Durven we God de leiding te geven in ons leven? Misschien moet ik het gewoon wat duidelijker stellen voor mij zelf: durf ik Hem zozeer te vertrouwen dat ik Hem de leiding durf te geven in/ van mijn persoonlijk leven? Ik geloof dat ik daar redelijk in gegroeid ben de laatste jaren vooral, maar wanneer ik openhartig hierover wil spreken, en dat doe ik natuurlijk omdat ik de ontmoeting in deze centraal wil stellen, wortel ik daar zo nu en dan redelijk mee.
angst spant een strik!
Immers we willen liever niet uitgemaakt worden voor overdreven fanatistische mensen die zich vooral door hun emoties laten leiden. Anderzijds willen we ook niet dermate nuchter zijn dat er geen enkele emotie meer in ons geloofsleven zit.
Jack Hayford zegt: God vraagt aan niemand dat hij zijn verstand op sterk water zet of zich aan opgetogen gevoelens overgeeft. Maar Hij roept ons wel op Hem te vertrouwen – Hem zozeer te vertrouwen dat we Hem de leiding geven.
Wanneer we spreken of schrijven over de Heilige Geest, worden mensen al gauw ongedurig. Anderen krijgen last van krommingen van de tenen, sommigen worden bang voor manipulatie of voor overdreven emotioneel gedoe. Enerzijds een beetje begrijpelijk. Hoeveel mensen zijn er niet beschadigd door mensen die in Godsnaam iets hebben uitgesproken die gewoon fout waren. Hoe vaak is de naam van de Heer niet ijdel gebruikt. Hoeveel mensen zijn er verwond door mensen die in de naam van de heilige Geest iets hebben uitgesproken wat in wezen gewoon hun eigen inzichten waren geprojecteerd op anderen om zo hun eigen inzichten ergens door te drukken?
Angst voor mensen spant een strik leert de bijbel ons en ik geloof dat dat waar is. de strik is in dit geval dat we vaak niet werkelijk meer geloven wat God ons te zeggen heeft. We durven niet meer te geloven in de manier(en ) waarop Hij tot ons spreekt en limiteren God tot een oud boek met waarheden.
is de Bijbel Gods Woord?
Natuurlijk geloof ik dat de Bijbel Gods woord is. Ik wil hier niets, maar dan ook niets aan af doen. maar ik geloof ook dat de Bijbel niet slechts de manier is waarop God tot ons spreekt. En wanneer we de bijbel lezen en ons er werkelijk uit leven dan zullen we ook tot dit besef komen geloof ik.
God spreekt nog altijd tot ons mensen . Hij wil in relatie met ons leven en daar hoort bij dat hij communiceert. Wat is een relatie zonder communicatie? Gods woord is belangrijk, zozeer zelfs dat ik geloof dat Gods woord het fundament zou moeten zijn van ons leven. niet slechts de Bijbel , maar Gods woord. Wat God zegt is Waarheid en niets dan de Waarheid.
Ik geloof dit, toch loop ik regelmatig buiten de waarheid. waarom omdat we te weinig luisteren naar wat God ons door Zijn Geest te zeggen heeft. Ik wil gewoon duidelijk stellen dat God spreekt! Niet slechts op een stuk papier, maar ook in ontmoeting.
God spreekt nog altijd!
nog altijd preekt God dus! Door de Bijbel, door dromen, door profetieën, wonderen, visioenen, door de natuur, door mensen om ons heen, etc…. God spreekt! Ik weet dat veel gelovigen het leven door de Geest als een zweverig fenomeen zijn gaan beschouwen waar je voorzichtig mee om zou moeten gaan. inderdaad is het soms verworden tot een emotionalisme , een doel op zichzelf. Ik vraag me zelf ook af in hoeverre het dan nog om werkelijke ontmoeting gaat met God. is er dan nog sprake van relatie of zijn we op zoek naar een bepaalde sfeer of mystieke ervaring?
Ik geloof dat wanneer we ons hart en leven gericht hebben op wat God in ons leven kan en wil doen vanuit ontmoeting en relatie met Hem er veel meer ruimte ontstaat in ons persoonlijk leven en ook in onze relaties. Immers wanneer we gericht zijn op allerlei manieren en manifestaties vanuit een manier die hoort bij een bepaalde levensstijl en overtuiging dit de passie en vuur zal ontnemen die er wel is als men werkelijk leeft vanuit ontmoeting en relatie met God persoonlijk door de Heer Jezus Christus zelf . Het Woord aan ons gegeven. die ons Zijn Geest ook gegeven heeft om in relatie met Hem te leven.
het gaat niet om mystiek, maar om verandering
Ik ben er van overtuigd dat wanneer we werkelijk verlangen naar relatie met God, het niet om de Emotie gaat maar om een veranderd leven. Ik geloof dat we niet hele aparte mensen zullen worden die heel zweverig zullen praten tot den heeeeere, maar dat we juist echter worden dan ooit. Meer onszelf.
Ons verlangen zal niet gericht zijn op een bepaald mystiek niveau van zweverigheid, maar we verlangen er naar om Hem te dienen met ons leven . Ik geloof dat het ons dan niet zal gaan om een bepaalde emotie, maar om Gods aanwezigheid in ons leven in de dingen die we doen.
Ik probeer hier iets duidelijk neer te schrijven, maar merk dat dit niet gemakkelijk is. veel mensen spreken over de kracht en werking van de heilige Geest en daarbij gebeuren er soms dingen die soms wat vreemd zijn , maar leven voor God gaart niet om de vreemde zaken die God geeft door Zijn Geest, maar om leven met passie en Hartstocht voor het Hem zelf. Voor mensen om ons heen.
elke dag kermis is niet leuk!
Ik bedoel hiermee te zeggen dat ik veel mensen zie die van samenkomst naar samenkomst reizen en allerlei ervaringen willen zien en beleven er deel vanuit willen maken, maar ik wil hier beschrijven dat ik hoop dat mensen zullen gaan beseffen dat allerlei aardig geestelijk hoogstandjes niets zeggen over relatie. En wanneer we voortdurend bezig zijn om bezig te zijn met allerlei ervaringen met Jezus, mis je dan niet het gewone christelijke leven met Jezus? Alle dagen kermis is gewoon niet leuk, niet reëel.
Ik wil duidelijk maken dat we als christenen, inclusief mijzelf, niet altijd maar bezig moeten zijn met anderen, nog met het onder controle houden van anderen en hoe ze het allemaal doen als het gaat om de Heilige Geest en hun relatie met God. Dat kan God zelf wel handlen . Let go, let God! Hij is immers God en wij niet. we moeten ook niet alles platwalsen aan gevoel, emotie, zaken van de Geest en God versmallen tot een bundel dun vloeipapier in een leren kaft. God is zoveel meer. zo enorm veel meer.
laten we ons richten op onze persoonlijke relatie met hem en zijn vrijheid ervaren om hiervan uit te delen aan hen die hongerig zijn, ziek of arm, gevangen, verslaafd, dakloos. Laten we op pad gaan en gewoon ons zelf zijn, ik geloof immers dat dat is wat Gods geest in ons doet. Dat we steeds meer onszelf mogen worden bij hem.
Hier ben ik het helemaal mee eens, heel mooi gezegd. Uiteindelijk gaat het God om de persoonlijke relatie. Dit is te ervaren door Woord en Geest. Conferentie-hoppen, consumeren is precies wat de 5000 bij Jezus deden, de broodjes en de visjes waren heerlijk, terecht zei Jezus dat ze dat deden ‘omdat jullie van de broden hebben gegeten en verzadigd zijn geworden’. Maar Hem volgen vraagt discipelschap. Bedankt voor deze nadenker.
LikeLike