innerlijke uitdroging.

Sommige mensen zijn totaal op. Innerlijk uitgedroogd noemt Anselm Grunn dat. Niet meer in staat om te voelen. Niet meer werkelijk enthousiast te krijgen, maar ook niet echt meer echt verdrietig. Ze zijn emotioneel ongevoelig geraakt vaak vanwege depressie. Ze zijn als het ware afgesneden van de innerlijke bron vanwaar onze gevoelens gevormd worden, het hart.

Veelal raken zulke mensen meer en meer geïsoleerd omdat ze proberen zich in te leven, te voelen wat anderen beweegt maar ze kunnen er niet bij. Er ontstaat onbegrip bij anderen, maar ook degene die hier last van heeft kan hier niet goed mee uit de voeten. Voelt zich soms minderwaardig omdat hij of zij anders lijkt te zijn. Maar ook vanwege afwijzing. Ze raken geïsoleerd.

De vraag is hoe is de dikke laag van ongevoelig te doorbreken en kunnen we weer in contact komen met onszelf, onze gevoelens?

Ik geloof dat het begint om tot de kern te komen door te erkennen dat je moeite hebt te voelen. Dit te uiten naar God en enkele vertrouwenswaardige mensen. Delen noemen we dat. Iemand die deelt , laat een stuk van zijn hart zien. Dat betekent openheid, waar openheid komt ontstaat een begin van gevoel. Men kan geraakt worden.

Vaak is dat nu juist geweest waar men zich tegen beveiligd heeft. De grote angst. Echter men mag geraakt worden het is zaak om te leren om te ontdekken dat elk gevoel er toe doet. Sterker nog dat jij als individu er toe doet.