Deze dood is dodelijker dan we denken

Een goed stuk. Een groot deel van wat er in mij omgaat verhaald. De vraag is; durven we het leven wat Jezus wil geven omarmen? Ons oude leven, het oude systeem omverwerpen om weer op te staan met Christus? We zeggen het vaak wel, maar onze daden en woorden zijn vaak niet congruent te noemen. Hoe nu werkelijk in actie komen? Ik geloof dat hier een periode aan vooraf gaat. We hebben leiding nodig. Jezus beloofde de discipelen dat hij de trooster zou sturen. Deze zou hen bijstaan en de weg wijzen. Veelal willen we graag in actie komen, niet verkeerd om iets te doen (niets doen kan immers ook voor problemen zorgen ), maar het is ook goed om te wachten op de Geest om ons te vullen , te verwarmen. Goed om je de komende tijd bezig te houden met de vraag hoe de kerk weer kan opstaan. Of is dat niet de vraag? Misschien zal de kerk zoals ze nu is juist eerst zelf in navolging moeten sterven. Ik geloof dat sterven een proces is welke vanzelf kan gaan, maar misschien beter als ze er zelf voor kiest in overgave als teken van navolging. Als de kerk moet sterven betekent dat automatisch dat ik moet sterven. Ik moet sterven aan mijzelf. Ik moet minder worden en Hij meer in mij zodat ook in de kerk ik minder wordt en Hij meer. Des te meer mensen ik laten sterven des te meer Hij aanwezig zal zijn in onze bijeenkomsten, in onze woorden , in onze daden, relaties .