mijn of Zijn?

Waar is je hart? Je kan ergens naar je borst wijzen, maar misschien verstandig te kijken naar je daden.

Ik bedenk hoe het met mijn eigen leven staat en vraag me af hoe jij er in staat.

Weet je, we kunnen zondags in de kerk zitten, maar is je hart er ook. We kunnen van alles doen voor God, maar de vraag of ons hart er bij is is mi erg belangrijk.

Ik werk op de Spetse hoeve, verslavingszorg en daar ligt mijn hart voor een groot deel. Ik probeer mijn hart daar open te leggen, kwetsbaar te zijn, te laten zien wie ik ben en daarmee ook iets van God te laten zien.

Ik zie mannen met gebroken harten, beschadigd en soms verharde harten die niet of nauwelijks hun hart verborgen kunnen houden. Alles in hen schreeuwt om liefde, om erkenning.

Ik geloof dat het hart niet zozeer de bloedpomp in ons leven is, maar datgene wat de drijvende motor in ons leven is.

Ons hart, de bloedpomp, houdt ons lichaam in leven, maar wat ons werkelijk bezig houdt laat zien wat ons leven is.

Veel mensen zijn druk bezig om van alles in touw te zetten om te laten zien waar ze voor staan. De vraag is echter wat er dan door anderen gezien. Ik denk de druk om alles in touw te zetten. Niet wat we pogen te laten zien.

Soms zijn mensen druk doende om God aan de man te brengen, maar eigenlijk profileren we onszelf vaak.

Weet je we zeggen met onzelfstandig dat we er voor de ander willen zijn, dat we ze gemist hebben, maar eigenlijk is het ons amper opgevallen en raakt het ons nauwelijks.

Weet je onze daden zeggen meer dan woorden. Ze laten zien waar ons hart ligt. Ik verlang er naar om Jezus te laten zien, maar vaak vind ik andere zaken belangrijker. Wil ik gezien worden, belangrijk gevonden worden. Wat er gezien wordt in zulke momenten is mijn hart op dat moment gericht op mijzelf.

Wanneer ik werkelijk op God, de Here Jezus gericht ben en mijn hart geopend is voor de Heilige Geest, dan zal deze gezien worden in en door mij. Dit is mijn verlangen.

Weet je, ik kan het gesprek met anderen voeren op dezelfde toon,er dezelfde inhoudt, maar met een ander hart. De uitkomst zal zijn dat de ander het het slechts kan ontvangen op de manier dat het uitgezonden wordt. Met of zonder Geest.

Weet je, gelukkig is God geweldig en werkt hij door mij en jou heen. Door beschadigde en beïnvloedde mensen. Immers dat is wat we zijn, maar gelukkig leeft Jezus in en door mij. Hij wol on mij zijn. Ik wil mij op hem richten, maar ik ontspannen zijn.

Hij wil ons gebruiken wanneer we ons hart aan Hem geven. Ons leven zal veranderen wanneer we Hem prioriteit geven . Hiervoor moet ik soms opnieuw mijn hoofd buigen en Hem opnieuw de eerste plaats geven.

Het is zo mijn natuur om andere zaken de eerste plaats te geven. Mijn werk, mijn gezin, mijn kinderen, mijn geloof. Allemaal goede zaken, maar wanneer ze de prioriteit boven mijn relatie met God krijgen gaat het mis. En is wat mijn hart communiceert gericht op mijn en niet meer op Zijn.

IMG_1383.JPG

IMG_1383-0.JPG

3 reacties

  1. Marja Meijers schreef:

    Erik, mooie blog. Het valt niet altijd mee de balans te vinden. Enerzijds voor God willen leven, anderzijds ook willen genieten van Hemzelf, zonder altijd bezig te zijn. Jouw hart ligt op de Spetse Hoeve, bij de gebroken mannen… zij zien die compassie ook in jou, dat weet ik zeker! De dingen die we doen moeten voortkomen uit compassie… maar ja, dat zij David Wilkerson ook al 🙂

    Geliked door 1 persoon

    1. erik schreef:

      Dat heb je goed marja. Compassie moet mi dan ook het uitgangspunt zijn in combinatie met identiteit. Weten wie je bent en waarvoor God je geroepen heeft. Ik bid op dit moment dat we dat niet uit het oog verliezen. Persoonlijk, maar ook als TCN.

      Like

Een reactie plaatsen