Wat kan een mens het soms druk hebben. druk met van alles en nog wat.  Herken je dat?  Ik schreef er ook al over  in een van mijn korte overdenkingen. Misschien heb je dat ook wel eens dat je gewoon jezelf  aan het voorbij lopen bent.  ik heb dat wel regelmatig.

Gelukkig  doe ik het tegenwoordig iets rustiger aan doordat ik geleerd heb dat  wanneer ik me zelf voorbij loop ik de zegen die God ons wil geven misloop omdat ik het te druk heb om ze te zien in alle gauwigheid.

Het verdient de aandacht!

Wanneer we het druk hebben  kunnen we het soms zo druk hebben met onze eigen gedachten, met onze eigen dingentjes dat we niet meer zien wat anderen werkelijk  willen. wat anderen nodig hebben. ook niet meer wat God ons in die ander wil schenken. we horen niet meer de mooie dingen die onze kinderen zeggen, niet meer hoeveel je partner van je houdt, we proeven niet meer hoe lekker iemand voor ons heeft gekookt, we zien niet meer wat de ander  voor ons doet, in alle gehaastheid vinden we het allemaal gewoon en vanzelfsprekend. We zien het niet meer omdat het niet meer onze aandacht heeft. In ieder geval niet de aandacht die ze  verdient. Dit met alle gevolgen van dien.

De mensen van wie we houden  voelen zich aan de kant gezet en  niet langer door ons geliefd. En misschien zit er ook iets van waarheid in. Wie hebben we  lief? Is het ons werk ? is het de aanzien, de dingen die wij denken dat moeten gebeuren? Wat heeft er nu werkelijk prioriteit in ons leven? ik geloof dat druk zijn de vloek is van deze generatie.  We vinden niet de rust en vrede waar we in wezen naar verlangen, maar we zien ze ook niet omdat we altijd maar gejaagd en onrustig zijn.

Wat geef jij de ruimte?

Wat zou het mooi zijn als  we in alle  God de ruimte zouden geven in ons leven en van  daaruit  ook aan de mensen om ons heen.  Tegelijk zie ik  dat ook in de kerk mensen, in de naam van God, elkaar voorbij rennen. Ze zien niet meer de nood bij anderen omdat ze vaak zelf zo druk zijn en er zoveel te doen is.  de plaats waar mensen de zegen zouden moeten kunnen proeven is evenzo vaak een plek waar de druk ruimschoots aanwezig is.

Laten we God bidden ons te vullen met het verlangen om in Hem te rusten. Zodat we vanuit rust anderen kunnen dienen en tijd hebben om van de ander te genieten. Relaties met elkaar  te kunnen hebben zodat we het brood kunnen breken.  Gewoon de tijd nemen om samen te eten en te drinken. Bij elkaar te zitten en met elkaar te delen van wat we gemeenschappelijk hebben.  dan komt er ruimte , ruimte  voor de geest. De Geest in ons om te werken.

Genieten van Gods aanwezigheid

Wanneer wij ons leven vullen met drukte  hoeveel ruimte krijgt Gods Geest dan nog in ons? Hoeveel tijd is er nog over als we maar doorgaan en geen tijd meer over hebben om God te zoeken in ons leven? hoe zou God ons kunnen zegenen als we Hem niet meer zien in alle drukte ?  we hebben Gods zegen nodig in ons leven om ons werk goed te doen. om in het leven staande te blijven. Daarom