Iemand die steeds op de wind let, zal nooit zaaien. En iemand die steeds op de wolken let of het niet gaat regenen, zal nooit maaien. PREDIKER 11:4 BB
We kunnen soms een nogal afwachtende houding aannemen, maar de vrucht van afwachten is dat er niks veranderd. Als we enkel afwachten, hoewel dat soms best even goed kan zijn in periodes, levert het niet echt iets op.
Ik heb soms het idee dat er veel mensen zijn die afwachtend zijn en nooit ergens voor in beweging komen. Ze wachten op het juiste moment, de juiste tijd zeggen ze. Sterker nog, ze hebben vaak vrome woorden in de mond als: we wachten op Gods timing.
Mensen kijken vaak omhoog, naar de wolken en proberen te zien waar God hen geroepen heeft, maar Heeft God niet al lang gesproken? Heeft hij ons al niet allang verteld wat we kunnen doen?
Sommige mensen wachten af op het juiste tijdstip om zich aan te sluiten bij de juiste gemeente, met de juiste geestelijke leider bijvoorbeeld. De juiste gemeente bestaat niet, de juiste leider ook niet. We zijn allemaal mensen met elkaar. De tijd? God roept op om deel te zijn, dus waarom wachten.
Ik heb soms het idee dat veel mensen gewoon geen verantwoording willen en durven nemen. Niet voor zichzelf, niet voor anderen, last staan voor hun geloof. Ik zie veel mensen kijken en kritiek hebben op allerlei mensen, maar dat is het dan.
Ik zeg: de vrucht van niks doen is niks. De vrucht van enkel en alleen kritiek leveren, is onvrede. De vrucht van samen leven is samen de verantwoording hebben om te delen. Het kan niet zo zijn dat je eigen huis, de mensen bij wie je hoort tekortkomen toch?
Geniet bij tijden van de wind, kijk af en toe in verlangen naar boven, maar kom vooral ook in beweging. Zaai het zaad, deel van wat je hebt ontvangen. Wees deel van de gemeenschap en groei, bloei, leef!
Wat gebeurt er een hoop de laatste tijd. Ik heb het natuurlijk over de corona perikelen, nu heftige overstromingen zo dichtbij, maar eigenlijk bedoel ik de laag dieper. Veel onrust ontstaat mede door druk van de media. Door hoe ze de zaken framen. Ook is de media een grote bron van verleiding. Ik ben me bewust dat ik nu mij profileer in die zelfde media door ook mijn verhaal te posten. Natuurlijk kunnen we stellen dat niet alles slecht is wat er met de media gedaan wordt.
Veel mensen worden meegezogen in allerlei zaken die de ziel in verwarring brengen. Zaken die levensbeheersend zijn en greep nemen over wie we als mens, gelovige zouden kunnen zijn. Veel mensen lopen vast in zaken als drugs, alcohol, pornografie, overspel, gokken, stelen, boosheid, bitterheid,… Onnoemlijk eigenlijk waar mensen zich zoal in laten verleiden en zich mee laten nemen.
Het heeft zo veel meer grip op het leven van mensen dan men in eerste instantie denkt. Sommigen ervaren dat er geen weg uit de situatie is. Dit geld helaas niet enkel voor mensen die nooit van God gehoord hebben, maar ook voor gelovigen. Ze denken dat er geen enkele manier is uit de situatie. Ze halen daarbij de woorden van Paulus aan uit Romeinen 7, woorden die hen niet helpen om uit de duisternis te komen. Ze vergeten namelijk de rest te lezen. Uit Romeinen 8 waar Paulus spreekt over de oplossing.
We weten dat de wet [ van Mozes ] een geestelijke wet is. Maar ík ben van vlees en bloed en een slaaf van het kwaad. En ik begrijp zelf niet wat ik aan het doen ben. Want ik doe niet wat ik zou wíllen doen. Maar ik doe juist dat wat ik níet wil doen omdat het slecht is. Als ik dus doe wat ik níet wil doen, geef ik toe dat de wet gelijk heeft en goed is. Maar dan ben ik het dus niet zelf, die verkeerde dingen doe. Maar het kwaad in mij doet dat. Want ik weet dat in mijzelf (en daarmee bedoel ik in mijn oude ‘ik’ ) niets goeds woont. Want ik wíl het goede wel doen, maar het lukt me niet. Want ik doe niet het goede dat ik zou wíllen doen, maar ik doe juist het slechte dat ik níet wil doen. Als ik nu juist doe wat ik níet wil, dan komt dat niet door mijzelf, maar door het kwaad dat in mij zit. En zo gaat het altijd: als ik het goede wil doen, zorgt het kwaad in mij ervoor dat ik het slechte doe. Want met mijn geest en mijn verstand wil ik graag doen wat de wet van God vraagt. Maar mijn ‘ik’ strijdt tegen mijn verstand en wil andere dingen doen. Zo word ik een gevangene van het kwaad dat in mij zit. Wat een vreselijke toestand! Wie kan mij bevrijden van dit ‘ik’ waar het kwaad in woont dat mij doodt? Prijs God: Jezus Christus! Het zit dus zo: met mijn geest en mijn verstand wil ik graag gehoorzaam zijn aan de wet van God. Maar mijn ‘ik’ gehoorzaamt aan ‘de wet van het kwaad.’ ROMEINEN 7:14-26 BB
Mensen zijn vaak gemakkelijk met woorden en nemen uit Het Woord vaak enkel wat ze zelf willen of wat hen het beste past. Als we verder zouden kijken dan onze neus lang is zien we dat er geweldig nieuws is, nml : er is absoluut verlossing over al die zaken die ons leven als het ware opeisen. De oplossing vinden we in de kracht van de Heilige Geest.
De Heilige Geest wil in ons wonen zeggen we dan. Dat doet hij ook als we gelovig geworden zijn. Echter wat staat er dan in de weg? Het is onze ziel, die zijn eigen plan trekt. Onze wil, gedachten en persoonlijke verlangens hebben de overhand en daarmee staat het de vrijheid van de geest in de weg. De weg van God is de weg van verbrokenheid van de ziel. Daarmee krijgt Gods Geest in contact met onze geest de ruimte om te heersen in onze levens. De vraag is of wij bereidt zijn om verbroken te worden.
Maar als je bij Jezus Christus hoort, word je niet meer veroordeeld. Want dan leef je op de manier die de Geest wil, en niet meer op de manier die je ‘ik’ wil. Want doordat jullie bij Hem horen, heeft ‘de wet van de Geest’ die levend maakt, jullie vrijgemaakt van ‘de wet van het kwaad’ die doodt. De wet [ van Mozes ] kon de vriendschap tussen God en de mensen niet herstellen. Dat was onmogelijk doordat de mensen de wet niet kúnnen gehoorzamen. Ze kunnen niet gehoorzamen, doordat het kwaad ín hen zit. Maar God kon de vriendschap wél herstellen. Daarvoor stuurde Hij zijn eigen Zoon. Zijn Zoon werd precies zo’n mens als wij zijn. Namelijk een mens van vlees en bloed die door het kwaad verleid kan worden. Zo is door een mens het kwaad overwonnen [ doordat Jezus altijd gehoorzaam was aan God ]. Nu kunnen we helemaal doen wat de wet van ons vraagt. Want wij leven niet meer op de manier die ons oude ‘ik’ wil, maar op de manier die de Geest wil. De mensen die zich door hun ‘ik’ laten leiden, doen wat ze zelf willen. Maar de mensen die zich door de Geest laten leiden, leven op de manier die de Geest wil. ROMEINEN 8:1-5 BB
Durven wij een leven te leven door de geest ipv te leven naar onze persoonlijke verlangens, gedachten, gevoelens? Als we voortdurend bezig zijn met onszelf is alles wat we krijgen ook uit onszelf. Maar voor de duidelijkheid, het gaat in het grotere geheel niet om jou of mij. Het gaat om Gods plan. Dat klinkt misschien enerzijds vervelend misschien omdat we zo gewend zijn dat het om onszelf draait in het leven. We hebben immers juist geleerd voor onszelf te kiezen.
We leren het al vroeg in ons leven. Als kind staan we in het middelpunt van de belangstelling of juist niet. Op school leren we op te komen voor onszelf tov anderen. We maken keuzes voor ons leven door bepaalde opleiding te kiezen en stippelen onze eigen weg uit . Te weinig leren we over hoe God ons leven wil leiden. We leren regels die we mogen hanteren, maar de vrijheid die Christus ons geeft gaat juist voorbij aan die regels. Het is vrijheid van binnen. Het vraagt enkel van ons dat we ons werkelijk overgeven aan Hem en niet aan regels, wetten, geschreven of ongeschreven. Wat geld is dat we vrijgekocht zijn, maar dat vraagt navolging.
Zoals Christus zijn leven gaf, zo vraagt God ons om ons leven aan Hem te geven. Het vraagt om een verbroken leven in Hem. Zoals een sporter alles geeft voor de overwinning zo mogen wij alles geven, ons hele leven mag in teken staan van wat Hij ons heeft beloofd. Wat heb jij over voor de overwinning? Ben jij bereid tot het uiterste te gaan? Je leven te geven aan Hem die het voor jou gegeven heeft?
Wat heb ik nodig? Wat kan ik doen? Hoe ga ik ermee om? Vragen die we veel krijgen in de zorg die we bieden. Wat we echter ook zien in veel gevallen is dat het voor een deel van onze cliënten meer een soort van retorische vragen zijn.
Ze zijn cliënten, maar ze zijn geen echte deelnemers. Men kan niet inspelen op de hulpvraag omdat ze die niet werkelijk stellen. Ze stellen dat er een probleem is en willen hooguit aangeven dat ze de controle hebben.
Dit is vaak niet het geval, maar het gesprek kan niet plaatsvinden omdat men het antwoord wel kan geven, maar deze niet gezien wordt als onderdeel van de oplossing. Ze vragen en zuigen zonder werkelijk te veranderen.
We zien dat deze groep blijft proberen de dingen op eigen inzichten te doen ipv zich over te geven aan het proces van herstel. Ren aantal zaken die ze stellen is dat ze nogal wat zaken moeten. Ze moeten werken, ze moeten iets doen, ze kunnen niet loslaten wat ze hebben. Ze moeten af en toe kunnen drinken, een joint moet kunnen. Ze zien geen problemen.
Statistieken en ervaring van anderen gebruiken ze niet. Enkel hun eigen gevoel is basis voor hun keuzes. Het gevolg is dat het proces van vallen en opstaan doorgaat tot ze zich overgeven aan herstel. De tijd nemen om te doen wat werkelijk nodig is.
Het is geweldig te zien als mensen zich overgeven aan het proces van herstel. Dit betekent namelijk dat ze in gesprek gaan om de weg te ontdekken . Het is een eigen proces waarin men eigen keuzes maakt met behulp van het netwerk om hen heen. Ipv te sferen tegen iedereen en in arrogantie te blijven hangen van ik weet het beter.
Mensen die de arrogantie los kunnen laten van het beter weten groeien geweldig. Ze leren zichzelf omarmen, lief te hebben. Van daaruit groeien ze vooral in relatie. Deze relatie is nodig . Relatie geeft ruimte. Een extra dimensie in herstel is het besef dat God in relatie wil zijn en ondersteunt waar niemand anders dat kan.
Ik kijk naar mijzelf en ontdek dat waar ik te arrogant ben om te erkennen dat ik anderen nodig ben, ik de ander juist in de weg sta. Ik misschien er voor zorg dat anderen door mij in problemen geraken. Dat is niet wat ik wil, maar vaak het effect van onze op onszelf gerichte houding. We zien in het proces enkel ons probleem. Vergeten dat het om de relatie gaat in het leven. Zonder relatie is er in wezen niets dan datgene waar je voortdurend tegen aanloopt. Namelijk je arrogante zelf en de gevolgen.
Om te groeien als mens is voeding nodig. Een baby krijgt melk omdat het vaste voeding nog niet kan verdragen. Het is het beste wat je een baby kan geven. Je kan aankomen met biefstuk, maar dat kan het nog niet verdragen.
Een baby kan niet lopen, niet praten. Je kan het van de baby eisen dat hij het doet, maar dat gaat niet lukken. Het kost tijd om te ontwikkelen. Eerst alleen melk, daarna voorzichtig een broodkorst om op te sabbelen.
Het lopen is eerst nog liggen, maar dan gaat het draaien en wanneer dat gebeurt dan leert het kruipen en daarna pas de eerste stapjes. Praten idem dito, eerst brabbelen dan voorzichtig mamma en pappa en later de rest.
Groeien
Veel mensen echter blijven de dingen doen die ze hebben geleerd. In de zorg, die vanuit CHOG geboden wordt, zien we dat soms bepaalde ontwikkelingen ergens gestopt zijn en waar ze eigenlijk verder ontwikkeld zouden moeten zijn, dit niet het geval is.
Sommige mensen sabbelen ahw nog steeds op de broodkorst omdat ze nooit gestimuleerd zijn om zaken verder te onderzoeken. Ze durven het ook niet. Immers niemand in hun omgeving heeft hen ooit verteld dat het ook anders kon, of ze zien wel dat het anders kan maar niet voor henzelf.
Zelf zoek ik er soms ook een beetje naar. Niet zozeer naar wat ik kan. Ik ben best breed georiënteerd in bepaalde zaken, maar op bepaald gebied is er soms uitdaging nodig. Gewoon iemand die je ipv de broodkorst mee uit eten neemt om misschien niet gelijk Japans te eten, maar een burger bij de Mac.
Daar kan je overigens prachtig ff spelen in de ballenbak waar andere mensen zijn. Ik bedoel dat wanneer je in beweging wordt gebracht gebeurt er iets met je. Het daagt uit om een stap verder te maken. Je ziet en ervaart het anders als je op een andere plek komt, als je iets nieuws doet, geconfronteerd worden uitgedaagd.
Veranderen
Blijven doen wat je deed geeft voortdurend hetzelfde effect. Als je enkel melk blijft drinken en broodkorst sabbelen dan kan je nooit iets stevige eten. Je raakt er niet aan gewend. Als je blijft kruipen omdat je bang bent te vallen, dan is dat best raar voor een volwassene. Als je nooit echt iets zegt,omdat het je niet geleerd is,dan zeg je ook nooit iets wat verandering brengt in andermans leven.
Als we blijven zitten waar we zitten verandert er niets. Als we doen wat we altijd doen is heet hoogste wat er uitkomt wat we altijd krijgen. Nooit iets anders. Maar als we een stap zetten naar verandering dan begint dat met de wil om te veranderen. En met het accepteren van de juiste hulp.
Om een auto te leren rijden is het handig een instructeur te vragen. Niet je ouders, niet een vriend. Maar iemand die weet waar hij over spreekt. Iemand anders kan je leren rijden, maar om het goed te leren is het belangrijk te kijken naar hun achtergrond.
Ik vindt het geweldig te zien wat voor mooie mensen er om me heen staan om me te leren. Goede vrienden die me meenemen in allerlei processen. (Afgelopen week nog, retraite gehad met vrienden en coaching van Ronald van de molen) confronterend? Best wel. Leerzaam zeker. En idd ook vermoeiend.
In de praktijk zien we dat we ook wat voor mensen mogen betekenen die ergens vastgelopen zijn. Waar de groei tijdelijk gestagneerd is. We willen graag beweging zien in mensen. Want dat is vooruitgang . Ook als is het soms met vallen en opstaan.
Ik zie een groep dappere mensen staan. Mensen die we samen mogen toerusten,helpen ontwikkelen. Voor sommigen is er best nog een weg te gaan omdat ze niet het geloof hebben dat ze het kunnen. Anderen hebben de eerste stappen gezet en lopen al een stuk zelfstandig. Waar je zit maakt niet uit,maar de vraag is of je er wil blijven of niet?
We denken soms dat er een hulpvraag moet zijn,maar wat als je nog niet hebt leren praten? Een baby geeft het aan door te janken. Het blijft janken tot het krijgt wat nodig is. Als praten nog niet lukt, blijf janken. Maar als het wel lukt zoek iemand en vraag hulp. Ga, loop,kruip desnoods en zoek iemand die je vooruit helpt. Chog wil je graag helpen waar het niet lukt, maar het uitgangspunt e is dat je wil veranderen . Dat je wil groeien en ontwikkelen.
Soms zijn er ontwikkelingsstoornissen of andere beperkingen. Toch geloven we dat zelfs dan nog er heel vaak voldoende mogelijkheden liggen voor mensen om te schitteren. Ik geloof dat jij schitterend bent gemaakt. Laat maar zien!
de ontmoeting! 