Wat is het centrum van ons leven, ons bestaan? Wat vinden we niet zomaar belangrijk, maar wat is wezenlijk het belangrijkste in ons leven. het is een raag die we wanneer deze vraag werkelijk toe durven laten in ons leven ons brengt tot de kern van ons menselijk bestaan. Wanneer we niet hebben wat de kern is zullen we nooit tot onszelf kunnen komen. we blijven op zoek.
Goede waarden
Veel mensen hebben een centrum gezocht en gevonden en leven vanuit dat centrum . de dingen waarop ze bouwen zijn zaken waarop ze hun zekerheid hebben gesteld. Vaak hele goede menselijke waarden zoals vriendschap of familie, voor anderen is dat hun werk, hun vermogen,aanzien, hun titels, het moeder- of vaderschap, het geloof en er zijn nog veel meer, wat in wezen goede zaken te noemen zijn, waarop mensen hun leven bouwen.
Echter wanneer we ons leven op deze zaken hebben gebouwd zal er wanneer er op de een of andere manier iets mis gaat op het gebied waarop men zijn leven heeft gebouwd een vacuüm ontstaan die een gat veroorzaakt op het moment dat zoiets gebeurt. mensen verliezen niet zomaar iets, ze verliezen hun doel om te leven op zo’n moment.
Zwart gat
Het zwarte gat waarin de mens op zo’n moment valt kan op elk gebied van het leven plaatsvinden. Zelfs wanneer ons geloof deze plaats in ons leven heeft. Er zijn mensen die hun hele leven hebben opgeofferd voor de kerk en op wat ze geloven dat belangrijke fundamentele christelijke waarden zijn. toch kan wanneer men plotseling geconfronteerd wordt met bepaalde gebeurtenissen in het leven hun hele leven overhoop komen te liggen, omdat dingen afwijken van wat ze altijd hebben geloofd en uiteindelijk anders blijkt te zijn dan ze hadden gedacht.
Er ontstaat onbegrip en men vraagt zich wellicht af of ze iets verkeerds hebben gedaan. wat was het ook al weer waar ze nu werkelijk voor leefden? Was dit nu wel of niet het geloof? Was dit nu wel God of een bepaalde leer. Was dit nu de waarheid? waren ze wel werkelijk waarachtig geweest? Wat is de kern van hun bestaan.
Wat voert de boventoon?
Wanneer God zelf niet de kern is van ons leven, maar andere zaken de boventoon gaan voeren en aan importantie winnen hebben we herstel nodig. Vragen we ons op zo’n moment dan af of Hij nu wel of niet het centrum van ons leven is? geven we Hem die dan? Veel mensen denken dat God het middelpunt is, maar raken van de kaart wanneer er iets gebeurt wat ze niet werkelijk kunnen plaatsen. Ze verliezen het zich op wie God nu werkelijk is. in ieder geval zicht op wie ze dachten dat God in hun ogen was. ze lopen aan tegen Gods schijnbare onverschillige houding ten opzichte van hen.
Soms brengen zulke ervaringen ons tot nieuwe inzichten en leveren pijnlijke gebeurtenissen ons op het punt dat we nieuwe pijlen richten op nieuwe doelen in ons leven. de vraag is echter of we de kern nu wel duidelijk hebben gesteld. Waarop richten we ons doel? Zijn we teleurgesteld in God en richten we daarom onze pijlen elders. Zijn we bitter en boos op hem en is ons doel om onze ontevredenheid te uiten? Is het ons doel om gebroken door het leven te gaan? misschien richten we zelf s ons leven op andere zaken die we hebben gemist als doel. Liefde van mensen om ons heen. Erkenning van wie we zijn. maar deze doelen zullen niet geven wat we verlangen.
Het centrum
God is het centrum van het menselijk bestaan of we dit nu wel of niet willen geloven. tegelijk is het de vraag of wij Hem daar ook plaatsen. Of we Hem op de troon van ons leven willen toelaten. Wanneer God in ons gecentreerd is hebben we een vaste kern. Een stevig fundament. Hij is het waarop wij ons leven werkelijk kunnen bouwen. wanneer we andere zaken boven God stellen verliezen we de zicht op zaken en beginnen wij te wankelen. Het is niet altijd zo eenvoudig om God op de eerste plaats te houden. We hebben zo onze menselijk hang naar het omzeilen van God. We zijn geneigd het goede te willen , maar het verkeerde te doen. her is niet gemakkelijk dit in ons leven op te merken en te erkennen. Hele mooie en goede zaken als liefde en vriendschap,relatie, kinderen, verplichtingen dringen zich aan ons open voor we er erg in hebben neemt het belangrijke de plaats in van het allerbelangrijkste.
Voor we het in de gaten hebben bouwen we aan onze eigen identiteit op wie we kennen en wat we doen of wat we hebben in plaats van op Christus. We geloven dan nog steeds misschien, maar God is verhuist van het centrum naar een soort van nevenactiviteit. De vraag is of hij van daaruit nog werkelijk een rolkan spelen. Natuurlijk kan God en rol spelen in ons leven vanaf die positie. Echter wanneer we God niet de hoofdrol geven dan krijgt hij een bijrol en maken we dat wat we centraal stellen in ons leven tot god. we stellen op dat moment het schepsel boven de Schepper.
Waarin geloven wij?
Hoewel ik geloof in vriendschap, relatie en andere goede waarden, geloof ik dat deze pas werkelijk zin en inhoudt krijgen wanneer we ze onder Christus Scharen in ons leven. wanneer Hij op de troon van ons leven zit en ons leert hoe we daar mee om moeten gaan. Hij is de door God gezondene en is Hij God zelf in ons door Zijn Geest. In en door Hem kunnen we in waarachtige relatie met God leven.
Wanneer we echter onze identiteit blijven zoeken in onszelf, in de ander of in wat we doen of hebben, zoeken we het onvolmaakte en zal het effect wat het op ons leven heeft ook onvolmaakt zijn. wanneer we echter ons leven leven vanuit gehoorzaamheid aan God zoals Jezus ons dat heeft voorgeleefd en er zelfs voor is gestorven( voor ons gestorven) kunnen we wanneer we in hem geloven ook( met Hem ) opstaan ten leven. we ontvangen nieuw leven die leidt tot een volledige identiteit in God en daarmee de echte christelijke vrijheid. We mogen weten dat wij Gods kinderen zijn.
Vorig jaar was ik zo ernstig ziek, dat de kans dat ik zou overlijden heel groot was. Dan word je a.h.w. teruggeworpen op het wezenlijke doel van je bestaan. Ik kon lichamelijk niets meer, en kon alleen maar stamelen, toen ik aan het ontwaken was uit mijn wekenlange slaap in de Intensive Care:Heer houd mij vast. Dan merk je hoe echt en/of hoe diep je geloof is geweest. Laat je dan alles los, omdat je omstandigheden ineens traumatisch zijn; raak je in paniek; krijg je angst? Ik mocht merken dat God bij me was, en mij inderdaad stevig vast hield, en ik mocht mij geborgen weten. Nu ik weer op de been ben, weer kan lopen, fietsen,eten enz. heeft mijn geloof zich alleen maar verdiept; ik heb de Heer meer liefgekregen, juist omdat Hij bij me was.
Dit is wat bij me opkwam na bovenstaande gelezen te hebben.
LikeLike