Sceptisch

Ik heb nav een gesprekje vanmorgen gegoogeld op het woord sceptisch. Het zegt iets over twijfelen aan wat er wordt beweerd. Je zou sceptisch kunnen zijn over van alles en nog wat in het leven, maar veel mensen blijven vastlopen omdat ze ooit in het leven teleurgesteld geraakt zijn en zijn derhalve sceptisch geworden tov bepaalde mensen, bepaalde uitspraken. 

Misschien vindt je het vanzelfsprekend of logisch om sceptisch te zijn over van alles en nog wat, maar een sceptische houding weerhoudt ons er van om bepaalde zaken toe te laten in ons leven. 

Sceptisisme laad een hoop negativiteit op onze schouders.

Het is best goed om af en toe voorzichtig  te zijn. Mensen zijn niet altijd te vertrouwen en ook woorden die gesproken worden kloppen niet altijd met de werkelijkheid. Toch is sceptisisme een valkuil waarmee we een hoop negativiteit op onze nek kunnen laden. 
Wanneer we sceptisch zijn over iemand en de dingen die hij spreekt, dan hebben we ahw  twijfel of hij wel de waarheid spreekt. Wellicht dat dit voortkomt uit persoonlijke ervaringen. Maar de referentie is vaak onterecht. Immers we gaan er vanuit dat wanneer een ander iets zegt of doet dit zelfde geld voor de ander. Dit is een onredelijke houding, maar tegelijk raakt het ons op een plek waar we schijnbaar beschadigd geraakt zijn. 

Sceptisisme staat ons in de weg als we relaties willen bouwen. Het is best goed om zaken te onderzoeken. Dat wil niet zeggen dat je per definitie sceptisch moet zijn. Mensen maken fouten en zeggen soms dingen verkeerd, maar dat wil niet zeggen dat het altijd gelogen of ongemeend is.

 Hoe kijk je naar je zelf?

Ik vraag me soms af of een sceptische houding niet ook te maken heeft met hoe je naar je zelf kijkt en de keuzes in het leven die je zelf maakt. Is het niet zo dat wanneer we eerlijk zijn onsveigen falen projecteren op de ander? 

Misschien komt je sceptische houding ook door het feit dat je bepaalde mensen zo hoog acht en ze ahw op een voetstuk plaatst waar ze eigenlijk alleen maar af kunnen vallen en je teleurgesteld raakt omdat ook deze man of vrouw in jouw ogen dus niet te vertrouwen is gebleken zoals jouw verwachting  van deze was. Eigenlijk heb je hoge verwachtingen van mensen en als ze vallen heb je reden om sceptisch te zijn denk je. 

Een sceptische houding staat in de weg om relaties te bouwen.

Weet je er sceptische houding staat je in de weg om relaties te bouwen en te onderhouden. Door sceptisch te zijn zeg je eigenlijk dat je de ander niet vertrouwd. Dat er twijfel is over wat ze zeggen en doen. Je reserveert je tov de ander om niet beschadigd te raken. 

Weet je God heeft alle reden om sceptisch te zijn over ons. Hij is perfect en weet het als we iets zeggen wat we wel en niet menen. Hij kent onze gevoelens en de gedachten achter de woorden die we spreken. Hij kent onze liefde en onze irritaties. Ons falen en waar we juist vol zijn van Hem. Toch is Hij niet sceptisch. Hij is niet gereserveerd in het delen van Zijn liefde. Sterker nog Hij gaf alles voor ons. Hij opende zichzelf en gaf het beste wat Hij had. 

De vraag is of we ons laten leiden door angst , twijfel, teleurstelling, boosheid, afwijzing, … . Ik wil niet sceptisch zijn op een negatieve manier. Ik wil mijzelf openstellen naar de ander. Dat lukt me vaak niet. Ik verlang er naar en strek me uit in geloof om de ander lief te hebben, te vertrouwen zoals ik door God geliefd ben en Hij mij zijn vertrouwen schenkt. Waar ik nauwelijks geloof heb voor mijzelf daar is Christus gekomen en heeft geloof voor mij en help en ondersteunt me. 

God kent ons hart.

Ik maak nog altijd fouten. Nog altijd zeg ik dingen verkeerd en beschadig ik mensen. toch is het mijn verlangen Hem te dienen in alles wat ik doe. Je mag er sceptisch over zijn, maar weet je God kent mijn hart en ook de jouwe. Wanneer we onze sceptische houding nu eens weg zouden doen en elkaar gewoon zouden liefhebben. Als we geen verwachtingen zullen hebben die zo hoog zijn en waar we zelf niet eens aan kunnen voldoen, wat zou er dan veranderen in ons leven? In ieder geval zal onze houding veranderen. Zou je dat willen? 

Ik geloof dat sceptisisme Gods zegen in de weg staat. We kunnen immers Zijn zegen niet ontvangen wanneer we niet openstaan voor de ander, voor onszelf, voor God. Gods liefde is reëel. Je kan er sceptisch over blijven, maar je kan ook Zijn liefde omarmen. Christus begroeten en onderzoek doen naar Zijn hart. 

Nu

Wat hebben we veel kennis als mens. Veel zaken maken dat we goed op de hoogte zijn van alles. En waar we het niet weten, kunnen we het direct zoeken en vinden op onze telefoons, computers, televisies etc…

Kennis is macht zeggen we wel eens en misschien is dat zo. Tegelijk is het de vraag of dat wel werkelijk waar is. Ik hou van het gemak van onze media. Ik ga ook niet zeggen dat het allemaal weg moet. Ik gebruik het voor werk, maar ook gewoon omdat ik het leuk vindt. 

Ik ga het ook niet hebben over de tijd die we er in steken of over het feit dat veel mensen er verslaafd aan zijn geraakt.  Het is wat mij betreft niet weg te denken. Waar ik het over wil hebben is dat we juist vanwege de snelle media en de directe toegang ook alles direct beschikbaar hebben.

Alles moet derhalve ook steeds sneller en het moet nu. Ik wil wel eens weten waar we vanavond zouden kunnen eten en er wordt gelijk gereserveerd. Waar mijn vrienden zijn en wat ze doen kunnen we volgen op media. Als ik iets wil kopen is het direct beschikbaar en leverbaar. 

Waar we vroeger geduld op moesten brengen  daar is nu een soort van directe bevrediging. Dat laatste vindt ik persoonlijk nogal zorgelijk. De gedachte dat het hier en nu moet het gebeuren lijkt wel een eigen dingetje geworden waardoor we niet meer werkelijk onze behoefte kunnen uitstellen.

Wat nu echt de behoefte is krijgt vaak geen kans. We hebben geen tijd om o ze behoefte te bekijken, te onderzoeken omdat we al gauw een invulling geven die direct voor handen is. Vriendschap bijvoorbeeld. Gingen we vroeger onze vrienden ff opzoeken om samen iets te regelen, nu appen we elkaar en spreken af. Het directe contact is hierdoor grotendeels voor velen vervallen. Waarom zou je elkaar opzoeken als het ook op deze manier kan? Tegelijk missen we een groot goed, namelijk directe vorm van relatie.

Doordat alles veranderd en snel moet begrijpen we zaken niet meer goed. Waarom moeten we soms wachten? Ik denk dat satan gebruik maakt van de behoefte naar directe bevrediging om zo niet werkelijk tot de kern te hoeven komen.  We zoeken God misschien best wel, maar vinden we de tijd voor een antwoord op onze gebeden? Hebben we het geduld om te wachten?

Hoewel wij alles snel willen is God dezelfde gebleven. Veel mensen zien Hem derhalve als ouderwets en achterhaald, maar God is altijd in de buurt. Niet ver, maar Hij wil in ons zijn. We kunnen direct communiceren. Misschien worden er afgeleid door onze devices. God laat zich niet opjagen. God geeft niets wat niet goed voor ons is omdat we zo graag direct bevredigd willen worden, maar hij geeft ons wat we nodig hebben als we er om vragen. Als we Hem werkelijk benaderen. 

Wat worden we soms heen en weer geslingerd. En denken in onze eigen terminologie. Snel, direct, overal en nu. God heeft zijn eigen manier. Hij zegt Ik Ben..

Een weg die we niet altijd begrijpen. Zoeken we antwoord? Hij zegt: Ik Ben..het antwoord. Zoeken we naar hoe we waar moeten komen in het leven? Hij zegt: Ik Ben..de Weg. Zoeken we naar wat goed is Hij zegt:Ik Ben de Waarheid. Zoek je naar rust in de hectiek van het leven? Zoek je naar erkenning en relatie? Zoek je naar diepe innerlijke vervulling? Dan kan je zoeken op google via je telefoon of pc, maar je zult van alles tegenkomen. Soms ook goede dingen. Echt. Toch zullen we directer, intiemer, bij God kunnen komen en Hem vragen. 

Hij heeft de antwoorden die je zelfs op je devices niet kunt vinden direct klaar liggen. Soms is duurt het even voor het je pakt. We zijn immers gewend geraakt aan een andere manier van communiceren. Gids manier is een mooie manier. Zoek Hem in de rust. Leg je tablet maar even weg en luister naar Hem die zegt: Ik Ben.. er voor je. 

Wie denken we wel niet te zijn?

We doen wat we willen. We hoeven niet te overleggen. We zijn zelf de baas. We beslissen zelf. We bepalen ons eigen lot. Ten  slotte is het ons leven, ons geld, en dus… Ik bepaal!

Veel mensen leven zo. Ze hebben met anderen niets te maken. Het leven is maakbaar en het geluk te koop. En waar dat niet zo is…, Simpel beëindigen we ons leven. En hebben we geen geld, nou ja dan … Hebben we werkelijk een probleem. Want tja … We moeten van alles. De maatschappij vraagt het immers. We moeten toch meedoen met de verwachtingen van anderen? 

Wat is wijs?

Volgens mij gaat het hier voor veel mensen om. Om dat wat ze willen en vinden. Wat anderen willen en van ze vinden. Voortdurend bezig met IK. los van dat wat er werkelijk toe doet het draait schijnbaar slechts om onszelf. Niet om wille van de ander. Hooguit om de ander te imponeren en eigen kracht en inzichten te tonen. Maar of dat nu wel zo wijs is???

Weet je wat ik geloof? Dat we werkelijke wijsheid niet in pacht hebben. Werkelijke wijsheid komt van boven. De huidige maatschappij heeft het niet zo op met wijsheid van anderen. Zelfs niet als ze van God zelf komt. Eigenwijsheid bovenaan. Ik heb me toch zelf opgewerkt of het zijn toch mijn centen, ik verdien mijn eigen geld, het is mijn huis, mijn leven, mijn kind, mijn….

De hoogste autoriteit ben ik? 

Mijn? Hoezo van jou? Hoezo van mij? Hebben wij de wijsheid in pacht? Is het werkelijk jouw leven? Ben jij zelf de hoogste autoriteit? Idd dan beslis je zelf. De gevolgen voor je zelf. Logisch dat bepaalde zaken in je leven niet lukken. Dat je er in vastloopt. Wie denk je dat je bent? 

Er is altijd iemand die hoger staat qua autoriteit. Je kan vinden dat jij zelf bepaalt. Dat jij je eigen regels kunt hanteren, maar dan zal je uiteindelijk merken dat je voortdurend oploopt tegen mensen die het zelfde vinden. Want waar mensen beide denken de baas te zijn daar ontstaat chaos. Als iedereen rechts aan zichzelf denkt daar ontspoort de maatschappij.

Er is altijd iemand groter dan jij, maar er is Iemand die groter is dan allen en alles. Iemand die hemel en aarde gemaakt heeft. Die ons allen kent en weet waar we tegenaan lopen. En al schreeuwen we het uit dat we het allemaal zelf wel weten en zelf wel zullen doen, van binnen weten we allemaal hoe klein we eigenlijk zijn. We overschreeuwen onszelf maar weten eigenlijk niet wie we zijn, wat we nodig hebben en hoe het te doen. 

Durf je kwetsbaarheid te tonen?

Durven we nog kwetsbaar te zijn in een samenleving die steeds minder een samenleving wordt. Steeds meer op onszelf. Individuen van God en mensen los. Geen samenhang, los zand. Geen wonder dat langdurige relaties steeds kortstondiger worden. We leven immers nog slechts voor onszelf. Wanneer we er geen voordeel, plezier of gemak van hebben wat moeten we dan? 

Jezus leert ons dat het allemaal niet om ons gaat. Niet om jou of mij maar om Hem die alles gemaakt heeft. Dat het gaat om de allereerste liefde. Niet om wat jij wil of wat ik vindt, maar om wat er werkelijk toe doet. God lief te hebben boven alles , de naaste als onszelf. 

Confrontatie!

Soms wordt je ff opnieuw geconfronteerd met wie je bent en waar je bent geroepen. Althans ik ontdek bij mijzelf dat dit zo werkt. Ik merk dat ook anderen soortgelijke ervaringen hebben. 

In mijn geval werd ik geconfronteerd met mijzelf vanwege  vernauwingen  in de hartspier. Hierdoor wat benauwd en hartklippingen, beetje vervelend. Echter de confrontatie met mijn eigen beperking als menszijnde en het besef dat we gewoon sterfelijk zijn. Nooit eerder zo mee geconfronteerd.

De confrontatie met mij zelf. 

Afgelopen week hoorde ik van een vriend die worstelde met verslaving in zijn leven en er niet los van is gekomen en gestorven is. Het leven hier op aarde is niet oneindig.  Sterker nog het licht kan zomaar doven. 

De vraag die te stellen is, wie ben je? Weet je het niet? Dan is het goed dit voor je zelf uit te zoeken.  Ik kan je vertellen dat je Gods geliefd kind bent. De vraag is echter of je dit ook wil accepteren als de waarheid voor je leven. 

Een andere vraag is: waartoe ben je geroepen? Veel mensen zijn hun hele leven op zoek, maar vinden het niet omdat ze het lastig vinden los te laten aan zichzelf. Ze zijn vooral bezig met de dagelijkse dingen zonder dat ze beseffen dat God meer in hun leven hebben gelegd. 

Vastlopen

Ik geloof dat we onszelf mogen zijn. Dat er geen rol hoeven spelen, maar dat de kern van wie werkelijk zijn niet zo lastig te vinden is als veel mensen denken. Soms denken we zoveel dat we er in vast komen te zitten en vastlopen.

Vanuit onszelf mogen we bewegen in ons dagelijks leven als kinderen van God. God heeft je in ieder geval één specifieke gave gegeven op het moment dat je Christus in je leven hebt gelaten. Als je het niet gedaan hebt zal hij je een specifieke gave geven als je Hem wil volgen. 

Veel mensen durven nog wel te zeggen gelovig te zijn, maar om werkelijk een navolger/discipel van Christus te zijn blijft een strijdt die ze niet kunnen overwinnen. Paulus is hier heel helder over. Hij zegt dat we niet hebben omdat we niet bidden en als we al bidden bidden we verkeerd. 

Confronterend genoeg?

Wow! Zeg je misschien. Ik geloof in de volgende uitspraak. Het draait allemaal niet om jou! Het draait niet om mij! Het gaat er om dat Gods naam gebracht wordt waar ze Hem nog niet kennen. Voor mij geld dat de Here mij geroepen heeft om mensen te helpen hun leven onder ogen te zien. Ze te confronteren om vrij te worden. In beweging te komen en te vertellen wie Jezus is. 

Bij deze doe ik dat via één van blogs, maar met vallen en opstaan ook op mijn werk en via de dingen die ik doe. Wie ik wel niet denk  dat ik ben? Waar ik het lef vandaan haal om dit zo te zeggen? Ik heb ontdekt wie Jezus is en door Hem heb ik God de vader leren kennen. Het lef heb ik niet echt. Maar Gods Geest beweegt me om van Hem te vertellen. Ik vindt dat vaak heel lastig, maar mijn hart verlangt er naar Hem te dienen en uit te stappen waar Hij  me roept. Confronteren, uitdagend en spannend. Vaak faal ik omdat ik soms ook bang ben door de mand te vallen. Dat gebeurt dus soms ook. Maar het doet niets af van wie ik ben en waar Hij me geroepen heeft. Mijn vraag aan jou is: waar ben jij geroepen! 

Er is nog veel te doen, mensen voor Christus te winnen. 

Je wordt sowieso herkent!

Wat is het mooi als je iemand ontmoet en er is gelijk een soort van verbinding. Ik geloof dat verbinding belangrijk is in een relatie. Een relatie zonder verbinding is een dode relatie. 

Misschien herken je het zelf ook wel. Dat je soms iemand ontmoet en er is totaal geen klik. Ken je dat? Ik geloof dat het komt omdat je niets van je zelf herkent op zo’n moment. Geen karaktertrekjes. Geen maniertjes of gedragingen waar je iets mee hebt. Toch kan het zijn( ik geloof dat het meestal zo werkt) dat wanneer je een poos met iemand optrekt je langzamerhand steeds meer ziet wie de ander is of  dat  je iets van je zelf gaat herkennen in de ander.

God ziet zichzelf in jou terug.  

Ik geloof dat God zichzelf terug ziet in ons. Herkenning van datgene wat hij in ons gelegd heeft. Mooie gedachte daarbij vindt ik dat Hij ons bedacht en gewild heeft en daarbij iets van zichzelf in ons heeft gelegd wat waardevol en bijzonder is.

Ook wij kunnen iets van God herkennen . Juist vanuit relatie en ontdekken wie God is, ontdekken we meer en meer dat het allemaal niet om ons gaat maar om relatie. Relatie wordt lastig als er geen enkele herkenning is vanuit onszelf.

Geen herkenning van je zelf in de ander , in God.

Weet je,  ik geloof dat veel mensen niets met God te maken willen hebben omdat ze niets van zichzelf in Hem herkennen. Ze kunnen dat ook niet omdat ze niet werkelijk met Hem in relatie zijn. Zonder relatie is herkenning lastig. 

Sta je open voor relatie? sta je open voor je zelf?

We kunnen pas herkenning vinden wanneer we er voor open staan. Om iets te herkennen is het belangrijk om je open te stellen voor wat er in de ander leeft. Je ziet dat je misschien eerst sceptisch was, maar wanneer je iets ziet van het hart van de ander kom je jezelf ook een stukje tegen. Ben je echter op zoek naar jezelf, dan is het goed om God te zoeken. Je zult je zelf in Jezus Christus herkennen. Je zult je zelf vinden, ontmoeten, tegen komen.

Gemaakt naar Zijn beeld.

Het mooie is dat God zichzelf ook in jou herkent. Hij heeft iets van zichzelf in jou gelegd. Je gemaakt naar Zijn beeld. En jij je mag op Hem lijken. Sterker nog, je mag je zelf zijn.