Instantoplossingen

In de huidige maatschappij hebben we het over onze eigen mening. Ik mag zeggen en vinden wat ik wil. In de zorg gaat het daar soms ook over. De vraag voor veel mensen is niet om hulp in die zin dat je naar de dokter gaat en zegt ik heb ergens last van en wat kan je er aan doen? Veelal gaan mensen naar de dokter en geven aan wat er is en wat er aan moet gebeuren.

Mensen zijn mondiger geworden. Dat is niet erg binnen bepaalde lijnen, maar we moeten ons beseffen dat we niet altijd gelijk hebben omdat of Google,, bekende Nederlanders of wie dan ook iets zegt. Je mag er een gedachte over laten gaan en meedenken. We zijn geen stomme wezen en hoeven ook niet labiel te luisteren wat een arts of andere hulpverlener zegt.

Toch ontstaat er in het huidige zorgland soms een beetje een raar toontje. Een toon die gezet wordt door onze persoonlijke individualiteit. Dat begint met bepaalde klachten in je leven. Schijnbaar mag je soms niet benoemen waar die vandaan komen als hulpverlener. Bijvoorbeeld iemand rookt dagelijks wiet. Heeft  psychische klachten. Als een hulpverlener aangeeft we willen je natuurlijk ondersteunen, maar de cliënt zegt dat hij niet met wiet wil stoppen. Dan is er een hiaat.

De cliënt geeft aan dat juist wiet hem rust geeft en dat hij niet psychotisch wordt van wiet. Hij heeft heel Google afgezocht en gelezen dat wiet niet schadelijk is. Hij heeft er een mening over. Dus de hulpverlener zit in spagaat. De cliënt wil af van zijn psychische klachten maar wil blijven doen wat schade brengt in zijn leven . Hij mag toch immers zelf zijn leven bepalen. Als men zegt dat het slecht is dan heeft hij een andere kijk er op.

Zo kunnen we op verschillende lagen gesprekken hebben in de zorg,omdat ik daar midden in sta, maar ook op andere lagen in de maatschappij. De politie moet mensen kunnen helpen en als ze dat doen na een gedegen opleiding te hebben genoten en in willen grijpen dan is dat volgens veel mensen altijd verkeerd. Ze moeten de wet handhaven, maar tegelijk wordt het onmogelijk omdat iedereen daar schijnbaar een eigen kijk of visie op heeft en dus is de politie de pineut en zijn ze soms onveilig in hun eigen huis.

Wat nu vrijheid van meningsuiting, wat nu hulpvraag, wat nu verloedering. De maatschappij verloederd niet vanwege een uitspraak. Je mag meedenken en zeggen wat je wil. De vraag is echter of jij als leek het beter weet als de professional. Het gaat niet altijd gemakkelijk en moet er iets ontstaan. De oplossing is niet altijd direct voor handen en is er tijd nodig om te komen waar je wil zijn.  We zoeken naar instantoplossingen. Die zijn er vaak niet. Het is geen koffie uit een apparaat.vaak zijn instantoplossingen wel snel, maar minder lekker.

In de zorg is de tendens dat de hulp snel moet zijn. Dat snap ik heel goed. Snel kost minder geld is de gedachte. Bovendien is de cliënt er bij gebaat. Maar snel is vaak ook minder effectief. Het is een instantoplossing en mist zijn doel soms. Na meerdere instantoplossingen raken mensen er wel zat van, maar houden een vieze smaak in de mond en is er eigenlijk enkel nog een vieze smaak gebleven en is het vaak nog steeds niet gelukt.

Belangrijk om de juiste zorg te krijgen in je leven. Het is goed om hulp te vragen en te erkennen dat niet jij zelf de oplossing hoeft aan te dragen.meedenken is top. Het gaat immers over jou, maar goed om ook te luisteren en hulp te accepteren die nodig is. Niet Google, anderen hebben de wijsheid in pacht. Je kunt natuurlijk net zo lang zoeken tot je krijgt wat je wil. De vraag is of dat wat jij wil ook werkelijk goed voor je is.herstel in je leven vraagt om samenwerking. Dus niet klakkeloos volgen en dien wat de arts of begeleider zegt. Maar in samenspraak zoeken naar wat nodig is.

Ik ben ervan overtuigd dat veel zaken in het leven dieper lagen hebben. Sommige zaken waarin we vastlopen komen voort uit ervaringen en keuzes die niet altijd goed zijn. Het is goed het daarover te hebben. Niet moraliserend, maar toch zullen we de achtergrond soms moeten bekijken. Het is goed om mensen toe te laten in je leven die veilig en betrouwbaar zijn. Die je mogen zeggen wat te doen in overleg met je. In alle respect. Denk niet steeds dat je het allemaal zelf moet doen en het beter weet.

Dienstbaarheid

Als Christen zoeken we veelal naar waar God ons geroepen heeft. Soms denken mensen dat er een stem uit de hemel klinkt die je roept om iets te gaan doen. Veel mensen horen die stem niet en dus doen ze maar wat. Anderen denken dat ze weten waar God hen geroepen heeft, maar de vraag is of er vrucht is van wat ze hun bediening normen.

Ik geloof dat God een plek heeft in de bediening  voor een ieder die hem wil dienen. Maar de vraag is of we hier wel op zitten te wachten. Ik bedoel daarmee te zeggen is: past het in je agenda?  Ik geloof dat we ook onze eigen agenda hebben en dus wellicht niet echt open staan.  Tegelijk is het de vraag of we wel echt weten wat die bediening inhoudt.

Wanneer we kijken naar wat je bediening in het koninkrijk zou kunnen zijn lijkt het alsof we iets krijgen wat ons niet zou passen. Alsof God ons iets zou geven wat schijnbaar ook  niet zou kunnen passen of wat we niet leuk zouden kunnen vinden. Leuk is dan meer het woord wat ik gebruik als vervangend voor ,voldoening gevend, wat je met plezier doet, wat inhoudt geeft,etc…

De Bijbel leert ons dat God ons tenminste één gave geeft om Hem te dienen. Dat is minimaal. Maar  de meeste mensen hebben mogelijkheden te over om in de dienst van God te leven. Ik geloof dat de gave die God ons geeft een bijzonder aspect geeft aan je bediening.  Maar de vraag is of we wel werkelijk bereid zijn. Willen we niet liever onze portemonee vullen ipv dat we mensen winnen voor Gods koninkrijk.

God roept ons op om Jezus na te volgen. De vraag is of we bereid zijn om ons leven te geven. Jezus ging tot het uiterste. Misschien is dit nu juist wat ons beangstigd. Dat mensen ons afwijzen, beschuldigen, niet geloofwaardig vinden misschien. Als we ons leven terugkijken zien we dat er zo enorm veel is gebeurd wat enerzijds soms heftig is en soms heel bijzonder en uitdagend. Die zaken zijn de moeite waard om te delen.

Het dienstbaar zijn zit mi niet in een stem uit de hemel waarin God ons specifiek roept om Hem te dienen. We weten als gelovigen dat ons leven van Hem is en dat we in navolging van Jezus ook gewoon onderweg mogen zijn in ons leven. Gewoon de dingen doen die er op ons pad gebracht worden. Jezus deed niet zomaar wat en daarin is Hij niet enkel eeen voorbeeld,maar Hij had ook een persoonlijke rol. Hij was de Zoon van God en had een rol te vervullen.

Wij hebben Hem als voorbeeld,maar ook een eigen rol. Een rol die past bij wie we zijn. De zaken in ons leven zijn niet zomaar. We zijn groot geworden op een bepaalde manier, in een gezin of familie waar we iets van meegekregen hebben.  Soms positief of misschien een heftig verhaal. De vraag is wat je daaruit meeneemt om anderen te dienen tav koninkrijk. Zo is je opleiding ,het werk wat je gedaan hebt, de plek waar je je nu bevindt de plek van bediening. Misschien roept God nog specifieker, maar voor nu is dit de plek als je nog steeds zoekende bent.

Verandering vanuit relatie.

Elk mens loopt butsen en deuken op in het leven. De meeste issues waar we mee te maken hebben zijn wel overkomelijk, maar waar het meeste moeite mee hebben in het leven zijn de zaken die we niet zelf kunnen oplossen. Waar we hulp bij nodig hebben.

We zoeken voortdurend naar oplossingen om het zelf te kunnen, maar lopen daarin telkens vast door de woorden van anderen omdat ze ergens niet geland zijn in ons omdat we ze eigenlijk maar moeilijk kunnen accepteren. Hierdoor lopen vast in ons denken en in wat we voelen. We vinden het lastig als mensen die we waarderen iets inbrengen in ons leven wat ons leven veranderd. Alsof het te simpel is voor ons om te accepteren.

Je zou het als eigenwijsheid kunnen betitelen, maar dat is het niet echt. Het is iets in ons dat groter is dan onszelf wat ons vasthoudt in ons eigen zelf bedacht systeem om te overleven. We hebben het schijnbaar nodig om op een punt te komen in ons leven waarin we los kunnen laten vanuit onze eigen overweging. Pas wanneer we werkelijk gaan realiseren, dus tot het besef komen wat er werkelijk speelt en dus belemmerend is, is hulp ahw toegestaan en kan er in wezen pas werkelijk verandering plaatsvinden.

Soms lijkt de oplossing zo dichtbij, maar moeten we toch door de pijn heen. Sterker nog we zoeken wel naar oplossingen bij anderen en we nemen ze ook mee, maar de oplossing zit niet in het doen wat anderen zeggen, de oplossing voor het probleem zit in de groei van het individu. De pijn is nodig om tot inzicht te kunnen komen die nodig. Ieder mens is uniek en heeft zijn eigen weg te gaan, zijn eigen keuzes temaken, zijn eigen pijn te ervaren.

De oplossing voor herstel ligt in de pijn. Waar pijn is is leven. Er is herstel in het leven. Waar de dood zijn intrede heeft gedaan is geen verandering mogelijk tenzij God ingrijpt. Moeten we pijn accepteren als weg tot verandering? Ik geloof dat pijn zelf niet de verandering brengt, maar ons brengt bij wat wezenlijk is in ons.

We vragen onszelf in onze diepste innerlijke pijn waarom zaken zo moeten zijn. We draaien vaak jaren de rondjes in ons hoofd met vragen en oplossingen aan zonder dat we herstel vinden tot we ontdekken dat er relatie nodig is om tot herstel te komen. We denken dat we het zelf weten, maar we zien niet het gat in ons wat schreeuwt om gezien te worden.

Het gat in ons, de schreeuw diep vanuit onszelf is een verlangen door God in ons gelegd naar Hem zelf. Een verlangen dat we wellicht vullen met van les wat we bedacht hebben als oplossing. Sommigen willen voortdurend gezien zijn of gehoord. Anderen zijn voortdurend bezig om zichzelf juist buiten te sluiten. Ze doen niet mee aan het laten zien, maar daarmee schreeuwen ze eigenlijk om het zelfde.

Alles wat in ons is, zoekt naar dat ene specifieke wat het gat in ons kan vullen. We zoeken het overal. In waar we vandaan komen en in wat er is gebeurt, in wie we zijn en in wat ons belemmerd, in hoe we omgaan met zaken en in wat we geleerd hebben en dat allemaal door elkaar. We zoeken de zin, maar ontdekken die pas werkelijk als we oprecht loslaten wat we zelf allemaal bedacht hebben aan oplossingen. De oplossing ligt immers niet direct in onszelf.

Indirect ligt daar wel de oplossing. Waar we namelijk leren onszelf open te stellen voor relatie is herstel mogelijk. Daarvoor zijn vooral oprechte relaties nodig. Mensen die van hart tot hart bereid zijn zichzelf te geven. Dat is soms nogal een issue. Ieder mens heeft namelijk zijn butsen en deuken en zoekt ernaar. Dus trekken aan en stoten we af zelfs als we dat niet willen.

Wanneer we de juiste relaties hebben die helpend zijn ontstaat er ruimte voor herstel. We hebben allemaal mensen nodig in ons leven die van ons houden om wie we zijn. Die niet de problemen zien of wat er niet zo tof is in ons, maar die ons gewoon zien vanuit de relatie van binnenuit. Daarom is God in deze de allergrootste. Hij is het die ongeacht er in ons gaande is zichzelf totaal aan ons geeft. Zijn hart, zijn leven is totaal op jou gericht. Het verlangen, het gat in ons kan enkel in Hem zijn vervulling vinden.

Ware vriendschap is een afspiegeling van de relatie met Christus. Wie God dient zoekt in alles naar verbinding. Verbinding met zichzelf dwars door de pijn, maar wil ook in de pijn van de ander aanwezig zijn. Dat is wat God in ons wil laten weten in deze woorden: Wees niet bang, want Ik ben met u. Kijk niet angstig om u heen, want Ik ben uw God. Ik zal u kracht geven en u helpen, Ik zal u overeind houden met mijn heilrijke rechterhand.
Jesaja 41:10 HTB

Je leven geven?

Is liefde de bereidheid om voor iemand te willen sterven? Dat hoor je in allerlei liedjes en zie je vaak in films. I would die for you! Ik ben er niet van overtuigd.

Dat laatste is voor veel mensen misschien ff schrikken als ik dat zeg. We spreken immers over Jezus de gekruisigde. Die voor onze zonden gestorven is. Zijn daad van liefde was niet het sterven. Hij gaf niet de dood. Hij gaf Zijn leven voor jou! Prince snapt er helemaal niks van. Hij is geen mesias voor wie dan ook. Dat is enkel Jezus .

Jezus daad van liefde was dat Hij gekomen is om te leven. Hij kwam als kindje in dit leven. Hij kwam in de harde werkelijkheid van het leven zelfs. Hij kwam in absoluut vreemde omstandigheden en moest eigenlijk gelijk al een heftige weg bewandelen.

Het echte leven is de weg waarin we voortdurend keuzes moeten maken. Het was Zijn keuze om niet de makkelijke weg te gaan, maar juist in de hardheid van zijn fysieke leven op aarde Gods weg te laten zien.

Zijn leven was geen leven van luxe. Zijn start was al slecht, hij moest als kind al vluchten en wat denk je wat mensen zeiden over Hem. Geboren uit een maagd.  Alle kinderen in Bethlehem en omgeving werden afgeslacht omdat hij geboren werd.

Dan zijn rol als meester. Hij koos voor Gods weg en dat draaide uit op z’n dood. Hij koos om te leven voor God en ons, de dood was het gevolg van die keuze. Maar Hij koos niet om te sterven uit liefde!

Jezus koos om te leven voor God en mensen als jij en ik. Jezus koos om ons de weg te wijzen en Hij was de Weg. We begrijpen vaak niet dat lijden een deel is van de weg met God. Maar in het lijden, in dat wat we meemaken en meegemaakt hebben zit juist leven.

Dwars door de dood last Jezus zien dat Hij misschien gestorven is, maar dat het leven zegeviert. Hij is het leven. De dood is niet een oplossing. Het leven is dat wel. Liefde is leven! Liefde doet soms pijn. We kiezen voor iemand vanuit liefde, maar liefde is als we door dik en dun met iemand meegaan.

Liefde blijkt als we bereid zijn om tot het uiterste te gaan. Dat is niet de dood, maar in alles Gods weg te gaan. De wil van de Vader te doen zoals Jezus ons dat voorleefde. De dood is geen optie als we geloven.

Sommige mensen leven niet meer echt. De hoop is weggeslagen. Dat kan door omstandigheden soms zomaar het leven beïnvloeden. Jezus laat zien dat God in alle omstandigheden bij ons wil zijn. Hij is de bron van leven.

We mogen leven, maar dat vraagt om geloof. Waar geloof verdwijnt wordt het leven hopeloos. In Christus mogen we Leven. Jezus zelf stond op uit de dood. De dood was voor Hem geen enkele optie. Hij stond op uit de dood!

De dood heeft niet het laatste woord. Jezus is de Weg , de Waarheid en  het LEVEN. Dat veel mensen het moeilijk vinden om te kiezen voor leven is omdat er voor hen veelal niets meer in zit wat het leven waardevol maakt.

Wat maakt het leven waardevol, de moeite waard?  Dat wat God voor ons bestemd heeft. Hij leidt ons soms door lastige omstandigheden, maar reikt ons daarbij de hand. De vraag is of we in de omstandigheden die hand willen vastpakken.

Veel mensen kiezen er voor om alles zelf te doen. Ze hebben de handen vol met eigen beslommeringen, zaken waar ze in het leven tegenaan zijn gelopen en zijn druk, druk, druk. Te druk om te leven, te druk met zichzelf, te druk om te overdenken, te kijken en te ontdekken , te druk om te genieten, te druk om van iemand te houden , te druk om te praten, …

Leven begint waar we openstaan voor wat God ons wil geven. Jezus was Gods grootste geschenk. Hij gaf zichzelf om ons te tonen wat liefde is. Hij leerde ons hoe we samen mogen leven, dat er hoop is en geloof. Hij leeft, Veel mensen hebben Hem gezien  als de opgestane, maar Hij leeft in de harten van vele gelovigen. De vraag is of Hij ook in jou mag leven.

Leven vraagt om ruimte. Je hart is de plaats waar leven begint.  Door je hart te geven verlies je je leven. Door je hart te geven aan iemand , geef je als het ware je leven aan de ander. De vraag is aan wie jij je leven geeft. Ik hoop dat jouw leven niet slechts een leven is voor jezelf. Jij bent slechts een stervend individu. In Christus mogen we voor eeuwig zijn. Zijn leven mag in je zijn. Durf je (weer) toe te laten?

In je blote nakie!

Vandaag las ik in de bijbel, althans op mijn telefoontje in een leesplan de volgende woorden: Uw denken moet grondig vernieuwd worden. Sterker nog, u moet een heel nieuw mens worden die alleen voor God leeft, zuiver en goed. Trek een nieuwe natuur aan als een stel nieuwe kleren.
Efeziërs 4:23‭-‬24 HTB

Aan wie is dit geschreven? Is dit voor mij bedoeld? Of slechts voor alle gelovige in Efezië zoals paulus het zegt bij de start van zijn brief? Ik geloof dat de brief aan de Efeziërs aan hen gericht ook voor ons van toepassing is. Is dat niet zo dan zouden we het allereerst niet hoeven lezen en ook andere zaken zouden dan niet van toepassing zijn. Het gaat over alle gelovigen op dat moment in Efeze, maar ook nu mogen we er uit leren in de rest van de gelovige wereld.

Als Paulus dan schrijft dat ons denken grondig vernieuwd moet worden, dan is het de vraag als gelovige die we ons mogen stellen wat die verandering dan zou moeten zijn. Dan is het goed om het hele hoofdstuk te lezen. Hij zegt dat we onze oude natuur, dat is zoals we ons gedroegen zonder Jezus in ons leven moeten uittrekken als een oud stel kleren. Dat betekent wat mij betreft dat wat we deden toen we ongelovig waren niet meer moeten doen.

In de rest van het hoofdstuk benoemd Paulus een aantal zaken, maar het is nogal een andere manier van leven. We moeten dus grondig vernieuwd worden. Hoe doen we dat? Ik geloof dat wij dat vanuit onszelf niet kunnen. Dat gooi ik er nu zo maar even tussen in deze geschreven regels. Enerzijds zullen wij onze oude natuur moeten uittrekken, dat is een actie waar we zelf voor kiezen. we zullen dus niet enkel moeten afwachten op de dingen die komen gaan, maar actief keuzes maken om dingen in ons leven wel of niet te doen. Stoppen met oude destructieve gewoonten en nieuwe gewoonten moeten uitvoeren in plaats van.

Wat zijn we soms opzoek naar nieuwe wegen en manieren om ons leven vorm te geven, maar tegelijk willen we daarbij in sommige zaken vasthouden aan zaken die we kennen, die we eigenlijk niet willen loslaten. Het is in mijn gedachten alsof we onze oude lompen uittrekken en een nieuw kostuum aandoen, maar met oude stinkende sokken en een versleten hoed. Dat past niet goed, maar we zijn er nu eenmaal zo aan gehecht.

Ik geloof dat Paulus dit bedoeld als hij in de tekst zegt: Doe de Heilige Geest geen verdriet, Hij staat immers borg voor u tot de dag van de volle bevrijding komt. Efeziërs 4:30 HTB
Als we vasthouden aan oude zaken die ons niet meer passen dan doen we de Heilige Geest verdriet. Kunnen we dat dan allemaal zo gemakkelijk? Ikke niet! Dat zeg ik dan maar ff voluit. Ik wil maar het lukt me niet zo gemakkelijk. Dat is ook wat Paulus elders benoemd. Hij wil het wel, maar het lukt hem ook allemaal niet direct. Moeten we daarom dan maar doen wat we altijd deden en vasthouden aan wat niet goed is? Zeker niet. We nemen actie om onze oude troep op te ruimen.

Mooi dat van die kleren vindt ik. We doen onze oude plunje uit. We staan dan naakt voor God.we hebben niks meer van onszelf. Goede gelegenheid om onszelf te wassen en te reinigen. Nieuwe kleren aan te trekken. We kiezen de juiste kleren voor de gelegenheid. Kleren waarmee we voor God kunnen verschijnen. Doen we het daarna allemaal goed? Zeker niet, maar we hebben een heleboel uitgetrokken, weggedaan, we beginnen opnieuw. We blijven bij God en luisteren naar Zijn stem en kiezen voor het goede. Maken we fouten, dan lossen we ze op vanuit onze liefde voor Hem.