Het komt goed wanneer je Jezus ontmoet!

We weten dat God alles ten goede zal gebruiken voor de mensen die van Hem houden en die Hij volgens zijn plan geroepen heeft [ om bij Hem te horen ] .
ROMEINEN 8:28 BB
https://bible.com/bible/1276/rom.8.28.BB

Voor een ieder die gelooft dat Jezus Heer is en het plan van God uiteindelijk ten volle uitgevoerd zal zijn is er hoop. Niet een hoop in die zin van twijfelachtig, maar hoop vanuit geloof dat Hij alles doet meewerken ten goede.

Ieder mens is geroepen om vrij te zijn. Niet ieder mens kiest er voor om in vrijheid te leven met God helaas. Ik begrijp dat soms. vele gelovigen leggen anderen immers onvrijheid op. Je moet dit en je moet dat doen. De bijbel zegt echter dat dit:

Het klinkt allemaal wel erg wijs en mooi, maar toch is het een zelfbedachte godsdienst. Het heeft helemaal geen zin om overdreven nederig te zijn en om hard te zijn voor je eigen lichaam. Mensen die daarmee bezig zijn, willen alleen maar laten zien hoe geweldig godsdienstig ze zijn.

KOLOSSENZEN 2:23 BB

https://bible.com/bible/1276/col.2.23.BB

Moeten is een vies woord in onze maatschappij. In ieder geval willen we nietsverplicht worden. Zelf kan ik er ook niet goed tegen als men wil dat ik iets doe en dat dwingend zegt. Ik moet niets zeg ik dan.

Toch is het niet verkeerd om daar zo nu en dan eens over na te denken. Natuurlijk zijn we vrij om keuzes te maken. Idd moeten we niet geloven. Anderzijds is het maar hoe je interpreteert. Er klinkt toch ook een moeten door als we Gelovig worden.

Je moet bij Hem willen horen. Je kan niet zeggen ik ben Christen, maar je wil niet bij Christus horen. Je kan niet zeggen ik ben gelovig, maar geloof niet in Gods bedoelingen. Je kan niet zeggen ik ben geroepen en luister niet naar Gods stem in mij, naar Zijn woord.
Je kan niet zeggen ik geloof, maar doe niets met de Bijbel. Je kan niet zeggen gelovig te zijn en dan zeggen dat je anderen niet nodig bent. Dat zou een contradictie zijn.

God is nooit met zichzelf in tegenspraak. Mensen wel, ook wat mensen doen in geloof is feilbaar. Daarom soms ook zoveel strijd. Wat zou het mooi zijn wanneer we zouden beseffen dat wij als gelovigen anderen geen nieuwe wetten op zouden gaan leggen, maar de ander, gelovig of niet, zouden willen ont-moeten.

Vanuit ont-moeten wordt zoveel meer mogelijk dan met moeten. Oprechte relatie is de basis van geloven. Gods basis is ten alle tijde relatie. Christus kwam vanuit zijn relatie met de Vader naar ons om lief te hebben. Gaf de Geest om lief te hebben. Lief hebben betekent relatie. Dus ook in contact zijn. Is ont-moeten. Ruimte voor de ander.

Niemand had meer ruimte voor de ander dan Jezus. Hij had beide armen gespreid tot aan het einde en daarna. Jezus opende Zijn hart, Zijn leven te volle en zelf zover dat we uiteindelijk met Hem mogen leven in eeuwigheid.

Mooi verhaal? Nee hoor. Werkelijkheid. We weten het omdat het waar is. Jezus heeft ons de waarheid niet slechts verteld, Hij is de Waarheid gebleken. Hij heeft het ons verteld. In levende lijve. En na Hem waren er nog veken die Hem hebben ook ontmoet in hun leven. Het bewijs? Een leven in vrijheid omdat Hij hen veranderd heeft.

Voor wie wil is er verandering mogelijk. Hoe? Door je aan de regels te houden? Nee door Jezus te ontmoeten, relatie met Hem aan te gaan. Relaties bouwen kost tijd. Je mag gaan ontdekken Wie Hij is en jij mag hem gaan ervaren als je Hem de ruimte geeft in je leven.

Zijn er regels? Och… Ik zie ze niet zo, maar dat ligt er ook aan hoe je er tegenaan kijkt misschien. Wel goed om vanuit een relatie dingen af te spreken toch? Het kan niet zo zijn dat je er maar op los leeft in een relatie. Vanzelfsprekend houdt je rekening met elkaar. Vanuit ont-moeten is er zoveel meer mogelijk dan je ooit had gedacht. Maar zonder ont-moeten is relatie onmogelijk. Dan is het geen relatie, maar meer weten over of gehoord van. Dat is geen relatie. Dat is kennis.

Veel mensen hebben we bepaalde kennis over geloven, over God, over Jezus en de Bijbel, maar daarmee kennen ze nog niet Zijn Hart. Begrijpen ze nog niet wat het hart van geloven is. Die proef je pas werkelijk als er een gesprek plaats vindt van hart tot hart met Jezus zelf. Mooi als je Hem ontmoet. Als je Hem nog niet kent, spreek je een keer aan. Ik zou je graag voorstellen.

Advertenties

Verstoppertje of gezien worden?

Maar de Heer God riep Adam en zei: “Waar zit je?” Adam antwoordde: “Toen ik uw stem in de tuin hoorde, werd ik bang. Want ik ben naakt. Daarom heb ik me verstopt.” De Heer zei: “Wie heeft jou verteld dat je naakt bent? Heb je van de boom gegeten waarvan Ik had gezegd dat jullie daar niet van mochten eten?”

GENESIS 3:9‭-‬11 BB

https://bible.com/bible/1276/gen.3.9-11.BB

Hey Mens,waar ben je? Ik ben er hoor. geen gehoor…

Ik geloof dat er veel mensen zijn die God niet kennen. Misschien geloven ze wel dat er iets is,maar nemen niet de moeite om Hem te leren kennen.
Is dat angst? Misschien. Ik geloof dat er in ieder geval dat er terecht ook wel enige angst aan ten grondslag ligt. Immers het kennen van God is niet zonder consequentie.

Het kennen van God houdt nog meer in en dat is dat Hij ons ook kent en als hij God is dan weet Hij ook wie wij zijn. Dat we mens zijn en dus ook eigen keuzes maken. Foute keuzes wellicht. Keuzes waar we niet trots op zijn misschien. Of Hij ziet wat er zoal is gebeurt in ons leven. Zaken die ons gevormd hebben, waar we ons voor schamen.

God ontmoeten is niet zonder consequentie zei ik al. Hij kent ons als geen ander. Doordat we uitgaan van wie er zelf zijn en hoe wij denken en handelen, denken we ook dat God op die manier handels ,denkt en doet. Dat is echter een totaal misverstand.

Wij kunnen God niet plaatsen met ons verstand. Hij is niet als wij. Hij is boven me dingen. Wij zijn Adam, mens, mensen naar zijn beeld gemaakt, maar slechts een kleine afspiegeling van wie Hij in wezen is. Ik schrijf dit nu alsof ik het wellicht zou begrijpen, maar dit is veel te klein voor wie God is.
Elke gedachte, elk idee, elk beeld, ieder woord wat we van hem hebben doet te kort aan wie hij is.

We zijn als mens niet op zoek naar Hem omdat we angstig zijn of ons schamen. Natuurlijk is er in ons altijd het verlangen naar meer, naar ontmoeting, gezien willen worden, erkenning, liefde, geborgenheid, maar we verstoppen ons zo gauw als er iets in ons leven gebeurt. We trekken ons zo gemakkelijk terug van juist degene die ons zo enorm liefheeft.

God houdt van ons, maar gaat niet voorbij aan wat we verkeerd hebben gedaan, wat ons is overkomen, waar we over de grens zijn gegaan. Hij confronteert ons er mee. Hij spreekt ons aan op wie we zijn en wat het met ons doet. Hij gaat de confrontatie niet uit de weg. Hij is immers niet als mensen. Hij is God. Zuiver in zijn handelen.

Prachtig eigenlijk als je er zo over nadenkt. God kijkt naar ons en stelt de retorische vraag; waar zit je? Wat heb je gedaan?
Hij legt device het op de zere plek en bespreekt het met ons. Hij laat ons er echter niet mee zitten.

Hij wil ons helpen. Niet door ons in een keurslijf te persen zoals veel mensen denken, maar door ons bewust te maken en een nieuwe Weg bekend te maken. Die weg is Jezus.

Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven. Hij is God zelf als mens gekomen. Heeft zichzelf klein gemaakt om in Zijn oneindige liefde te laten zien wat het antwoord is op ons gedrag, onze keuzes. Hij wil ons bevrijden van angst en schaamte. We hoeven ons niet terug te trekken. We mogen God zien als onze Vader. Jezus is gekomen om ons daarvan op de hoogte te brengen. En sterker nog om onze last van ons af te nemen.

Daarvoor is geloof nodig. Zonder geloof lukt het niet. Dat is eigenlijk best logisch. Immers als we het niet geloven blijven we voortdurend meezeulen wat onnodig is. Hij heeft onze last gedragen zeggen we, maar wanneer we het voortdurend zelf blijven oppakken dan kunnen we ook niet loslaten. Blijven we angstig,blijven we ons schamen,blijven we boos, teleurgesteld,opstandig, vielen we afwijzing, neerslachtig, …

Mens, waar ben je? Hij zoekt je. Geef je Hem antwoord of blijf je nog verstopt?

Jouw eigen plekje?

De HEERE God nam de mens, en zette hem in de hof van Eden om die te bewerken en te onderhouden.
Genesis 2:15 HSV
https://bible.com/bible/1990/gen.2.15.HSV

God creëerde alles en zette uiteindelijk, op de mooiste plek, tussen de rivieren, de mens.
De mens mocht die bewerken en onderhouden.

(Be)werken en onderhouden. In de basisbijbel staat: om voor de tuin te zorgen. God creëerde de mens, gaf hem een plaats, een bediening. Iets te doen.

God kende Adam en wist waar Hij hem zou willen plaatsen. Creëerde een plek voor hem waar hij iets nuttigs kon doen. Waar hij van waarde zou kunnen zijn.

Veel mensen zijn op zoek naar hun plek van waarde. Onderzoeken of dat wat ze doen wel hun plek is. Ze twijfelen aan aan hun bestemming als mens, als individu, misschien zelfs aan de mensheid als geheel.

Adam werd in de hof gezet. Had daar niet veel over te zeggen, maar God kende hem. We kunnen soms het idee hebben dat we niet op onze plek zijn. Dat we zinloos werk doen of misschien wat we niet leuk vinden.

Wellicht denk je dat het niet Gods plek voor je is. Ik geloof dat je dat zo kunt ervaren en dat dit soms wellicht zelfs zo zou kunnen zijn. Toch kan iedere plek, mits je op Hem gericht bent een bijzonder plek zijn.

Je kan onderhouden en bewerken op iedere plek waar hij je plaatst. Misschien is de grond niet direct vruchtbaar, maar God is in staat om zaken te creëren zodat je vruchtbaar, talrijk kunt zijn.

De mooiste plek waar je kunt zijn is in je bestemming. Daar waar God je wil hebben. Ik moet zeggen dat ik dat soms moeilijk Jan accepteren. Ik denk het soms , tegen beter weten in, beter te weten dan God.

Ik zoek dan mijn eigen ding. Mijn eigen manier. Mijn eigen weg. Maar mijn eigen wegen lopen dood. Zoals ook Adam zijn eigen weg, zijn eigen keuzes uitliep op de dood.

Adam had het goed, toch fluistert satan hem in zijn oor dat niet God het beste met hem voor had. Dat Adam zelf de touwtjes in handen moest nemen en zelf moest gaan bepalen wat het beste was. Met als gevolg uiteindelijk de dood.

Adam werd uit de hof gedreven en de plek die God voor hem had bedacht, daar kon hij niet meer zijn. Omdat Adam, de mens, koos om zijn “eigen” ding te gaan doen werd alles anders. Tot op heden is de keuze van uit zijn bestemming stappen merkbaar.

Werk is goed voor de mens en Godsv bestemming is onveranderd. We zijn geroepen om te werken op de plek die Hij voor ons bestemd heeft. Voor Adam was dat De hof van Eden. Voor ons is dat Zijn Koninkrijk.

Dat koninkrijk is hier en nu. Ze is er. De hof van Eden op deze aarde is niet meer. Het Koninkrijk is echter voor eeuwig en onwankelbaar. Ze is niet van deze wereld, maar toch kunnen we het Koninkrijk nu al dienen in het hier en nu. Op de plaats waar je bent.

Je bent, zoals in mijn vorig blog genoemd, geroepen om vruchtbaar te zijn. Wat ga jij doen met deze gedachte. Veelal zal de gedachte misschien zijn dat je plek niet de en is om vruchtbaar te zijn. Is dat dan vanwege de plek? Zou Gods en niet goed zijn? Of is het juist niet de plek, maar jouw relatie met God die een deuk heeft opgelopen.

Veel mensen lopen buiten de rivieren,vanwege het feit dat ze op eigen kracht willen leven, de gevolgen zijn dat we dan ver van God komen te staan. Goed te weten dat er altijd een weg is om terug naar God te gaan. Opnieuw in relatie met Hem te komen.

Doe wat je moet doen!

God zegende hen en zei: ‘Vermenigvuldig je, bevolk de aarde en onderwerp haar. Heers over de vissen, de vogels en alle andere dieren.
Genesis 1:28 HTB
https://bible.com/bible/75/gen.1.28.HTB

Vermenigvuldig je! Bevolk de aarde! Onderwerp haar!

Dat was de opdracht voor Adam in eerste instantie. Het was wat God voor hem bedoeld had.
Wanneer ik er naar kijk dan zie ik Gods grote plan met Adam, met de mens.
Hij roept op om te doen waarvoor hij gemaakt was.

De naam Adam betekent mens of mensheid.
We kunnen zeggen dat in Adam God ons de opdracht geeft om te vermenigvuldigen, te bevolken en te heersen.
De vraag is hoe je vermenigvuldigd. Als we daar naar kijken dan staat er in een andere vertaling niet vermenigvuldigen, maar vruchtbaar. Wees vruchtbaar!

Eigenlijk heeft God ons gemaakt om vrucht te dragen. Dat betekent  iets anders dan , maak kinderen. Het zegt veel meer iets over hoe je je leven in te vullen. Als het slechts zou gaan om kinderen, dan zou na de opvoeding je rol als mens klaar zijn. Dan zou je geen betekenis meer hebben.

Nee, God zegt bevolk de aarde, maak kinderen, wees vruchtbaar in zowel lichamelijke zin, maar de mens is meer dan dat. Hij schiep de mens naar Zijn beeld en dus is ook het geestelijk aspect belangrijk.

Daarom zegt God ook, strek je er ahw naar uit om vruchtbaar te zijn. Wordt talrijk. Niet slechts ga kinderen maken, maar ga verder dan dat. Bevolk, doe wat nodig is. heers, regeer of beweeg! Je hebt mogelijkheden om iets in beweging te zetten. Je bent niet een klein hoopje mens, maar gemaakt om te bewegen. In beweging te zetten. Te doen vanuit wie je bent.

Ik las onlangs dit: Wie wil zoekt een mogelijkheid, wie niet wil een reden.

De mogelijkheden zijn er al. God heeft ons mogelijkheden gegeven. We wachten soms op een specifieke opdracht en weet je ik geloof dat God die ons ook wil geven, maar veel meer dan dat is deze er al.

Hij daagt ons uit om vruchtbaar te zijn. Niet om zoveel mogelijk kinderen op aarde te zetten, maar om vrucht te dragen. Jouw leven mag een vrucht zijn voor natuurlijk een gezin, maar veel meer nog voor de mensheid.

God biedt mogelijkheden zat om hier creatief in te zijn, maar we zullen redenen vinden om het niet te doen. Satan fluistert ze ons in.
Satan zal je vertellen hoe waardeloos je bent. Hij zal je verlammen door je bang te maken, klein te laten voelen en onbelangrijk.

God had en heeft de grootste plannen. Niet voor nu alleen, maar eeuwigdurende plannen. Zijn goedertierenheid houdt nooit op. Zijn liefde duurt voor eeuwig. Hij is de Alpha en de Omega. Het begin en het eind. Van voor de schepping tot in alle eeuwigheid.

God is er voor de mens in al zijn mogelijkheden en die alle redenen achter zich willen laten. De mogelijkheden zijn oneindig, maar het vraagt van ons om onze plaats in te nemen als mens. Jij mag vruchtbaar zijn. Bevolken, onderwerpen, heersen.

Dat klinkt groots, dat is het ook. Je bent gemaakt om groots te zijn. Hij is er bij. In den beginnen, maar ook door de eeuwen heen heeft God laten zien trouw te zijn. Waar we als mens af lieten weten kwam hij telkens tegemoet. In Jezus is Hij zelfs persoonlijk gekomen voor jou en gaf zichzelf op, zodat jij voor eeuwig in grootsheid zou kunnen leven.

We mogen leven vanuit heerschappij. Niet omdat we slechts mensen zijn, maar omdat we kinderen zijn van een levende God. Een God die zichzelf klein gemaakt heeft en daardoor juist groot gebleken is. Wij mogen dat voorbeeld volgen en uitdelen. Dat is vruchtbaar zijn. Vertellen wie Hij is en wie de ander kan zijn in Jezus Christus.

Er zullen allerlei redenen zijn om niet uit te stappen. Om slecht je eigen dingetje te verkiezen. Dat lijkt veilig, maar om vruchtbaar te zijn zul je uit moeten stappen op de Weg die God je biedt. Dat vraagt vertrouwen. Durf je die God te vertrouwen die zichzelf dag aan een kruis om te sterven?

Dat klinkt misschien als iets tegengestelde zoals ik het stel, maar als ik het anders zou stellen? Zou jij je zelf toe durven te vertrouwen aan iemand die voor jou persoonlijk zijn leven heeft gegeven? Die werkelijk voor jou gestorven is, maar die sterk genoeg bleek te zijn om de dood te overwinnen en daarmee juist de mogelijkheid gegeven heeft om voor eeuwig vruchtbaar te zijn voor Hem.

Je bent er niet zomaar. Je bent er om te vermenigvuldigen. God krijgt nooit genoeg van je. Hij wil dat je je vermeerderd en vermeerderd omdat Hij je zo bijzonder en mooi vindt. Al kan je dat misschien net als ik maar moeilijk vatten soms.

God is een God van mogelijkheden en er zijn redenen zat om daar niet in te wandelen. Die horen we dagelijks, maar er is een reden om op te staan en voor de mogelijkheden te kiezen en dat is te leven voor de Koning. In Jezus naam, wees talrijk! Wees vruchtbaar!

Present aanwezig zijn.

Vandaag zit ik heerlijk op het terras ergens in paramaribo. Voor mij staat een glas sap en kop koffie.

Ik zit na te denken over waar ik ben en de bijzondere omstandigheden en mensen die ik heb ontmoet.

Onvoorstelbaar voelt het hier te mogen zijn. Ik zit te lezen te bidden en te zoeken wat Gods reden is voor mijn zijn hier.

Natuurlijk heb ik samen met mijn collega training gegeven en hoop en geloof ook dat dit tot zegen zal zijn.

Dat is de praktische kant van het verhaal. Puur feitelijk doen we gewoon een uitwisselingsproject, maar wat we enerzijds zeggen en aanhalen in de trainingen, dat willen we zijn als de individuen die we zijn.

We hebben gesproken en gedeeld wat het betekent om present te zijn in de levens van mensen maar tegelijkertijd zoeken we dat dus ook in de praktijk van alle dag. In Nederland, maar ook hier op dit moment in Suriname.

Het is vrij gemakkelijk een training te verzorgen. Dit vraagt enige feitelijke kennis en voorbereiding, maar dat is nog niet werkelijk present zijn.

Present is daar te zijn waar nodig. Daar te zijn waar je een bijdrage kunt leveren. Ieder mens heeft het recht om te kunnen zijn en gewaardeerd te worden. We willen de tijd nemen om iedereen het oprechte gevoel te geven dat men er toe doet.

“Het is niet jij die de wereld een plaats geeft, maar het is de Ander, die jou aanspreekt, appelleert en jou een plaats geeft”
-Levinas-

Er is overal ter wereld vraag naar erkenning. Er te mogen zijn is een behoefte. Door vanuit eigen ervaringen te spreken en te handelen kunnen werkelijk contact leggen met de ander. De ander te voorschijn luisteren noemt mijn collega dat.

De wereld veranderen begint bij jezelf zeggen we vaak. Daar schuilt een waarheid in. Tegelijk is het onwaar te noemen als we enkel bezig zijn met onszelf en vanuit onszelf. Het zijn niet onze gedachten en gevoelens die de wereld zullen veranderen.

Werkelijke verandering vindt plaats waar de Ander gaan ontmoeten. De Bijbel leert ons God lief te hebben boven alles, maar Jezus zegt daarbij dat het liefhebben van de naaste als jezelf het tweede gebod is welke daaraan gelijk is. Daarom ook dat ik de Ander met hoofdletter schrijf.

We mogen ontdekken dat de Ander meer is dan slechts de mensen om ons heen. In Hebreeën 13:2 kunnen we het volgende lezen:

Wees altijd gastvrij voor vreemdelingen, daardoor hebben sommigen, zonder het zich bewust te zijn, engelen in huis gehad.

God toont zich aanwezig in de andere mens. God ziet wat er doen en zeggen. Hij kent als geen ander ons hart en leven. Onze gedachten zijn bij Hem bekent.

Hier te zitten, te overwegen , de liefde te ervaren van broers en zussen. De verbinding te ervaring vanuit het verlangen te mogen delen, maar van daaruit oprecht veel meer te ontvangen dan we op dit moment zelfs ook maar kunnen zien, maar reeds nu te mogen ervaren welk een voorrecht het is dat we er als mens toe doen.

We mogen er voor de Ander zijn en daaruit ontdekken waardevol te zijn. Niet omdat we iets doen, maar omdat de Ander ons waardevol maakt door Zijn aanwezigheid. Hij is immers de grote Aanwezige. Hij is in die ander en daardoor is Hij de Ander in ons leven die aandacht behoeft. Onze oprechte en echte ikzelf.

Jezus is voor ons die Ander die het koninkrijk verlaten heeft om bij ons te komen en voor ons de Ander te zijn. De minste te worden. Ons de Vader te laten zien en met Hem in contact te brengen door oprechte ontmoeting met Hemzelf. Hij gaf Zijn leven voor de Ander. Voor ons om daarmee God de Vader te dienen. Hij ging tot het uiterste.

De Ander de moeite waard. Waarom? God is daar! Willen we God ontmoeten, weten wie Hij is? Dan mogen we uit onze introspectieve houding komen en uitstappen, present zijn in woord en daad er voor de ander zijn.

Van slaaf naar vrijheid

Heer wat is Uw liefde groot.

U haalt ons uit Egypte waar we vastzitten in slavernij. U maakt ons vrij van datgene wat ons belemmerd. Onze keuzes, onze problemen die we zelf hebben gemaakt of van zaken die anderen ons hebben aangedaan.

Vrijheid is geen gemakkelijke weg. Ze moet bevochten worden. De weg naar vrijheid kan. Lang zijn al lijkt ze in rechte lijn best te doen. We komen van alles tegen onderweg wat ons weerhoudt, wat ons soms zelfs doet verlangen naar oude tijden. Maar onderweg naar vrijheid is er geen ommekeer meer mogelijk. Het verlangen kan niet geleerd worden. We zullen de weg moeten blijven gaan.

De weg naar vrijheid kan men niet zelf bewandelen. Onze eigen inzicht, manieren en mogelijkheden zijn beperkt. Echter indien we op de Weg blijven met Christus dan is de beloning reeds daar. De Weg is niet gemakkelijk, maar de moeite waard. Hij zelf is immers bij ons. Met ons onderweg.

Hij is de voorziener. Geeft wat nodig is. Hij biedt hoop telkens als we op Hem zien dan is daar het licht op ons pad. Hij geeft richting dwars door de woestijn van moeilijkheden naar het land van melk en honing. Hij is onze hoop.

We zullen het nieuwe beloofde land moeten bevechten om vrijheid te gaan ervaren wanneer we aangekomen zijn. Maar de belofte is overwinning en ze staat aan onze kant. God is met ons in Christus Jezus, amen!

Prioriteit stellen

Jezus roept ons op om Zijn Weg te gaan. We zien in de brieven is van Paulus hoe deze de toenmalige wereld in gaat en alles aangrijpt om het evangelie te verkondigen. Ook Petrus ging tot het uiterste en moest het met de dood bekopen. Het uiterste dus.

Hoeveel mensen zijn er tegenwoordig die tot het uiterste willen gaan voor het evangelie? Wie gaat de Weg met Christus tot het uiterste?

Ik hoorde ooit van iemand dat je prioriteiten moet stellen en dat was na aanleiding van werkzaamheden om anderen te helpen, uit te kunnen delen van Gods Evangelie. Ze vertelden dat het gezin onze eerste prioriteit was. Immers dit was ons door God gegeven.

Ik geloof echter dat niet ons gezin de eerste prioriteit is voor een christen. Ik geloof dat God onze eerste prioriteit is en de ander de daarop volgende wat even belangrijk is als we zelf zijn. Er is geen gradatie. Het gaat om Gids liefde en de verkondiging er van in alles wat we doen.

Weet je niet voor niets geeft God ons in Christus gaven en talenten. Niet om ze slechts binnen je gezin te gebruiken. Ook niet om je werk te doen en je gezin te onderhouden en dan in je vrije tijd ergens in een kerkgebouw je te bewegen waar enkel gelovigen zijn.

Ik geloof dat God ons uitrust om de wereld in te gaan om uit te delen. Tijdens dat wat we doen op de zondag in de kerk, maar ook op ons werk, in onze relaties. Dus in alles. Dat houdt niet op bij de prioriteiten van gezin. Voor mij is het het Leven. Christus is het Leven om uit te delen in alle aspecten.

Klinkt wel lekker als we zeggen in een bepaald gebied de prio geven. Echter daarmee beperken we onszelf. God laat zich niet beperken natuurlijk en gaat Zijn gang. Echter wanneer we Hem ruimte geven in alles is er ruimte om te ontwikkelen, te delen.

Ik geloof dat we onszelf veelal beperken door bepaalde prio te geven. Als we zeggen dat ons gezin prio heeft dan is alles er naast of wat het niet is minder belangrijk. Dus ook minder de moeite waard en krijgt dus minder aandacht.

Ik geloof echter dat ieder mens de moeite waard is om te ontmoeten en prioriteit te geven in Christus. De vraag is echter waar ligt de grens? Ik denk in het uiterste. Jezus ging tot het uiterste. De eerste martelaar werd gestenigd voor waar Hij in geloofde. Velen werden vermoord, gevangen gezet, gemarteld,… Ze gingen tot het uiterste.

Ben jij bereid tot het uiterste te gaan? Dit is de vraag die ik me stel en wat houdt dat dan in? Dat ik als martelaar sterf? Dat ik gevangen gezet wordt? Of dat ik die wat ik kan om uit te delen. Alle inzet en tijd geef wat ik heb. Ik weet me geroepen en heb gaven gehad om van uit te delen. Niet slechts van 8 tot 16 uur of enkel in het weekend .

Misschien vindt je me raar met deze woorden. Natuurlijk moet er rust zijn en momenten van bezinning. Maar de vraag is: wat doe je als er zich kansen aanbieden om uit te delen? Doe je dat dan of laat je ze liggen omdat je ff andere prio’s hebt?

Ik vindt het allemaal best lastig soms, maar door te kiezen voor God geeft Hij ook de uitweg wanneer het buiten onze mogelijkheden valt. Ja toch? Of compleet oneens met me?