Tjonge jonge, wat kunnen mensen soms veroordelend zijn zonder te weten hoe de vork in de steel zit. om maar met de deur in huis te vallen : er was gisteren een man aan de deur bij ons thuis. Een van onze kinderen zou een ander kind met stok hebben geslagen en gespuugd. Nu is dat natuurlijk niet goed te praten, maar oké, het is een kind en moet inderdaad gewoon nog veel leren. Dat echter een ouder zomaar op de stoep komt staan en met wijzende vinger voor mijn vrouw komt staan en haar verteld dat wij onze kinderen beter moeten opvoeden en dat hij anders wel even maatregelen zou nemen schoot haar in het verkeerde keelgat waarop ze te kennen gaf dat dit niet de manier van communiceren is.
tja, wie doet het helemaal goed in zijn leven.
Waar ik heen wil met dit gebeuren is dat wij qua opvoeding natuurlijk tekort schieten . tja, wie doet het helemaal goed in zijn leven. wij schijnbaar niet, maar dat deze man die wij overigens niet kennen veroordelend is over een kind wat hij ook niet werkelijk kent is ook raar te noemen. Nu is het zo dat het oog vaak van zich af ziet. dit heb ik in mijn vorig blog nog besproken en als ouder zijn we geneigd het voor onze kinderen op te nemen, maar ik ben er stellig van overtuigd dat wanneer men zo tekeer gaat ij iemand op de stoep onder het oog van de kinderen maakt de situatie niet echt beter volgens mij.
Ik wil het nu echter niet hebben over deze man verder en of deze nu al dan niet goed gehandeld heeft. Ook niet over het feit of ons joch nu wel of niet geslagen heeft en gespuugd. Waar ik over na zit te denken is dat we al heel gauw een menig vormen over een voorval, een gebeurtenis over iemand , over de achtergrond , de situatie , de afkomst of wat dan ook. zo denken we dat wanneer een kind iets doet dat het ligt aan de opvoeding, maar is dat werkelijk zo? ligt het daar altijd aan? het is gemakkelijk om zaken die gebeuren daar op af te kunnen schuiven. Of op afkomst? Zijn je ouders bepalend voor wie je bent? als kind heb je natuurlijk invloed, maar hoe zit dat dan precies. Ik hoor wel eens dat wij, mijn vrouw en ik niet helemaal goed bij ons hoofd zijn met zo veel kinderen. Ze weten dan niet hoe de vork in d steel zit. ze hebben hun oordeel al stiekem klaar. Wanneer ze de situatie bij ons thuis kennen horten we juist vaak het tegenovergestelde.
de werkelijke maat
Voor de duidelijkheid van dit verhaal zijn we een niet perfect (pleeg)gezin en hebben we naast onze 4 eigen kinderen ook nog 2 pleegkinderen waar we ook enorm dol op zijn. tevens heeft een van de kinderen ( laat ik het zo zeggen) wat PDD-Nos en ADHD trekjes , waarbij deze niet altijd zo gemakkelijk te sturen is. het is zo’n enorm lief kind, maar soms wat balsturig, druk, tegendraads etc..
Al met al blijkt wel dat wij als mensen al gauw een mening vormen die niet kijkt naar de werkelijke omstandigheden, maar die slechts dat beziet wat men op dat moment wil zien. namelijk het slechte van de ander en niet het goede. Tegelijk wordt hier afgewogen dat wat men zelf doet , is of heeft wel goed is omdat het gezien word en gewogen wordt niet aan wat de werkelijke maat is, maar aan de maat waarmee wij als mens vaak meten.
Eerlijk is eerlijk
Ik moet denken aan wat de Bijbel hierover zegt in matheus 7: 2. De maat waar mee je meet zal je de maat gemeten worden. wie oordeelt zal geoordeeld worden. ik wil deze man niet de maat meten, al kriebelt het van binnen wel een beetje . en mijn oude natuur zou het liefst een hartig woordje met hem spreken. Eerlijk is eerlijk, maar ik wil me bezinnen en anders in het leven staan hierin. Niet zomaar, maar omdat ons genade geschonken is en mij in grote mate genade is geschonken. Lees Efeze 4:7en 12 daar maar eens over.
Ik wil zelf graag goed behandeld worden. en wil dat ook voor mijn gezin natuurlijk en dan niet alleen maar aan de deur , maar ook in mijn leven. men hoeft het niet met me eens te zijn hoor, maar laten we elkaar niet aanvallen , veroordelen, de schuld geven, of iets toewensen, maar laten we naar elkaar om zien en elkaar bemoedigen en nadenken alvorens we iets zeggen. laten we bereid zijn de minste te zijn.
het allerbeste
Denk nu niet dat het me altijd lukt. Vaak helaas niet. en ook nu is dit verhaal me slechts ter ore is gekomen en ik weet niet hoe ik had gereageerd als ik in de buurt was geweest. Mijn vrouw is erg duidelijk geweest , zoals ik haar ken en verliest de controle daarin niet vaak. ik ben erg trots op haar. altijd, maar ook in dit geval. Ze is zo’n enorm goede moeder . ik kan zulks een verwijt van iemand naar haar maar moeilijk verdragen. ik hoop echter dat deze man Gods zegen zal ervaren in zijn leven. ik wil hem dan ook in Jezus naam het allerbeste wensen in alles wat hij doet. in de opvoeding van zijn kinderen en in wie hij als vader is,maar het is wel even slikken.
de ontmoeting! 