Een betekenisvol geloof

Want wie van jullie die een toren wil bouwen gaat niet eerst de kosten berekenen, om te zien of hij wel genoeg heeft voor de bouw? Als hij het fundament gelegd heeft maar de bouw niet kan voltooien, zal iedereen die dat ziet hem uitlachen en zeggen: “Die man begon te bouwen, maar het karwei afmaken kon hij niet.” Lucas 14:28

 

Ik noemde mij een christen

jarenlang was ik  christen. Tenminste zo noemde ik mij zelf. Ik was ook gelovig hoor. Ik  kende de antwoorden die nodig waren. het zogeheten zondaars gebed had ik meer dan eens gedaan en uiteindelijk heb ik ook een persoonlijke keus gemaakt om christen te worden.  ik heb me laten dopen  en mijn leven ging zo zijn gangetje. Met ups en downs zoals bij de meeste mensen het geval was.

Ik had ook gewoon mijn plekje in de kerk en ontmoete mijn vrouw elders in een soort gelijke  kerk en we  gingen verder in de kerk waar zij was geboren en getogen.  Het geloof was me zogezegd, met de paplepel ingegeven. Ik geloofde het  wel.

Stuklopen in het geloof

Toch liep ik op een gegeven moment  stuk in mijn geloof. Niet  één, maar zelfs  twee maal in mijn leven.  in de eerst  maal dacht ik nog dat ik door mijn kennis van het geloof  en mijn inzet ik mij zou kunnen bewijzen ten opzichte van God. ik deed veel werk in de kerk , maar merkte dat ik op een gegeven moment  toch de controle aan het verliezen was.  ik wist niet meer  wie ik zelf was. deed ik wat ik deed nu voor God?  voor wat anderen van me vonden? Of voor me zelf?

Ik ontdekt dat ik eigenlijk voortdurend bezig was mij zelf te profileren  en dat het dus in wezen om mij zelf  ging. Natuurlijk vond ik wat ik deed wel leuk om te doen en ik gaf me er ook met overgave aan, maar tegelijk was er dat verlangen naar meer.  op een dag merkte ik dat ik meer nodig had in mijn leven en besprak dit met een vriend.  Hij had me al een en ander verteld over de Heilige Geest en ik vroeg  hem of hij met me  wou bidden om vervulling van de Geest.

Inhoudelijke verandering

Hierop veranderde mijn leven inhoudelijk. Ik kwam in een , wat voor mij voelde als een , cycloon van gebeurtenissen terecht die me enerzijds veel zaken bracht wardoor ik  enorm gegroeid ben in mijn kennis over  hoe ik zelf ten opzichte van God stond en dat ik niet voor mijzelf wilde leven maar voor Hem.  hierop volgde mijn tweede knieval. Ik ontdekte dat het God  niet in eerste instantie ging om het knusse kerkje spelen , maar om discipelschap. het ging er om of ik mijn leven in zijn handen durfde leggen.

Helaas moet ik toegeven dat ik dat in veel gevallen niet durfde omdat ik niet kon voorzien wat er zou gebeuren. Toch  weet ik achteraf dat God zich niet laat weerhouden door mijn angsten en mijn verlangens kent zoals niemand ze kent. Hij leidt me  dwars door de  diepe dalen en de woestijnen heen naar  de bron die ik nodig heb. Hij laat me zien waar ik moet zijn en brengt me daar ook. Ook al is de weg soms moeilijk en donker.

Ik wil een discipel zijn.

Ik heb moeten leren dat we ons geen christen hoeven te noemen, maar dat we het mogen zijn. laat anderen maar aan ons zien waarvoor we staan in deze wereld. ik wil een discipel; zijn van Jezus. Niet op een afstand, maar heel dicht bij Hem blijven.

Ik  weet dat het me alles kost , toch wil ik er alles voor geven om dicht bij hem te blijven.  Ik schrijf dit natuurlijk  doordacht en het kost me tegelijk best moeite dit zo te verwoorden, maar ik besef dat Hij het beste met me voor heeft hoe moeilijk  de strijd soms kan zijn.

Groeiend gelovig

Dat is ook de reden dat ik zo veel te schrijven heb. ik zou het  verschrikkelijk vinden als mensen mij zouden ontmoeten en niet zouden weten van Christus in mijn leven.  ik ken een verhaal van twee mannen die jarenlang aan de machine stonden te werken.  En na een jaar of  tien komt de ene man er toevallig achter dat zijn collega ieder zondag naar de kerk gaat. Waarop hij zegt:  “dat is nou ook wat , staan we hier al jaren naast elkaar  en we weten van elkaar niet dat we  naar de kerk gaan”. 

dit is voor mij het toppunt van gelovig zijn zonder betekenis. Ik verlang er naar dat een ieder die mij kent of met mij in contact komt  iets van Christus in mij zal herkennen. al was het maar een heel klein stukje van betekenis. Een stukje waarvan ik hoop dat het zal groeien in jullie levens.