Lekker belangrijk!

Wat is het eigenlijk gemakkelijk om naar anderen te kijken en te zien wat er allemaal mis is in hun leven.  wat geeft het een zelfvoldaan gevoel als ik zie hoe anderen net iets minder presteren dan ik zelf. Ook al is dit gevoel dan ook maar tijdelijk. Misschien kom ik even niet zo leuk over nu, maar  soms voelt het echt lekker gewoon om beter te zijn dan anderen. 

Ik weet niet hoe het jullie vergaat op dit gebied, maar ik merk dat  ik behoorlijk vast kan zitten op mijn eigen troon van mijn eigen wereldje. Ik vindt mezelf vaak zo enorm belangrijk. Ik besef dat dit een enorm valkuil is. denk jij wel eens na over zulke zaken?  hoe stel jij je op ten opzichte van de ander?

egocentrisch

Één ding is zeker , de hele maatschappij is er meer en meer opgericht om dit egocentrische denken te promoten.  We zijn meer en meer gericht op onszelf en hoe anderen daar dan tegen aan kijken. Als het anderen niet bevalt passen we ons uiterlijk, onze houding, onze manier van denken aan. Ik is het belangrijkste.  Alles wat te maken heeft om Ik maar te promoten is handel. We willen immers  graag goed uit de verf komen.

Ik geloof dat veel mensen zichzelf belangrijk vinden, en dat zijn ze ook. We moeten echter niet vergeten dat we God liefmoeten hebben boven alles en de naaste als onszelf.  dus niet meer Ik, maar de Christus leeft in mij om anderen te dienen.

Eigenlijk weten we het allemaal heel goed hoe we ons vaak boven anderen stellen. we spreken het niet hardop uit of we denken er gewoon niet over na. Ergens weten we het wel, we leven gewoon voor onszelf, voor Ik en de ander? tja… die heeft ook wel ergens een plek als het past binnen ons persoonlijk belang.

Leven in de IK-vorm

We leven een leven in de IK-vorm.  het Ik-gericht denken staat haaks op datgene waarvoor we geroepen zijn, namelijk de ontmoeting, gemeenschap met elkaar en God. onze ik gerichte houding is een zelfbeschermingmechanisme geworden.  Om ons te beschermen waar we eerder al  teleurgesteld zijn  geraakt.  Een tijdlang kan het ook effectief zijn ,maar uiteindelijk zal het  geen bescherming meer bieden , maar onszelf blokkeren in ons functioneren.

Het gevolg is dat we ons niet meer kunnen groeien in gemeenschap met anderen. in de ontmoeting met anderen.  wanneer we immers ons eigen persoon voorop laten staan, gaat het in wezen nooit werkelijk om wat God wil of het belang van de ander, maar zijn ze ondergeschikt aan wat ik wil. Paulus sprak er al over. 

Van ik-gericht naar ontmoeting

Wanneer we echt willen veranderen en van ik-gericht naar  ontmoeting willen gaan,  zullen we ons beschermingsmechanisme  moeten loslaten en ons openstellen voor liefde. Niet slechts ontvangen, maar ook doorgeven wat we ontvangen hebben.

Werkelijke liefde kunnen we vinden In God. Hij is de bron van alle liefde. Onuitputtelijk, onbegrensd, niet te evenaren, zo geweldig is Hij.  Groeien betekent ons ontwikkelen in relatie met Jezus, Gods liefde in persoon voor ons. 

Wij zijn geroepen om te ontmoeten vanuit die liefde.  Gemeenschap te hebben met God en elkaar zonder onszelf  af te schermen of een voorbehoudt te maken.  ik-gerichtheid is werkelijk zonde. Zonde  staat in de weg  van (opr)echte relaties.

Met God communiceren

Gebed is een geweldig middel om met God te  communiceren over alles wat ons  zoal bezighoudt . ook onze Ik gerichtheid kunnen we met Hem bespreken.  We moeten echter oppassen voor  gemakzucht.  Heel gauw  vallen we in de routine en gebruiken we gebed niet als communicatie middel , maar om iets op een snelle manier recht te breien en voor we het weten zijn we Ik-gericht bezig in ons gebed. 

Je merkt dat het enerzijds helemaal zo ingewikkeld niet is, maar anderzijds is het een eeuwig gevecht.  Waar gaat het om ? om telkens weer te komen tot oprecht berouw. De zonde de rug toe te keren.  Dit is werkelijk mogelijk geworden omdat God bereidt is ons te vergeven.

Telkens wanneer we oprecht onze zelfbeschermingmechanisme uitschakelen en ons tot God wenden, dan is God  met Zijn veranderende kracht  in ons aan het werk.  Langzamerhand komen we tot de ontdekking  dat er zegeningen en vruchten  zijn in ons leven.  veranderingen gaan stap voor stap, helaas moeten we soms zeggen dat we zo nu en dan een behoorlijk stuk terug moeten lopen om daarna weer verder vooruit te kunnen.