de kerk, ben ik.

Misschien een wat harde uitspraak, maar de kerk lijkt meer en meer  een plaats te worden waar we het allemaal gezellig met elkaar moeten hebben. waar  fun gemaakt moet kunnen worden en waar we  met  elkaar leuke dingen doen. natuurlijk allemaal in Gods naam.  Natuurlijk  onder de vlag van gemeenschap hebben met elkaar.

Met dit blog  reageer ik op het blog op gospelfellowships. Waar dit  min of meer ook gesteld wordt. ik moest gelijk denken aan de woorden van David Wilkerson hierbij. Hoe is het met ons gesteld. We  komen naar de kerk en we hebben geweldige muziek, goed opgezette preken en daarbij ook de juiste visuele materialen. Goede stoelen om in te zitten en relax te kunnen zijn. ook zijn de regels dusdanig  opgesteld dat  we zoals dat heet laagdrempelig zijn voor buitenstaanders, maar toch … hoeveel nieuwe mensen winnen we hier nu werkelijk mee? Als we al mensen winnen in de kerk, dan vraag ik me af hoeveel nieuw geboren christenen winnen we werkelijk of zijn het mensen uit andere kerken die zich elders niet meer thuis voelen?

De vraag is waarom gaan we nu werkelijk naar de kerk?  is het omdat we het gezellig hebben met elkaar? is het om de  manier waarop we de dingen georganiseerd waarbij we ons veilig en vertrouwd voelen? is het om te luisteren naar wat goede woorden en muziek?  Misschien missen we het punt dat we naar de kerk gaan om God gezamenlijk te eren. Om te leren hoe we Jezus moeten volgen. Hoe we opnieuw vervuld worden met kracht van de Heilige Geest voor de weke die op de zondag volgt.

Wanneer ik in de kerk ben hoor ik soms uitspraken, en doe daar eerlijk gezegd soms aan mee, over de lengte van de preek. Over hoe goed iemand kan preken. Over de muziek en de leuke liederen , maar ik hoor weinig mensen iets zeggen over de inhoud.  Ik vraag me soms af wat het inhoudelijk met hen doet. ook wat het met me zelf doet.

Ik geloof dat we iets machtigs hebben uitgeschakeld  in de kerk. we spreken in de kerk over God en over Jezus christus, over de heilige Geest en wat het woord ons allemaal zo te brengen heeft, maar in hoeverre is ze werkelijk levend aanwezig? In hoeverre staan we open voor wat God ons te zeggen heeft? Luisteren niet veelal naar preken die leuk gebracht worden om de geintjes in plaats van om de inhoud.  Zijn we niet geneigd de spreker leuk en aardig te vinden die ons iets leuks voorschotelt dan een lezer die ons de les leest?  Ik wil daarmee niet zeggen dat het allemaal fout gaat in de kerk en dat we de les gelezen zouden moeten worden, maar ik  vraag me af  wie er nog werkelijk geraakt worden in de kerk? hoe vaak word je nog werkelijk geraakt door Gods woord? hoe vaak word je diep van binnen geraakt om dingen te gaan veranderen in je eigen leven . besef je dat dat soms helemaal niet zo leuk is , maar pijn  doet van binnen?

Ik schets hier een wat negatief beeld van de kerk. ik ben een stuk milder in de praktijk hoor, maar wil even op deze kant zitten om ons bewust te maken van hoe we naar de kerk kunnen gaan en niet bewust zijn  van de gevaren van een oppervlakkig geloof.  Ik geloof dat oppervlakkigheid en een passieve houding  iets is wat satan ons graag wil geven. oppervlakkige preken en veel muziek om ons te onthouden wat werkelijk belangrijk voor ons is.

Laten we God zoeken en elkaar bemoedigen  om te komen en er voor elkaar te zijn om Christus  te verkondigen en zijn verlossingswerk voor jou en mij. laten we met blijdschap en betrokkenheid  op staan en Hem de eer geven die Hij verdient. Ik bedoel dan niet alleen op zondag, maar in ons hele leven. ik vraag me af hoeveel mensen door jou God hebben leren kennen. Laten  we opgaan  en met enthousiasme voor God ons opnieuw laten aanraken door Hem die alles voor ons heeft volbracht.  Laten we  vertellen over het koninkrijk van God , hier en nu. Laten we bewust worden dat we kinderen van Zijn koninkrijk zijn en als kinderen van Gods koninkrijk  gaan leven. laten we vertellen dat  God herstel wil geven aan een ieder. we geloven toch dat God herstel wil geven aan gebroken harten? of geloven we dat niet werkelijk meer.

 Laten we met Kracht in de wereld staan. Kracht die we onder andere gezamenlijk halen uit de diensten op zondag in de kerk. de kerk de gemeenschap van gelovigen. Waar we samen een vuist kunnen maken om de vijand te verslaan.laten we de slapheid van de kerk overwinnen door op te staan en doen waarvoor we geroepen zijn. laten we keuzes maken, stappen zetten om Hem werkelijk te dienen. geloof  niet dat wekelijks naar de kerk gaan om geamuseerd t e worden dat dat ook werkelijk dienen is van God.

velen van ons  zullen moeten opstaan en achterlaten wat ons bind aan wat de wereld van ons verwacht. laten we onze tijd die we te veel achter de pc en tv zitten  besteden aan dat wat God  van ons verlangt. hoe dan ook zullen we veranderen. wanneer we ons op Hem richten zullen we veranderen en meer op Hem gaan lijken, maar wanneer we ons niet werkelijk laten raken zullen we veranderen. ons hart zal leeg raken en vervuld worden met datgene waar we ons mee vullen.  de vraag is  echter  in hoeverre dat ook werkelijk onze  interesse heeft.

laten we uit de kast komen en het lef laten zien dat we christenen zijn, werkelijke volgelingen van Jezus Christus. laten we doen wat Jezus deed. laten we God liefhebben boven alles en de naaste als onszelf. laten we ons hart  richten op de waarheid  en leven met een houding van waarachtigheid. laten we het werk doen waartoe God ons roept en ons niet laten weerhouden door angst. kortom wij zijn de kerk en de kerk kan krachtig zijn maar alten we onze kracht niet halen uit een methodiek  maniertjes, maar  laten we  werkelijk God zoeken. immers de kerk zijn wij, ben ik.