Larry Crabb moedigt me, in zijn boek van binnenuit, aan om me dingen af te vragen. Waarom ben je gelovig? Soms stel ik mezelf deze vraag en misschien ken je me een beetje en weet je dat ik me best heftige vragen heb gesteld over wie God nu werkelijk is.
Wie is God?
Ik heb er behoeft aan om duidelijk te maken dat gelovigen het soms nodig achten de Bijbelse waarheid in een bepaalde hoek te duwen om zo een bepaald beeld neer te zetten van wie God nu werkelijk zou moeten zijn.
sommige groeperingen, gemeente, kerken of je ze ook wil noemen, doen dat door anderen aan te sporen om allerlei regels en dogmatiek na te leven, wat trouwens lastig is omdat veel van deze regels vaak ongeschreven regels zijn, anderzijds wordt er door ander soortige denominaties of groepen opgeroepen tot totale overgave aan de Heilige Geest zodat men de ware vreugde en vrede zou vinden en wel hier en nu.
Navolging van Jezus
Al klinkt het soms dat beide groepen betrouwbaar zijn en hebben ze ook zo hun waarde en waarden, toch gaan ze vaak voorbij aan wat de werkelijke waarheid is namelijk Christus te kennen en Hem na te volgen in dienstbaarheid.
Voor veel mensen wellicht een oproep die tegen de borst stuit en niet altijd even populair is. een oproep die niet voorbij gaat aan onze persoonlijke situatie , maar die stelt dat onze situatie, hoe miserabel ze ook kan zijn , niet de allereerste prioriteit is.
ik durf te stellen dat een leven met christus niet een leven is waarin we pijnloos door het leven zullen gaan. misschien (dat is tenminste wat ik geloof) is het juist zo , dat we wanneer we in God geloven en Jezus willen dienen als zijn discipelen we meer leed te verduren krijgen dan wanneer we zouden leven zonder Hem.
Vragen???
Typisch is dat ik zelfs, terwijl ik dit weet dit niet gemakkelijk kan accepteren en dat wanneer het me even tegen zit me toch allerlei vragen ga stellen over wie ik ben, over wie god is, waarom me zaken overkomen in het leven, … etc.. bovendien kijk kijk ik dan naar anderen die het voor de wind gaat en spreek mijn boosheid daar over uiten ik baal dan dat het anderen beter vergaat dan mij. (sorry mensen)
Ik denk dat we kunnen stellen dat ieder mens zo zijn perikelen kent , dat iedereen zo nu en dan wel eens van de kaart is zoals Boele Ytsma het noemt. iedereen heeft zo zijn eigen persoonlijke moeiten een problematiek in het leven, alhoewel sommigen geweldig goed zijn in het verbloemen van hun werkelijke ervaringen.
Aantrekkelijk of niet?
Zoals ik in een eerder blog al zei; blazen zulke mensen zich als het ware op , soms zelfs met vrome teksten tot personen die ze in wezen niet zijn. ze zijn weinig authentiek. Helaas zijn er nogal veel van zulke mensen en daarbij is er ook een grote groep mensen gelovigen.
Typisch is dat juist zulke mensen vaak de leiding in handen hebben in kerken en christelijke groeperingen. Mensen die van buiten lijken of ze alles onder controle hebben, wat soms uiterst aantrekkelijk lijkt, maar warbij hun manier van leven niet echt congruent is met wie ze in wezen zijn.
Onvolmaakt gelukkig.
Persoonlijk denk ik dat mensen die werkelijk zichzelf zijn meer aantrekkelijk zijn en herkenbaar. Bovendien oogsten ze meer respect in ieder geval van mijn kant wanneer ze zichzelf durven laten zien ook in hun minder goede kanten. Ik heb niet zoveel gemeen met mensen die alles perfect voor elkaar hebben. die precies weten welk gebed ze uit moeten spreken en welk vers ze moeten opzeggen in wat voor situatie dan ook.
Ik zelf wordt er erg opstandig van wanneer ik gefrustreerd of verdrietig ben. ik moet eerlijk zegen dat ik wat dat betreft ook niet de gemakkelijkste persoon ben om in de buurt te zijn op zulke momenten. Mij schieten geen vrome tekstjes, gebedjes of lofoffers door het hoofd op momenten dat ik het moeilijk heb.
Natuurlijk besef ik naderhand dat ik zonder God niet kan en wil leven, dat Ik enorm van Hem houdt en dat het me spijt van wat ik allemaal heb gezegd en gedaan soms. Ik blijf knokken tegen mijzelf. Ik heb het level van volmaakt leven nog niet bereikt al weet ik dat God mij als volmaakt ziet door Christus. Ik ben zeg maar onvolmaakt gelukkig 😉
Nieuw perspectief
Ik merk dat wanneer er moeite is en allerlei verdriet in mijn leven, teleurstellende ervaringen en we allerlei vragen op ons bordje krijgen over wie God nu werkelijk is, we ook ervaren dat we , ondanks ons van de kaart zijn, we toch God nodig hebben en juist ook ontmoeten in en door zulke ervaringen heen. Sterker nog ik geloof dat we God leren zien vanuit een vernieuwd perspectief en op een manier en niveau die we nooit hadden verwacht.
Waar we eerst nog dachten dat we God in een hoekje konden plaatsen , blijkt dat God zijn eigen plan reeds getrokken heeft. Hij laat zich niet manipuleren. Hij is congruent, om dat woord nog maar eens te gebruiken, Hij laat zien dat Hij de totaal andere is. Hij laat zien dat Hij er is voor de zwakke, maar de vraag is of we dat ook willen zijn. dit is de vraag die we vinden als we helemaal down op de bodem zijn. op de plek waar nog maar twee keuzes hebben, verder met of zonder God. spiritualiteit van beneden.
