Want wie van jullie die een toren wil bouwen gaat niet eerst de kosten berekenen, om te zien of hij wel genoeg heeft voor de bouw? Als hij het fundament gelegd heeft maar de bouw niet kan voltooien, zal iedereen die dat ziet hem uitlachen en zeggen: “Die man begon te bouwen, maar het karwei afmaken kon hij niet.” Lucas 14:28
Ik noemde mij een christen
jarenlang was ik christen. Tenminste zo noemde ik mij zelf. Ik was ook gelovig hoor. Ik kende de antwoorden die nodig waren. het zogeheten zondaars gebed had ik 
meer dan eens gedaan en uiteindelijk heb ik ook een persoonlijke keus gemaakt om christen te worden. ik heb me laten dopen en mijn leven ging zo zijn gangetje. Met ups en downs zoals bij de meeste mensen het geval was.
Ik had ook gewoon mijn plekje in de kerk en ontmoete mijn vrouw elders in een soort gelijke kerk en we gingen verder in de kerk waar zij was geboren en getogen. Het geloof was me zogezegd, met de paplepel ingegeven. Ik geloofde het wel.
Stuklopen in het geloof
Toch liep ik op een gegeven moment stuk in mijn geloof. Niet één, maar zelfs twee maal in mijn leven. in de eerst maal dacht ik nog dat ik door mijn kennis van het geloof en mijn inzet ik mij zou kunnen bewijzen ten opzichte van God. ik deed veel werk in de kerk , maar merkte dat ik op een gegeven moment toch de controle aan het verliezen was. ik wist niet meer wie ik zelf was. deed ik wat ik deed nu voor God? voor wat anderen van me vonden? Of voor me zelf?
Ik ontdekt dat ik eigenlijk voortdurend bezig was mij zelf te profileren en dat het dus in wezen om mij zelf ging. Natuurlijk vond ik wat ik deed wel leuk om te doen en ik gaf me er ook met overgave aan, maar tegelijk was er dat verlangen naar meer. op een dag merkte ik dat ik meer nodig had in mijn leven en besprak dit met een vriend. Hij had me al een en ander verteld over de Heilige Geest en ik vroeg hem of hij met me wou bidden om vervulling van de Geest.
Inhoudelijke verandering
Hierop veranderde mijn leven inhoudelijk. Ik kwam in een , wat voor mij voelde als een , cycloon van gebeurtenissen terecht die me enerzijds veel zaken bracht wardoor ik enorm gegroeid ben in mijn kennis over hoe ik zelf ten opzichte van God stond en dat ik niet voor mijzelf wilde leven maar voor Hem. hierop volgde mijn tweede knieval. Ik ontdekte dat het God niet in eerste instantie ging om het knusse kerkje spelen , maar om discipelschap. het ging er om of ik mijn leven in zijn handen durfde leggen.
Helaas moet ik toegeven dat ik dat in veel gevallen niet durfde omdat ik niet kon voorzien wat er zou gebeuren. Toch weet ik achteraf dat God zich niet laat weerhouden door mijn angsten en mijn verlangens kent zoals niemand ze kent. Hij leidt me dwars door de diepe dalen en de woestijnen heen naar de bron die ik nodig heb. Hij laat me zien waar ik moet zijn en brengt me daar ook. Ook al is de weg soms moeilijk en donker.
Ik wil een discipel zijn.
Ik heb moeten leren dat we ons geen christen hoeven te noemen, maar dat we het mogen zijn. laat anderen maar aan ons zien waarvoor we staan in deze wereld. ik wil een discipel; zijn van Jezus. Niet op een afstand, maar heel dicht bij Hem blijven.
Ik weet dat het me alles kost , toch wil ik er alles voor geven om dicht bij hem te blijven. Ik schrijf dit natuurlijk doordacht en het kost me t
egelijk best moeite dit zo te verwoorden, maar ik besef dat Hij het beste met me voor heeft hoe moeilijk de strijd soms kan zijn.
Groeiend gelovig
Dat is ook de reden dat ik zo veel te schrijven heb. ik zou het verschrikkelijk vinden als mensen mij zouden ontmoeten en niet zouden weten van Christus in mijn leven. ik ken een verhaal van twee mannen die jarenlang aan de machine stonden te werken. En na een jaar of tien komt de ene man er toevallig achter dat zijn collega ieder zondag naar de kerk gaat. Waarop hij zegt: “dat is nou ook wat , staan we hier al jaren naast elkaar en we weten van elkaar niet dat we naar de kerk gaan”.
dit is voor mij het toppunt van gelovig zijn zonder betekenis. Ik verlang er naar dat een ieder die mij kent of met mij in contact komt iets van Christus in mij zal herkennen. al was het maar een heel klein stukje van betekenis. Een stukje waarvan ik hoop dat het zal groeien in jullie levens.
