Dat zie ik dan wel weer!

Hoe sta jij in het leven? Een vraag als deze roept regelmatig vraagtekens op. 

Voor veel mensen is het antwoord zoiets als: “ik doe mijn best en maak er van wat ik kan.”

Ik geloof dat veel mensen niet beseffen dat het leven meer is dan om onszelf te denken, het zo goed mogelijk te hebben met elkaar. Natuurlijk zeggen de meesten ook dat ze op hun manier ook goed willen zijn voor hun naaste. Naar beste kunnen. 

Wat is jouw motivatie?

Maar wat is de motivatie? Hoe dit dan te doen en met wat voor perspectief? Ik bedoel, wetende dat iemand uiteindelijk toch vroeg of laat zal sterven en ook wij zullen sterven. Wat dan? 

Ik hoor vaak dat mensen zoiets hebben als; “dat zie ik dan wel weer.” 
Sommigen durven zelfs hardere uitspraken te doen. “Als God bestaat dan laat hij me heus wel binnen. Ik heb dit gedaan en dat gedaan, etc…”

“Dat zie ik dan wel weer. Als God bestaat, dan last Hij me heus wel binnen,…”

Weet je? God gaat niet af op wat je allemaal hebt gedaan om er zo goed mogelijk mee voor de dag te kunnen komen. Het is in wezen juist deze grondhouding die juist in de weg staat. 

We kunnen deze grondhouding niet zomaar loslaten en zeggen dat we nu eenmaal zo zijn. God wil juist dat we niet in eerste instantie voor onszelf, maar in eerste instantie voor Hem. Vanuit Hem.

Onze grondhouding is als een prima zittende jas. Veel mensen willen hun jas niet graag uitdoen. Want je hebt hem immers al zo lang. Hij zit als gegoten wellicht. In ieder geval heeft hij je tegen weer en wind beschermd tot nu toe. toch? Waarom zou je veranderen?

Het is best moeilijk los te laten. Toch wanneer we ontdekken dat er gaten in onze jas zitten. Scheuren, naadjes die loslaten. De zakken hebben gaten wellicht. Hier en daar wat opgelapt, dat wel, maar je bent misschien toch aan een andere jas toe.

Maar om te veranderen van jas, zal je jezelf bloot moeten geven, een stuk van jezelf laten zien wat anders verborgen is. Dan zal men je zien zoals je bent. Ook de nieuwe jas maakt dat je gezien wordt dan anders. Opvallend. Zou je dat durven? 

Je zult echter merken dat de nieuwe jas beschermt. Dat het je ruimte geeft. Warmte in de kou. Zakken die niet stuk zijn voor onderweg. Bescherming tegen de stormen en regenbuien van het leven.

Advertenties

Pijn is niet fijn!

Als je verdriet hebt is volgens velen blijdschap onmogelijk. In het hedendaags denken is verdriet het tegenovergestelde van blijdschap. Verdriet moet dan ook ten alle tijde vermeden worden denken velen. 
Verdriet is schijnbaar een obstakel in vele vormen zoals ziekte, dood, afwijzing, welke ons het plezier ontneemt en dus staat het velen on de weg naar hun levensdoel. 

Jezus echter toont ons door wat Hij ons leert en door Zijn leven dat ware vreugde dikwijls juist daar ligt waar we het niet verwachten. Hij zegt: ‘ Als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen: maar als hij sterft, brengt hij veel vrucht voort. Wie zijn leven bemint, verliest het, maar wie zijn leven in deze wereld haat, zal het ten eeuwigen leven bewaren. ‘

In Christus zien we dat er een nieuwe manier van leven zichtbaar wordt. We genieten niet van de pijn en het verdriet, maar we beseffen dat vanuit verdriet iets nieuws geboren kan worden. Denk aan de geboorte van een kindje. Hoeveel pijn kost dit voor de moeder, maar hoe groot is de blijdschap als het kindje op de buik ligt. De pijn is dan de moeite waard geweest. 

Verdriet is een onderdeel van het leven. We hoeven het niet weg te stoppen en te doen alsof het er niet is. We hoeven ook niet te doen alsof we blij zijn met de pijn, de ziekte, het verdriet, de tegenslagen, maar we mogen ze omarmen als deel van ons leven en uitzien naar het herstel, wanneer het tot zegen gaat worden voor anderen. 

Praktisch? Wanneer we iets hebben meegemaakt wat pijnlijk was en we overwinnen de situatie door het te omarmen, toe te laten als iets wat is, dan kunnen we van daaruit anderen ondersteunen in zelfde soort omstandigheden om overwinnaars te worden. 
Pijn is niet fijn, maar dwars door de pijn mogen we weten dat we geliefd zijn door de Vader. Hij is in Christus door enorme pijn gegaan en heeft daardoor zijn liefde kunnen tonen aan ons. Dat is geweldig toch? 

De belofte ontvangen?

Vandaag ben ik bepaald bij de vraag of ik Gods beloften voor mijn leven wel werkelijk wil ontvangen. 
Wellicht denk je hier gemakkelijk over en zeg je dat je dat natuurlijk wel wil, maar als we de beloften van God willen ontvangen heeft dat consequenties. Dus is het belangrijk deze te onderzoeken voor je zelf. 

Wanneer we God om inzicht vragen en Hij ons openbaart welke beloften Hij voor ons in petto heeft betekent dit dat we hier ook in zullen moeten wandelen. Ben je daartoe bereid? 

De vraag die ik hierbij ook tegenkwam is: waarom zou ik de belofte van God weigeren in ontvangst te nemen? Misschien goed als je net als ik Hebreeën 11 eens leest als basis voor dit blog. 

Wanneer we geloven dat God bestaat dan is dat omdat we Hem reeds ervaren hebben in ons leven. Er is een overtuiging van iets wat we niet zien dat ons hoop geeft. 

Geloof is echter meer dan dat. Wanneer we geloven dan hebben we het niet over iets wat meer is en wat ergens tussen hemel en aarde blijft hangen. 

waarom zou ik de belofte van God weigeren in ontvangst te nemen? 

Geloof is de basis van waaruit we stappen mogen zetten. Wanneer we zeggen dat God waarheid is en bestaat, dan is het goed te onderzoeken wat zijn beloften zijn voor mijn leven. 

Door stappen te zetten ontdekken we dat het niet slechts waarheid is dat Hij bestaat, maar ook dat Hij De Waarheid is. We zullen er van overtuigd raken door in de beloften te wandelen.  

Door te wandelen in de beloften van Zijn Woord zullen we nieuwe hoop, herstel ontvangen. Wat onmogelijk leek zal God doen, omdat Hij dat immers geeft belooft. Dat te weten is en geeft hoop. 

Geloof bewijst ons dat niets voor niets is geweest. Al begrijpen we veel dingen niet, toch zal Hij zaken zichtbaar maken in ons. 

In geloof wordt duidelijk dat God ons (offer) accepteert . Dit is in Christus mogelijk geworden. Dat Hij met ons wandelt door Zijn Geest. Hij is blij met ons en wil ons belonen omdat Hij van ons houdt. Nu en in eeuwigheid. Hij doet wat Hij belooft. We zien dat door de profeten heen. Hij geeft nieuw leven. We zien dat wanneer we ons eigen leven neerleggen en met Christus op staan in een nieuw leven. Hij beschermt en bemoedigd. We zullen in zijn aanwezigheid mogen verkeren. 

Geloof is meer dan vreugde vinden als gevolg van keuzes. Geloof is niet toevallig geluk hebben omdat we toevallig bepaalde achtergrond of keuzes hebben gemaakt die ons ten deel zijn gevallen. Geloof is de keuze maken om in iedere omstandigheid te doen waartoe God ons geroepen heeft. Onafhankelijk van de omstandigheden op Hem vertrouwen en dien wat Hij zegt. 

Wanneer we geloven mogen we gaan ervaren dat we de moeite waard zijn. Hij heeft ons immers gemaakt en houdt van ons. Sterker nog Hij gaf in Christus Zijn leven voor ons. 

We zullen gaan ervaren dat Hij werkelijkheid is wanneer we tijd met Hem doorbrengen, in relatie met Hem zijn. Ook wanneer onze ogen Hem niet direct zien, toch mogen we ervaren dat Hij er is. 

Wanneer we Zijn vergeving ontvangen hebben, dan willen we ook uitdelen aan anderen en hen vergeven. 

Geloof houdt in dat Hij ons wil leiden om uit te stappen uit oude patronen en Zijn weg mogen gaan wandelen. Dat we op Hem kunnen vertrouwen ook als de omstandigheden ons soms andere dingen laat zien. Zijn beloften Zijn waar. Onze vrede is in Hem. Hij geeft hoop, nieuw perspectief. Dat is vreugde die de wereld niet kent. Daarbij gaat het om andere waarden dan die van de wereld. Gods vreugde heeft inhoudt. Biedt uitzicht op andere omstandigheden. Geeft ruimte en inzicht. 

Geloof houdt in dat Hij ons wil leiden om uit te stappen uit oude patronen en Zijn weg mogen gaan wandelen. Dat we op Hem kunnen vertrouwen ook als de omstandigheden ons soms andere dingen laat zien. 

Geloof is niet slechts voor ons persoonlijk. Het overstijgt het persoonlijke. Wanneer we slechts geloven in God om er beter van te worden is dat geen geloof in God. We geloven dan immers slechts dat we zelf belangrijk zijn. Geloof is dat we zelf groeien door te delen van wat we ontvangen hebben. De nieuwe vreugde ligt hierin dat waar we geven, we zullen ontvangen. Waar we uitreiken daar zal naar ons uitgereikt worden. 

Wil je deze beloften ontvangen? 

Gehoorzaamheid verwachten?

Wanneer ik mijn kinderen vraag hun kamer op te ruimen of iets anders van ze vraag dan is de reactie vaak zoiets van: dat doe ik later. Nu ff geen zin. Strakjes. 
Nu is dit het gedrag van kinderen. Onvolwassen gedrag dus. De vraag is; hoe doen wij als God ons vraagt iets te doen? Ik moet zeggen dat ik vaak probeer uit te stellen. Wanneer we echter de bijbel lezen, dan zien we dat de manier waarop we actie ondernemen iets zegt over motivatie, de houding van ons hart. 

Toen Jezus Petrus en Andreas riep was de reactie dusdanig dat ze gelijk hun netten lieten vallen en met Hem mee gingen. Dit zegt iets over de motivatie en het verlangen wat er in hun hart lag. 
In prediker lezen we dat wanneer we iemand iets belooft hebben we daar niet mee moeten wachten om die belofte in te lossen. (We moeten niet talmen zegt de bijbel ) sterker nog, we kunnen beter onze mond houden dan iets beloven e. Zaken voor ons uit schuiven of afschuiven. 
Het geeft iets aan van onvolwassenheid in je geloofsleven, je laat zien dat je als het ware nog aan puberen bent wanneer je dingen voor je uitschuift in de hoop dat je daarmee het uiteindelijk niet hoeft te doen. 

 

Weet je: je hoeft niet altijd alles direct te doen. Vaak is het juist verstandiger om zaken wijs te doen. Ze te overdenken. Echter wanneer je bij voorbaat weet dat Het God is die tot je spreekt. Aarzel dan niet en doe wat je moet doen. Wees gehoorzaam zoals je dat ook van je kinderen verwacht. 

Dank U wel God!

God dank voor mijn geweldige vrouw. God heeft me gezegend met de liefste. Ze is de perfecte match voor mijn leven. Al zo’n 30 jaar inmiddels. Ze geeft me haar liefde, ruimte en vult me aan. Ik hou enorm van Haar, kan en wil me een leven zonder haar niet voorstellen. Met Haar is het dat God de zegen voortzet met prachtige kinderen. 

Mijn oudste dochter; Mijn eerst geborene. Ik weet nog hoe ze in mijn armen lag. Dicht tegen me aan. Ik Genietend als ze van alles tegen me brabbelt. Nog steeds geniet ik van haar. Het brabbelen is kletsen geworden en is er inmiddels een andere man in haar leven gekomen, maar wat kan ik genieten van haar en ook van de man die inmiddels in haar leven is. Waar ze vroeger kleine stapjes maakte aan mijn hand, maakt ze ze nu zelfstandig. Loslaten is niet gemakkelijk, maar steeds gemakkelijker voor mij. Omdat ik niet alleen van haar hou maar haar ook vertrouw.
Mijn tweede dochter als ik aan haar denk, dan zie ik haar zo klein al het voortouw nemen. Open naar iedereen. Ze maakt snel contact en staat snel in het middelpunt. Wat was ik bang haar te verliezen, radeloos toen ze ziek was. Inmiddels is ze een dame met een kerel aan haar zij. Nog altijd een vrijbuiter. Wat me soms wat beangstigd. Niet omdat ik bang ben dat ze verkeerde keuzes maakt, Maar ben soms bang haar te verliezen. Oude gedachten spelen daarbij een rol, maar ook haar gedrag om uit te vliegen naar waar ook ter wereld. Te ver bij mij vandaan. Te ver om vast te houden.

 
Dan een pleegdochter af en aan een welkome onderdeel in ons leven. Soms was het moeilijk omdat ze er was en dan weer niet. Eigen en dan toch niet helemaal. Ze is inmiddels zelfstandig met een beetje hulp. Maar ik herinner me het meisje met pluimpje en inmiddels krijgt ze van mij een pluim. Ze strekt zich uit naar beter inplaats van te blijven zitten waar ze niet hoort te zijn. Zo trots op haar. 

Mijn zoon is de volgende in de rij. Wat trots was ik een naamdragers te hebben. Niet dat dat voor mij zo bijzonder is, maar met trots denk ik dan ook aan mijn vader. Wat zou hij trots geweest zijn op zo’n kerel. Net als ik dat ben. Trots op hem als individu. Eigengereid, maar een geweldige vent waar ik zo trots op ben. Niet om wat hij doet, maar om wie Hij is. Zijn weg zoekende. Wil dat zelfstandig doen en op zijn manier. Lastig vind ik dat wel. Wederom wil ik als vader controle uitoefenen terwijl ik eigenlijk al lang weet dat ik dat niet kan. Ik hou van je vent. Slungel. Trots ben ik als hij mij een zoen geeft .  Gewoon omdat hij zich daar niet te groot voor vindt. 

Dan mijn kleine meid die inmiddels de grootste is in lengte. Wat is ze prachtig en wat mooi. Gebekt en eerlijk net als de rest. Maar een eigenheid in omgang. Uitbundig, maar zo kwetsbaar in tijden. Ze is zo geweldig en als ze me omhelsd dan raakt het me altijd. Ze weet altijd een plekje te vinden. Soms pijnlijk, maar altijd in het diepst van mijn hart. Zo bijzonder oprecht en eerlijk.

Dan onze jongste. Niet van onszelf, maar toch ook weer wel.  We zien hem als door God gegeven. Zo eigen en bijzonder joch. Vanaf de eerste dag heb ik hem in mijn hart gesloten en ik moet niet denken aan het moment van loslaten. Wat zou ik hem graag onder mijn arm nemen en dicht bij me houden zodat er niets mis kan gaan. Zo groot maar ook zo teer, al zien anderen dat meestal niet. Mooie kerel is het. 
Ik ben gezegend volop. Ik kan niet uitdrukken wat ik voel, maar probeer het toch. Ik vindt het belangrijk dat mijn gezin weet hoeveel ik van ze houdt. Ik ben blij dat God mij zo gezegend heeft. Ik weet dat ik dat niet heb verdiend. God is mij zo enorm genadig geweest. Dank U Heer.
Het is mijn  verlangen dat mijn huis, mijn gezin meer en meer God zal dienen. Want Hij is het waard gediend te worden. Dit zijn nog maar slechts de uiterlijkheden. Maar wat God in Christus heeft gedaan binnen in mij is zo geweldig. Ik wil er van delen in alles wat ik doe. Ik wil deze zegen delen met mijn kids. Egoïstisch misschien, maar daar ligt mijn hart, maar ook naar en met anderen. Daarvoor heeft God me geroepen om mijzelf te laten zien aan anderen. Niet in een rol,maar vanuit relatie met Hem zelf. 
Heer zegen mijn mooie vrouw, mijn lieve kinderen, de mensen op mijn pad en geef me wat ik er voor nodig heb om Uw liefde uit te delen. Een hart vol liefde en passie zoals die van U voor mij.