voor hun geloof. Ik zie veel mensen kijken en kritiek hebben op allerlei mensen, maar dat is het dan.
Ik zeg: de vrucht van niks doen is niks. De vrucht van enkel en alleen kritiek leveren, is onvrede. De vrucht van samen leven is samen de verantwoording hebben om te delen. Het kan niet zo zijn dat je eigen huis, de mensen bij wie je hoort tekortkomen toch?
Geniet bij tijden van de wind, kijk af en toe in verlangen naar boven, maar kom vooral ook in beweging. Zaai het zaad, deel van wat je hebt ontvangen. Wees deel van de gemeenschap en groei, bloei, leef!
Dat God niet centraal staat in het levens van veel mensen is duidelijk. Dat kan voor sommigen pijnlijk zijn. De kerk/gelovigen hebben ook niet altijd het juiste signaal afgegeven. Helaas.
De vraag echter is of dat ons moet weerhouden om nu Bijbelse standpunten in te nemen of dat we ons moeten conformeren aan wat mensen van ons willen zien.
Moet de kerk zich conformeren aan de wereld?
Veel mensen zouden graag zien dat kerken zelfs helemaal sluiten aangaande Corona. Sommige kerken functioneren qua samenkomsten op 5 of 10% van de normale bezetting en krijgen toch kritiek.
Vreemd dat ook sommige gelovigen daarin een zelfde mening hebben. Terwijl de bijbel juist oproept om elkaar op te zoeken. Natuurlijk is God daar waar 2 of 3 samenkomen. Moeten we daar dan voor kiezen?
Wat is wijsheid?
Ik geloof niet dat we als kerk nu perse ons recht moeten halen, ook niet dat we ondoordacht en onveilig moeten handelen. Ik geloof dat de kerk de wijsheid mag vragen hoe om te gaan met het aantal plaatsen in de kerk.
Ik ben er echter van overtuigd dat mensen soms kritiek hebben op verkeerde gronden. Veelal is er pijn omdat men negatieve ervaringen heeft met de kerk waardoor mensen er ahw tegenaan schoppen in lastige tijden.
In eerste instantie verlangen mensen om samen te kunnen komen in kroegen, terrassen, gelegenheden etc… men vergelijkt daar de kerk mee. Toch is dat een vergelijking die niet altijd gerechtvaardigd is wat mij betreft.
In de kroeg sta je hutjemutje op elkaar en vervagen de grenzen ook nog eens met een borrel op. De ruimte is vaak kleiner. De kerk is breeduit gemeten en wanneer de maatregelen worden gevolgd worden ze vaak nog bekritiseerd. Zelfs 5% bezetting is op een afstand ruim meer dan 1,5 meter omdat veiligheid centraal staat onvoldoende, terwijl degene die kritisch zijn zich zelf vaak niet houden aan de regels.
Kerk als zondebok is passend! Ze is immers het lichaam van Christus.
De kerk wordt vaak gebruikt als zondebok. Nu is dat wat mij betreft niet zo erg. Jezus was dat immers ook. Zelfs de gelovigen in die tijd bekritiseerden Hem. Zijn vrienden lieten Hem in de steek. Ze hadden andere verwachtingen.
Moeten we als kerk water bij de wijn doen? Ik geloof het niet! We zijn het water wat in wijn veranderd. Hoe? Door perse samen te willen komen? Nee, maar door verstandig te handelen en te kiezen voor mogelijkheden die gepast zijn.
Gelovigen zullen ten alle tijden worden aangevallen, steeds wordt verzocht om in te leveren. De kerk wordt meer gelijkvormig aan de wereld. Ze vergelijken de kerk met samenkomsten in andere vormen. Begrijpelijk, maar het is niet hetzelfde.
De kerk moet mi verstandig handelen. Moeten ze ook doen wat de overheid zegt? Ik geloof dat we meer ruimte hebben dan men denkt. De kerk zit vast in de traditie. Dat is menselijk gedrag. Soms is er verandering nodig in de vorm met hetzelfde als uitgangspunt. Corona heeft daarin best iets bewogen. Diensten online, kleinere groepjes die samenkomen, groepen die samen wandelen en samenkomsten in de openlucht. Etc..
Het gaat niet om het gebouw, maar wel om relatie en samen.
De vraag die we echter ook moeten stellen is de focus op de kerk reël of is het zogezegd een afleiding om te kunnen doen wat je wil. Ook dat is nml mens eigen. Adam zei het al, de vrouw die hij mij gegeven hebt. Of… ik durf me niet te laten zien want ik ben naakt.
Mensen leggen graag zaken buiten zichzelf en gebruiken daar vaak voor wat hen heeft gekwetst, waar ze bang voor zijn of wat ze niet begrijpen. Als kerk hebben we daar iets in te doen. Soms is het nodig om ons leven als kerk te geven om vanuit de dood weer op te staan ten leven.
Corona kan een zegen zijn voor de kerk.
Corona is een rotziekte en het beïnvloed veel zaken negatief. Toch geloof ik dat corona voor de kerk een zegen kan zijn. Het laat zien wat het geloof waard is en wanneer. Het krijgt zijn kracht door de Heilige Geest. Die wijsheid is nodig voor de gelovigen die de kerk zijn.
De kerk is geen gebouw, wel zijn het gelovigen die samen komen en anderen daarin meenemen. Ik zelf geloof dat mensen geroepen zijn om te worden waarvoor God je gemaakt heeft. Het mooiste wat je kunt worden is je zelf in Christus!
Relatie en samen zijn woorden die horen bij wat geloven inhoudt. Moeten we samenkomen? Jazeker! Hoe? Dat is niet perse gedefinieerd als kerkgebouw. Maar moeten we nu zeggen dat we niet samenkomen omdat mensen wat roepen? Ik zeg, we blijven dicht bij het hart van Jezus. We geven niet af op de kerk of op mensen die bepaalde keuzes maken, maar doen wat mogelijk Is in de huidige context.
Mag het eigenlijk wel goed gaan in de zorg? Mogen nieuwe initiatieven ontplooit worden? CHOG timmert hard aan de weg om die mensen te helpen die tussen wal en schip dreigen te geraken. Meestal zijn dat mensen met meervoudige problematiek.
Goedkoop is duurkoop
Ik heb gezien de ervaringen vanuit CHOG met locale overheid soms het idee dat zorg wel goedkoper en ingeperkt moet worden, zonder dat er echte alternatieven worden geboden of handreikingen, maar dat er vaak negatief kritisch gekeken wordt naar een benadering die anders, eigentijds en durft op te komen voor degene die de zorg werkelijk nodig hebben.
CHOG is er voor mensen die vastlopen in de huidige maatschappij. We hebben oog voor de doelgroep en weten hoe de interactie met de doelgroep zou moeten plaatsvinden. We werken met ervaren mensen en/of mensen die deze ervaringen (methodieken) en zienswijzen (identiteitsgebonden) willen uitdragen.
We doen wat we kunnen en kunnen wat we doen!
Doen we het volgens het boekje? Zeker! Als CHOG vinden we het belangrijk dat we ons conformeren aan de regels. Zo werken we samen met een groep aan collega-instellingen behandelaren, reclassering, zijn we HKZ gecertificeerd, lid van een samenwerkende en ondersteunende coöperatie en doen we wat gevraagd wordt door zowel de (locale)overheid.
Wat me opvalt is dat er steeds meer druk wordt gelegd op hoe mensen te begeleiden en welke ondersteuning nodig zou zijn, dat er behandeling zou moeten zijn en zelfs welke en waar. Vanuit CHOG begrijpen we prima dat financiën een rol spelen. Dat de overheid graag mee zou willen spreken, hoewel ik dit laatste soms betwijfel.
De belemmerende factoren
Zorg aan de cliënt wordt vaak belemmerd vanuit de locale overheid is onze ervaringen. Vaak moet zorg geleverd worden maar blijven verstrekte indicaties financieel veel te lang liggen. Worden procedures door overheid gevoerd die over de streep gaan tav cliënten en personeel.
CHOG vecht soms tegen oude en roestige gedachten over hoe zorg er uit zou moeten zien. Er zijn nieuwe initiatieven nodig, maar niet verwelkomd helaas. Men wil graag het oude behouden al zegt men dat dit onhoudbaar is geworden maar blijven er aan vasthouden. De overheid wil bepalen wat goed is voor de mens qua zorg. Goed dat ze meedenkt, maar kan je vanaf het bureau zien wat nodig is of zul je daarvoor op de werkvloer moeten zijn?
De wet van de cijfers boven de noodzaak van relatie?
Ik vraag me af of de maatschappij vanuit overheidswege qua zorg wel werkelijk bekeken wordt vanuit het oogpunt van wat iemand nodig heeft. Soms lijkt het financiële en het cijfermatige aspect de boventoon te voeren. Gaat het nog wel om het individu? Mag iemand wel werkelijk kiezen voor de hulp die hij nodig heeft of moet dat via het kader wat de overheid instelt?
CHOG gelooft in mogelijkheden en kiest er voor om die mogelijkheden eruit te halen waar deze er zijn als het gaat om herstel. CHOG kiest er voor om voorbij te gaan aan de papieren tijger die meer en meer opgelegd wordt en zoekt voortdurend naar de juiste manier van verslaglegging dusdanig dat het niet de boventoon voert in de ondersteuning tav client. CHOG is misschien een vreemde vogel op zorggebied, maar we willen duidelijk zijn dat CHOG een non-profit organisatie is. Er wordt hard gewerkt voor een eerlijk salaris door al onze medewerkers, we houden ons aan de eisen, maar doen het daarbinnen zoals we geloven en zien dat het het meeste effect heeft.
Samen is het codewoord voor herstel.
Bij CHOG geloven we in de kracht van samen. Samen onderweg zijn, samen werken, samen leven, samen zoeken als cliënten samen en als begeleiders samen en samen als onderdeel van de maatschappij. De maatschappij is niet verslaglegging (hoewel dat nodzakelijk is)en is niet voortdurend de marge zoeken in wat kan en moet, maar de maatschappij zijn we samen toch?
CHOG merkt dat er vanuit overheid soms kritiek is omdat de stichting enorm groeit en dus een behoorlijk druk ligt op de gemeentelijke begroting en derhalve zouden ze liever af zijn van de zorg die CHOG levert. Begrijpelijk als het gaat om de financiële post, maar anderzijds onbegrijpelijk omdat de zorg nodig is. Wanneer ze niet bij ons ligt ligt het bij andere zorgverleners of wat veel erger is bij justitie of bij behandelingen die naar verhouding veel duurder zijn.
Wij geloven in zorg voor mensen.
CHOG gelooft! We geloven in God, dat moge duidelijk zijn en we doen wat we doen uit roeping. We geloven ook in mensen en dat herstel mogelijk is en daarvoor doen we wat in ons menselijk vermogen ligt. We geloven ook in verandering van de maatschappij waar we het opnemen voor de zwakkere en mens in nood. Waar de mensheid/overheid verhard zal de onvrede toenemen.
CHOG zoekt de weg van vrede al zal de weg naar vrede soms gepaard gaan met strijd. We zien dat terug in de levens van mensen die in zorg zijn. Soms is de strijd groot om los te komen van psychische druk, verslavingen, financiële onstabiliteit of onhoudbare woonsituatie. CHOG steekt zijn nek uit voor de mens in nood en we gaan tot het uiterste voor hen die dat werkelijk willen.
De vreemde eend…?
Wie CHOG is? CHOG zijn we samen! Management, begeleiders, cliënten, vrijwilligers, … Wij zijn CHOG! Daar zijn we trots op! Wil je met ons mee? Samen staan we sterker.
En schrijf aan de engel van de gemeente in Thyatira: Dit zegt de Zoon van God, Die ogen heeft als een vuurvlam en voeten als blinkend koper: Ik ken uw werken, de liefde, het dienstbetoon, het geloof, uw volharding en uw werken, en ook dat de laatste meer zijn dan de eerste. Maar Ik heb enkele dingen tegen u: dat u de vrouw Izebel, die van zichzelf zegt dat zij een profetes is, ongemoeid haar gang laat gaan om te onderwijzen en Mijn dienstknechten te misleiden, zodat zij hoererij bedrijven en afgodenoffers eten. En Ik heb haar tijd gegeven, opdat zij zich van haar hoererij zou bekeren, maar zij heeft zich niet bekeerd. Zie, Ik werp haar te bed, en breng hen die overspel met haar plegen, in grote verdrukking, als zij zich niet bekeren van hun werken. En haar kinderen zal Ik door de dood ombrengen, en alle gemeenten zullen weten dat Ik het ben Die nieren en harten doorzoekt, en Ik zal u geven eenieder naar uw werken. Maar Ik zeg tegen u, en tegen de overigen in Thyatira, voor zover zij deze leer niet hebben en zij, zoals zij dat noemen, de diepten van de satan niet hebben leren kennen: Ik zal u geen andere last opleggen dan deze: Houd vast aan wat u hebt totdat Ik kom. En wie overwint en wie Mijn werken tot het einde toe in acht neemt, hem zal Ik macht geven over de heidenvolken. En hij zal hen hoeden met een ijzeren staf – zij zullen als kruiken van een pottenbakker verbrijzeld worden – zoals ook Ik die macht van Mijn Vader heb ontvangen. En Ik zal hem de morgenster geven. Wie oren heeft, laat hij horen wat de Geest tegen de gemeenten zegt. Openbaring 2:18-29 HSV https://bible.com/bible/1990/rev.2.18-29.HSV
Jezus zelf is het die alles zuiver ziet en die recht is en het juiste gewicht weet te leggen over wie jij bent en over de gemeente. Hij spreekt rechtstreeks en zegt dat Hij weet wie we zijn en wat we doen. Hij weet waar het bij ons om draait en kent onze houding er in. Hij begrijpt ook dat het steeds moeilijker is geworden om staande te blijven in geloof.
Waarom is het vaak zo moeilink om te lijven staan? Luisteren we niet te veel naar allerlei mensen die van alles te zeggen hebben ? Soms met een geestelijk sausje, maar onderrtussen verleiden ze mensen om niet Gods weg te gaan, maar eigen voorspoed te verkiezen of geluk boven Zijn weg. Probleem is echter dat er geen alternatief is voor Jezus weg. Er is maar één weg. Alle andere wegen en invalshoeken leiden niet naar God, niet naar verlossing. Ze gaan slechts over het leven hier en hoe je er zoveel mogelijk maarschappelijke of persoonlijke voordeel uit haalt , Jezus weg gaat over relatie. Relatie in eerste instantie met God, maar van daaruit ook met anderen. Dat is leven. Dat leven brengt vrucht voort en zal niet enkel goed zijn voor onszelf, maar is gericht op de ander. Sterker nog dat zal.ons iets kosten van onszelf.
Jezus kent je. Hij kent je diepste innerlijke wezen, doorzoekt wat je zegt. Je kunt dus niet met woorden spelen of dingen doen om beter uit de verf te komen. Hij wil in ons zijn en ons van binnenuit veranderen. Natuurlijk zullen we het soms moeilijk hebben. Zullen we moeten strijden en vechten. Satan zal alles doen om ons vast te houden en ver van God. In Zijn Zoon mogen we echter het Echte leven leven. Geen gemakkelijk leven, maar Hij is er bij.
Hem te kennen is veilig. Het zal desondanks niet gemakkelijk zijn. Nog altijd zullen ons zaken overkomen. De tijd is immers nog niet gekomen. Maar Hij waakt over ons. Hij is sterk. En er zullen scherven ontstaan. Mensen zullen God afzweren en voor eigen wegen en inzichten kiezen. Soms tegen beter in. Maar wie luistert naar Zijn woord en doet wat Hij zegt heeft het bij het rechte end. Focus je leven op Hem.
Ik draaide mij om, want ik wilde zien wie er tegen mij sprak. En toen ik mij omdraaide, zag ik zeven gouden kandelaren . Tussen die kandelaren zag ik Iemand die op een mens leek. Hij had een gewaad aan dat tot op zijn voeten hing, met om zijn borst een gouden band. Zijn hoofd en zijn haar waren zo wit als witte wol, ja, zo wit als sneeuw. Zijn ogen vlamden als vuur. Zijn voeten leken van gloeiend koper te zijn. Zijn stem klonk als de zee. In zijn rechterhand hield Hij zeven sterren. Uit zijn mond kwam een vlijmscherp zwaard. Zijn gezicht straalde als de zon op het heetst van de dag. Toen ik Hem zag, viel ik als dood voor zijn voeten neer. Maar Hij legde zijn hand op mij en zei: “Je hoeft niet bang te zijn. IK BEN de Eerste en de Laatste en de Levende. IK BEN dood geweest, maar nu leef Ik voor eeuwig. Ik heb de sleutels van de dood en van het dodenrijk. Schrijf op wat je ziet. Schrijf op wat er nu is, en wat er nog gaat gebeuren. Dit is wat de zeven sterren in mijn rechterhand en de zeven gouden kandelaren betekenen: de zeven sterren zijn de zeven engelen van de zeven gemeenten, en de zeven kandelaren zijn de zeven gemeenten.” OPENBARING 1:12-20 BB https://bible.com/bible/1276/rev.1.12-20.BB
Veel mensen bidden zoeken God. Ze zien uit naar wat Hij te zeggen heeft. Toch wanneer Hij spreekt zijn we toch vaak verbaasd dat Hij het doet of vragen ons af of Hij het wel werkelijk is die spreekt.
Johannes draaide zich om . Hij wilde kijken wie er sprak en tegelijk zag hij Iemand. Vreemd dat hij zegt dat hij Iemand zag , was mijn gedachte. Iemand klinkt onbekend. Toch is het niet zo vreemd als je leest wat hij ziet. Hij ontdekt namelijk een persoon die er uitzag als een mens, Maar die toch totaal anders was. Zo totaal anders dat Hij er bang van werd en als dood voor Zijn voeten viel.
Wow! Johannes de geliefde valt als dood neer. Hij kende Jezus , maar had hier een ervaring die Hij niet verwacht had. Hij zag Jezus niet slechts in een ander licht maar hij zag Hem zoals Hij is. Hij maakt zich aan hem bekend. Wellicht om de twijfel weg te nemen. IK BEN de Eerste en de Laatste en de Levende. IK BEN dood geweest, maar nu leef Ik voor eeuwig. Ik heb de sleutels van de dood en van het dodenrijk.
Ik BEN… Hij maakt zich bekend als God. Hij maakt zich bekend als Jezus en maakt duidelijk dat er overwinning is over de dood en er Heer van is. Hij is betrokken bij de gemeenten. Bij alle gemeenten. 7 is het getal van compleetheid. Toch worden de gemeenten ook specifiek benoemd. Mooie gedachte is dus mi: het gaat over alle gemeenten en dus over alle gelovigen, maar tegelijk is het ook specifiek. Wat geschreven staat is voor jou.
Misschien hebben we soms de gedachte dat het onze tijd wel zal duren. Dat niet alles voor jou is wat opgeschreven staat. Toch zegt Jezus hier: schrijf op wat je ziet, wat er is en wat nog komt en vertel over de 7 engelen en de 7 gemeenten.
Wat Johannes beschrijft hier is bijzonder. Hij beschrijft Jezus in al Zijn Goddelijkheid, Zijn Grootheid, Zijn Majesteit terwijl Hij door, tussen de gemeenten is als het ware. Hij staat midden tussen de gemeenten. Hij is in al zijn grootheid Zijn gemeenten niet vergeten. Totaal niet! Dat laatste benadruk ik hier omdat 7 de volheid benadrukt.
Hij benoemd ook de 7 engelen van die gemeente. Een engel is iemand die gezonden is. Een boodschapper. Iemand die iets te zeggen heeft gekregen. Zo vertaal ik het hier voor mij zelf. Hij staat dus te midden van de gemeenten en benoemd daarbij ook de boodschappers van die gemeenten specifiek, maar tegelijk ook allemaal.
Er is veel te lezen, te zien in deze teksten . wellicht is er veel interpretatie van mijn kant. Toch is het prachtig om te horen hoe Johannes met Hem in contact is. Zelfs als hij oud is geworden, wordt hij nog verrast qua inzichten over wie Jezus is en dat op een plek waar hij dacht dat zijn einde genaderd was. Waar hij niet veel meer kon betekenen. Hij was immers in ballingschap geplaatst. Juist om wat hij geloofde.
Juist daar toont Jezus Zijn almachtigheid aan Johannes. Is dat niet typisch Jezus? Laat Hij niet telkens weer, Juist op die momenten Zijn aard zien? Hij zoekt ons op als we het zicht op de situatie en omstandigheden wat verloren zijn . Als we niet meer zelf iets kunnen toont Hij dan niet juist Zichzelf aan ons als de Levende die alle macht heeft?
Op dit moment (tijd van corona, en allerlei zaken die soms zo heftig kunnen zijn) en ook in deze context geloof ik dat Jezus laat zien dat Hij Heer is van de gemeente(n). Dat Hij het middelpunt is. Dat Hij aanwezig is en ons iets te vertellen heeft. Dat we niet bang hoeven zijn omdat Hij in controle is. In het midden van alles. In het midden tussen de gelovigen . Het midden van de gemeente. Hij is het Middelpunt. Het Centrum van alles.
de ontmoeting! 