Kijk eens naar mijn buitenkant?

Soms lijkt de hele wereld wel te draaien om de buitenkant. Tenminste, laat ik voor mijzelf spreken , mijn wereld. Kijk eens wat vaker in de spiegel van de kapper .

We weten dat het allemaal niet gaat om de buitenkant, maar toch kiezen we daar, als mens mi heel snel voor. Hoewel wij, mijn vrouw en ik, redelijk bewust gekozen hebben om niet voor de buitenkant te willen leven lijkt het soms wel alsof alles in het leven hier toch om draait.

We hebben prachtige kinderen die inmiddels zoekende zijn in opleidingen en werk bijvoorbeeld. We zien hoe ze langzamerhand zelfstandiger worden. We zien dat ze kiezen voor banen waar de buitenkant erg belangrijk is. Mode, haar, make up, maar ook het mee doen met anderen, sport en spelletjes en zichzelf profileren lijkt erg belangrijk te zijn. Ook uitgaan is zo’n item daar bij.

Ook wijzelf, mijn vrouw en ik, zijn nogal streberig. Niet zo van de buitenkant in die zin dat alles er perfect uit moet zien. Echter we willen wel graag kunnen doen wat we belangrijk vinden. Voor onszelf en voor onze kinderen. We werken hard en dit resulteert dat we beide een baan hebben waarin we gezien zijn.

Waar ik over nadenk op dit moment is nu juist dit: zij we niet veel te veel bezig met de buitenkant? Ik bedoel dit niet voor ons alleen, maar is de maatschappij niet heel erg gericht op leven voor het nu? Als je haar maar goed zit. hoe zie ik er uit? Draag ik de goede kleren? Ben ik niet te dik? Wat nu als men mij niet leuk vindt of als ik niet doe wat anderen van mij verwachten? Wat nu als we onze maatschappelijke positie zouden verliezen of er voor zouden kiezen op een andere manier te leven?

We weten natuurlijk dat het niet gaat om de buitenkant. Het gaat om de binnenkant. Maar kiezen we daar ook werkelijk voor? Is het niet gemakkelijker om voor de buitenkant te kiezen? Minder kwetsbaar te zijn?

Ik moet denken aan een aantal gedeeltes uit de Bijbel die ik belangrijk vind. Nml een gedeelte uit Amos. Deze Amos was een boer. Een schapenfokker en teler van moerbeivijgen. Deze werd door God geroepen om aan de Israëlieten te verkondigen dat God het zat was zoals ze leefden. Zie Amos 5:21 maar eens. Wat deed God ? Hij zocht iemand die hem wilde dienen. Dwars door alles heen durfde gaan ongeacht zijn opleiding of afkomst. Die niet bang was om af te gaan, maar deed wat hem gezegd werd. Die niet bang was voor het uiterlijk vertoon van mensen die beter opgeleid waren bijvoorbeeld. Hij liet zich niet uit het veld slaan toen iemand hem aansprak over zijn opleiding. Amos 7:14.

Ook moest ik denken aan het verhaal uit handelingen 5. Een man en vrouw Anannias en Safira die zich graag wilden profileren ten aan zien van anderen. God liet duidelijk zien dat het werkelijk niet gaat om de buitenkant, maar om hoe we met zaken om gaan in het leven. Onoprechtheid brengt dood voort en geen leven.

Ook in Joël 2 kunnen we lezen dat het niet gaat om de buitenkant. Niet om wat we zeggen, wat we laten zien in eerste instantie maar om hoe we er mee om gaan.

Natuurlijk kunnen we er goed uitzien. Ons haar doen, kleren uitkiezen en make up in orde maken. Streven om een leuk baan te hebben en een goede positie, maar de vraag is meer waarop dit is gericht en hoeveel zijn wij er persoonlijk op gericht? Leven we slechts voor de buitenkant of is de buitenkant belangrijk op een normale wijze. Wat is belangrijker wie we werkelijk zijn? Of waar we anderen laten zien wie we zijn? Of wat we willen laten zien wie we zijn?

Mijn hart is daar niet altijd zuiver in. Ik wil graag oprecht zijn en God dienen. Echter soms wil ik ook gewoon gezien zijn. Gewaardeerd worden en laat ik me verleiden om te doen alsof. Doe ik eigenlijk wat ik niet wil namelijk de nadruk leggen op zaken die er eigenlijk niet toe doen. Prestaties die gedaan zijn, nadruk leggen op opleidingen, vertellen welke boeken ik gelezen heb, …

Ik merk dat veel zaken in het leven minder voldoening geven als je er de nadruk op legt. Immers dan ligt de nadruk op wat wij gepresteerd hebben. Echter wat wij gepresteerd hebben is in wezen niet zo veel. Wat we doen heeft niet zo veel waarde als het om onszelf gaat. Het krijgt veel meer waarde wanneer we het loslaten en gaan doen waarvoor we geroepen zijn .

Ik ben geroepen om vrij te zijn. Vrij van wat anderen van me denken. Vrij van de druk die anderen en de maatschappij me willen opleggen. Ik mag weten vrij te zijn in Christus en voor Hem te mogen leven. Mijn uiterlijk, opleidingen, werk, functie, afkomst, relaties mogen er zijn, maar geven niet werkelijk inhoud wanneer het slechts om mij zou gaan.

God alle eer. In Christus heeft Hij ons vrijgekocht. Niet zomaar om mensen vrij te maken, maar jou en mij persoonlijk.