Relatie door Genade

   Waar gaat het om in Paulus brief aan de Galaten? Ik ben er met Oawson overeens dat Paulus in deze brief duidelijk wil maken dat er verschil is tussen religie en relatie. 

Pawson omschrijft het als volgt: de grote vijand van het christendom is religie. Dus pakt Paulus(…) zijn pen(…) en zegt: ik ga regelrecht naar de kern van de zaak: religie of christendom, besnijdenis of kruis, welke gaat het worden? 

Beperkend geloof

Afgelopen 16 blogs ging het over wet en genade. De conclusie is dat het Paulus ernst is en duidelijk wil maken dat er heel snel dwaalleringen binnenkomen waaien in de kerk. Ook vandaag de dag. bij de Galaten kwam dit naar voren in besnijdenis waarmee ze de kern van het evangelie beperkten tot een kleine kring van mensen nml. de joden. Tegenwoordig zie je dat er soms veel nadruk ligt op de wet. Het nakomen van de wet zou bepalen of men zich tot het christelijk geloof mag rekenen. Dit vaak aangevuld met eigenhandig bedachte regels en afspraken. Wederom beperkend.  

Veel mensen doen hier aan mee. Vaak onbewust omdat men in een bepaalde kring leeft, geboren of opgegroeid is. De term ‘ ik ben gelovig opgevoed’. Wordt vaak gezien als rechtvaardiging vanuit familietraditie, maar wat slechts duidelijk maakt welke regels men volgt en niet Wie men volgt. Het is voor velen een plek waartoe men zich schaart vanuit de sociale context.   

Werkelijk geloof gaat niet om de Wet, al is de wet van God goed. Het gast niet om regels, maar om het hart achter de regels. Het gast niet om de rituelen of handelingen, maar om bewustzijn waarom je het doet. Het gaat niet om gelovige of christelijke vormen, maar enkel om Relatie met de Levende God. Dit is enkel mogelijk door Christus in je leven te laten. 

De kloof overbruggen

Wat we ook doen als mens. Niets maar dan ook niets kan ons behoud bewerken. We zullen niet vrij zijn door allerlei vormen en rituelen om God voor ons te winnen. Dit gaat niet lukken omdat we God niet hoeven winnen. Hij houdt van ons. Het gaat er om dat we beseffen dat we niets maar dan ook niets kunnen doen vanuit onszelf om bij God te komen. We zijn beperkt door de zonde. Er is een kloof ontstaan tussen ons en Gods Heiligheid. 

De oplossing heeft God echter ook bedacht. Nml. Hij zond zijn zoon als mens naar deze wereld. Niet belast met schuld, maar in alle reinheid geboren. Wat we pas gevierd hebben kerstmis, maar die ook in zijn leven en werken goed was. Dit werd veelal niet gewaardeerd, maar desondanks was dit onze redding. Althans wanneer we dit ook werkelijk geloven en in relatie met Hem willen Leven.  

Relatie met een dode Jezus? Welnee, hij is opgestaan en leeft. Moeilijk te geloven voor jou? 

Overgave aan relatie 

Weet je hier draait het om. Durf jij over te geven aan Christus? hij die voor ons is gestorven en de kloof heeft overbrugt in de opstanding. Wil je met Hem leven dan is het belangrijk dat je niet vasthoud aan religie, maar in relatie met Hem gaat leven.

  Veel mensen willen doen geloven dat dit alles oplost in je leven. Weet je; dat is niet waar! Maar het geeft je wel hoop en er zal verandering plaatsvinden in hoe hè naar jezelf en anderen kijkt. Wat zal het ook rust geven om niet meer te moeten voldoen aan van alles en nog wat, maar gewoon te mogen weten dat je Gods kind mag zijn en dat hij in alles van je houdt. Dat is Genade. 
Deze genade is voor jou. Geen goedkope oplossing, maar juist de meest kostbare ooit, maar ook de enige. Amen? 

  

Hiermee sluit ik mijn serie over het boek van David Pawson af. Wellicht een reden het boek te kopen en te lezen. Zegen! 

Losbandige relatie met God?

We hebben het gehad over wet en genade, en ontdekt dat deze in principe onverenigbaar zijn. Sommige mensen willen graag vasthouden aan de wet. Regels geven helderheid, structuur en principes. De moeilijkheid is dat niemand zich aan de wet kan houden. Dus tekort schiet.   
Veel meer mensen zijn daardoor geneigd om juist los van de wet te willen functioneren. Het is echter te gemakkelijk te zeggen dat regels niet nodig zijn. Dit klinkt wellicht tegenstrijdig gezien de eerder geschreven blogs aangaande de brief van Paulus aan de Galaten. 

Ik ben vrij om te doen wat ik wil!

Veel mensen die zich niet aan regels willen houden zeggen dat ze vrij zijn om te doen en te laten wat ze willen. Mensen die God niet werkelijk kennen tonen op die manier onverantwoordelijk gedrag. Gelovigen echter die zeggen dat ze zich niet hoeven conformeren en zeggen vrij te zijn van de wet om daardoor te kunnen doen wat ze zelf maar willen zijn in wezen losbandige mensen die in feite geloven in een vorm van slavernij die ze wellicht vrijheid noemen, maat wat in wezen nog een grotere vorm van slavernij is dan wat we gesteld hebben ten aanzien van het wetticisme. 

Slavernij? Losbandigheid maakt je tot slaaf van je zelf. Denk er maar eens over. Ware vrijheid is niet doen wat je zelf wil. Dat is losbandigheid. Net zo min is het vasthouden van de wet, regels, voorschriften haalbare kaart. Wetticisme kan ons in goede banen houden, maar het kan ons ook zo in de greep houden dat we vergeten wat het doel ook al weer was. 
  Wat is dan vrijheid als noch wet, noch het doen van datgene wat we zelf willen de weg is? Paulus zegt eigenlijk zoiets als: je bent niet vrijgemaakt voor je zelf maar voor anderen. Niet zozeer vrij gemaakt ‘van’ iets, maar veeleer ‘voor’ iets. Maw je bent niet vrijgemaakt voor de wet , de wet is goed. Je bent vrijgemaakt om vast te zitten aan jezelf, maar om te ontdekken dat je geliefd bent door God, de Vader en dat je die liefde mag uitdelen aan anderen.

Je mag vrij zijn van je eigen ik, in staat om anderen te dienen en God lief te hebben- dat is wat ware vrijheid inhoudt. Niet de vrijheid om te zondigen maar de vrijheid om niet te zondigen.  
Zal een christen niet meer zondigen? Dat is mi niet de vraag die gesteld zou moeten worden. Immers dat christenen nog altijd zondigen moge duidelijk zijn. Maar wanneer we leren om niet meer onszelf als uitgangspunt te nemen, maar ons laten leiden door Zijn Heilige Geest zal dit van invloed zijn op onze omgeving en onszelf te goede. 
Het gaat allemaal niet om een leven van discipline. Niet een gebed bij alles wat we doen of de bijbel blijven doorzoeken omdat we bang zijn om verkeerd te handelen, maar het gaat om een intieme relatie in het gewone leven. De keus om te doen wat God je zegt door zijn Geest. Wandelen noemt de Bijbel dit ook wel. Maw je handel en wandel is er op gericht op je grote liefde. Pawson stelt dat het christenleven een levenswandel is. 
  
Veel mensen vragen zich af wat men nu wel en niet mag. Dat is echter niet het uitgangspunt. Wanneer we ontdekken dat God ons iets duidelijk maakt om te doen of te laten mogen we ervaren dat God ons in genade hiervan bevrijden. We kunnen dat natuurlijk negeren, maar daarmee dienen we niet God, onszelf of anderen. Natuurlijk wil onze eigen ik de Geest volgen maar het vlees probeert ons te overtuigen om onze eigen zin te doen. We kunnen echter niet en de Geest volgen en doen wat ons vlees wil. Het is of het een of het ander. 

Vlees of Geest? 

De moeilijkheid is wellicht te weten wat nu van de Geest is of juist het vlees. Het antwoord is eigenlijk vrij simpel. Kijk naar het resultaat. Wanneer het principe goed is, dan is het resultaat dat ook, omgekeerd is dat ook zo. 

Laten we ons richten op het goede. Dat is wat Jezus ons voorgeleefd heeft. Hij heeft ons ook Zijn Geest gegeven om dit te kunnen onderscheiden, maar we zijn er niet zomaar. We hoeven niets te doen, de vrucht van het goede komt vanzelf. Ze wordt zichtbaar op den duur. Paulus stelt dat aan een boom niet twee verschillende vruchten kunnen groeien. Het zijn of de vrucht van de Geest of die van het vlees.   

Ik geloof dat het goede altijd de beste keus is. Niet altijd de gemakkelijkste. Fouten maken hoort bij het proces, maar wanneer ze voortkomt om het goede te doen zal dit zijn effect ook hebben. Ons verleden zal zijn fouten hebben, maar ze helpen ons om meer en meer op Zijn Geest te vertrouwen wanneer we ontdekken dat Zijn Geest Waarheid is en de goede Weg. 

Snoeien is nodig!

We hebben geen wet of regels nodig wanneer we Hem willen volgen. Dat betekent niet dat alles gemakkelijk zal gaan. Er zullen ongezonde vruchten ontstaan, maar door snoei, correctie zullen we meer en meer ontdekken wat Gods wil is voor ons leven. 

  

Ja maar…?

Voor veel christenen is er een gedachtengoed ontstaan die volgens Paulus onmogelijk is. Het idee voor veel mensen is dat wanneer je goed je best doet, je een heel eind kan komen qua redding. Alsof je zoiets zegt van: ik doe mijn best en God doet de rest. Paulus zegt echter ahw dat ons ding en Gods dingen niet matchen. Ze zijn als water en vuur, als dag en nacht.
  
Wanneer we uitgaan van eigen prestatie dan zullen we volgens deze prestatie beoordeeld worden. Beter is om niet op eigen prestatie te bouwen en te vertrouwen omdat we als mens , vanuit onszelf nooit aan de maat kunnen voldoen. Weet je de muziek kan best lekker klinken, maar wat heb je er aan als je op een boot zit die ten onder gaat? Gelukkig is er een oplossing en hoeven we zelf niet voor een oplossing te zorgen. God zelf heeft in Jezus voorzien in de oplossing. Hij is de perfecte mens en heeft onze onvolkomenheid volkomen gemaakt aan het kruis en in zijn opstanding. 

Ja maar, zal je wellicht proberen te zeggen. Paulus laat echter in zijn brief aan de Galaten geen enkele ruimte voor eigengereidheid. Niets, maar dan ook werkelijk helemaal niets van wat wij zelf doen of bedacht hebben is voldoende. Zelfs de meest vrome inhoudelijke regels staan in de weg omdat alles vanuit onszelf buiten Christus om eigengereid is en dus niet zuiver. We hebben allen Christus nodig !

Logische niveaus

Ik ben een liefhebber van de logische niveaus. Een psychologisch model die oa door Dilts is uitgewerkt. In dit model wordt duidelijk dat wanneer we willen veranderen dit van onderaf wel mogelijk is, maar dat we telkens een ingewikkelde en omslachtige stap naar boven moeten maken. Echter wanneer we echter bovenaan beginnen dit zal doorwerken in ons hele leven. Nu is dit geen christelijk model, maar het toont wel aan hoe verandering ruimte krijgt wanneer we onze eigengereidheid loslaten en onze missie toelaten zodat we erdoor gevormd worden. 

Ik geloof dat dit model niet perfect is, maar wel dat we bij God moeten beginnen. Hij heeft een doel met ons leven. Dit ligt reeds in ons. Het proberen op ons eigen manier is niet handig omdat we niet goed weten hoe we tot dit doel kunnen komen. Beginnen we echter bij Hem dan zal Hij onze identiteit bevestigen. In Christus zijn we werkelijk zonen en dochters van God zelf. Dit geeft ruimte voor veranderde overtuigingen, gedrag en uiteindelijk zal Hij ook onze omgeving veranderen.  
Snap je waar dit over gaat? Wij zijn niet in controle. Soms lijkt het misschien zo. Als een tijdlang je leven zijn gangetje gaat, mast wat als je je kind verliest, je huwelijk stuk loopt, je baan verliest, etc…? Je kan het invullen. Iedereen komt op een dag met bepaalde zaken in aanraking. In hoeverre heb jij de controle? Ik wil bij deze vertellen dat wanneer wij het niet meer weten, Hij nog altijd in controle is. Het is eigenwijsheid te denken dat jij kunt bepalen wat goed is en volgens welke regels je je leven zou moeten leven. Regels laten slechts zien waartoe we niet in staat zijn. Hoe mooi de regels ook zijn en hoe vroom we ook doen, slechts Christus kan ons het ware Leven schenken. Zijn Genade is genoeg.   

Het boek van David Pawson over de brief van Paulus aan de Galaten geeft stof genoeg tot nadenken. Ik kan je dit boek van harte aanbevelen. Ik zelf gebruik het momenteel als ondersteuning in mijn persoonlijke tijd met God. Wiecweet spreekt het je ook aan. 

  

Vrijheid

 Vrijheid! Wat is nu werkelijk vrij zijn? Veel mensen denken dat vrij zijn zoiets is als doen en laten wat je zelf wil, maar de vraag is of dat werkelijk vrijheid is of juist het tegenovergestelde. Anderen spreken over vrijheid van meningsuiting, vrij van armoede.   
David Pawson omschrijft vrijheid als volgt. Niet: vrij van God, vrij van de beperkingen die anderen je opleggen, vrij om te doen wat je maar wilt, maar: vrij van mijzelf, dat is de werkelijke vrijheid. Dat is de enige vrijheid die niemand ons van nature heeft. 
Als we alles hebben in het leven, dan nog zullen we niet echt vrij zijn van onszelf. Onze eigen innerlijke verlangens, overtuigingen, barrières, gebeurtenissen en ervaringen zullen voortdurend zaken zijn waar we als mens tegen aanlopen. Probeer maar eens vrijheid te omschrijven voor je zelf en wat er in de weg staat om werkelijk in vrijheid te leven. 
Afgelopen tijd gesproken met iemand die op zoek is naar vrijheid. Deze persoon denkt onvrij te zijn omdat hij geen woning heeft, reguliere baan, etc… De vraag is of deze zaken hem zullen bieden wat hij verwacht. Ik geloof dat dit zou kunnen helpen in een stuk onafhankelijkheid, maar wanneer we denken dat onze omstandigheden vrijheid bieden zullen we voortdurend onvrijheid ervaren. Er zijn immers telkens weer zaken waar we naar verlangen, die we denken nodig te hebben. 
  Er staat altijd iets in de weg om werkelijk vrij te zijn, maar toch is echte vrijheid mogelijk. Het gaat er niet om wat vrijheid is, maar om Wie vrijheid is. Wie is de basis van jouw persoonlijke vrijheid? Bij wie kun je totaal je zelf zijn? Natuurlijk kunnen er mensen zijn die je in een bepaalde mate vertrouwd , maar wie kent je totaal. Je ins en outs? Denk er maar eens over na.   

Het wonder van vrijheid!

Als we kijken naar de kerk in de huidige tijd verschilt deze mi niet zo veel van wat Paulus roept tav de Galaten. Waar zijn de wonderen gebleven? Zijn ze er niet meer? Natuurlijk gebeuren er nog altijd bijzondere dingen, maar ik geloof dat veel wonderen gestopt zijn omdat christenen zelf proberen christelijke dingen te doen. 

  
Pawson schrijft: wanneer er kerk echter gevuld is met mensen die geloven dat God kan doen wat Hij heeft beloofd, gebeuren er wonderen en blijven ze gebeuren. Dat is het geheim.

Waar draait het om? 

Is het niet zo dat de gemiddelde kerk vooral om zichzelf draait? Om het aantal bezoekers , leden en dopelingen ? Om de visie en regels? Om de uit te voeren projecten?

Het zelf doen staat voorop in de kerk. Paulus verzet zich in zijn brief aan de Galaten tegen deze zaken: Hij zegt als het ware: je miet geen christenen zijn die zelf de uitvoering in handen nemen, maar je oor te luister leggen bij Degene die daar over gaat. God zelf! 

Gericht op je zelf!

We worden veelal meer in beslag genomen door wat wij voor de heer doen, dan dat we werkelijk Gods persoonlijke aanwezigheid in ons leven ervaren.

  
Ja maar…? Ik kan toch niet …. ? Hoe moet ik dan…? Weet je, wanneer we kiezen voor een leven waarbij God een tweede plaats krijgt zie je de wonderen uit de kerk vertrekken. We zoeken mensen die gericht zijn op wat wij denken en maken deze oudsten en voorgangers. We zien dat mensen met maatschappelijke posities ook soortgelijke posities hebben in de kerk bijvoorbeeld. Het voorbeeld van eenvoudige vissers die door Gods Geest de kerk leiden raakt uit beeld. We maken de kerk laagdrempelig volgens een bepaalde formule om zo mensen in de kerk te krijgen en dat lukt soms aardig, maar is het niet zo dat werkelijke verandering begint waar mensen werkelijk een ontmoeting hebben met elkaar ? Niet omdat men verplicht wordt deel te nemen aan allerlei door mensen geciteerde groepen. Staat ons huis open voor de mensen die werkelijk jouw hulp nodig hebben? De minderbedeelden? 

Vrijgekocht

We zijn vrijgekocht! We zijn vrij van de wet! Het zelf proberen om rechtvaardig te zijn. Het doen van goede werken in de kerk en voor de kerk biedt geen enkele verlossing! de verlossing heeft reeds plaatsgevonden en daaraan kan niets worden toegevoegd of afgedaan worden. Verlossing in Christus is de nalatenschap en tegelijk de toekomst voor ons. Wanneer we dut aanvaarden zijn we vrij om onszelf te Zijn. Vrij In Christus.