Gisteren had ik een gesprek met iemand die totaal vastgelopen was. Zijn leven was verre van normaal verlopen. Inmiddels zijn de relaties voorbij gegaan. Het enige wat gebleven is, is gebruik en hulpverlening rondom een totaal verward persoon.
Dat grijpt me aan. Iemand die zoekend is tussen de resten van een leven wat eigenlijk totaal uit de hand gelopen lijkt te zijn. Of misschien is dat juist niet eens zo. Misschien is zijn leven gewoon nog niet echt begonnen.
Veel mensen die ik ontmoet zijn beschadigd in het leven. Mooie mensen! Weet je, ik bemerk dat juist deze mensen zoekende zijn naar manieren om goed te doen. Ze delen hun spullen met anderen. Helaas soms ook hun dope en/of drank, maar ook hun have en goed. Ze delen van het weinige dat ze hebben.
Hoeveel normale mensen zijn er nu helemaal? Is het niet zo dat iedereen wel wat heeft? Ik ben er van overtuigd, maar ik geloof ook dat veel mensen hun maskers op houden. Niet toegeven dat ze hulp nodig hebben in het leven.
Man man man, ik geloof dat dat nu juist veel erger is. In mijn werk bemerk ik dat wanneer mensen vasthouden aan de gedachte dat ze best wel weten hoe ze met zaken moeten omgaan, ze eigenlijk blijven doen wat ze al deden. Met andere woorden blijven vastlopen in hun leven omdat ze te eigenwijs zijn om verandering toe te laten in hun leven of omdat ze denken dat het allemaal wel wat meevalt.
Ze blijven zich op een bepaalde manier voordoen en daardoor blijven bepaalde zaken zoals ze zijn. Onverandetd dus. Anderen echter lopen finaal vast in hun geestelijk functioneren, in het lichamelijke daardoor soms ook.
Ik geloof dat sommige mensen zo vast gelopen zijn dat ze gevangen zitten. Sommigen zitten gevangen in hun huis, alleen en eenzaam,de ander vlucht in gebruik en zit daarin vast, maar de meeste mensen die vast zitten zijn eigenlijk de meest normale mensen. Maar ach,..wat is normaal eigenlijk?
Bijzonder mooi vindt ik het te lezen dat Jezus kwam voor gewone mensen. Je ziet echter dat hij vooral hen zoekt die in de marge waren geraakt. Ik geloof dat er niet zo veel veranderd is. De mensen die in de marge leven zijn de mensen die onze aandacht behoeven, maar ook de mensen die beseffen dat ze hulp nodig hebben. Vaak ook degene die als geen ander beseffen dat ze Jezus nodig hebben in hun leven.
Ik geloof dat we van de mens in ood kunnen leren wat dankbaarheid is. Wij vinden veel zaken zo vanzelfsprekend, zelfs als ze het niet zijn soms. Wij doen het wel redelijk denken we. We kunnen wel zonder God misschien? Dat zou je gedachte kunnen zijn.
Ieder mens is de moeite waard. Ik geloof dat dit een waarheid is. Ik verlang er naar dat ieder gebroken mens Jezus zal leren kennen. Jezus roept gewone mensen. Beschadigde mensen. Maar ook mensen zonder zichtbare schade. Ik geloof dat we allemaal onze schade hebben opgelopen in het leven. Ik moet ff denken bevingsschade. Soms bijna onzichtbaar, maar als je oplet zie je de scheuren in het stucwerk.
Ieder mens is de moeite waard, dus jij ok, maar belangrijker is dat je je gaat beseffen dat je je leven aan Hem mag geven. Als je dat nog niet hebt gedaan. God is goed, mooi dat mensen dat soms ook zien. Vaak dwars door tranen heen. Nogmaals Jij bent ook een bijzonder mens. Geloof me. 
de ontmoeting! 