liefhebben tot het werkelijk pijn doet.

welke prijs wil jij betalen? lijden? 

Afgelopen zondag werd er in de kerk gesproken over de lijdende kerk of zoals Open Doors het noemt de vervolgde kerk, waarmee zowel de vervolgden als de vervolgers aandacht krijgen.

Mede door het volgende  bericht wat ik op Facebook las bij Wilkin van der Kamp:

Als je voor het volgen van Jezus geen prijs wilt betalen, moet je je serieus afvragen of je wel met Hem gestorven bent.

Lekker gemakkelijk

Terwijl ik over de dienst dan wel over het berichtje zat te denken werd ik me bewust dat geloven in Nederland vaak wel erg gemakkelijk is. 

Ik wil niet zeggen dat we er niets aan doen, maar tegelijk lijkt veel van wat we doen zo enorm op onszelf gericht te zijn.  we zitten in de kerk, zingen onze mooie liederen, maar zijn ons nagenoeg niet werkelijk bewust van wat lijden om Christus wil nu werkelijk inhoudt.

oppervlakkigheid

Misschien vergis ik me er in, maar veel van wat in Nederland gebeurt lijkt dusdanig oppervlakkig dat er slechts weinigen zijn die ook maar iets voelt om zich aan te sluiten bij de gemeente van Jezus Christus.

Natuurlijk zijn er mensen die zich aansluiten omdat ze vrienden hebben of omdat ze op zoek zijn naar  inhoudt voor/in dit leven, maar tegelijk  rijst bij mij de vraag hoeveel mensen er nu daadwerkelijk God ontmoeten omdat ze iemand hebben gezien die werkelijk alles opgaf om God zichtbaar te maken op deze wereld.  

Ver van ons bed

Is het niet vaak zo dat wanneer we spreken over de lijdende kerk we denken aan landen in het midden oosten, aan China en het Oostblok?  Is het niet gewoon veelal te ver van ons bed, te ver van ons leven, van ons gevoel en te ver van ons hart?

Wat zou er gebeuren wanneer we werkelijk op zouden staan en werkelijk zeggen waar het opstaat. In de kerk, maar ook (misschien moet ik zeggen vooral) daarbuiten. Ik besef me dat we mensen voor de kop zouden stoten, maar ook dat dingen vaak veelal een stuk helderder zouden worden. in ieder geval voor mensen die God nog niet kennen.  wat zijn we in deze maatschappij wereldgelijkvormig geworden.

Liefhebben tot het pijn doet

Zijn we niet vooral bezig met het instant houden van wat we hebben? onze kerk, onze gemeenschap, onze regels, ik denk, ik vindt, ik wil, mijn of onze visie is…!!!!! nagenoeg niemand hier in Nederland word om zijn geloof mishandeld of gedood. Gelukkig niet, maar of het ook zo’n goed teken is ???

Ik vraag me  af wat er zou gebeuren als we werkelijk  lief zouden hebben zoals Christus ons heeft liefgehad. Lief hebben  tot het werkelijk pijn doet. Liefhebben tot de dood er op volgt misschien? 

Een beetje realistisch zijn Erik!

Natuurlijk willen we niet zo ver gaan. natuurlijk moeten we nadenken bij wat we doen. natuurlijk moeten we realistisch zijn, maar  zijn we niet een beetje te realistisch als ons hart en leven als christen is afgestompt en wel heel erg lijkt op die van onze buurman die God niet kent? Is het niet zo dat anderen nagenoeg geen verschil meer zien?

Wat zou er gebeuren als we werklelijk onze mond open zouden doen? als we werkelijk  zouden spreken over het vermoorden van kinderen al voor ze ooit zijn geboren. Als we zouden speken over onze eigen fouten in de kerk, als we zouden spreken over wat de waarde van relaties nog werkelijk waard is in deze huidige maatschappij.

Geheimhoudingsplicht opheffen

Ons werk als christenen is soms zo enorm geheim dat we zelf niet meer weten wat we nu aan doen zijn. we denken dat we Christus volgen, maar veelal zijn we  slechts bezig onze eigen heilige huisjes in stand te houden. 

Bidden voor de lijdende kerk is geweldig, maar laten we niet vergeten om  voor onszelf te bidden. Dat we opnieuw  open mogen staan voor de diepten van Gods woord in ons leven en dat van anderen.