Wat is het centrum van ons leven, ons bestaan? Wat  vinden we niet zomaar belangrijk, maar wat is wezenlijk het belangrijkste in ons  leven. het is een  raag die we wanneer  deze vraag werkelijk toe durven laten in ons leven ons brengt tot de kern van ons menselijk bestaan. Wanneer we niet hebben wat  de kern is zullen we nooit  tot onszelf kunnen komen. we blijven op zoek.

Goede  waarden

Veel mensen  hebben een centrum gezocht en gevonden en leven vanuit dat centrum . de dingen waarop ze bouwen zijn zaken waarop ze hun zekerheid hebben gesteld.  Vaak hele goede menselijke waarden zoals vriendschap of familie, voor anderen is dat hun werk, hun  vermogen,aanzien, hun titels, het moeder- of vaderschap, het geloof en er zijn nog veel meer,  wat  in wezen goede zaken te noemen  zijn, waarop mensen hun leven bouwen.

Echter  wanneer we ons leven op deze zaken  hebben gebouwd zal er wanneer er op de een of andere manier iets mis gaat  op het gebied waarop  men zijn leven heeft gebouwd een vacuüm ontstaan die een gat veroorzaakt op het moment dat  zoiets gebeurt.  mensen verliezen niet zomaar iets, ze verliezen hun doel om te leven op zo’n moment.

Zwart gat

Het zwarte gat waarin de mens op zo’n moment valt  kan op elk gebied van  het leven plaatsvinden. Zelfs wanneer ons geloof  deze plaats in ons leven heeft.  Er zijn mensen die hun  hele leven hebben opgeofferd voor de kerk en op wat ze geloven dat belangrijke fundamentele christelijke waarden zijn. toch kan wanneer men plotseling geconfronteerd wordt met  bepaalde gebeurtenissen in het leven hun hele leven overhoop komen te liggen, omdat  dingen afwijken van wat ze altijd hebben geloofd en uiteindelijk anders blijkt te zijn dan ze hadden gedacht.

Er ontstaat onbegrip en men vraagt zich wellicht af of ze iets verkeerds hebben gedaan.  wat  was het ook al weer waar ze nu werkelijk voor  leefden?  Was dit nu wel of niet  het geloof? Was dit nu wel God of een  bepaalde leer. Was dit nu de waarheid? waren ze wel werkelijk waarachtig geweest? Wat is de kern van hun bestaan.

Wat voert de boventoon?

Wanneer God  zelf niet de kern is van ons leven, maar  andere zaken  de boventoon gaan voeren en aan importantie winnen hebben we  herstel nodig.  Vragen we ons  op zo’n moment dan af of Hij nu wel of niet het centrum van ons leven is? geven we Hem die dan?  Veel mensen  denken dat God het middelpunt is, maar raken van de kaart wanneer er iets gebeurt wat ze niet werkelijk kunnen plaatsen.  Ze verliezen het zich op wie God nu werkelijk is. in ieder geval zicht op wie ze dachten dat God in hun ogen was.  ze lopen aan tegen Gods schijnbare onverschillige houding ten opzichte van hen.

Soms brengen zulke  ervaringen ons tot nieuwe inzichten en leveren  pijnlijke gebeurtenissen  ons op het punt dat we nieuwe pijlen richten op nieuwe doelen in ons leven. de vraag is echter of we  de kern nu wel duidelijk hebben gesteld. Waarop richten we ons doel? Zijn we teleurgesteld in God en richten we daarom onze pijlen elders. Zijn we  bitter en boos op hem en is ons doel om onze ontevredenheid te uiten? Is het ons doel om gebroken door het leven te gaan?  misschien richten we zelf s ons leven op andere zaken  die we hebben gemist als doel. Liefde van mensen om ons heen. Erkenning van wie we zijn. maar deze doelen zullen niet  geven wat we verlangen.

Het centrum

God is het centrum van het menselijk bestaan of we dit nu wel of niet willen geloven.  tegelijk is het de vraag of  wij Hem daar ook plaatsen. Of we Hem op de troon van ons leven willen toelaten.  Wanneer God in ons gecentreerd is hebben we  een vaste kern.  Een stevig fundament. Hij is het waarop wij ons leven werkelijk kunnen bouwen.  wanneer we andere zaken boven God stellen verliezen we de zicht op zaken en beginnen wij te wankelen.  Het is niet altijd zo eenvoudig om God op de eerste plaats te houden. We hebben zo onze menselijk  hang naar  het omzeilen van God. We zijn geneigd het goede te willen , maar het verkeerde te doen.  her is niet  gemakkelijk dit in ons leven op te merken en te erkennen.  Hele mooie en goede zaken als liefde en vriendschap,relatie, kinderen, verplichtingen dringen zich aan ons open voor we er erg in hebben neemt het belangrijke de plaats in van het allerbelangrijkste.

Voor we het in de gaten hebben  bouwen we aan onze eigen identiteit op wie  we kennen en wat we doen of wat we hebben in plaats van op Christus.  We geloven dan nog steeds misschien, maar  God is verhuist van  het centrum naar een soort van nevenactiviteit. De vraag is of hij van daaruit nog werkelijk een rolkan spelen.  Natuurlijk kan God en rol spelen in ons leven vanaf die positie. Echter wanneer we God niet de hoofdrol geven dan krijgt hij een bijrol en maken we dat wat we centraal stellen in  ons leven tot god.  we stellen op dat moment het schepsel boven de Schepper.

Waarin geloven wij?

Hoewel ik geloof in vriendschap, relatie en andere goede waarden,  geloof ik dat deze pas werkelijk zin en inhoudt krijgen wanneer we ze onder Christus Scharen in ons leven. wanneer Hij op de troon van ons leven zit en ons leert hoe we daar mee om moeten gaan.  Hij is de door God gezondene en is Hij God zelf in ons door Zijn Geest. In en door  Hem kunnen we in waarachtige relatie met God leven.

Wanneer we echter onze identiteit blijven zoeken in onszelf, in de ander of in wat we doen of hebben, zoeken we het onvolmaakte en zal het effect wat het op ons leven heeft ook onvolmaakt zijn.  wanneer we  echter ons leven leven vanuit gehoorzaamheid aan God zoals Jezus ons dat heeft voorgeleefd en er zelfs voor is gestorven( voor ons gestorven) kunnen we wanneer we in hem geloven ook( met Hem ) opstaan ten leven.  we ontvangen nieuw leven  die leidt  tot een  volledige identiteit in God en daarmee de echte christelijke vrijheid. We mogen weten dat wij Gods kinderen zijn.