Even in de rust.

Vanmorgen gewandeld. even de kop.leeg en gezocht naar rust en inzicht. Mooie foto’s gemaakt. Bewust geworden van de hectische wereld waarin we leven. Soms kun je zo het gevoel hebben opgejaagd en geleefd te worden. ik geloof dat het te maken heeft met de tijd waarin we leven. Was er vroeger dan geen hectiek? Zeker wel, maar ik durf te stellen dat de hectiek van vandaag breder ligt en meer mensen treft dan vroeger.

Doordat mensen meer individualistischer zijn geworden is de druk ook minder breed komen te liggen. Waar men vroeger het veelal samen deed, daar moet men het nu vaak alleen zien te rooien. Daarbij komt nog eens dat er steeds meer een beroep op ons wordt gedaan. Niet zozeer dat het altijd zinvol is, maar we staan voortdurend aan. We stappen vanaf de computer naar de tv met ons mobieltje voortdurend in de hand. Zelfs al wandelend nog bezig met andere zaken is deze bij dit blog geplaatste foto’s.

Ook is ons werk niet meer als vroeger van 8 tot 5, maar hebben we verschillende diensten. In een gezin heeft ook ieders dat. De één gaat naar school en is om 4 uur thuis de ander werkt in een winkel is om 6.30 thuis, er is iemand met avonddienst. Komt misschien pas laat thuis. Dit in tegenstelling tot wat vroeger normaal was. Elke avond om 5 uur aan tafel.

Was het vroeger allemaal beter? Dat is niet waar dit blog over gaat. Ik geloof ook niet dat het zo is. Ik ben er echter wel van overtuigd datveel zaken anders zijn en we soms maar moeilijk de rust kunnen vinden in deze hectische, koortsachtig en jachtige tijd vol prikkels, stevige uitdagingen en verwachtingen.

Alles is verschrikkelijk vermoeiend. De ogen zijn nooit klaar met kijken, de oren zijn nooit klaar met horen.
PREDIKER 1:8 BB

Misschien goed als we ons gaan realiseren dat altijd maar bezig zijn en druk doen niet perse effectief is. Ik kan soms zo enorm druk zijn met alles wat er gebeurd op mijn werk en in mijn leven en daarbij vergeten wat werkelijk belangrijk is voor mij. Misschien herken je het. Ik geloof dat dit nu juist de uitdaging is in deze tijd: in de hectiek van alle dag de rust te nemen die nodig is om optimaal te functioneren in relatie tot de ander, je zelf en God.

We denken soms dat we het te druk hebben en er simpelweg de tijd niet hebben.  Zou het kunnen zijn dat het ondanks alle drukte ook een kwestie is van prioriteiten stellen?  Dat we simpelweg de keus maken om onze tijd te vullen met allerlei prikkels en input die eerder overbodig en belastend zijn dan dat we de rust zoeken die nodig is om goede te functioneren?

Ik zelf probeer hier in te leren.  Op zoek te gaan hoe ik dat moet doen. Dat valt me eerlijk gezegd nog niet mee.  Ik ben nogal een workaholic en mijn denken is geprogrammeerd om altijd werk te zien en zaken die eigenlijk zouden moeten gebeuren. Maar wat nu als het niet gebeurd en wat nu als ik het niet doe?  Ik heb gemerkt dat het soms idd niet gebeurt en het er de week er op nog gewoon ligt en niemand zich er druk om maakt. Of dat ik vindt dat het moet, maar dan … Is het een week eerder klaar en dus ?

De grootste uitdaging om rust te vinden ligt in onszelf. Durven we los te laten en doen we wat we kunnen in de tijd die we er voor hebben of forceren we onze mogelijkheden en denken we de tijd te kunnen beïnvloeden?  De tijd blijft het zelfde, 24 uur per dag. De mogelijkheid om te genieten van datgene waar we voor werken  wordt niet groter door meer, meer, meer, maar  juist kleiner als je de kosten gaat berekenen.  

Misschien denk je in mogelijkheden of geld. Je denkt dat het je gelukkig zal maken als je meer investeert in het nu. Maar wat je nu investeert biedt geen garantie voor de toekomst als het gaat om rust, leven in verbinding, relatie met anderen, tijd voor je gezin, leven met God. Goed om eens te berekenen en uit te zoeken waar je staat op dit moment.

Het heeft geen zin om vroeg op te staan en tot laat te werken. Het heeft geen zin om zo te zwoegen voor je eten. Want aan de mensen die van Hem houden geeft de Heer wat ze nodig hebben, zelfs wanneer ze liggen te slapen.
PSALMEN 127:2 BB

Durf je te bidden?

De kop geeft de strekking al aan van dit blog. Zo’n vraag zalfje misschien in eerste instantie met een gedachte beantwoorden die even simpel is als de vraag. Durf je te bidden? Ja, natuurlijk durf ik dat! Toch is het de moeite van overdenken waard.

Ik las vanmorgen het volgende in een leesplan:

Wat lauw en slap zijn veel van de hedendaagse gebeden – ze zijn vaak niet meer dan een beleefd vragen om een minimaal gebruik of blijk van de goddelijke macht. Zelden komen onze gebeden boven het niveau van natuurlijke gedachten of eerdere ervaringen uit. Durven we ooit te bidden om iets buitengewoons?

Hoe zit het met ons qua gebed? Jezus is het die ons leert om te bidden vanuit een ander perspectief. Voorheen werd er ook gebeden, maar Jezus legt de nadruk op intimiteit en het durven vragen ook als we er zelf nauwelijks geloof voor hebben.

Durf je uit te stappen in gebed. Ik las in een boek van Wim Tollenaar hoe er gebeden was en hoe hij genas. Nu zit daar nu gelijk ook de crux. Want wat nu als het niet zo is??? Wat nu als er geen genezing plaatsvind of bevrijding? Wat nu als je je hoop op God hebt gesteld en er veranderd niks?

God veranderd mensen. Regelmatig gebeuren er wonderen en tekenen. God is onveranderlijk. Maar is er nog geloof? Geloven we in voorspraak bij God door de Here Jezus?

Regelmatig zie ik mensen veranderen in de taak die God meegegeven heeft. Ik heb ooit een gebed gebeden met een jonge gozer. Dat is een jaar 5 of 6 geleden. Afgelopen week gaf hij zijn hart aan Jezus.

Iemand anders vroeg om te bidden voor een bediening onder mensen met meervoudige problematiek. Ik had daar nogal wat moeite mee. Ik was bang het zelf nietige kunnen en had hulp nodig. Onder tranen heb ik dit bij God gebracht samen met anderen. Daaruit is CHOG ontstaan en zijn inmiddels een groep van 70 mensen in zorg. God heeft mensen toegevoegd aan de zorg en ook de begeleiders toegevoegd waarmee we het kunnen.

Je zou kunnen denken dat mijn gebed zo groot is. Dat is zeker niet zo. Vaak zijn mijn gedachten veel en veel te klein en durf ik nauwelijks te bidden. Ben ik bang voor negatieve gevolgen? Nee, soms ben ik juist bang voor het tegenovergestelde. Dat het juist positief uitpakt en God uitdeelde vanuit zijn liefde en ik juist dit niet kan handelen.

Ik snap dat dit vreemd over kan komen. Ik geloof dat God het kan en wil doen. Maar ik weet er zelf veelal niet mee om te gaan. In deze bid ik dat ik zal mogen leren meer en meer uitbrengen stappen in geloof en gebed opdat meer mensen Jezus zullen vinden en de kracht van de Heilige Geest mogen gaan ervaren in hun leven.

Kerk 2020?

Hoe moet de kerk omgaan met zaken rondom corona? Ik geloof dat de kerk zich moet houden aan de afspraken die er gelden. Moeten er regels gemaakt worden die een uitzonderingspositie creëren? Moeten we ons aan de regels houden die er specifiek zijn gemaakt? Houden we als kerk ons in om dat we anders de pers en de hele opinie over ons heen krijgen?

Ik geloof dat de kerk toch wel kritiek zal krijgen. Dat kan je doen besluiten om toch te doen binnen regels en afspraken die je in een uitzonderingspositie plaatsen, maar je kunt ook kiezen voor een dienende positie. De minste zijn. Zoeken naar weer een mogelijkheid. Dat is door de eeuwen heen en tijdens onderdukking juist de kracht geweest van de kerk.

Ik geloof dat de pressure juist de kerk in beweging brengt. Juist waar we gezapig met een volle kerk zitten te wachten op wat een kleine groep mensen doet om op die manier samen een dienst te beleven als een soort van theater waar mensen een beetje ambivalent samenkomen en deel mogen en kunnen zijn, maar tegelijk niet echt actief deel kunnen of zullen nemen.

Begrijp je waar ik heen wil? Hoe kunnen we mensen activeren, bewegen om weer deel uit te maken, deel te nemen , iets te doen in de kerk. De vraag die bij me opkomt is: waartoe dient de kerk? Is het een samenkomen om passief deel te nemen of is ze bedoeld om actief in de samenleving te staan . Ik geloof in het laatste.

Kom je normaal samen met 150 mensen op zondag? Waarom niet iedere avond max 30 mensen. Dat is 210 mensen per week. Een mogelijkheid om elke dag van de week gebouwen functioneel te maken. Hoe? Weet je, de eerste gemeente kwam dagelijks samen en ze deelden alles met elkaar.

Misschien zou je juist de kerkstructuur moeten omgooien naar iets praktisch. Samen eten, bidden, iemand die een woord heeft, een lied of wat dan ook in kleine veilige kring. Het is maar een idee. Niet nieuw hoor, maar bijbels.

De kerk een plek om mensen voor uit te nodigen. Samen te zijn en elkaar weer te ontmoeten. Echt te leren kennen. En van daaruit te groeien in relatie met God en elkaar. Wat vind jij er van?

Nieuw koers uitzetten.

Sommige zaken in het leven lukken niet zoals jezelf wellicht voor ogen had. Daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Goed om weer tot bezinning te komen over datgene waar het werkelijk om gaat in het leven.

Waar gaat het ook al weer om in het leven? Wie was ik ook al weer? Waar ben ik voor geroepen?

• Het leven draait niet om mijzelf, maar om God te dienen. Het dienen van God is geen bijkomstigheid, maar hoofdzaak. In alle drukte van de dag en de werkzaamheden die het voortbrengt kunnen we dat gemakkelijk vergeten.

• Ik ben niet geboren als iemand die er niet toedient. Ik ben waardevol, gewild, geroepen om Gods werk te doen. Ik ben geliefd, gezien en God laat ons niet aanmodderen. We zijn kinderen van God de Vader. Dat maakt dat we er mogen zijn. Dat we autoriteit hebben. Dat Hij aan onze kant staat.

• We zijn allen geroepen om hem te dienen. Niet enkel als opdracht, maar vanuit liefde voor Hem. Het eerste gebod zegt dat we Hem moeten liefhebben boven alles en het tweede gebod zegt dat we onze naaste lief moeten hebben als onszelf. Het eerste en tweede gebod hangen aan elkaar. Het een kan niet zonder de ander. Dus dat is telkens weer de basis en het uitgangspunt.

Wanneer het niet loopt zoals je had gedacht, gehoopt, gepland kan dat best frustrerend zijn. Je dacht immers dat je het goed had ingezet. Toch moeten we soms bijstellen. De koers wijzigen. Jezus deed dat soms. Ging weg als bepaalde mensen Hem iets wilden aandoen of als er ongeloof was bijvoorbeeld.

Iig is het goed om soms het roer om te gooien. Niet wat effect je eerste roeping om God lief te hebben of je naaste, maar om te kijken waar moet ik gaan, wat moet ik doen.

Stappen te zetten zijn:

• Bid, spreek God en vraag om leiding. Welke weg je moet gaan. Je zal wellicht geen directe stem horen, maar ik geloof dat Gods Geest ons de weg wijst. Dus zullen we open moeten staan voor zijn instructie. Dat betekent ruimte creëren om met Hem in gesprek te zijn en te blijven

• Maak een nieuwe start. Je kunt ooit ergens begonnen zijn met het wandelen in Zijn bestemming. Alleen misschien of met anderen. Gaande weg raak je soms ff het spoor bijster. Vergeet je soms door alle bijkomende zaken of taken waar het ook al weer om ging. Goed om dingen te overdenken, te bespreken, te herzien waar nodig. Soms zelfs dusdanig dat het roer om moet of juist te laveren. Belangrijk is het doel niet uit het oog te verliezen bij de keuzes die je maakt.

• Zeg dan ook nee tegen zaken waarvan je weet dat ze niet horen bij waarvoor je geroepen bent. Anders stroom je vol met randzaken. Ze lijken belangrijk en kunnen het ook zijn, maar is het jouw ding om te doen? Of misschien kun je het als volgt bekijken scheid de hoofdzaken van de bijzaken. Neem verantwoording en bewaak je grenzen.

• Zoek de ruimte om creatief/anders te kunnen zijn. Dat lijkt dan weer op iets nieuws wat er bij zou kunnen komen naast dat wat je al deed, maar dat is niet de bedoeling. Wees creatief in datgene wat je doet en doe meer in dezelfde tijd door andere manieren te bedenken. Nieuwe wegen leiden naar nieuwe plaatsen, naar mogelijkheden die anderen nog niet ontdekt hebben. Maar blijf luisteren, zoeken naar Gods wil in deze.

Gods plan voor ons leven is onveranderd. Gods plan staat vast. We hebben zelf een keus wat we al dan niet doen, maar Zijn wil voor ons leven is Zijn uitgangspunt. Dit kan je ontlopen. Denk maar eens aan Jona. Hij zal ons voortdurend weer terugbrengen naar datgene waar Hij ons heeft gepland, bedacht.

Weet je waar je geroepen bent? Dan is het zoeken met bovenstaande als uitgangspunt. Dus betekent ben je bereid om te doen wat nodig is? Ben je bereid te luisteren. De Bijbel geeft ons handvatten,Jezus weg laat ons zien wat Gods wil is. Hij geeft aan dat Zijn weg niet gemakkelijk is. Het is anders dan wat de wereld verwacht. Het is echter wel de verandering die nodig is.

Durf je te erkennen dat het niet gaat om wat wij willen, maar dat we mogen doen wat God wil en als je eigenlijk eerlijk kijkt naar wat dat is, dan zal je ontdekken dat het diep van binnen juist is wat je ten diepste wil.

De belofte ontvangen?

Vandaag ben ik bepaald bij de vraag of ik Gods beloften voor mijn leven wel werkelijk wil ontvangen. 
Wellicht denk je hier gemakkelijk over en zeg je dat je dat natuurlijk wel wil, maar als we de beloften van God willen ontvangen heeft dat consequenties. Dus is het belangrijk deze te onderzoeken voor je zelf. 

Wanneer we God om inzicht vragen en Hij ons openbaart welke beloften Hij voor ons in petto heeft betekent dit dat we hier ook in zullen moeten wandelen. Ben je daartoe bereid? 

De vraag die ik hierbij ook tegenkwam is: waarom zou ik de belofte van God weigeren in ontvangst te nemen? Misschien goed als je net als ik Hebreeën 11 eens leest als basis voor dit blog. 

Wanneer we geloven dat God bestaat dan is dat omdat we Hem reeds ervaren hebben in ons leven. Er is een overtuiging van iets wat we niet zien dat ons hoop geeft. 

Geloof is echter meer dan dat. Wanneer we geloven dan hebben we het niet over iets wat meer is en wat ergens tussen hemel en aarde blijft hangen. 

waarom zou ik de belofte van God weigeren in ontvangst te nemen? 

Geloof is de basis van waaruit we stappen mogen zetten. Wanneer we zeggen dat God waarheid is en bestaat, dan is het goed te onderzoeken wat zijn beloften zijn voor mijn leven. 

Door stappen te zetten ontdekken we dat het niet slechts waarheid is dat Hij bestaat, maar ook dat Hij De Waarheid is. We zullen er van overtuigd raken door in de beloften te wandelen.  

Door te wandelen in de beloften van Zijn Woord zullen we nieuwe hoop, herstel ontvangen. Wat onmogelijk leek zal God doen, omdat Hij dat immers geeft belooft. Dat te weten is en geeft hoop. 

Geloof bewijst ons dat niets voor niets is geweest. Al begrijpen we veel dingen niet, toch zal Hij zaken zichtbaar maken in ons. 

In geloof wordt duidelijk dat God ons (offer) accepteert . Dit is in Christus mogelijk geworden. Dat Hij met ons wandelt door Zijn Geest. Hij is blij met ons en wil ons belonen omdat Hij van ons houdt. Nu en in eeuwigheid. Hij doet wat Hij belooft. We zien dat door de profeten heen. Hij geeft nieuw leven. We zien dat wanneer we ons eigen leven neerleggen en met Christus op staan in een nieuw leven. Hij beschermt en bemoedigd. We zullen in zijn aanwezigheid mogen verkeren. 

Geloof is meer dan vreugde vinden als gevolg van keuzes. Geloof is niet toevallig geluk hebben omdat we toevallig bepaalde achtergrond of keuzes hebben gemaakt die ons ten deel zijn gevallen. Geloof is de keuze maken om in iedere omstandigheid te doen waartoe God ons geroepen heeft. Onafhankelijk van de omstandigheden op Hem vertrouwen en dien wat Hij zegt. 

Wanneer we geloven mogen we gaan ervaren dat we de moeite waard zijn. Hij heeft ons immers gemaakt en houdt van ons. Sterker nog Hij gaf in Christus Zijn leven voor ons. 

We zullen gaan ervaren dat Hij werkelijkheid is wanneer we tijd met Hem doorbrengen, in relatie met Hem zijn. Ook wanneer onze ogen Hem niet direct zien, toch mogen we ervaren dat Hij er is. 

Wanneer we Zijn vergeving ontvangen hebben, dan willen we ook uitdelen aan anderen en hen vergeven. 

Geloof houdt in dat Hij ons wil leiden om uit te stappen uit oude patronen en Zijn weg mogen gaan wandelen. Dat we op Hem kunnen vertrouwen ook als de omstandigheden ons soms andere dingen laat zien. Zijn beloften Zijn waar. Onze vrede is in Hem. Hij geeft hoop, nieuw perspectief. Dat is vreugde die de wereld niet kent. Daarbij gaat het om andere waarden dan die van de wereld. Gods vreugde heeft inhoudt. Biedt uitzicht op andere omstandigheden. Geeft ruimte en inzicht. 

Geloof houdt in dat Hij ons wil leiden om uit te stappen uit oude patronen en Zijn weg mogen gaan wandelen. Dat we op Hem kunnen vertrouwen ook als de omstandigheden ons soms andere dingen laat zien. 

Geloof is niet slechts voor ons persoonlijk. Het overstijgt het persoonlijke. Wanneer we slechts geloven in God om er beter van te worden is dat geen geloof in God. We geloven dan immers slechts dat we zelf belangrijk zijn. Geloof is dat we zelf groeien door te delen van wat we ontvangen hebben. De nieuwe vreugde ligt hierin dat waar we geven, we zullen ontvangen. Waar we uitreiken daar zal naar ons uitgereikt worden. 

Wil je deze beloften ontvangen?