Wat me opvalt is dat wanneer je bepaalde beweging maakt in je leven, komt er veelal een tegenbeweging ook op gang. Herken je dat? Ik zie het gebeuren in de dingen waar ik persoonlijk mee bezig ben. Ik wil in deze niet te concreet zijn door aantal specifieke zaken te noemen, maar beschrijven wat me opvalt en wat ik ervaar. Misschien dat je het herkent. Heb je dat ook wel eens dat je op een punt staat om nieuwe stappen te maken en dan merkt dat je echt radicaal moet gaan kiezen? Niet omdat je wil of zo, maar omdat je eigenlijk niet anders kan dan een bepaalde richting te kiezen? Dat zijn an sich best mooie momenten, maar ik vindt het persoonlijk soms ook lastig.
Natuurlijk zijn er ook andere keuzes te maken, maar ik bedoel dan dat de richting die je opgaat lijkt de enige juiste weg die te gaan is. Anderzijds is die weg juist ook de meest lastige en moeilijke weg omdat het je uit je comfortzone haalt. En juist nu je zo er zo lekker in begon te zitten, zeg maar. Uitdagend en ook lastig. Verrassend , maar toch ook weer niet helemaal omdat je de route herkent omdat het zo dicht bij je ligt. Alsof hij al is uitgestippeld. Wat ik overigens ook geloof. Maar uitgestippeld is niet bekend, maar wel passend bij wat je zou willen, waar je verlangens liggen, waar je je naar uitstrekt, maar die tegelijk ook wel een beetje beangstigend zijn.
Wat daar dan weer bij komt is dan, dat waar je een bepaalde beweging maakt. De andere weg wordt afgesloten. Je kan niet meer echt terug. Enerzijds is dat goed, maakt de keuze wel duidelijk, maar ook wel definitief. Tevens merk ik dat met zulke wegen er ineens een soort van strijd komt op allerlei andere terreinen van je leven. Herken je dat? Je bent bezig met nieuwe dingen. Spannend hoor, maar dan komen er ook andere zaken bij die je doen twijfelen aan de stap die je hebt gemaakt al is die keus eigenlijk al gemaakt en lijkt het je er van af te houden om er dieper in te stappen dan je zou willen. Bang om op andere terreinen dingen te verliezen.
Misschien is dit lastig te begrijpen zoals ik dit beschrijf. Daarom een voorbeeld. Je bent gaan solliciteren, je hebt het uitgelegd aan je baas en de baan is beter en passender, maar je bent nog niet helemaal zeker van je zaak. Plotseling gebeurt het dat je de baan die je ambieert niet slechts vrij komt, maar ook nog eens een bepaalde mogelijkheid biedt die je ruimte geeft om te groeien in persoonlijke ontwikkeling. Net dat wat je wilde dus. en dan moet je kiezen. Geen keus meer. Dat wordt doen dus. Niks mis mee.
Je zet de stap en ziet veel uitdaging. Juist dan wordt een geliefde ziek. Dan gaat het niet goed met kinderen op school, dan juist zie je dat je partner ook bepaalde verlangens heeft waar je in zou willen steunen, maar …. etc… ik noem dat strijd. Je zet in op een nieuwe weg, een nieuwe koers en dan ineens doet je navigatie het even niet meer. Je weet nog wel ongeveer waar je langs zou moeten, maar je weet het niet meer precies. Je pakt de ouderwetse kaart en deze is niet helemaal meer ip to date en wegen zijn inmiddels veranderd.
Herken je het? Of zijn dit gewoon mijn gedachten? Zoals ik al zei: ik zie het als strijd. Juist wanneer ik uitstap op de Weg met Christus, dan doemen soms lastige items op. Maar juist die items die zijn er om mij af te leiden van de Weg waarop God mij geroepen heeft. Tegelijk zie ik dat die zelfde omstandigheden die in eerste instantie lastige items zijn, die mij het op dat moment lastig maken, maar die achteraf op die zelfde weg een bepaalde invloed hebben gehad die me gevormd of juist iets hebben opgeleverd.
Toch vind ik het wel erg lastig soms. Op dit moment. Ben ik blij te mogen wandelen met vrienden op een bepaalde weg. En lastige zaken maken dat ik juist God moet blijven zoeken. Zelfs opnieuw moet uitstappen en persoonlijke keuzes moet maken op Zijn weg die niet te maken hebben met roeping qua werk of zo, maar die te maken hebben met keuzes van het hart. Opnieuw passie ontdekken en ervaren van binnen uit naar anderen.
De kern?
De kern van dit stuk? Voor mij is het dit: wanneer je wil uitstappen dan is het helder wat te doen. Niet doen , maakt dat je in je vertrouwde circel blijft en die is dodelijk(saai). Uittappen is een uitdaging waar je op zit te wachten, maar die is gevaarlijk (spannend). Bijkomend is dat er allerlei beren komen die je van die spannende uitdaging willen houden omdat je er van zult groeien en je gepassioneerd houden. Eigenlijk lijkt het er op gericht om je in de dodelijk saaie hoek te houden. Niets met passie in je leven te doen. Geen uitdagingen aan te gaan. Gewoon omdat dit immers vruchten af zal werpen.
Uitstappen is beangstigend vanuit onze eigen optiek, maar gelukkig weten we dat we niet alleen hoeven te wandelen en mogen we vertrouwen op Christus. Hij strekt zijn hand naar ons uit. Satan verleidt ons om op de omstandigheden te zien. hij benadrukt de problemen,maar Jezus steekt zijn hand uit. En bemoedigd ons om op Hem te zien. Noemt ons vriend. Bemoedigend ? Ik vind van wel.
