Geen juk meer!

Het moeilijkste gesprek is het gesprek met je zelf. In mijn begeleidende gesprekken met mensen heb ik wel eens een spiegel gepakt en mensen die voor gehouden. Soms durven mensen fan niet te kijken, praten is helemaal moeilijk soms. Ook persoonlijk merk ik dat eerlijk zijn naar mezelf vaak niet zo objectief is. We vergelijken en meten af aan anderen. We meten ons af aan mensen waarvan we de omstandigheden vaak niet eens kennen, of we kijken op naar mensen die iets gedaan hebben of iemand zijn, zonder dat we werkelijk weten wat er gaande is in hun levens of de strijd die ze hebben moeten leveren om te doen en te kunnen, te komen waar ze zich nu bevinden.

Het is moeilijk om eerlijk te zijn over eigen falen en tekortkomingen. We hebben meestal wel een excuus. Onlangs had ik gesprek met mijn dochter hierover. Ze zei me dat ik altijd wel mijn woordje klaar had, maar soms mijn eigen woorden eens in de praktijk moest brengen. Ze zei het op een andere toon, maar ze was duidelijk. Ze weet hoe ik over bepaalde zaken denk en vindt soms dat ik tijd voor haar moet maken. Mijn reactie is die van verdediging, willen uitleggen , beredeneren waarom wat ik doe wel goed is, maar toch het feit is dat ik eigenlijk soms gewoon tekort schiet. Er niet ben als dat wel zou moeten.

Weet je zelfs nu ik schrijf, bedenk ik nog hoe ik zaken zo neer kan zetten dat ik niet overkom als een slechte vader of als iemand die het allemaal niet goed doet in het leven. Ik denk dat niemand werkelijk goed naar zichzelf durft te kijken. Dat is misschien ook de reden dat filmen en fotograferen soms ook zo confronterend kan zijn. Ook zo’n uitspraak als die van mijn dochter is confronterend als ik eerlijk naar mijzelf kijk.

Belangrijk zijn echter de beweegredenen en die ziet de ander niet. Soms heb je goede redenen en soms helemaal niet. We kijken naar anderen en vormen een mening op basis van wat we weten, maar wat weten we nu helemaal? We zien iemand in een portiek en noemen hem een junk. Maar wie is hij nu werkelijk. We horen iemand die alles is kwijtgeraakt omwille van gebruik en hebben een mening, we horen iemand die straf heeft via justitie, of we zien iemand die is gescheiden, we zien zomaar mensen en hebben er een mening of gedachte over, maar wie zijn wij? Hoe kijken we naar onszelf?

Ik geloof dat eerlijk objectief kijken niet echt mogelijk is. Er zijn allerlei zaken die meespelen in ons leven. Zaken uit verleden en heden zonder dat we ze zelf precies kunnen identificeren als oorzaak of reden. We kunnen zaken onder ogen komen door onszelf te onderzoeken, maar er is niemand die werkelijk weet wie we zijn behalve God. Het is echter goed om zo af en toe eerlijk te zijn toch je zelf en je zelf eens onder ogen te komen en te durven toegeven waar het verkeerd gaat in je leven, waar je niet eerlijk bent en waar je hulp nodig hebt of gewoon de moed om je zelf aan te pakken.

Je zelf beoordelen maakt dat we tot de conclusie komen dat we niet goed zijn als mens op vele gebieden. Dat we iemand nodig hebben die ons helpt die groter is als wijzelf. Dat er iemand nodig is die ons beter kent dan wij onszelf kennen. Dat is God. Hij wil ons in een ander licht zetten en kent onze gedachten, gevoelens en wat we doen. Daarom zond Hij Jezus. Het meest kostbare, om als spiegel te fungeren. Hij is de reflectie van hoe we zouden moeten zijn. Goed om zijn leven en woorden te onderzoeken en wie Hij was.

Moeten we dan net als Hij perfect zijn? De vraag is afhankelijk van wat je wil.dat hoeft niet. Je kunt er voor kiezen je leven te leven zoals je dat wil. Zonder God, zonder Jezus. Misschien vindt je jezelf goed genoeg. De vraag is dan of je werkelijk naar je zelf hebt geen wat mij betreft.wanneer je echter bereid bent om te groeien in relatie met God, je zelf en anderen dan heb je Jezus nodig in je leven.dan hoef je niet perfect te zijn, maar dan wordt Hij de perfectie in jou.

Wat zeg je nou? Je hebt het goed gelezen wanneer we Jezus toelaten in ons leven dan worden we niet perfect, maar wanneer we toegeven dat we niet perfect zijn, sterker nog dat we fouten maken en hebben gemaakt dan mogen we daar vergeving voor vragen en mogen we weten dat Hij ze gedragen heeft aan het kruis en omdat Hij weer is opgestaan weten we dat we met Hem mogen leven in een andere werkelijkheid. Die van vergeving en vrijheid. We gaan onszelf anders zien, maar ook de ander. We zeggen in de kerk dan: wel even niet meer onder het juk van slavernij. We zijn vrij in de aan van Jezus!

Radicale veranderingen in je leven.

Veel mensen willen verandering in hun leven. Ze zoeken herstel of genezing. Weet je, Jezus wil het je geven. In Zijn tijd op aarde werden overal waar hij kwam mensen genezen van allerlei pijn en kwalen.

Ook nu nog wil Jezus herstel geven. Hij wil je genezen, de pijn en het verdriet van je afnemen. Dat is namelijk waarvoor hij gestorven is. Jouw pijn en verdriet, dat wat je is aangedaan en wat je hebt meegemaakt, wat jou beschadigd heeft, dat heeft hij op zich genomen.

Waarom zien we dan nog altijd zoveel ellende? Waarom veranderd er niks in jouw leven? We hebben geloof nodig! Ik bedoel daarmee niet dat we als het ware een mantra uitspreken met herhalende woorden dat je genezen bent. Ook niet dat je moet doen alsof je genezen bent.

Gods herstel begint waar we geloof hebben dat Hij het wil doen in je leven. Daaruit ook gaat leven. In geloof hebben we al genezing ontvangen, maar tegelijk blijven we op bepaalde gebieden vaak Leven in ongeloof.

Je kan dus geloven en toch op bepaalde gebieden ongelovig reageren en handelen. Weet je, veel mensen geloven in Jezus werk. Ze doen wat ze kunnen. Gaan naar de kerk. Geven hun tiende. Zingen liederen uit volle overtuiging, maar maken in sommige zaken niet een stap in gehoorzaamheid.

Wat zeg je nou? In sommige zaken blijven we vastlopen omdat we niet gehoorzaam zijn aan God. Ik zal een voorbeeld geven: als we te dik zijn komt dat meestal door onze levenstijl toch? Ben je bereid je levenstijl aan te passen als Jezus ons daartoe oproept? Een ander voorbeeld: je hebt klachten aan je rug. Gaat voortdurend over je grenzen en blijft dat doen, zal er herstel optreden? Een derde voorbeeld: je loopt voortdurend vast in relaties. Je blijft bezig om. Mensen het naar de zin te maken, durft niet je zelf te zijn en blijft voortdurend deze mensen opzoeken die jou onderuit halen ipv vrienden te zoeken die je steunen op de goede weg. Zal er herstel plaatsvinden op dat gebied?

Weet je, ik geloof dat God voor jou en mij zove meer mogelijkheden heeft als we durven uitstappen. Ik zelf vindt dat eerlijk gezegd soms erg moeilijk. Angst is daarin niet een goede raadgever. Soms hebben we tijd nodig om goede keuzes te maken. Herstel vraagt in ieder geval om radicaliteit. Radicaal naar je zelf te durven kijken en te beslissen voor Jezus.

Ve mensen denken radicaal te moeten zijn in hun woorden en daden naar anderen, maar dat is niet waar het om gaat. Juist vanuit onze eigen pijn en herstel kunnen we er zijn voor de ander vanuit genade en liefde. De liefde van God voor jou was radicaal, durf je deze radicaal te aanvaarden daar waar je het nodig hebt, zonder dit op anderen te plakken. Het gaat in dit geval om jou persoonlijk

Als je ontdekt dat er herstel mogelijk is vanuit radicaal geloof in Jezus. In een liefdevolle relatie met Hem zal er iets groeien wat verandering brengt. Soms direct herstel in zaken, soms heeft het tijd nodig. God heeft de tijd en jouw leven in zijn hand. Doe wat nodig is. Waartoe Hij je geroepen heeft. Blijf in relatie en vertrouw op Hem.

gemaakt om te zijn.

verlangen naar vrijheid 3

klik hier om naar deel 1 te gaan van deze  korte serie. 

Vrijheid is  volgens mij niet zo onafhankelijk mogelijk te zijn, maar juist  afhankelijk durven zijn van de ander. beseffen dat je juist anderen nodig hebt in je leven. dat je er voor anderen mag zijn.  Jezus zei het zo: “zonder Mij kun je niets doen” dat is afhankelijk zijn als individu, maar als gemeenschap in relatie met anderen zijn we juist  in staat alles te doen! dan worden we heiligen genoemd in de bijbel.  We zijn immers samen het lichaam van Christus.  Wow!

We zijn vrij! Niet om te doen  wat we maar willen, maar om onszelf te zijn.  niet om gelijkvormig te zijn in eenzame individualiteit, maar om als individu in relatie  met anderen te  leven.  ik hoop dat we leren om niet slechts voor onszelf op te komen, onszelf af te zonderen in een leven waarvan we denken dat het ons vrijheid geeft om dingen te zeggen waar we in wezen niet werkelijk naar verlangen en  ons terug te trekken om alleen te zijn, maar  vrijheid te  ervaren  in het leven door  te ontmoeten.  ontmoeten  door  ons niets te laten opleggen door  anderen , maar door met elkaar  in ontmoeting te staan. in gesprek, in relatie, in liefde.  Wat zou het fijn zijn als we zouden leren onszelf te openen om elkaar te ontmoeten. Te leren kennen, te zien met andere ogen. Ogen vol liefde.

Laten we gewoon doen waartoe God ons oproept. God liefhebben  boven alles en onze naaste als onszelf.  met andere woorden laten we God dagelijks ontmoeten en van daaruit  elkaar dan zullen we  werkelijk vrijheid ervaren.

Diep in ons mensen is er altijd dat verlangen erkent te worden en er te mogen zijn. Bij God mogen we er zijn. sterker nog God wil graag dat we er zijn. Hij heeft ons gemaakt om te zijn.  Om tot ons doel te komen.  dat begint met afhankelijk te durven zijn.  hij heeft ons geboren doen worden in afhankelijkheid. Afhankelijkheid van onze ouders. Is dat niet bijzonder?  Laten we ons zelf bewust worden dat we  niet gemaakt zijn om slechts individualistisch te leven maar om te leven in oprechte relatie met God en elkaar.

amen?

laat je zwakte zien!

Waarom reageer je zo als je reageert ?waarom reageer je alsof een bom gebarsten is. waarom trek je je juist terug in andere gevallen. Waarom  durf je opeens niks meer te zeggen  wanneer anderen je aanspreken . waarom doe je een stapje terug  als je bij  bepaalde mensen in de buurt bent?  waarom… er zijn nog zo veel meer  dingen te nomen misschien. Hoe reageer jij  in bepaalde gevallen. Waardoor wordt jij getriggert om op een bepaalde manier te reageren zonder dat je het wil?  Wat is jou  reactie? Wordt je boos, maak je je onzichtbaar, passief,  of juist angstig?

Wat is er wat jou zo onzeker maakt dat je niet meer jezelf  durft te zijn? Ik heb de neiging om op een afstandje te blijven staan en toe te kijken hoe naderen dingen doen.  ik heb moeite om mijzelf te geven  in een groep die ik niet of  nauwelijks ken.  Wanneer ik alleen ben is dat op zich nog niet eens zo een probleem hoor. Ik kan best een praatje maken als het moet, maar echt  contact kost bij mij over het algemeen toch meestal wel een aantal dagen van aftasten. Ik kijk graag de kat uit de boom zeg maar.

Voor ik iets meer van mensen weet zal het gesprek over het algemeen wat oppervlakkig blijven. Tenzij je mij iets zou vragen. Ik ben openhartig over wie ik zelf ben, maar durf nooit werkelijk terug te reageren.  Wat is mijn angst?  ik denk wellicht vaak dat anderen bepaald e zaken beter kunnen dan ik. dat ik niet zo sterk in mijn schoenen sta als anderen. dat anderen  beter overkomen.  Ik ben, gewoon tot de situatie onder controle is, gewoon  bang.

Ik moet zeggen dat ik er  veel minder last van heb. Ik heb er vrede mee  nu.  Vroeger  wist ik me er niet goed een houding in te geven. ik begon dan vooral  een soort van grapjes te maken.  ik overschreeuwde mijzelf op een feestje bijvoorbeeld. qua werk, greep ik er altijd gelijk in. Ik moest bewijzen dat ik iets  kon, dat ik kon presteren.  Tegenwoordig durf ik gewoon te zeggen dat ik niet zo gemakkelijk contact maak  als dat  het lijkt. Ik durf ook gewoon stil te zijn zonder de gedachte iets  te moeten zeggen of te doen.

Hoe zit dat bij jou?  mensen lopen soms vast in hun eigen tekortkomingen. Ik heb geleerd hier mee   om te gaan. ik zou soms willen dat ik  anders in elkaar stak. Mijn vrouw is iemand die gelijk contact maakt. Die iemand gelijk aanspreekt en  als ze binnenkomt  ziet ze gelijk bekenden.  Ik ga  staan wachten tot iemand me herkent of een praatje met me wil maken.  een jammerlijk verschil? Ik denk het niet. aanvulling zou ik het noemen. Zo heb ik een aantal eigenschappen die mijn vrouw niet heeft.

Ik heb geleerd haar dingen toe te vertrouwen. Dingen waar ik niet zo goed in ben, maar zij laat mij doen waar ik goed in ben.  we zijn voor elkaar gemaakt zeg maar.  ik geloof dat echt.  ze is een Gods geschenk. Ik  ben enorm ongeduldig , mijn vrouw heeft engelen geduld.  Ik ben echter zelden onzeker over wat vind. Ik onderzoek dingen over het algemeen heel goed en heb een duidelijke eigen mening.  Ik ben heel direct en zonder omhaal van woorden. (al zou je dat in  mijn blogs misschien niet altijd zeggen ;-D)

We hebben  beide onze kwaliteiten en vullen elkaar aan. ik geloof dat het zo werkt in een relatie. Niet slechts in een huwelijks relatie, maar ook in een vriendschapsrelatie. We vullen elkaar aan. ik geloof dat het zo ook in de kerk zou moeten werken.  Niet een dominee die bepaald hoe een kerk zou moeten werken, maar wij die samen kerk zijn.  een gemeenschap, waarin ieder iets te doen heeft. Waarin ieder zo zijn taken op zich neemt. Ik de mijne en op mijn manier en jij de jouwe op jou manier.

Veel mensen zijn altijd  bang zichzelf te zijn en doen alsof.  Ik bedoel daarmee dat mensen soms net doen of ze niks kunnen, anderen beweren juist dat ze de totale controle hebben of alles weten. Ze willen de controle.  Ik geloof dat het niet gaat om wat we nu wel of niet kunnen, maar om ontmoeting.  We kunnen niet werkelijk ontmoeten als  we  niet onszelf zijn. immers een ontmoeting vraag om een open houding. Een echte innerlijke ontmoeting zal niet  plaatsvinden als wij onszelf  niet openstellen voor de ander. als de ander jou niet werkelijk mag zien zoals je bent.

Iedereen heeft zo zijn dingetjes, zijn  gedachten en gevoelens, zijn herinneringen, dingen die we niet  zomaar laten zien.  dingnetjes waarvan we  denken dat als anderen ze van ons zouden zien ons nooit meer aan zouden kijken.  We denken dat we genegeerd of afgewezen zullen worden.  echter het altijd maar voor jezelf houden. Het leven met je geheimpjes maakt dat je in een depressie komt misschien of dat je  een hekel krijgt aan je zelf.

Ik denk dat het mooiste is wat ik geleerd heb is: dat ik  nu meer dan ooit besef dat iedereen wel  zijn eigen maniertjes heeft om zich te verstoppen.  Wanneer ik mijzelf open voor de ander  openen anderen zich voor mij.  Soms kost me dat even moeite, maar de opbrengst is zoveel meer. ik heb gemerkt dat God er altijd bij is  als ik mijzelf  open in situatie die vragen om een werkelijke ontmoeting. Waar ik iets van mijzelf laat zien. ik met  dan altijd denken aan de Emmaüsgangers. Die openhartig met elkaar in gesprek waren en Jezus kwam er bij en op dat moment zagen ze het nog niet, maar er gebeurde iets bijzonders er was ontmoeting.  De bijbel zegt ons dat waar twee of drie in Zijn naam bij elkaar zijn Hij in het midden is. wederom , dan zal er ontmoeting zijn.

Wanneer we onszelf  durven laten zien in gemeenschap met anderen. als we werkelijk zaken in het licht durven brengen , zullen anderen dat  ook gaan doen. we zullen totaal andere relaties ontwikkelen.  Gebaseerd op waarheid, op liefde,op echtheid, op God zelf.  Wat nu het mooiste is? dat is dus dat ontmoeting zoals ik dat  beschrijf twee kanten opwerkt. Wanneer wij onszelf openen openen anderen zich en God zal zichzelf ook tonen als de God die zich voor ons geopend heeft  en waardoor wij in Hem mogen leven. In Hem leren we meer en meer onszelf kennen. wanneer we onszelf leren kennen en accepteren is dat herstel van wie we in wezen zijn.

we willen graag onze  kracht tonen als mens. bouwen op de dingen waar we sterk in zijn. Jezus laat ons het omgekeerde zien. onze kracht zit niet in onze menselijke sterkte, maar in onze zwakheid. om je zelf te laten zien ins innerlijk kracht nodig. de kracht van Gods geest in jou.  durf je zwak te zijn? stap uit de douche en laat je tranen zien.

wat moet dat moet!

een vreselijke kop boven dit artikel, al zeg ik het zelf.  juist op weblog waarin het gaat om ontmoeten . een weblog die beweert dat niets moet en alles mag  en dan zo’n kop plaatsen is tegenstrijdig. toch  zijn er dingen in ons leven die  gewoonweg moeten gebeuren willen we tot bruikbaarheid  en herstel kunnen komen.

Laten we het direct goed maken met diegene die we iets misdaan, gekwetst, pijn, verdriet hebben gedaan, tenminste als diegene daar geen schade van ondervindt.

Mat 5:23-25

Iedereen heeft te maken met zwakheid in zijn persoonlijk leven, in zijn relaties met anderen, maar ook in onze relatie met God. juist deze zwakheid kan ons gemakkelijk onderuit halen. Ze is in staat ons juist daarheen te lokken waar we eigenlijk niet willen zijn. Terug in onze afhankelijkheid, onze depressie, onze schuldgevoelens, onze…

Wanneer we geen inzicht krijgen in onze zwakheden en we het gewoon maar laten voor wat het is blijven we last houden en zal er geen werkelijk herstel optreden. Het spreekwoord mag dan zeggen dat tijd alle wonden geneest, in de praktijk is dat niet zo. En zeker wonden die we niet getraceerd hebben zijn uiterst gevaarlijk. Ze kunnen ons ernstig van de kaart brengen. Herstel is pas mogelijk wanneer we weten wat of wie ons probleem is.

Jezus leert ons dat wanneer we voor het altaar staan en we willen God een offer geven en we herinneren ons dat er iemand is die iets tegen ons zou kunnen hebben , we het eerst met diegene moeten uitpraten voor we het offer brengen.

Als het gaat om bruikbaarheid en herstel in ons leven, dan betekent dat dat we een hoop dingen in ons leven zullen moeten repareren. We zullen onze zwakheden te lijf moeten gaan. ons zelf aan moeten pakken en orde op zaken stellen.

Wow, dat is niet gemakkelijk, maar als we door het proces gaan van goedmaken met anderen, is het goed om eens stil te staan en na te denken of er nog mensen zijn met wie we iets goed te maken hebben. Zijn er nog mensen met wie jij iets goed te maken hebt? Ik heb er nog een paar op mijn lijstje. Ik zal er aan werken de komende tijd. Niet leuk, moet gebeuren.